Περί ευλάβειας

Ευλάβεια είναι ο φόβος του Θεού, η συστολή, η πνευματική ευαισθησία. Οι κινήσεις του ευλαβούς είναι λεπτές, προσεγμένες. Αισθάνεται έντονα την παρουσία του Θεού, των Αγγέλων, των Αγίων. Νιώθει δίπλα του τον Φύλακα Άγγελο να τον παρακολουθεί. Ζει απλά, αγνά και αγιασμένα. Παντού συμπεριφέρεται με προσοχή και συστολή και νιώθει ζωντανά όλα τα ιερά. Δεν βάζει λ.χ. εκεί που κάθεται, στον καναπέ ή στην καρέκλα, το Ευαγγέλιο ή ένα πνευματικό βιβλίο κ.λπ. Αν δει μια εικόνα, σκιρτά η καρδιά του, βουρκώνουν τα μάτια του. Αλλά και μόνον το όνομα του Χριστού να δει κάπου γραμμένο, το ασπάζεται και αυτό με ευλάβεια και γλυκαίνεται εσωτερικά η ψυχή του. Ακόμη και ένα κομματάκι από εφημερίδα αν βρει κάτω πεταμένο, που να γράφει λ.χ. το όνομα του Χριστού, σκύβει, το μαζεύει, το ασπάζεται με ευλάβεια και στενοχωριέται που ήταν πεταμένο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Για να αποκτήσεις ευλάβεια πρέπει: α) να ζεις ή να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους που έχουν ευλάβεια και να παρατηρείς πως συμπεριφέρονται β) να μελετάς με τον νου σου καθετί ιερό και να εμβαθύνεις σ' αυτό γ) να αξιοποιείς τις ευκαιρίες που σου δίνονται, όταν π.χ. σου δίνεται η ευκαιρία να περάσεις από έναν Ναό να μπεις λίγο μέσα να προσευχηθείς και δ) να γνωρίσεις τους Αγίους της πατρίδας μας, για να τους αγαπήσεις και να συνδεθείς μαζί τους. Ο Θεός χαίρεται, όταν ευλαβούμαστε και αγαπούμε τους Αγίους. Και όταν έχουμε ευλάβεια στους Αγίους, πόσο περισσότερη θα έχουμε στον Θεό! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Άλλο είναι η ευσέβεια και άλλο η ευλάβεια. Η ευσέβεια είναι κολώνια, ενώ η ευλάβεια είναι θυµίαµα. Η ευλάβεια είναι η µεγαλύτερη αρετή για µένα, γιατί ο ευλαβής προσελκύει την Χάρη του Θεού, γίνεται δέκτης της Χάριτος και φυσιολογικά παραµένει η Χάρη του Θεού µαζί του. Τον προδίδει µετά η Θεία Χάρη και όλοι τον ευλαβούνται, τον συµπαθούν, ενώ τον αναιδή τον απεχθάνονται µικροί-µεγάλοι. Εσείς οι γυναίκες, πρέπει να έχετε περισσότερη ευλάβεια από τους άνδρες. Η γυναίκα από την φύση της επιβάλλεται να έχει ευλάβεια. Οι άνδρες, όταν δεν έχουν ευλάβεια, έχουν απλώς µια αδιαφορία. Οι γυναίκες όµως, άµα χάσουν την ευλάβεια, κάνουν χονδρά πράγµατα. Μου έλεγε ένας: «Όταν πήγα προσκύνηµα µε την γυναίκα µου στους Αγίους Τόπους, πήγα και στον Ιορδάνη να Βαπτιστώ και αυτή καθόταν και έπλενε τα πόδια της! "Βρέ, τί κάνεις αυτού; της είπα, για να πλύνεις τα πόδια σου ήρθες στον Ιορδάνη ποταµό;". Νευρίασα, την έβρισα!». Εκείνη φαίνεται ήταν τελείως αδιάφορη, δεν καταλάβαινε, ενώ αυτός ο καηµένος είχε πολλή ευλάβεια. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ένας από ένα τροπάριο τινάζεται στον αέρα και άλλος τα ξέρει απέξω και δεν νοιώθει τίποτε, γιατί κινείται έξω από την πραγματικότητα. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
Όλη η βάση είναι η ευλάβεια. Βλέπεις άλλος ακουμπά στον τοίχο που ακούμπησε η εικόνα και παίρνει Χάρη και άλλος μπορεί να έχει την καλύτερη εικόνα, αλλά επειδή δεν έχει ευλάβεια, δεν ωφελείται. Ή ένας μπορεί να βοηθηθεί από έναν απλό σταυρό και άλλος να μην βοηθηθεί από τον Τίμιο Σταυρό, όταν δεν έχει ευλάβεια. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
Σε όλα μπορεί να κάνει κανείς οικονομία εκτός από την λατρεία στον Θεό. Στον Θεό θα προσφέρει το πιο καθαρό, το πιο καλό (π.χ. λάδι, λάδι). Όχι ότι έχει ο Θεός ανάγκη απ' αυτό, αλλά συγκινείται ο Θεός, γιατί είναι μια προσφορά, με την οποία εκφράζεται η ευγνωμοσύνη και η αγάπη του ανθρώπου προς Αυτόν. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν κάνει κανείς μεγάλο σταυρό, αλλά τον κάνει απλά και ταπεινά, δεν πειράζει τον άλλον. Αλλά όταν κοιτάει αν τον βλέπουν οι άλλοι και κάνει συνέχεια σταυρούς, τότε θα αρχίσουν να τον κοροϊδεύουν. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
Να μην ζητάμε από τους χοίρους να ευλαβούνται τα κρίνα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Και εδώ να προσέχετε. Στον καναπέ ήταν κάτι στρωμένο με σταυρούς. Δεν κάνει να καθόμαστε, ούτε να πατάμε πάνω στους σταυρούς. Οι Εβραίοι βάζουν κάτω από τα παπούτσι σταυρούς. Πολλές φορές όχι μόνο απ' έξω, αλλά και μέσα από τα τακούνια και τις σόλες. Να πληρώνεις και να πατάς σταυρούς! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Κάποτε πήγα σε ένα σπίτι και είδα την νοικοκυρά να πλένει την καντήλα της στον νεροχύτη. ''Πού πάνε τα νερά;'' την ρώτησα. ''Στην αποχέτευση'', μου λέει. ''Μα καλά, της λέω, από το ένα μέρος παίρνεις λαδάκι από το καντήλι και σταυρώνεις το παιδί σου, όταν είναι άρρωστο και από το άλλο, όλο το λάδι της κούπας πάει στην αποχέτευση; Πώς να έρθει η ευλογία του Θεού στο σπίτι σου;''. Έλειψε σήμερα η ευλάβεια, γι' αυτό έλειψε και η Θεία Χάρη και οι άνθρωποι δαιμονίζονται... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν κάνεις το σημείο του Σταυρού, σκέψου όλη την υπόθεση της Σταυρικής θυσίας του Χριστού και σβήσε τον θυμό και όλα τα άλλα πάθη. Oύτε βέβαια πρέπει να κάνουμε το σταυρό μας απλώς με τα δάκτυλά μας, αλλά προηγουμένως διά της προαιρέσεως και με πολλή πίστη. Αν λοιπόν κατ' αυτόν τον τρόπο κάνεις τον Σταυρό στο πρόσωπό σου, κανείς από τους ακάθαρτους δαίμονες δεν θα μπορέσει να σταθεί κοντά σου, βλέποντας τη μάχαιρα, με την οποία πληγώθηκε, βλέποντας το ξίφος με το οποίο δέχτηκε τη θανατηφόρο πληγή. (Ιερός Χρυσόστομος)
Η αισθητική ευλάβεια, δηλαδή το να αισθάνεσαι εσωτερικά τον εαυτόν σου, αδελφέ, ότι είναι πρόθυμος στα Θεία, ότι έχει αγάπη, ότι έχει κατάνυξη και ευλάβεια, αυτό προέρχεται άλλοτε από την φύση και άλλοτε από τον διάβολο και άλλοτε από την Χάρη. Από τους καρπούς της, μπορείς να καταλάβεις από που προέρχεται. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Ο ασπασμός με τα χείλη, σημαίνει και ασπασμό της ψυχής. Όταν ασπαζόμαστε ιερά αντικείμενα, πρέπει να τα ασπαζόμαστε, όχι μόνο με τα χείλη, αλλά και με την ψυχή και την καρδιά μας. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Όσο πιο ευλαβικά ζει ο άνθρωπος, τόσο πιο βίαια του επιτίθεται ο διάβολος και υποκινεί τους άλλους ανθρώπους να τον εχθρεύονται. Όσο πιο άγιος είναι κάποιος, τόσο περισσότερο τον βρίζουνε και τον βλασφημούν. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Άνθρωπος που γονατίζει μπροστά στο Θεό, μπορεί να μείνει όρθιος σε ο,τιδήποτε στη ζωή. (Γέροντας Γαβριήλ ο Αγιορείτης)
Παίρνουμε για παράδειγμα αντίδωρο. Να το πάρουμε με φόβο Θεού, με πολλή ακρίβεια, με πολλη προσοχή, με πολλή ευλάβεια. Να μην πέσει κάτω, ούτε ψιχουλάκι. Γι' αυτό λέει "επικατάρατος ο ποιών τα έργα Κυρίου αμελώς". Πολλοί άνθρωποι όταν πήραν αντίδωρο, αισθάνθηκαν πολλή Χάρη, σαν να είχαν Κοινωνήσει. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Η ευλάβεια είναι το απαύγασμα των τριών θεολογικών αρετών - της πίστεως, της ελπίδος και της αγάπης -, είναι η νοερή και καρδιακή έλλαμψη, που γεννιέται από τη μελέτη και τη βίωση των Θείων πραγμάτων και που μεταμορφώνει τον άνθρωπο, κάνοντάς τον φίλο του Θεού και εχθρό του διαβόλου, εραστή της αρετής και αντίπαλο της κακίας. Θα την αποκτήσεις, θα την καλλιεργήσεις, θα την εδραιώσεις και θα την αναπτύξεις μέσα στην καρδιά σου σιγά-σιγά, με συνεχή αγώνα, με τη συχνή συμμετοχή στα Θεία μυστήρια, με την αδιάλειπτη προσευχή και μνήμη του Θεού, με τη μνήμη του θανάτου, με τη μελέτη των Γραφών και άλλων πνευματικών βιβλίων. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Η ευλάβεια είναι μια σύνθετη αρετή και κατάσταση της ψυχής, ένα μίγμα από πίστη, φόβο Θεού, ταπείνωση, αγάπη και πόθο μεγάλο για κοινωνία με το Χριστό. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Γνώρισμα της ευλαβικής ψυχής είναι, το ότι έχει μπροστά στα μάτια της πάντα τον Θεό, ακόμα και μετά την απαλλαγή από τους πειρασμούς. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
Ένα παιδάκι βρισκόταν στο μπακάλικο του πατέρα του, οπότε μπήκε μια κυρία και έκανε το ψώνια της. Ανάμεσα στα ρέστα της κυρίας, ήταν και μια δεκάρα τόσο μαυρισμένη, που εκείνη δεν την πήρε. Απευθυνόμενη στον πατέρα, λέει: ''Δος την στο παιδί σου, να την ρίξει στο παγκάρι της Εκκλησίας''. Το παιδάκι ταράχτηκε και είπε: ''Πατέρα, αυτό το βρώμικο νόμισμα που σιχάθηκε η κυρία, θα δώσουμε στον Χριστό; Στον Χριστό πρέπει να δίνουμε τα ομορφότερα πράγματα''. ''Δίκαιο έχεις, παιδί μου'', είπε ο πατέρας. Το παιδί καθάρισε με πολλή επιμέλεια την δεκάρα και όταν την έριξε στο παγκάρι, έλαμπε σαν χρυσάφι. Την πήρε αμέσως ένας άγγελος και την άφησε μπροστά στα πόδια του Χριστού. Ο Χριστός έσκυψε, την πήρε στα χέρια Του, την κοίταξε με ευχαρίστηση και είπε: ''Ομορφότερη προσφορά δεν πήρα ποτέ...''. Η δεκάρα δεν άλλαξε την αξία. Την έκανε όμως πολύτιμη, η ευλάβεια και η καλή διάθεση του παιδιού...

***