Περί ευγνωμοσύνης στο Θεό

Ευχαριστούντες πάντοτε υπέρ πάντων εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τω Θεώ και πατρί. [Να ευχαριστείτε πάντοτε και για όλα το Θεό, στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.] (Προς Εφεσίους 5,20)
Εν παντί εχαριστείτε· τούτο γαρ θέλημα Θεού. [Για κάθετι να ευχαριστείτε τον Θεό. Διότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού.] (Προς Θεσσαλονικείς Α' 5,18)
Τοις ευθέσι πρέπει αίνεσις. [Στους ευθείς και ειλικρινείς, αρμόζει να υμνούν και να δοξολογούν τον Θεό.] (Ψαλμ. 32,1)
Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον και, πάντα τα εντός μου, το όνομα το άγιον αυτού· ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον και μη επιλανθάνου πάσας τας ανταποδόσεις αυτού. [Ω ψυχή μου, δοξολόγησε ακατάπαυστα τον Κύριο και όλες οι εσωτερικές μου δυνάμεις, ο νους και η καρδιά μου, ας δοξολογούν το άγιον όνομά Του, για τα μεγαλεία και τις πολλές Του ευεργεσίες. Δοξολόγησε, ω ψυχή μου, τον Κύριο και μην λησμονείς ποτέ καμμία από τις ευεργεσίες Του προς σένα.] (Ψαλμοί 102,1-2)
Εξομολογείσθε τω Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· εξομολογείσθε τω Θεώ των θεών, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού· εξομολογείσθε τω Κυρίω των κυρίων, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού. [Δοξολογείτε συνεχώς τον Κύριο, διότι είναι Αγαθός, διότι ανεξάντλητο και αιώνιον είναι το έλεός Του. Δοξολογείτε συνεχώς τον Θεόν, τον Κύριο σε όλους τους Θεούς της γης, διότι αιώνιο και ανεξάντλητο είναι το έλεός Του. Δοξολογείτε συνεχώς τον Κύριο, ο οποίος είναι Ο απόλυτος εξουσιαστής και κυρίαρχος όλων των αρχόντων· διότι αιώνιο και ανεξάντλητο είναι το έλεός Του.] (Ψαλμοί 135,1-3)
Ο ανταποδιδούς χάριτας μέμνηται εις τα μετά ταύτα, και εν καιρώ πτώσεως ευρήσει στήριγμα. [Εκείνος ο οποίος ανταποδίδει ευγνωμοσύνην και χάριν για τις ευεργεσίες, που έλαβε, θα μνημονεύεται και στο μέλλον. Και σε καιρό δυστυχίας και θλίψεως, θα βρει βοήθεια.] (Σοφία Σειράχ 3,31)
Τίποτα δεν ευφραίνει τον Θεό τόσο, όσο το να είναι κανείς ευγνώμων. Είναι γνώρισμα των εναρέτων, το να ευχαριστούν συνέχεια, για ολόκληρη τη ζωή και για όλα τον Θεό. (Ιερός Χρυσόστομος)
Ο Θεός δεν έχει καμμιά ανάγκη. Γιατί λοιπόν θέλει να επαινείται και να δοξάζετε από εμάς; Για να γίνει θερμότερη μέσα μας η προς Αυτόν αγάπη μας. Γιατί τίποτα άλλο δεν επιθυμεί ο Κύριος για εμάς, παρά μόνο την σωτηρία μας. (Ιερός Χρυσόστομος)
Aς τα υπομένουμε όλα ευχαρίστως, είτε είναι φτώχεια, είτε αρρώστια, είτε ο,τιδήποτε άλλο. Γιατί Αυτός μόνος γνωρίζει αυτά που μας συμφέρουν. Γιατί λέει ο Απόστολος Παύλος: εμείς δεν γνωρίζουμε ποιό είναι το συμφέρον μας, για να το ζητήσουμε στην προσευχή. Eφόσον λοιπόν δεν γνωρίζουμε τι να ζητούμε στην προσευχή μας, αν δεν μας το διδάξει το Άγιο Πνεύμα, πώς θα θέλαμε να γνωρίζουμε αυτά που μας συμφέρουν; Γι' αυτό ας φροντίζουμε να Τον ευχαριστούμε για όλα και να υπομένουμε με γενναιότητα όλα όσα μας συμβαίνουν. Όταν λοιπόν είμαστε φτωχοί, όταν είμαστε άρρωστοι, ας Τον ευχαριστούμε. Όταν μας συκοφαντούν, ας Τον ευχαριστούμε. Όταν μας κακοποιούν ας Τον ευχαριστούμε. Aυτό μας φέρνει κοντά στον Θεό. (Ιερός Χρυσόστομος)
Είναι πολύ μεγαλύτερο το να χάσει κανείς όλη τηγν περιουσία του και να υπομείνει την συμφορά με γενναιότητα και ευχαριστία προς τον Θεό, παρά να δίνει ελεημοσύνες εκείνος
Το να ευχαριστούμε τον Θεό όταν ευημερούμε και μας έρχονται όλα ευνοϊκά, αυτό δεν είναι σπουδαίο πράγμα, δεν είναι άξιο θαυμασμού αφού η ίδια η φύση, μας σπρώχνει σε κάτι τέτοιο. Το να ευχαριστούμε όμως τον Θεό, όταν βρισκόμαστε σε δύσκολη κατάσταση, αυτό είναι αξιοθαύμαστο. (Ιερός Χρυσόστομος)
Ο Θεός ρυθμίζει τα πάντα σύμφωνα με το συμφέρον μας. Eμείς όμως δεν γνωρίζουμε την αιτία αυτών που γίνονται. Γι' αυτό πρέπει να θαυμάζουμε παντού τη σοφία Του και να δοξάζουμε την απερίγραπτη φιλανθρωπία Του. Aλλ' αυτά έχουν λεχθεί από εμάς για την δική σας ωφέλεια, ώστε να δείχνετε μεγάλη ευγνωμοσύνη και να μην εξετάζετε τα σχέδια του Θεού. (Ιερός Χρυσόστομος)
Η φράση: ''δόξα ανήκει στον Θεό, για όλα!'', είναι θανατηφόρο πλήγμα για τον διάβολο. (Ιερός Χρυσόστομος)
Τίποτα άλλο δεν ζητά από τον άνθρωπο ο Θεός των πάντων, μετά από τις μύριες και απεριόριστες ευεργεσίες Του, εκτός από την ευγνωμοσύνη και το να γνωρίζουμε να Τον ευχαριστούμε, για όσα μας έδωσε σε εμάς και τους άλλους. (Ιερός Χρυσόστομος)
Ευχαρίστησε τον Θεό γιατί σε έφερε στην ύπαρξη από την ανυπαρξία και σου ενέπνευσε την ψυχή. Χρειαζόμαστε αμέτρητα στόματα και τη δύναμη των αγγέλων, για να μπορέσουμε να ευχαριστήσουμε επάξια τον Θεό για την αγάπη Του προς εμάς. (Ιερός Χρυσόστομος)
Η ψυχή, που πάντοτε στα προβλήματα ευχαριστεί το Θεό, δεν υστερεί καθόλου, από την ψυχή των μαρτύρων! (ΙερόςΧρυσόστομος)
Τέτοιος είναι ο Κύριος μας: Όταν δει να γίνονται ευγνώμονες αυτοί που έχουν κατορθώσει κάτι, χορηγεί με αφθονία και δεν σταματά ποτέ να ευεργετεί, αμοίβοντας κατ΄αυτόν τον τρόπο την ευγνωμοσύνη αυτών που υπακούουν σ' Αυτόν. Ας δείχνουμε ευγνώμονες, για εκείνα που μας δωρήθηκαν, για να καταστήσουμε τους εαυτους μας άξιους για μεγαλύτερα. (Ιερός Χρυσόστομος)
Aυτό προ πάντων αποτελεί απόδειξη διαθέσεως γεμάτης από ευγνωμοσύνη, το να εκφράζει κανείς πολλή ευγνωμοσύνη προς το Θεό, στις ώρες των θλίψεων και των δυσκολιών και να Τον ευχαριστεί συνέχεια. (Ιερός Χρυσόστομος)
Για όσα έλαβες από τον Θεό, ευχαρίστησέ Τον. Για όσα δεν θα λάβεις ποτέ, δόξασέ Τον! (Ιερός Χρυσόστομος)
Να δοξάζετε πάντοτε τον Θεό. Συνέβησαν καλά; Δόξασέ τον και τα καλά παραμένουν. Συνέβησαν θλίψεις; Δόξασέ τον και οι θλίψεις ξεπερνιούνται. (Ιερός Χρυσόστομος)
Δοξολόγησε τον Θεό, διότι δεν σε πήρε την ώρα που αμάρτανες. (Ιερός Χρυσόστομος)
Να ευχαριστούμε για όλα τον Θεό και έτσι όλα θα τα έχουμε με αφθονία. Διότι όταν ο Θεός δει, ότι Του προσφέρουμε ευγνωμοσύνη για τα αγαθά που μας έδωσε, τότε αυξάνει ακόμη περισσότερο τις δωρεές Του...! (Ιερός Χρυσόστομος)
Tότε λατρεύουμε τον Θεό με τρόπο ευάρεστο σ' Αυτόν, όταν Τον ευχαριστούμε για όλα. (Ιερός Χρυσόστομος)
Aς δοξάζουμε για όλα την άπειρη φιλανθρωπία του Θεού και να μην αποδίδουμε το κάθε τι στη μεταβολή των περιστάσεων. (Ιερός Χρυσόστομος)
Tην φιλία μεταξύ των ανθρώπων τίποτα δεν την ανάβει τόσο, όσο το να θυμούμαστε τις ευεργεσίες που απολαύσαμε. Το ίδιο ας κάνουμε και για τον Θεό. (Ιερός Χρυσόστομος)
Όπως ακριβώς ο αγνώμονας δεν ωφελείται από κανέναν, έτσι και ο ευγνώμονας και από τον εαυτόν του ωφελείται. Τί υπάρχει ίσο με τον Χριστό; Και όμως δεν ωφελήθηκε ο Ιούδας. Τί υπάρχει πονηρότερο από τον διάβολο; Και όμως στεφανώθηκε ο Ιώβ. Και ούτε τον Ιούδα ωφέλησε ο Χριστός, επειδή ήταν αγνώμονας, ούτε τον Ιώβ τον έβλαψε ο διάβολος, επειδή ήταν ευγνώμονας. (Ιερός Χρυσόστομος)
Στήριξε λοιπόν την ελπίδα σου στο έλεος του Θεού, χωρίς καμμιά αμφιβολία και οπωσδήποτε θα πετύχεις την εκπλήρωση του αιτήματός σου. Όταν όμως το πετύχεις, μην γίνεις αγνώμων προς τον Ευεργέτη και αχάριστος, αλλά στήσε μνημείο της ευεργεσίας και πρόσφερέ το στον Kύριο, ως ευχαριστήριο ύμνο. (Ιερός Χρυσόστομος)
Σε ευχαριστούμε Κύριε, για όλες τις ευεργεσίες, που από την πρώτη μέρα παρέχεις σε εμάς τους αναξίους. Σε ευχαριστούμε για όσα ξέρουμε και για όσα δεν ξέρουμε, για τις φανερές και αφανείς ευεργεσίες, που έγιναν με έργο ή με λόγο, σε εμάς τους αναξίους. Σε ευχαριστούμε για τις θλίψεις, για τις ανέσεις, για τον φόβο της γέενης και της κολάσεως, για την ελπίδα της Βασιλείας των Ουρανών. (Ιερός Χρυσόστομος)
Δόξα τω Θεώ, πάντων ένεκεν. (Τελευταία λόγια του Ιερού Χρυσοστόμου πριν κοιμηθεί)
Η μεγαλύτερη ευχαριστία που μπορείς να κάνεις στο Θεό για όλες τις ευεργεσίες που σου έκανε, είναι το να φυλάττεις τις εντολές Του, να Τον τιμάς και ακολουθείς τα θελήματά Του με ετοιμότητα και προθυμία. (ΆγιοςΝικόδημοςοΑγιορείτης)
Να προσεύχεσαι κάθε φορά που κάθεσαι στο τραπέζι. Όταν δέχεσαι το ψωμί, να αποδίδεις την ευχαριστία σ' Αυτόν που το έδωσε. Όταν με οίνο στηρίζεις την ασθένεια του σώματος, να θυμάσαι Αυτόν που σου παρέχει το δώρο για να ευφραίνεται η καρδιά και να καταπραΰνονται οι ασθένειες. Πέρασε η ανάγκη των φαγητών; Η μνήμη όμως του Ευεργέτη να μην παρέλθει. Κάθε φορά που φοράς τον χιτώνα, να ευχαριστείς Αυτόν που σου τον έδωσε. Όταν ντύνεσαι το ρούχο, να αυξήσεις την αγάπη στον Θεό, ο οποίος μας χάρισε κατάλληλα σκεπάσματα και για τον χειμώνα και για το καλοκαίρι, τα οποία και τη ζωή μας προφυλάσσουν και την ασχήμια καλύπτουν. Τελείωσε η ημέρα; Να ευχαριστείς Αυτόν που μας χάρισε τον ήλιο, για να μας εξυπηρετεί στα έργα της ημέρας και που έδωσε το φως, για να φωτίζει τη νύχτα και να εξυπηρετεί τις λοιπές ανάγκες της ζωής. (ΜέγαςΒασίλειος)
Εάν μας δει ο Θεός να δεχόμαστε τα παρόντα δυσάρεστα με ευγνωμοσύνη, ή θα απομακρύνει τα λυπηρά, ή θα μας αμείψει με τα μεγάλα στεφάνια της υπομονής. (ΜέγαςΒασίλειος)
Δεν νοιώθεις τον ουρανό, γιατί δεν δοξολογείς τον Θεό. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
Μια καρδιά ίσα με τον ήλιο μεγάλη και σαν τον ήλιο λαμπερή είναι λίγο να την δώσει κανείς στον Χριστό από ευγνωμοσύνη, για τις μεγάλες Του δωρεές. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Αν η ψυχή έχει την πνευματική λεπτότητα και ευχαριστεί συνέχεια τον Θεό και για τις πολύ μικρές δωρεές Του, τότε και Εκείνος ανταποκρίνεται πολλαπλάσια. Και γίνεται το εξής: ευγνωμοσύνη ο άνθρωπος, νέα δώρα ο Θεός. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Αν θέλεις να ζεις παραδεισένια από αυτήν τη ζωή, δες τις ευεργεσίες και τις πλούσιες δωρεές που δίνει ο Θεός και άρχισε το ''δόξα σοι ο Θεός''. Να δοξάζετε το Θεό, γιατί σας βοήθησε να προοδεύσετε, έστω και λίγο. Όταν ο άνθρωπος λέει ''δόξα σοι ο Θεός'', βοηθάει ο Θεός. Και η ευγνωμοσύνη με το ταπεινό φρόνημα και τον φιλότιμο αγώνα, συνέχεια τραβάει ουράνιες δυνάμεις και ευλογίες θεϊκές. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο Καλός Θεός μας δίνει άφθονες ευλογίες και ενεργεί πάντα για το καλό μας. Όλα τα αγαθά που έχουμε είναι δώρα του Θεού. Όλα τα έκανε, για να εξυπηρετούν τον άνθρωπο και να θυσιάζονται γι' αυτόν, από ζώα και πτηνά, μέχρι φυτά, ακόμη και ο ίδιος ο Θεός θυσιάστηκε, για να λυτρώσει τον άνθρωπο. Ας μην αδιαφορούμε για όλα αυτά και Τον πληγώνουμε με την μεγάλη μας αχαριστία και αναισθησία, αλλά να Τον ευχαριστούμε και να Τον δοξολογούμε... (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Το ''δόξα σοι ο Θεός'' είναι ανώτερο από το ''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με'', διότι άλλο είναι να ζητάει κάποιος το έλεος του Θεού από ανάγκη και άλλο είναι να δοξολογεί το Θεό από φιλότιμο, κάτι που έχει μεγαλύτερη αξία. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ευχαριστώ και πάλι τον Καλό Θεό, που δεν με σιχαίνεται (το μυξιάρικο παιδί Του), αλλά σαν φιλόστοργος Πατέρα, με οικονομάει πάντα με ευλογίες και (μάλιστα τις) πιο πολλές, στις Λαμπρές ημέρες. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Προσπαθώ να συντρίβομαι μπροστά στο Θεό, απλώνοντας τις αμαρτίες και τις αχαριστίες μου, να ζητώ ταπεινά το έλεός Του και να Τον ευγνωμονώ δοξολογώντας. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Εγώ ζητώ από τον Θεό να με αξιώσει να ζήσω, όπως θέλει Εκείνος, εις ένδειξη ευγνωμοσύνης για όσα μου έδωσε από μικρό παιδί. Και ύστερα ας με βάλει στην κόλαση, διότι αυτή μου αξίζει... Και μέσα όμως στην κόλαση, ας είμαι στο πιο βαθύ σκοτάδι, ας έχω όλους τους πόνους, μόνο ένα θα ήθελα: να μπορώ να δοξάζω τον Θεό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν νιώσει κανείς τις μεγάλες ευλογίες του Θεού, δυναμώνει, θερμαίνεται η καρδιά του και φθάνει στην αδιάλλειπτη προσευχή. Όλοι οι άνθρωποι δέχονται τις πλούσιες ευλογίες του Θεού, αλλά λίγοι ευχαριστούν τον Θεό και είναι ευχαριστημένοι και χαρούμενοι κοντά στο Χριστό. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Όποιος αισθάνεται ευγνωμοσύνη προς τον πλησίον του για μια μικρή ευεργεσία που του κάνει, αναμφιβόλως η ευγνωμοσύνη του προς τον Χριστό, ο Οποίος του έδωσε και του δίνει άφθονες ευλογίες, θα είναι απείρως μεγαλύτερη... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο Θεός κάθε στιγμή χαϊδεύει με την αγάπη Του τις καρδιές όλων των ανθρώπων, αλλά εμείς δεν το καταλαβαίνουμε, γιατί οι καρδιές μας έχουν πιάσει πουρί. Όταν καθαρίσει την καρδιά του ο άνθρωπος, συγκινείται, διαλύεται, τρελλαίνεται, γιατί βλέπει τις ευεργεσίες, τις καλοσύνες του Θεού, που όλους τους αγαπά το ίδιο. Γι' αυτούς που ταλαιπωρούνται, πονάει• γι' αυτούς που ζουν πνευματική ζωή, χαίρεται. Είναι αρκετό και μόνο οι ευεργεσίες του Θεού, εάν τις σκεφτεί μια φιλότιμη ψυχή, να την τινάξουν στον αέρα• πόσο μάλλον, εάν σκεφτεί και τις πολλές της αμαρτίες και την πολλή ευσπλαγχνία του Θεού! Όταν βλέπει ο άνθρωπος την φροντίδα του Θεού, αν έχουν καθαρίσει τα μάτια της ψυχής του, αισθάνεται και ζει όλη την Θεία Πρόνοια με την ξεφλουδισμένη ευαίσθητη καρδιά του και διαλύεται πια από ευγνωμοσύνη• παλαβώνει με την καλή έννοια. Γιατί οι δωρεές του Θεού, όταν ο άνθρωπος τις αισθάνεται, δημιουργούν ρωγμή στην καρδιά του, την ραγίζουν. Έπειτα, καθώς το χέρι του Θεού χαϊδεύει την φιλότιμη καρδιά του και εγγίζει την ρωγμή, τινάζεται εσωτερικά ο άνθρωπος και μεγαλώνει η ευγνωμοσύνη του προς τον Θεό. Όσοι αγωνίζονται και συναισθάνονται την αμαρτωλότητά τους και τις ευεργεσίες του Θεού και εμπιστεύονται τον εαυτό τους στην μεγάλη Του ευσπλαγχνία, ανεβάζουν την ψυχή τους στον Παράδεισο με πολλή σιγουριά και με λιγότερο κόπο σωματικό. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Στην εποχή μας δεν πέρασαν οι άνθρωποι ούτε πολέμους, ούτε πείνα και λένε ότι δεν έχουν ανάγκη και από τον Θεό. Τα έχουν όλα και γι' αυτό δεν εκτιμούν τίποτε. Αν όμως έρθει δύσκολος καιρός, πείνα κ.λ.π. και δεν έχουν τι να φάνε, τότε θα εκτιμήσουν και το ψωμί και την μαρμελάδα και όσα θα στερηθούν. Άμα δεν δοξάζουμε τον Θεό, επιτρέπει ο Θεός να έρθει μια δοκιμασία, για να εκτιμήσουμε τα πράγματα. Ενώ, όταν τα εκτιμούμε, δεν επιτρέπει ο Θεός να συμβεί τίποτε το κακό. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Η δοξολογία αγιάζει τα πάντα. Με την δοξολογία, διαλύεται ο άνθρωπος από ευγνωμοσύνη, παλαβώνει με την καλή έννοια, πανηγυρίζει τα πάντα. Και όταν ο άνθρωπος ευχαριστεί τον Θεό, ακόμη και για τα λίγα, έρχεται μετά τόσο πλούσια η ευλογία του Θεού, που δεν μπορεί να την αντέξει· και τότε, ο διάβολος δεν μπορεί πια να σταθεί και φεύγει. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Στο χώρο της δοξολογίας υπάρχουν δύο καταστάσεις. Αν ο άνθρωπος δεν περάσει από την πρώτη, δεν μπορεί να φτάσει στην δεύτερη. Στην πρώτη κατάσταση, έχει κανείς πίκρες, αλλά όλα τα παίρνει δεξιά. Βάζει καλό λογισμό, ρίχνει το βάρος στον εαυτόν του, ταπεινώνεται μετανοεί και ευχαριστεί για όλα τον Θεό: ''Θεέ μου λέει, Σε ευχαριστώ! Εξ αμαρτιών μου τα περνάω αυτά... Μου χρειάζονται περισσότερα, αλλά δεν αντέχω. Σε παρακακαλώ, δώσε μου υπομονή και δύναμη, για να αντέξω...''. Τότε βομβαρδίζεται από την Θεία παρηγοριά και περνάει στην δεύτερη κατάσταση. Στην δεύτερη κατάσταση, βρίσκονται όσοι έχουν περάσει το στάδιο της μετανοίας και ένοιωσαν την Θεία παρηγοριά, που φέρνει η άφεση των αμαρτιών. Πέρασαν δηλ. από το χαροποιό πένθος και έφτασαν στην δοξολογία. Τότε ο άνθρωπος δεν έχει πίκρες, αλλά νοιώθει μια Θεία αγαλλίαση, μια ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, που δεν μπορεί να την αντέξει. Λέει συνέχεια το ''Δόξα σοι ο Θεός!'', ευχαριστεί τον Θεό για τις μεγάλες Του ευεργεσίες, για την μεγάλη Του αγάπη και μετά μόνη της η ψυχή κινείται στην ευχή, στην δοξολογία του Θεού ή ζητά συγχώρεση από τον Θεό, γιατί δεν ανταποκρίθηκε στις ευλογίες Του. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Πολλοί ούτε καν καταλαβαίνουν από τι μπόρες μας γλυτώνει ο Θεός και ούτε καν το σκέφτονται, για να δοξολογήσουν τον Θεό. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Το θυμίαμα που καίμε, το ανάβουμε για δοξολογία στον Θεό. Τον δοξολογούμε και Τον ευγνωμονούμε για τις μεγάλες ευεργεσίες Του σε όλο τον κόσμο. Το θυμίαμα είναι και αυτό μια προσφορά. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Στην Ήπειρο γνώριζα 2 γεωργούς. Ο ένας ήταν οικογενειάρχης και είχε ένα-δυό χωραφάκια και εμπιστευόταν τα πάντα στον Θεό. Εργαζόταν, όσο μπορούσε, χωρίς άγχος. «Θα κάνω ό,τι προλάβω», έλεγε. Μερικές φορές άλλα δεμάτια σάπιζαν από την βροχή, γιατί δεν προλάβαινε να τα μαζέψει, άλλα του τα σκόρπιζε ο αέρας και όμως για όλα έλεγε «δόξα Σοι ο Θεός» και όλα του πήγαιναν καλά. Ο άλλος είχε πολλά κτήματα, αγελάδες κ.λπ., δεν είχε και παιδιά. Αν τον ρωτούσες «πώς τα πάς;», «άσ' τα, μην τα ρωτάς», απαντούσε· ποτέ δεν έλεγε «δόξα Σοι ο Θεός», όλο γκρίνια ήταν. Και να δείτε, άλλοτε του ψοφούσε η αγελάδα, άλλοτε του συνέβαινε το ένα, άλλοτε το άλλο. Όλα τα είχε, αλλά προκοπή δεν έκανε. Γι' αυτό λέω, η δοξολογία είναι μεγάλη υπόθεση. Από μας εξαρτάται, αν γευθούμε ή όχι τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Προπαντός να είστε ευγνώμονες όταν θλίβεστε, διότι μέσω της οδύνης θα αισθανθείτε εναργέστερα την σπεύδουσα σε βοήθεια Χάρη. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
Όταν με ευχαριστία πλαγιάσεις στο στρώμα σου, τότε φέρνοντας μπροστά σου τις ευεργεσίες και την τόση Πρόνοια του Θεού, γεμίζεις από καλές σκέψεις και χαίρεσαι περισσότερο και ευφραίνεσαι. Και γίνεται ο ύπνος του σώματος, νηφαλιότητα και αγρυπνία της ψυχής και το κλείσιμο των ματιών σου, αληθινή όραση του Θεού και η σιωπή σου, κυοφορώντας το αγαθό, προσφέρει ολόψυχα, με πνευματική αίσθηση, δόξα που ανυψώνεται στο Θεό των όλων. Γιατί όταν λείπει η κακία, η ευχαριστία και μόνη της, αρέσει στο Θεό παραπάνω από κάθε πολυτελή θυσία. (ΜέγαςΑντώνιος)
Ο αληθινά λογικός άνθρωπος μια μόνο φροντίδα έχει, να υπακούει και να είναι αρεστός στο Θεό, τον Κύριο των όλων, και σε τούτο και μόνο να ασκεί την ψυχή του, πως να γίνει αρεστός στο Θεό, ευχαριστώντας Τον για την μεγάλη και εξαιρετική πρόνοιά Του και την κυβέρνηση όλου του κόσμου, όποια κι αν είναι η θέση του στη ζωή. Γιατί είναι παράλογο, να ευχαριστούμε τους γιατρούς όταν μας δίνουν τα πικρά και αηδιαστικά φάρμακα για χάρη της υγείας του σώματός μας, να είμαστε όμως αχάριστοι στο Θεό για όσα φαίνονται σ' εμάς δυσάρεστα και να μην αναγνωρίζομε ότι τα πάντα γίνονται όπως πρέπει και προς το συμφέρον μας σύμφωνα με την πρόνοιά Του. Γιατί η αναγνώριση αυτή και η πίστη στο Θεό είναι η σωτηρία και η τελειότητα της ψυχής. (ΜέγαςΑντώνιος)
Εκείνος που κινείται με πρόθεση να ευχαριστήσει πραγματικά τον Θεό, δεν εξετάζει αν θέλει το ένα έργο περισσότερο από κάποιο άλλο ή αν αυτό είναι λαμπρό έργο ή ταπεινό. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Βλέποντας ο Θεός, ότι αυτά που κατορθώνεις εσύ με τη δύναμη τα αποδίδεις στο Θεό, και Αυτός με τη σειρά Του σου χαρίζει τα δικά Του, τα πνευματικά, τα Θεία. (Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος)
Τώρα κάθε ευχαριστία στον Θεό! (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Ο Χριστιανός οφείλει να δοξάζει τον Θεό και με το σώμα του και με το πνεύμα του. Άλλωστε και τα δύο ανήκουν στον Θεό και επομένως δεν έχει εξουσία να τα ατιμάζει ή να τα διαφθείρει, αλλά ως άγια και ιερά πρέπει να τα χρησιμοποιεί με πολλή ευχαριστία. (Άγιος Νεκτάριος)
Τίποτε δεν είναι αγιότερο από εκείνη τη γλώσσα, που ευχαριστεί τον Θεό στις συμφορές. Πράγματι δεν διαφέρει σε τίποτε από την γλώσσα των μαρτύρων, γιατί όμοια με εκείνη, στεφανώνεται και αυτή, καθώς και αυτή στάθηκε από πάνω της δήμιος, αναγκάζοντάς της, να αρνηθεί τον Θεό με την βλασφημία. Αν λοιπόν υπομένεις τους πόνους και ευχαριστήσεις τον Θεό, έλαβες στέφανο μαρτυρίου. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Στόμα που ευχαριστεί διαπαντός, δέχεται ευλογία από τον Θεό και καρδιά που επιμένει στην ευχαριστία, κατοικείται από την Χάρη. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Κανένα δώρημα του Θεού δεν μένει χωρίς προσθήκη, εκτός του στερημένου ευχαριστίας προς τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος ευχαριστεί και δοξάζει το Θεό για τα δώρα που του έχει δώσει, τότε ο Θεός για την ευγνωμοσύνη που του δείχνει ο άνθρωπος, κατά κάποιο τρόπο ''ερεθίζεται'', στο να τον δώσει περισσότερα δώρα. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Το ''αλληλούια'' είναι δοξολογία του αοράτου Θεού. Λέγεται, ότι όπως τα Χερουβείμ λένε το «άγιος, άγιος, άγιος», οι άγγελοι υμνούν τον Θεό μ' αυτή την λέξη. Αυτό μας το παρέδωσαν Άγιοι Πατέρες, οι οποίοι το άκουσαν οι ίδιοι, όπως ο Ησαΐας τα Σεραφείμ (Ησ. 6,3). Διαιρείται δε το αλληλούια ως εξής. «Αλ», Θεός, «ηλ», ισχυρός, «ούια», κραταιός. (ΜέγαςΑθανάσιος)
Όπως εκείνοι που αμαρτάνουν οφείλουν να τρέμουν γιατί παρόργισαν τον Θεό, έτσι και αυτοί που τους σκέπασε και τους φύλαξε η Χάρη για την αδυναμία τους και την ετοιμότητά τους προς απόγνωση, οφείλουν να τρέμουν περισσότερο, γιατί χρωστούν πολλά. (ΆγιοςΠέτροςοΔαμασκηνός)
Η ευγνωμοσύνη στον Θεό, για τα δώρα που λαμβάνουμε από Εκείνον, είναι ένα δοχείο, στο οποίο η Θεία Ευλογία εναποθέτει νέες. (Άγιος Φιλάρετος της Μόσχας)
Όσο μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη νιώθει ο άνθρωπος, τόσο πιο κοντά βρίσκεται στην τελειότητα. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Κάποιοι έχουν την συνήθεια να ευχαριστούν το Θεό µόνο τότε, που ο Θεός τους δίνει, αλλά όχι και όταν ο Θεός τους παίρνει. Τον ευχαριστούν µόνο όταν τους ''χαϊδεύει'' και όχι όταν τους τιµωρεί. Επίσης Τον ευχαριστούν µόνο όταν ο Θεός σαν γιατρός επουλώνει τις πληγές τους και όχι όταν µε κοφτερό µαχαίρι αφαιρεί το µολυσµένο ιστό από το σώµα τους. Τέτοια ιδιοτελή ευχαριστία προσβάλλει τον Θεό. Ο Θεός προνοεί πάντα για το δικό µας καλό, για τη δική µας αιώνια σωτηρία και όταν µας ''χαϊδεύει'' και όταν µας τιµωρεί. Εµείς λοιπόν σαν νοήµονα όντα που είµαστε, είναι καλό να ευχαριστούµε το Θεό πάντοτε και για όλα, όπως παροτρύνει και ο Απόστολος Παύλος: ''Να ευχαριστείτε πάντοτε και για όλα το Θεό και Πατέρα στο όνοµα του Κυρίου µας Ιησού Χριστού. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Τί είναι η ψευδής ευγνωμοσύνη στον Θεό; Το να ευχαριστεί κανείς τον Θεό, μονάχα με τα χείλη για τα αγαθά που έλαβε και να χρησιμοποιεί αυτά τα αγαθά, μονάχα για τον εαυτόν του, χωρίς να νοιάζεται για τον πλησίον του. Το να λαμβάνει και να φυλάει για δική του αποκλειστική χρήση, στερώντας έτσι τους αδελφούς του απ' αυτά. Αυτή η ευχαριστία είναι ψευδής, ασεβής και προκαλεί απαρέσκεια στον Θεό. Τί να τις κάνει ο Θεός τις ευχαριστίες μας, όταν δείχνουμε έσχατη αχαριστία στην πράξη και κακή διάθεση; Όταν δεν δίνουμε στους άλλους από εκείνα, που μας δίνει ο Θεός...; Και πόσοι τέτοιοι ''ευγνώμονες'' ή μάλλον αχάριστοι άνθρωποι υπάρχουν! (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Μην λησμονείς ποτέ, ότι κάθε στιγμή και για αναρίθμητα πράγματα είσαι χρεώστης στον Θεό: για κάθε αναπνοή, για κάθε ακτίνα ηλίου που σε θερμαίνει, για κάθε μπουκιά ψωμιού, για κάθε καλή σκέψη, για κάθε άγιο αίσθημα, για κάθε αγαθό έργο, τέλος για κάθε δωρεά της χάριτος που γαληνεύει και χαροποιεί την καρδιά σου. Εκείνος σε ενισχύει στον αγώνα σου, κατασιγάζει τα πάθη σου, σε φέρνει σε επικοινωνία με τον ουρανό. Πιο πολύ όμως πρέπει να ευγνωμονείς τον Κύριο, επειδή πρώτα σου χάρισε τη ζωή, την βιολογική ύπαρξη και έπειτα σε αναγέννησε με το Άγιο Βάπτισμα, σε ένωσε με το σώμα της Εκκλησίας, σε έκαμε παιδί Του, έτσι «ώστε ουκέτι ει δούλος, αλλ' υιός ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού δια Χριστού» (Γαλ. 4,7). (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Κάθε στιγμή είμαι οφειλέτης στον Κύριο, πνευματικά και σωματικά. Πνευματικά για τις αμαρτίες μου, σωματικά επειδή λαμβάνω χάρισμα όλες τις υλικές δωρεές Του, όπως τροφή, χρήματα, ρούχα, αέρα, ζέστη, φως και γενικά όλα τα χρειαζούμενσ της ζωής. Πώς τότε θα μπορούσα να μην νοιώθω χαρά, το να συγχωρώ "τα οφειλήματα" των αδελφών μου, τόσο τα πνευματικά όσο και τα υλικά, όταν ο Κύριος μου συγχωρεί αμέτρητες φορές το πλήθος των αμαρτημάτων μου; Πώς μπορώ να κάνω αλλιώς, από το να δίνω ελεύθερα τα δώρα που ανήκουν στον Κύριο, όταν Εκείνος μου χορηγεί ελεύθερα, αμέτρητες πνευματικές και υλικές ευλογίες; Θα ήμουν άλογο κτήνος αν συμπεριφερόμουν διαφορετικά. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Να ορίσετε ως προσωπικό σας κανόνα, να ευγνωμονείτε καθημερινά τον Κύριο. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
Αδελφοί! Ας εθιστούμε στην ακατάπαυστη δοξολογία του Θεού. Στις θλίψεις μας, ας χρησιμοποιούμε αυτό το όπλο. Με την δοξολογία του Θεού, ας διώχνουμε μακριά τους αόρατους εχθρούς μας και ιδιαίτερα εκείνους, που προσπαθούν να μας λυγίσουν με τη λύπη, την ολιγοψυχία, την αγανάκτηση, την απελπισία. Ας καθαριζόμαστε ψυχικά με τα δάκρυα, με την προσευχή, με τη μελέτη της Αγίας Γραφής κα των Πατερικών κειμένων. Έτσι θα βλέπουμε ολοκάθαρα την Πρόνοια του Θεού, ο Οποίος όλα τα παρακολουθεί, όλα τα εξουσιάζει, όλα τα διακυβερνά, όλα τα κατευθύνει, σύμφωνα με τις ανεξιχνίαστες βουλές και κρίσεις Του, προς σκοπούς γνωστούς μόνο σε Εκείνον. Και βλέποντας την Θεία Πρόνοια, θα θαυμάζουμε το μεγαλείο του ακατάληπτου Θεού και θα Τον δοξολογούμε παντοτινά... (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
Μέσα στην θλίψη σου, άρχισε να ξεχύνεις από τα βάθη της ψυχής σου, άρχισε να επαναλαμβάνεις, χωρίς να σκέφτεσαι τίποτε, τα λόγια: Δόξα τω Θεώ! Θα δεις σημεία... Θα δεις θαύματα! Τα λόγια τούτα, θα φέρουν στην καρδιά σου παρηγοριά, διώχνοντας την λύπη. Θα κατορθώσουν δηλ. ό,τι δεν κατόρθωσαν η λογική των λογικών και η σοφία των σοφών της γης. Αυτή η λογική και αυτή η σοφία θα ντροπιαστούν. Κσι εσύ λυτρωμένος, γιατρεμένος, γεμάτος πίστη, πίστη ζωντανή και χειροπιαστή θα αναφωνείς: "Δόξα τω Θεώ!". (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
Όποιος πίνει το ποτήρι των θλίψεων, με ευγνωμοσύνη προς τον Θεό και με ευχές προς τους αδελφούς που του το προσφέρουν, αυτός έφτασε στην αγία ανάπαυση, στη χάρη της ειρήνης του Χριστού και από τώρα κιόλας, απολαμβάνει τον πνευματικό παράδεισο του Θεού. (ΆγιοςΙγνάτιοςΜπριαντσιανίνωφ)
Ο Όσιος Ελεάζαρ της Σκήτης του Ανζέρσκ βγήκε μια νύχτα στον εξώστη του κελλιού του και ατενίζοντας την ομορφιά και την γαλήνη της φύσεως, της Σκήτης του Ανζέρσκ, που τον περιέβαλλε, αισθάνθηκε συγκίνηση μέχρι του σημείου να δακρύσει. Και μέσα από την καρδιά του που πλημμύρισε από Θεία αγάπη, βγήκε ένας βαθύς αναστεναγμός: «Ω Κύριε, τι ομορφιά είναι αυτή που έχεις δημιουργήσει για εμάς! Με τί μέσα και τί τρόπους μπορώ εγώ, ένα αξιοκαταφρόνητο σκουλήκι, να Σε ευχαριστήσω, για όλα τα μεγάλα και πλούσια ελέη που μου έχεις δώσει;». Η δύναμη του αναστεναγμού και η προσευχή του Οσίου άνοιξαν τους ουρανούς και μπροστά στα μάτια της ψυχής του, εμφανίστηκαν μυριάδες Άγγελοι φωτεινοί, που έψαλλαν την μεγάλη αγγελική δοξολογία: ''Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία'', ενώ μια αόρατη φωνή είπε στον Όσιο: ''Και εσύ επίσης, Ελεάζαρ, να ευχαριστείς τον Πλάστη και Δημιουργό σου, μ' αυτά τα λόγια της δοξολογίας.'' (Άγιος Νεκτάριος της Όπτινα)
Οι πάντες όχι μόνο μπορούν, αλλά και οφείλουν να φροντίζουν να ευχαριστήσουν τον Κύριο. Πώς όμως να τον ευχαριστήσουν; Πρωτίστως με την ταπεινοφροσύνη και την μετάνοια. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
Ακόμα και αν γεμίζαμε έναν ωκεανό με τα δάκρυα της μετάνοιάς μας, δεν θα ήταν αρκετά για να ευχαριστήσουμε τον Κύριο, που μας δίνει δωρεάν το σώμα Του και το αίμα Του, για να μας ξεπλύνει από το ρύπο της ψυχής μας, για να μας εξαγνίσει, για να μας αναζωογονήσει και να μας αναστήσει. (Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
Χριστέ μου, σε ευχαριστώ, για όλα όσα μου έδωσες! Χριστέ μου, σε ευχαριστώ περισσότερο, για αυτά που δεν μου έδωσες! Χριστέ μου, σε ευχαριστώ δε πάρα πολύ, για αυτά, που δεν θα μου δώσεις ποτέ! (Ρώσος Στάρετς)
Να του λες του Χριστού: ''Σε ευχαριστώ Χριστέ μου, για τα καλά που μου έδωσες και για τα κακά που πάσχω. Δόξα σοι, δόξα σοι, ο Θεός μου!''. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Στόμα που ευχαριστεί πάντοτε τον Θεό, ου μη στερηθή των ευλογιών του Θεού και στόμα που γογγύζει και πληγώνει τον μέγαν Ευεργέτην Του, είναι αδύνατον να μη τον παιδεύσει ο Θεός. (ΓέρονταςΕφραίμτης Αριζόνας)
Μια ασθενής γιαγιά, πήγαινε στην Παναγία στην Τήνο κάθε χρόνο. Πολλοί που την έβλεπαν στην Τήνο, μια μέρα την πλησίασαν και την ρώτησαν: Γιαγιά σε βλέπουμε τόσα χρόνια να είσαι ασθενής και να έρχεσαι εδώ στην Παναγία. Εδώ όλοι της ζητούν, να τους κάνει καλά. Εσύ τι της λες, της Παναγίας; Και η γιαγιά τους είπε: Δεν της ζητάω τίποτα! Απλά την ευχαριστώ που είμαι ασθενής και δεν έχω γογγύσει και δεν έχω χάσει το μυαλό μου από την ασθένειά μου. Την προσκυνώ και φεύγω... Μεγάλο πράγμα αυτό!!! Να έχεις ανάγκη και να μην ζητάς απολύτως τίποτα! Σημαίνει πως είσαι υπεράνω όλων των πραγμάτων. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Με την ευχαριστία και την ευγνωμοσύνη προς το Θεό, συντηρεί και αυξάνει ο άνθρωπος την μετάνοιά του. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
Όταν καθαριστείς μέσα σου, θα δεις την μυστική δοξολογία του Θεού από τα κτίσματα. Όσο καθαρίζεσαι μέσα σου, θα το δεις και λες: ''Ταλαίπωρε άνθρωπε, εσύ μόνο δεν δοξολογείς τον Θεό...''. (ΓέρονταςΕφραίμο Κατουνακιώτης)
Ο Θεός μας αγαπάει πολύ και ό,τι δίνει, είναι για το καλό μας. Αρκεί εμείς να το δεχόμαστε με υπομονή και να μην γογγύζουμε. Εμένα ο Θεός επέτρεψε να μου κοπεί το χέρι. Δεν το χρειαζόμουνα. Ο Θεός ξέρει τι κάνει. Καλύτερα με ένα χέρι στον Παράδεισο, παρά με τα δύο στην Κόλαση. Μια φορά δεν είπα στον Θεό: ''Θεέ μου γιατί;''. Ο Θεός με αγαπάει και γνωρίζει το συμφέρον μου. Τον ευχαριστώ πάντων ένεκεν και Τον δοξάζω! Και εσύ να Τον ευχαριστείς! (Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης)
Οι γονείς θέλουν πάντοτε να είναι τα παιδιά τους χαρούμενα, ευτυχισμένα και ευγνώμονα για όλα τα έργα και τις θυσίες που έκαναν γι' αυτά. Γι' αυτό και όταν βλέπουν τα παιδιά τους με άσχημη διάθεση και χωρίς ευγνωμοσύνη, καταθλίβονται. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ουράνιο Πατέρα μας. Μας έδωσε τα πάντα, αλλά εμείς είμαστε πάντοτε δυσαρεστημένοι και σκοτεινιασμένοι. Αντί να ευχαριστούμε και να δοξολογούμε τον Θεό για καθετί, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας μονάχα με τα χείλη, ενώ η καρδιά μας παραμένει κρύα. Η χαρά είναι ευγνωμοσύνη και όταν είμαστε περιχαρείς, τότε αυτό αποτελεί την καλύτερη έκφραση ευχαριστίας, που μπορούμε να προσφέρουμε στον Θεό, ο οποίος μας απελευθερώνει από τη θλίψη και την αμαρτία. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
Πρέπει πάντοτε να είμαστε προσεκτικοί, στο να ευαρεστούμε τον Κύριο με κάθε μας έργο ή σκέψη. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
Μάθετε να ευχαριστείτε τον Θεό για όλα και με ευγνωμοσύνη να δέχεστε από το χέρι Του και τις ημέρες της ευημερίας και τις ημέρες της θλίψης. Το θεμέλιο της παρηγοριάς μας έγκειται, στο ότι η Πρόνοια του Θεού κυβερνά τον κόσμο. (π. Ιωάννης της Λαύρας των Σπηλαίων)
Ας θυμηθούμε τους Μάρτυρες, το πως δόξασαν τον Θεό. Σας θυμίζω τον Άγιο Γεδεών τον Νέο, που όταν του έκοβαν τα μέλη με το τσεκούρι, ζήτησε ο Άγιος να κοπεί το δεξί του χέρι τελευταίο. Του έκοψαν το ένα πόδι και το άλλο, μετά το αριστερό του χέρι και τότε με το δεξί του χέρι έκανε το σταυρό του και δόξασε τον Θεό... Και στο τέλος κόψανε και το δεξί του χέρι. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Οφείλω μια συγνώμη στο Θεό για όσα μου χάρισε και δεν τα χάρηκα. Για εκείνα που μου έδωσε και δεν τα πήρα. Μα κι γι αυτά που μου ζήτησε και δεν του έδωσα. Πάνω από όλα θέλω να κλάψω στην αγκαλιά Του, για όλες εκείνες τις μέρες που δεν έζησα και απλά επιβίωσα. Να πω συγνώμη για όσα σε αγαπώ δεν είπα, σε αγκαλιές που δεν έδωσα, σε πόρτες που έκλεισα, σε τηλέφωνα που δεν σήκωσα, σε μάτια που δεν αντίκρισα και σε προσευχές που δεν ειπώθηκαν... Τέλος, εάν βρήκες έναν άνθρωπο να σε νιώσει, να σε καταλάβει, να σε αγαπήσει, κράτα τον, κι ας είναι στην άλλη άκρη της γης. Φτάνει που τον βρήκες.... Δεν θα σου τύχει πολλές φορές την ζωή. Και να θυμάσαι, ότι στα δώρα λες ευχαριστώ κι ας μην τα ξετυλίξεις ποτέ... (π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος)
Τι είσαι; Από πού ήρθες; Πού βρίσκεσαι και πού πηγαίνεις; Πριν από τη σύλληψή σου, δεν υπήρχες. Δεν ήσουνα τίποτα. Ο Θεός οικονόμησε να έρθεις στον κόσμο και Εκείνος σου έδωσε ό,τι έχεις, τόσο τα φυσικά σου χαρίσματα-ρώμη, ομορφιά, ευφυϊα, αισθήσεις κ.λ.π. -όσο και τα επίγεια αποκτήματα, που εξαρτώνται άμεσα από τα χαρίσματα- χρήματα, περιουσία, αξιώματα. Επομένως, ''τι έχεις που να μην το έλαβες; Και αφού το έλαβες από το Θεό, γιατί καυχιέσαι σαν να μην το είχες λάβει ως δώρο;'' (Α' Κορ. 4,7). Αν δεν έχεις τελείως τυφλωθεί από την υπερηφάνεια και την φιληδονία, αν δεν έχεις σκοτιστεί πέρα για πέρα από το διάβολο, το πνεύμα του σκότους, αν είσαι λογικό πλάσμα του Θεού, ''κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν'' Εκείνου, δεν μπορείς παρά να ομολογήσεις την ανεκδιήγητη ευεργετικότητά Του, που όλα σου τα χάρισε, βασιλιά της κτίσεως σε έκανε, αλλά και με το ίδιο Του το Αίμα, σε λύτρωσε από τον αιώνιο θάνατο. Και τότε θα ταπεινωθείς βαθιά, και η ταπείνωση αυτή, θα είναι η αρχή της μετάνοιας και της σωτηρίας σου. Η ταπείνωση αυτή, θα σε κάνει να ποθήσεις ακτανίκητα τον Ευεργέτη και Σωτήρα σου... (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Πες όσο πιο συχνά: ''Ευχαριστώ Θεέ μου! Σε ευχαριστώ Θεέ μου, σ' ευχαριστώ!''... Και θα ζεις, σαν να είσαι στον παράδεισο. (Αρχιμανδρίτης Τύχων)
Αρχίστε να ευχαριστείτε τον Θεό γι' αυτό που έχετε και θα σας δώσει αυτό που σας λείπει. (ΕίπεΓέρων)
Ο άνθρωπος πρέπει να βρίσκεται πάντα με βουρκωμένα τα μάτια του, μπροστά στα αγαθά που του προσφέρει ο Θεός. Πάντοτε να Τον ευχαριστεί. Άμα όμως ο άνθρωπος ξεγελαστεί και πιστέψει, πως ό,τι έκανε είναι δικό του, θα έρθει μια μέρα που θα βγει σαν την τρίχα από το προζύμι και θα εξευτελιστεί... (Παναγόπουλος)
Μόνο το ότι γεννηθήκαμε Ορθόδοξοι και όχι Βουδιστές ή Μουσουλμάνοι ή ο,τιδήποτε άλλο, μόνο αυτό θα πρέπει να είναι ικανό, να ευχαριστούμε το Θεό καθημερινά και να είναι τα μάτια μας, για την ευεργεσία αυτή δακρυσμένα! (Παναγόπουλος)
Πρέπει να μην βγαίνει από τον νου μας η αγάπη που έχει για εμάς ο Θεός. Δεν υπάρχουν λόγια για να ευχαριστήσουμε τον Θεό, τόσα που υπόφερε για εμάς, για τις αμαρτίες μας, γι' αυτό και εμείς να αντέχουμε, να μακροθυμούμε. (Παππούς Παναής εκ Λύσης Κύπρου)
Αν η καρδιά μας ήταν έτοιμη να δεχτεί το καλό που μας στέλνει κάθε μέρα ο Θεός, θα είχαμε αρκετή δύναμη να υπομείνουμε το κακό, όταν μας παρουσιάζεται. (Γκαίτε)
Όταν ευχαριστείς τον Κύριο για τα λίγα που έχεις, θα σε δώσει τόσα, που θα σε περισσεύουν!
Κύριε θέλω να πάρω ένα λεπτό, όχι για να σου ζητήσω κάτι... αλλά για να σου πω ένα ''Ευχαριστώ!'', που με έχεις ευλογήσει με όλα όσα έχω...!!!
Αυτός που ευχαριστεί πάντοτε τον Θεό για τα αγαθά και τις ευεργεσίες που του χαρίζει, δέχεται τις ευλογίες του Θεού και στην καρδιά του κατοικεί η Χάρη Του.
Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ανταποδώσουμε στον Θεό όλα εκείνα που Του οφείλουμε. Μπορούμε όμως, να Τον ευχαριστούμε διαρκώς...
Κάθε πρωί να κοιτάς τον ουρανό και να ευχαριστείς το Θεό που σε έχει καλά, εσένα και τα άτομα που αγαπάς. Να Τον ευχαριστείς που βλέπεις, ακούς, γεύεσαι, μιλάς, σκέφτεσαι, περπατάς, τρέχεις, ονειρεύεσαι, είσαι ικανός, έχεις θέληση και στόχους. Να Τον ευχαριστείς που έχεις δίπλα σου άτομα που αγαπάς και σ' αγαπούν. Να Τον ευχαριστείς που σου έδωσε πράγματα που θεωρείς δεδομένα, ενώ άλλοι άνθρωποι ίσως να μην τα έχουν φανταστεί καν. Όχι, τίποτα δεν είναι δεδομένο, εκτός από... την αγάπη του Θεού! Μην είσαι αχάριστος!
Αν μπει ένα αγκάθι στο δάχτυλό σου, πες: Ευτυχώς που δεν μπήκε στο μάτι! Αν μπει το αγκάθι στο μάτι σου, πες: Ευτυχώς που δεν μπήκε και στο άλλο! Και αν μπει το αγκάθι και στο άλλο, τότε πες: Ευτυχώς που ακόμη ζω... Δόξα Σοι Κύριε!
Όλα όσα βλέπουμε και συναντάμε στην ζωή μας, να γίνονται αφορμή για δοξολογία στον Θεό.
Κάθε αναπνοή που δεν δοξολογεί τον Θεόν είναι μάταια.
Να ευχαριστούμε το Θεό που δεν μας απέρριψε, στις τόσες φορές που εμείς Τον απορρίψαμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας.
Ο Θεός έχει δύο κατοικίες: Μία στον ουρανό και μία άλλη, στην ταπεινή και ευγνώμονα καρδιά.
Κανένας Χριστιανός δεν έχει τόσα λίγα, ώστε να μην ευχαριστεί τον Θεό ή τόσα πολλά, ώστε να μην προσεύχεται.
Πήγαινε σε μια παραλία και πάρε στα χέρια σου μια χούφτα άμμο.... Προσπάθησε να ξεχωρίσεις έναν κόκκο. Αυτό είσαι. Αυτό είμαστε. Ένα τίποτα.... Και όμως, ο Θεός βλέπει κάθε κόκκο χωριστά. Και τον προστατεύει. Τον κάθε κόκκο άμμου. Γι' αυτό, κάθε μέρα να Τον ευχαριστείς. Για αυτά που σου έδωσε, αλλά και για αυτά που δεν σου έδωσε...
Θεέ μου, ξέρω πως δεν είμαι τέλειος άνθρωπος, ξέρω ότι πολλές φορές ξεχνάω να προσευχηθώ! Ξέρω ότι έχω αμφιβάλλει για Σένα. Ξέρω ότι κάποιες φορές χάνω τον έλεγχο, αλλά Σε ευχαριστώ, που με αγαπάς παρ' όλα αυτά και μου δίνει ευκαιρίες, να ξεκινήσω ξανά!...
Πίνει η κότα το νερό, μα κοιτάει και το Θεό.
Αν ξέραμε ικανοποιημένοι να είμαστε:

με ό,τι Εκείνος όρισε για τη ζωή μας,

με ό,τι διάλεξε να μας χαρίσει,

με ό,τι θέλησε να μας στερήσει,

με ό,τι μας αρνήθηκε και δεν μας έδωσε ποτέ,

τότε θα ήτανε η ζωή μας πιο απλή,

θα ήτανε η καρδιά μας πιο χαρούμενη,

θα είμαστε εμείς οι ίδιοι πιο αναπαυμένοι.

Θεέ μου σαν συλλογιστώ
το έργο σου το Θαυμαστό
με αγάπη σκύβω να Σου πω
Σ' ευχαριστώ!

Θεέ μου για μένα στο σταυρό
αγώνα έδωσες σκληρό,
και με λύτρωσες από τον εχθρό.
Σ' ευχαριστώ!

Για τη ζωή Σ' ευχαριστώ.
Για τη χαρά Σ' ευχαριστώ.
Για την αγάπη Σου Θεέ μου
Σ' ευχαριστώ!

-
Για τη γλυκιά Σου συντροφιά,
για την πλατειά Σου αγκαλιά,
για την μεγάλη Σου καρδιά
Σ' ευχαριστώ!

Θεέ μου σ'αγαπώ
Κοντά μου ήρθες με στοργή,
μου γιάτρεψες κάθε πληγή,
μου 'δωσες φως από την πηγή
Σ' ευχαριστώ!
-

Χριστέ μου δικός Σου τώρα εγώ,
παντοτινά θα Σ' ευλογώ,
αιώνια θα Σου τραγουδώ
Σ'ευχαριστώ!

-
Χριστέ μαζί Σου περπατώ,
Χριστέ το χέρι Σου κρατώ,
και μου μιλάς και σου μιλώ
Σ' ευχαριστώ!
-

Για κάθε σου ναι, Σ' ευχαριστώ.
Για κάθε σου όχι, θα Σ'αγαπώ
Για κάθε λόγο Σου ζεστό
Σ'ευχαριστώ...!!!

«Κάποτε ο Στάρετς Βαρσανούφιος άκουσε κάποιον να λέει κακομοιρίστικα: ''Και τί να κάνω; Δόξα σοι ο Θεός''. ''Έτσι το λένε το «δόξα σοι ο Θεός;'' φώναξε ο π. Βαρσανούφιος. ''Και πώς να το λέω;'' ''Δόξα σοι ο Θεός! Δόξα σοι ο Θεός!'' είπε ο άγιος με φωνή γεμάτη γαλήνη, ειρήνη και χαρά. Το «δόξα σοι ο Θεός» δεν επιτρέπεται να είναι ένα κακομοιρίστικο επιφώνημα. Και έχουμε χρέος να δοξάζουμε τον Κύριο από τα βάθη της καρδιάς μας...
Σε κάποιο χωρικό που ζούσε κοντά στο Μόσταρ της Σερβίας, κάποια χρονιά βγήκαν στο χωράφι του πολλά καρπούζια, πολλά περισσότερα από ότι περίμενε. Τα έφερε στην αγορά και πολύ γρήγορα, αφού τα πούλησε, κέρδισε 15.000 δηνάρια, πολύ μεγάλο ποσό για την εποχή εκείνη. Στη συνέχεια, έπεσε πολύ η τιμή των καρπουζιών. Τότε ο χωρικός, όταν βρέθηκε σε μία παρέα, διαμαρτυρήθηκε για τις χαμηλές τιμές των καρπουζιών. Τότε κάποιος έμπορος, του απάντησε: ''Δεν λες καμμιά φορά και ''δόξα τω Θεώ'', για τα χρήματα που πήρες, για τα χρήματα μέχρι τώρα; Ας είσαι ευγνώμων απέναντι στο Θεό...''. Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο χωρικός θύμωσε και φώναξε μπροστά σε όλους: ''Για ποιό λόγο να είμαι ευγνώμων προς τον Θεό, δεν του χρωστώ τίποτα, όλα τα χρωστώ στα χέρια μου!'''. Και έδειξε τα ροζιασμένα του χέρια. Το επόμενο καλοκαίρι, τα καρπούζια που βγήκαν στο χωράφι του ήταν μικρά, σαν μια γροθιά. Τυχαία βρέθηκε μάλιστα και με εκείνον τον έμπορα από την πόλη Μόσταρ, που είχε κάνει συζήτηση για τον Θεό και για την ευγνωμοσύνη. Άρχισε τότε να διαμαρτύρεται, πως ο Θεός φέτος, δεν του έδωσε καθόλου καλούς καρπούς και ότι τα καρπούζια του ήταν άχρηστα. Ο έμπορος ακούγοντας αυτά τα λόγια χαμογέλασε και του απάντησε: ''Ας σε βοηθήσουν τώρα άνθρωπε, τα χέρια σου...!''.
Είδα στον ύπνο μου, πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει.
Περπατούσαμε δίπλα δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη αγγέλους.
Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε:
«Αυτό είναι το τμήμα παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό, με την μορφή προσευχής».
Κοίταξα γύρω στον χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσους πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Μετά προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στο δεύτερο σταθμό. Ο άγγελός μου είπε:
«Αυτό είναι το τμήμα συσκευασίας και παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σε αυτούς που τις ζήτησαν».
Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στην γη. Τέλος, στην άκρη ενός μακρινού διαδρόμου, σταματήσαμε στην πόρτα ενός πολύ μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.
«Αυτό είναι το τμήμα ευχαριστιών», μου είπε σιγανά ο άγγελος μου. Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος.
«Πως γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ;» ρώτησα.
«Είναι λυπηρό» αναστέναξε ο άγγελος. «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια»...
«Πως μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε;» ρώτησα πάλι.
«Πολύ απλά» απάντησε. «Χρειάζεται μόνο να πεις ευχαριστώ Θεέ μου!...»
Συνάντησα κάποτε έναν παππού τόσο φτωχό που του έλειπαν ακόμη και τα απαραίτητα. Η γυναίκα του είχε πεθάνει και ο γιος του που ζούσε στο εξωτερικό τον είχε ξεχάσει. Ο παππούς είχε φωτεινό πρόσωπο και γελούσε καλόκαρδα, ενώ το σπιτάκι του ήταν ένα ημιυπόγειο κάτω από την σκάλα μιας πολυκατοικίας. Ένα βράδυ μπήκα και εγώ στο σπίτι του, μια και η πόρτα ήταν συνεχώς ξεκλείδωτη. Ο παππούς δεν άκουγε καλά και έτσι δεν με κατάλαβε. Τον είδα στο ημίφως σκεπασμένο με κάτι παλιές κουβέρτες στο ντιβάνι που χρησιμοποιούσε για κρεβάτι. ''Δόξα τω Θεώ'' έλεγε και ξανάλεγε, ''εγώ έχω κάπου να μείνω. Πόσοι και πόσοι δεν έχουν ούτε μια κουβέρτα να σκεπαστούν ή ζουν στο δρόμο! Τι ευλογίες μου δίνεις Θεέ μου!'' Δεν ήξερα αν έπρεπε να τον λυπηθώ για τη φτώχεια του ή να τον ζηλέψω, για τα πλούτη της υπομονής του!!!...