Ευλογείτε τους καταρωμένους
υμάς. [Να εύχεστε καλά σε αυτούς που σας καταριώνται.]
(Κατά Ματθαίον 5,43)
Ευλογείτε και μη καταράσθε.
[Να εύχεστε και να λέτε πάντοτε καλά λόγια για όλους
και ποτέ να μην καταράστε.] (Προς Ρωμαίους 12,14)
Μη αποδιδόντες κακόν αντί κακού
ή λοιδορίαν αντί λοιδορίας, τουναντίον δε ευλογούντες, ειδότες ότι εις τούτο εκλήθητε,
ίνα ευλογίαν κληρονομήσητε. [Να μην ανταποδίδετε
κακόν αντί κακού ή ύβρη και χλευασμό, αντί ύβρεως και χλευασμού. Απεαντίας, να προσεύχεστε
δι' αυτούς που σας αδικούν και να τους ευλογείτε, γνωρίζοντες καλά, ότι γι' αυτό
έχετε κληθεί από τον Θεόν, για να κληρονομήσετε δηλαδή ευλογία και όχι κατάρα. Γι'
αυτό και πρέπει να είστε άνθρωποι της ευλογίας.] (Α' Πέτρου 3,9)
Η μεγαλύτερη περιουσία για τον κόσμο είναι η ευχή
των γονέων. Όπως και στην μοναχική ζωή, η μεγαλύτερη ευλογία είναι να πάρεις
την ευχή του Γέροντά σου. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Η ευχή των γονέων είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά
για τα παιδιά. Ειδικά η ευχή της μάνας είναι μεγάλο πράγμα! Κάποιος έλεγε: «Κάθε
λόγος της μητέρας μου είναι και μια λίρα χρυσή!». Να, και πριν από καιρό πόση
εντύπωση μου έκανε κάποιος από το Γιοχάνεσμπουργκ! Ήρθε στο Καλύβι το φθινόπωρο.
«Γέροντα, η μάνα μου αδιαθέτησε, μου λέει, και ήρθα να την δω». Τρεις μήνες δεν
πέρασαν, τα Χριστούγεννα ξαναήρθε. «Πώς πάλι εδώ;», τον ρωτάω. «Έμαθα, μου λέει,
πως πάλι αδιαθέτησε η μάνα μου και ήρθα να φιλήσω το χέρι της, γιατί είναι
ηλικιωμένη και μπορεί να πεθάνει. Για μένα η μεγαλύτερη περιουσία είναι η ευχή
της μάνας μου». Εξήντα χρονών άνθρωπος ξεκίνησε από το Γιοχάνεσμπουργκ και ήρθε
στην Ελλάδα, για να φιλήσει το χέρι της μάνας του! Και τώρα τέτοια ευλογία έχει,
που σκέφτεται να κάνει ένα γηροκομείο μεγάλο για τους κληρικούς και να το
χαρίσει στην Εκκλησία. Δηλαδή τις ευλογίες δεν έχει που να τις βάλει κατά
κάποιον τρόπο... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Κάθε φορά που λέτε σε κάποιον: ''χρόνια πολλά!''
για την ονομαστική του εορτή, να λέτε: ''χρόνια πολλά και ευάρεστα στον Θεό!''.
(Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν πονέσεις έναν άνθρωπο που έχει ταπείνωση, και
με την καρδιά του, σου ζητά να ευχηθείς λ.χ. για ένα πάθος που τον ταλαιπωρεί και
του πεις, «μην φοβάσαι, θα γίνεις καλύτερος», του δίνεις τέτοια ευχή, που είναι
Θεϊκή ευχή. Έχει πολλή αγάπη, πόνο και γι' αυτό πιάνει. Είναι αρεστό στον Θεό και
εκπληρώνει ο Θεός την ευχή. Δηλαδή και μόνον ο πόνος που νιώθει κανείς για κάποιον,
είναι σαν ευχή. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν πονέσεις έναν άνθρωπο που έχει ταπείνωση και
με την καρδιά του, σου ζητά να ευχηθείς λ.χ. για ένα πάθος που τον ταλαιπωρεί
και του πεις, «μην φοβάσαι, θα γίνεις καλύτερος», του δίνεις τέτοια ευχή, που
είναι Θεϊκή ευχή. Έχει πολλή αγάπη, πόνο και γι' αυτό πιάνει. Είναι αρεστό στον
Θεό και εκπληρώνει ο Θεός την ευχή. Δηλαδή και μόνον ο πόνος που νιώθει κανείς
για κάποιον, είναι σαν ευχή. Α) Μία φορά, όταν ήμουν στρατιώτης, με
έστειλε ο Διοικητής να εκπληρώσω ένα τάμα σε ένα εξωκκλήσι του Αγίου Ιωάννου
του Προδρόμου, γιατί τότε με τον πόλεμο μας είχε βοηθήσει ο Άγιος. Θα πήγαινα
να πάρω δύο μανουάλια για το εκκλησάκι και παράλληλα θα συνόδευα και κάποιον
που ήταν να περάσει από Στρατοδικείο στην Ναύπακτο. Οι άλλοι είπαν στον
Διοικητή: «Βρήκες άνθρωπο να τον παραδώσει!». Ήταν από την Ήπειρο ο καημένος, οργανοπαίκτης,
φτωχός, παντρεμένος, με παιδιά, και είχε κατηγορηθεί, ότι αυτοτραυματίσθηκε, για
να γλυτώσει τον πόλεμο. Σου λέει: «Καλύτερα να είμαι με ένα πόδι παρά να
σκοτωθώ». Κατεβήκαμε στο Αγρίνιο, είχε κάποιους γνωστούς εκεί. «Να πάμε να τους
δώ», μου λέει. «Να πάμε», του λέω. «Να πάμε εδώ, να πάμε εκεί», τί να κάνω, πήγαινα
και εγώ μαζί του. Μεγάλη ταλαιπωρία! Και δεν ήθελε να πάω να τον παραδώσω. Τον
λυπόμουν και εγώ, τον καημένο. Τον πόνεσα πάρα πολύ και του λέω: «Θα δεις, εσύ
θα περάσεις καλύτερα από όλους! Και ο Διοικητής θα στείλει καμμιά επιστολή και
θα σε βάλουν σε καμμιά υπηρεσία, θα οικονομήσεις και τα παιδιά σου και θάχεις
εξασφαλισμένη και την ζωή σου». Τελικά, όταν φθάσαμε στην Ναύπακτο, μαθαίνουμε,
ότι είχε στείλει ο Διοικητής επιστολή και απαλλάχθηκε, αλλιώς είχε ντουφέκισμα.
Εν καιρώ πολέμου είναι αυστηρά τα πράγματα. Τον λυπήθηκε ο Διοικητής επειδή
ήταν οικογενειάρχης και τον έβαλαν μάγειρα στο κέντρο διερχομένων. Έφερε και
την οικογένειά του κοντά και πέρασε την καλύτερη ζωή από όλους. Και επειδή οι
στρατιώτες δεν πήγαιναν πάντοτε εκεί να φάνε, περίσσευε φαγητό, και τάϊζε και
τα παιδιά του. Όλοι μετά του έλεγαν: «Εσύ πέρασες καλύτερα από όλους μας». Γιατί
εμείς οι άλλοι ήμασταν πάνω στα βουνά, στα χιόνια. Ήταν ευάρεστο στον Θεό αυτό
που του είχα ευχηθεί, γιατί το είπα με πόνο. Β) Θυμάμαι μια άλλη περίπτωση
πάλι, στην Κόνιτσα, όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου. Μετά την Πανήγυρη της Παναγίας
στις 8 Σεπτεμβρίου, οι προσκυνητές τα είχαν αφήσει όλα άνω-κάτω. Εκεί που τακτοποιούσα
κάτι, βλέπω, κάθισε η αδελφή μου και μια άλλη κοπέλα να συμμαζέψουν. Αυτή η καημένη,
είχε ακόμη δύο αδελφές - η μια μικρότερη - οι οποίες είχαν παντρευτεί, και αυτή
είχε μείνει ακόμα ανύπαντρη. Τι φιλότιμο είχε! Κάθισε και τα τακτοποίησαν όλα και
στο τέλος μου λέει: ''Αν χρειάζεται, Πάτερ, να καθίσουμε να κάνουμε και τίποτε άλλες
δουλειές''. ''Τόσο πολύ φιλότιμο!'', λέω μέσα μου. Πάω στο Εκκλησάκι και λέω με
όλη την καρδιά μου: ''Παναγία μου, οικονόμησέ την εσύ. Εγώ δεν έχω τι να της δώσω''
- και να είχα, δεν θα το δεχόταν κιόλας. Ε, μόλις πήγε στο σπίτι της, την περίμενε
ένας που ήμασταν μαζί στρατιώτες, ένα πολύ καλό παιδί, κομμάτι μάλαμα και από καλή
οικογένεια. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν εύχεται κανείς για τον πλησίον του, μια καλή
δύναμη βγαίνει απ' αυτόν και πηγαίνει στον αδελφό και τον θεραπεύει και τον δυναμώνει
και τον ζωογονεί. Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να μπορεί να μεταδώσει
το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του. (ΌσιοςΠορφύριοςοΚαυσοκαλυβίτης)
Όταν έχουμε για τον άλλο, αγαθή διάθεση και προσευχόμαστε,
θεραπεύουμε τον αδελφό και τον βοηθάμε να πάει προς τον Θεό. Ο θρούς της ψυχής μας
φθάνει μυστηριωδώς και επηρεάζει τον άλλον, έστω και αν δεν εκφράσομε ούτε μια λέξη.
Και χωρίς να μιλήσουμε, μπορεί να μεταδώσομε το καλό ή το κακό, όση κι αν είναι
η απόσταση που μας χωρίζει απ' τον πλησίον. Αυτό που δεν εκφράζεται, έχει συνήθως
περισσότερη δύναμη από τα λόγια. (ΌσιοςΠορφύριοςοΚαυσοκαλυβίτης)
Η ευχή ''χρόνια πολλά'', δεν είναι απόλυτα σωστή.
''Χρόνια πολλά μετανοίας'', είναι το σωστό. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
Όταν δεν περισπάται ο νους από τα κοσμικά και
είναι ενωμένος με τον Θεό, τότε και η καλημέρα που θα πούμε, είναι σαν να δίνει
ευλογία. (Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)
Η ευλογία των γονέων οικοδομεί το σπίτι των τέκνων.
(π. Ιωάννης Κρεστιάνκιν)
Ο άνθρωπος είναι αιώνιος και όταν εύχεσαι σε κάποιον
χρόνια πολλά, είναι σαν να αστειεύεσαι μαζί του. (Παναγόπουλος)
Η καλύτερη και η περιεκτικότερη ευχή, που μπορεί να
δώσει κάποιος σε κάποιον άλλον είναι να του πει: Να έχεις καλό παράδεισο! (Παναγόπουλος)
Πριν φύγω απο την Ζάκυνθο (αρχές του 1821), πήγα και
προσκύνησα τον τάφο της γυναίκας μου. Φίλησα με δάκρυα τον Σταυρό και παρακάλεσα
την ψυχή της αγαπημένης μου Κατερίνας, να μου δώσει την ευχή της. Μου φάνηκε, πως
άκουσα την φωνή της να λέει: "Τράβα στο καλό Θοδωράκη μου, η ευχή μου μαζί
σου!". (Κολοκοτρώνης)
Πρόσεχε τι εύχεσαι! Μπορεί και να το πάθεις!
Από το στόμα σου και στου Θεού τ' αυτί.
Ευχή γονέων έπαρε και στο βουνό ανέβα.
Έχε την ευχή της μάνας και περπάτα και στα αγκάθια.
Ευχή γονιού χτίζει παλάτια.
Ευχή γονιού χτίζει σπίτι και η κατάρα το γκρεμίζει.
Ευχή γονιού, ευχή Θεού.
Ευχή γονιού, προκοπή παιδιού.
Χώμα να πιάνεις και μάλαμα να γίνεται.
Μακάρι οι τρύπες στα δίχτυα σου, να μην είναι μεγαλύτερες
από τα ψάρια που πιάνουν. (Ιρλανδέζικηευχή)
Άστραφτε από νιότη κι ομορφιά,
κατ' απ' του γάμου τα στεφάνια η κόρη,
παρόμοια με αγγέλου ζωγραφιά,
δίπλα στο τιμημένο της αγόρι.
Μα η σεμνή του γάμου τελετή,
μόλις με τα φιλιά είχε τελειώσει
και η ωραία φεύγει φτερωτή,
χωρίς καμιάν εξήγηση να δώσει.
Που πάει η νύφη έτσι, βιαστικά,
στου ποθητού το χέρι ακουμπισμένη,
κι έχει θολά τα μάτια τα γλυκά
κι είναι στη σκέψη όλο βυθισμένη;
Στον πατρικό της τάφο η φτωχή
πάει για μια στιγμή να γονατίσει
και των νεκρών γονιών της την ευχή
μαζί με τον καλό της να ζητήσει.
Εύγε σου, κόρη, που δεν λησμονείς
μες στις χαρές του γάμου και στα γέλια,
πως οι ευχές, που δίνουν οι γονείς
στο νέο σπίτι, βάζουν τα θεμέλια. (Κωνσταντίνος Καλλίνικος)
