Περί ιεροκατηγορίας

Τον ''αμαρτωλό'' παππά να τον βλέπετε σαν έναν λεπρό, που όμως μοιράζει χρυσά νομίσματα. Όσο αμαρτωλός και αν είναι ο παππάς, αυτό δεν καθιστά, τα Μυστήρια που επιτελεί, άκυρα. (Ιερός Χρυσόστομος)
Όποιος κατακρίνει ιερέα, είναι ανάξιος να περάσει την εξώπορτα του Ναού. (Ιερός Χρυσόστομος)
Μην κρίνεις ιερέα, διότι αν είναι άξιος, θα είναι φωτιά και θα καείς. Και αν είναι ανάξιος, θα είναι κάρβουνο και θα μουντζουρωθείς. (Μέγας Βασίλειος)
Αν συναντούσα Επίσκοπο ή μοναχό να πορνεύει, θα έβγαζα τη χλαμύδα μου και θα την έριχνα πάνω του, για να μην τον δει κανένα μάτι. (Μέγας Κωνσταντίνος)
Να προσέχετε αδελφοί μου, οι κοσμικοί να μην κατηγορείτε τους παπάδες, να μην τους βρίζετε και να μην τους παραμελείται, διότι βάζετε φωτιά και καίγεστε, αφού οι παπάδες είναι ανώτεροι και από τους Αγγέλους! (ΆγιοςΚοσμάςοΑιτωλός)
Αν κάποιος μιλάει άσχημα λ.χ. για σένα ως άτομο, δεν πειράζει. Να σκεφτείς: «Τον Χριστό, που ήταν Χριστός, Τον έβριζαν, και δεν μιλούσε· εμένα που είμαι αμαρτωλός τι μου αξίζει;». Αν έρχονταν να βρίσουν εμένα ως άτομο, δεν θα με πείραζε καθόλου. Άλλα, όταν με βρίζουν ως μοναχό, βρίζουν και όλο τον θεσμό του Μοναχισμού, γιατί ως μοναχός δεν είμαι ανεξάρτητος και πρέπει να μιλήσω. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει κανείς να τους αφήσει λίγο να ξεσπάσουν και ύστερα να τους πει δύο κουβέντες. Κάποτε στο λεωφορείο μία γυναίκα έβριζε τους παπάδες. Την άφησα να ξεσπάσει και όταν σταμάτησε, της είπα: «Έχουμε απαιτήσεις από τους παπάδες, άλλα και αυτούς δεν τους έρριξε ο Θεός με τα αλεξίπτωτα. Είναι άνθρωποι και έχουν ανθρώπινες αδυναμίες. Μπορείς όμως να μου πεις, μία μητέρα σαν εσένα βαμμένη, με κάτι νύχια σαν το γεράκι, τι παιδί θα γέννησει και πώς θα το αναθρέψει; Και παπάς και καλόγερος να γίνει, πώς θα είναι;». Βλέπεις να βρίζουν τα άγια και ο άλλος δεν λέει τίποτε. Σ' αυτήν την περίπτωση, η πραότητα (και η σιωπή) είναι δαιμονική. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Είναι καλύτερα, αν ένας βρίζει, βλασφημεί κ.λπ. και είναι αναιδής, να κάνεις ότι είσαι απασχολημένος και δεν ακούς και να λες την ευχή. Γιατί αν καταλάβει ότι τον παρακολουθείς, μπορεί να βρίζει συνέχεια, καί έτσι γίνεσαι αιτία να δαιμονιστεί. Όταν όμως δεν είναι αναιδής άλλα ευσυνείδητος και βρίζει από κακή συνήθεια, μπορείς κάτι να του πεις. Αν πάλι είναι ευσυνείδητος, άλλα έχει πολύ εγωισμό, πρέπει να προσέξεις να μην του μιλήσεις αυστηρά άλλα ταπεινά, όσο μπορείς και με πόνο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όσοι κατηγορούν την Εκκλησία για τα λάθη των εκπροσώπων της, με σκοπό δήθεν να βοηθήσουν για την διόρθωση, κάνουν μεγάλο λάθος. Αυτοί δεν αγαπούν την Εκκλησία. Ούτε, βέβαια τον Χριστό. Τότε αγαπάμε την Εκκλησία, όταν με την προσευχή μας αγκαλιάζουμε κάθε μέλος της και κάνουμε, ό,τι κάνει ο Χριστός. Θυσιαζόμαστε, αγρυπνούμε, κάνομε το παν, όπως Εκείνος, ο οποίος «τις λοιδορίες δεν τις ανταπέδιδε, και όταν έπασχε δεν απειλούσε» (Α' Πετρ. 2,23). (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Πολλές φορές λένε κατηγορίες για τους ιερείς. Αλλά και οι παπάδες άνθρωποι είναι. Μπορεί ένας άνθρωπος να έσφαλε στη ζωή του, δεν φταίνε και όλοι οι άνθρωποι. Και ένας παπάς μπορεί να έσφαλε, δεν φταίνε όλοι οι παπάδες. Αλλά «μην κρίνετε » λέγει ο Χριστός «ίνα μη κριθήτε», διότι με το μέτρο που κρίνουμε θα κριθούμε μια μέρα. Ποιοί είμαστε που θα κρίνουμε; Να κάνουμε προσευχή, να φωτίζει ο Θεός τον κάθε άνθρωπο. Όσο μπορούμε να συγχωρούμε. (ΆγιοςΙάκωβοςΤσαλίκης)
Μεγάλο πρόσωπο είναι ο Ιερέας, ο λειτουργός του Αγίου Θυσιαστηρίου του Θεού. Όποιος τον προσβάλλει, προσβάλλει το Άγιο Πνεύμα που ζει σ' αυτόν. (Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
Να ξέρετε, ότι όταν κοροϊδεύετε έναν παππά, οι κοροϊδείες αυτές δεν πάνε στον παππά άνθρωπο, αλλά πάνε στην ιεροσύνη του παππά και επομένως είναι σαν να το κάνουμε στο Χριστό! Και αυτό γιατί το χάρισμα της ιερωσύνης, είναι ένα δάνειο που δίνει ο Χριστός στον παππά, για να δημιουργήσει προϋποθέσεις σωτηρίας στον άνθρωπο και έτσι βρίζοντας και κοροϊδεύοντας έναν παππά, είναι σαν να το κάνουμε στον ίδιο το Χριστό! (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Όταν κοροϊδεύεις (και κατηγορείς) έναν παπά, να γνωρίζεις, ότι δεν κοροϊδεύεις τον παπά, αλλά τον ίδιο τον Χριστό. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Πολλοί κατηγορούν τους παππάδες, για την αμαρτωλότητας τους και εξαιτίας αυτής, δεν πάνε στην Εκκλησία και δεν εξομολογούνται. Άμα όμως τους πεις, να κρατήσουν ένα σκουριασμένο σύρμα που είναι στην μπρίζα, δεν θα το κρατήσουν. Καταλάβατε; Επειδή είναι σκουριασμένο το σύρμα, δεν περνάει το ρεύμα; Έτσι συμβαίνει και με τον παππά. Γιατί πίσω από κάθε αμαρτωλό παππά, κρύβεται ο Ιησούς, που κάνει τον παππά παντοδύναμο, όσο και αμαρτωλός και να είναι και του δίνει το δικαίωμα να τελεί όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας, μέσω των οποίων μεταδίδεται η Χάρη του Θεού, η οποία δεν αναστέλλεται από την αμαρτωλότητα του παππά. (Παναγόπουλος)
Ακούω πολλούς που πλανώνται από άγνοια και λένε: Εγώ πιστεύω στο Θεό και στο Χριστό. Στους παππάδες δεν πιστεύω! Αυτούς δεν τους παραδέχομαι...! Ο Χριστός τί είπε σε αυτήν την περίπτωση; Αυτός που δεν παραδέχεται εσάς (απευθυνόμενος στους μαθητές Του και εννοώντας τους παππάδες), Εμένα δεν παραδέχεται. Και όποιος δεν παραδέχεται Εμένα, δεν παράδεχεται και Αυτόν που με έστειλε [Ο αθετών υμάς εμέ αθετεί· ο δε εμέ αθετών αθετεί τον αποστείλαντά με. (Λουκάς 10,16)]. Επομένως αντίχριστος και αντίθεος είναι αυτός που ομιλεί κατά του κλήρου. Εδώ ο Χριστός από τους 12 μαθητές που επέλεξε, ο ένας τον πρόδωσε (Ιούδας), ο άλλος τον πούλησε (Πέτρος), ο άλλος τον μουρμούρισε (Θωμάς), οπότε πως απαιτούμε οι παππάδες που επιλέγουμε και φτιάχνουμε εμείς, να μην έχουν ελαττώματα; (Παναγόπουλος)
Αυτοί που κατηγορούν τους ιερείς, δεν γνωρίζουν, ότι έξω του κλήρου, δεν υπάρχει σωτηρία για τον άνθρωπο. Γιατί μόνο οι κληρικοί επιτελούν τα σωστικά Μυστήρια της Εκκλησίας, που οδηγούν τον άνθρωπο στον παράδεισο. Οι κληρικοί δεν έχουν πάντοτε Χάρη (όταν είναι αμαρτωλοί), αλλά μεταδίδουν πάντοτε τη Χάρη (αμαρτωλοί και μη). Σε ένα σκουριασμένο σύρμα που βρίσκεται στην μπρίζα, περνάει το ρεύμα ή δεν περνάει; (Παναγόπουλος)
Ο ψυχίατρος δεν μπορεί να ξεκουράσει τον άνθρωπο, διότι δεν μπορεί να κοινοποιήσει έξωση στον διάβολο, ο οποίος έχει ''φορτώσει'' στην ψυχή του ανθρώπου. Αυτό το δικαίωμα έχει μόνο ο κλήρος και ο σατανάς επειδή γνωρίζει τη δύναμη του κλήρου, τον βάλλει εσωτερικώς και εξωτερικώς.(Παναγόπουλος)
Σε έναν που κατηγορούσε τους παππάδες, του είπα: Όταν ο Χριστός εισήλθε στα Ιεροσόλυμα, εκεί οι κάτοικοι τον υποδέχθηκαν με τα βαϊων και κλάδων. Άλλοι άπλωναν βάϊα και άλλοι άπλωναν τα ρούχα τους στο δρόμο. Όμως πάνω σε αυτά δεν πάτησε ο Χριστός, αλλά ο γάϊδαρος, που έφερνε το Χριστό. Έτσι και εσύ θα πας στον παππά, όχι για τον παππά, αλλά για Αυτόν που φέρει ο παππάς. (Παναγόπουλος)
Ο καλός κληρικός είναι σαν το αναμμένο κάρβουνο. Άμα το πιάσεις θα καείς. Ο κακός κληρικός είναι σαν το σβησμένο κάρβουνο. Άμα το πιάσεις θα μουντζουρωθείς. Αυτά παθαίνουν όσοι καταπιάνονται με τον κλήρο και τον κατηγορούν. Ποτέ μην κοροϊδέψετε-κατακρίνετε ή φιλονικήσετε με παπά! Ξέρω αξιόλογους ανθρώπους και Χριστιανούς, που δεν πρόσεξαν και κατηγόρησαν τον κλήρο και δαιμονίστηκαν. (Παναγόπουλος)
Την αξία του κλήρου θα την μάθουμε, όταν θα πεθάνουμε. Τώρα δεν μπορούμε να την καταλάβουμε. Όταν θα μας μνημονεύει στα μνημόσυνα και όταν θα μας θάψει, τελώντας την Νεκρώσιμη Ακολουθία, τότε θα καταλάβουμε την αξία του παππά, όσο και αμαρτωλός να είναι. (Παναγόπουλος)
Πολλοί αναζητούν σφάλματα στους παππάδες για να δικαιολογήσουν την δική τους αμαρτωλή ζωή. Δεν αναζητούν σφάλματα στα όργανα της δικαιοσύνης, τους δικηγόρους, ούτε στα όργανα της υγείας, τους ιατρούς, πουθενά...! Μόνο στους κληρικούς, για να δικαιολογήσουν την αμαρτωλή ζωή τους. (Παναγόπουλος)
Άμα έρθει ο ταχυδρόμος στο σπίτι σου, του ζητάς πιστοποιητικό καθαρής ζωής; Αν είναι δηλ. βλάσφημος, αν είναι πόρνος, αν είναι μοιχός; Όχι βέβαια. Αυτό δεν σε ενδιαφέρει, αλλά σε ενδιαφέρει το γράμμα που σε έφερε. Έτσι και στον κληρικό, δεν πρέπει να σε ενδιαφέρει το τι είναι στην προσωπική του ζωή, αλλά να σε ενδιαφέρει, ότι μεταφέρει τη Χάρη του Θεού. (Παναγόπουλος)
Όταν σκανδαλίζεσαι στην Εκκλησία, να κλείνεις τα μάτια σου, διότι οι αρνητικές εικόνες θα σε επηρεάσουν δυσμενώς. Πες στον εαυτό σου, ότι είσαι χειρότερος από όλους. Τα λόγια που λέει ο παπάς, όσο αμαρτωλός και νά 'ναι, είναι λόγια Χριστού και παίρνεις ευλογία. Και στον πιο παράφωνο παπά και στον πιο παράφωνο ψάλτη αν βρεθείς, πες μέσα σου εδώ, είναι ο Παράδεισος... Άνοιξε ο Παράδεισος! (Κατερίνα Ζέρβα)
- Οι παπάδες κλέβουν, γι' αυτό δεν δίνει.

- Τους ''θέλει'' να κλέβουν, για να μην δίνει. (Χριστόφορος Γεροντίδης)

Μια μέρα ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ξεκίνησε μαζί με τρία πνευματικά τέκνα του, να πάνε σ' ένα μοναστήρι, για να τελέσουν έναν Εσπερινό. Αρχικά είπαν, να πάνε με τα πόδια. Αφού, όμως, περπάτησαν κάποια απόσταση και επειδή ο Όσιος Πορφύριος ήταν κουρασμένος, σκέφτηκαν, μια και το μοναστήρι εκείνο ήταν κάπως μακριά, να βρουν ένα μεταφορικό μέσον, αντί να πάνε με τα πόδια. Εκείνη την ώρα φάνηκε από μακριά ένα ταξί. Είπαν τότε στο Γέροντα οι συνοδοί του - καί οι τρεις λαϊκοί, όχι κληρικοί - να κάνουν ένα νεύμα στο ταξί να σταματήσει, για να ρωτήσουν τον οδηγό, αν μπορούσε να τους μεταφέρει στο μοναστήρι. ''Μην φοβάστε, τους είπε ο Όσιος Πορφύριος. Θα σταματήσει μόνος του ο οδηγός του ταξί. Αλλά, όταν θα μπούμε στο ταξί, να μην μιλήσει κανένας σας στον οδηγό• μόνο εγώ θα του μιλήσω''. Έτσι και έγινε. Σταμάτησε ο οδηγός του ταξί, χωρίς αυτοί να του κάνουν νεύμα, μπήκαν μέσα και ο πατήρ Πορφύριος, είπε στον οδηγό τον προορισμό τους. Μόλις ξεκίνησαν, ο οδηγός του ταξί άρχισε να καταφέρεται εναντίον των κληρικών και να τους κατηγορεί, για χίλια δύο πράγματα. Και κάθε φορά, που έλεγε κάτι, απευθυνόταν στους τρεις λαϊκούς, οι οποίοι κάθονταν στο πίσω μέρος του ταξί και τους ρωτούσε: ''Έτσι δεν είναι, βρε παιδιά; Τί λέτε κι εσείς;''. Εκείνοι, όμως, τσιμουδιά, δεν λέγανε τίποτε, κατά την εντολή του Οσίου. Αφού είδε και απόειδε ο οδηγός, ότι δεν του απαντούσαν οι άλλοι, στράφηκε στο Όσιο Πορφύριο καί του είπε: ''Έτσι δεν είναι, παππούλη; Τί λες και εσύ; Δεν είναι αλήθεια αυτά τα πράγματα, πού τα γράφουν και οι εφημερίδες;''. Του λέει τότε ο Όσιος Πορφύριος: ''Παιδί μου, θα σου πω μια μικρή ιστορία, θα σου την πω μια φορά• δεν θα χρειαστεί δεύτερη. Ήταν ένας άνθρωπος από το τάδε μέρος (ο Γέροντας το ανέφερε το μέρος), που είχε ένα ηλικιωμένο γείτονα, ο οποίος είχε ένα μεγάλο κτήμα. Μια νύκτα τον σκότωσε και τον έθαψε. Στη συνέχεια, με διάφορα πλαστά χαρτιά, πήρε το κτήμα του γείτονά του και το πούλησε. Και ξέρεις τί αγόρασε με τα χρήματα, τα οποία πήρε πουλώντας αυτό το κτήμα; Αγόρασε ένα ταξί!!!...''. Μόλις άκουσε αυτή την αφήγηση ο οδηγός του ταξί, τόσο πολύ συγκλονίστηκε, που σταμάτησε το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου και φώναξε: ''Μη πεις τίποτε, παππούλη• μόνο εγώ το ξέρω αυτό και εσύ!''. ''Το ξέρει και ο Θεός, του απάντησε ο Όσιος Πορφύριος. Εκείνος μου το είπε, για να σου το πω. Και να φροντίσεις από εδώ και εμπρός, να αλλάξεις ζωή...''.
Κάποτε, στον Μέγα Κωνσταντίνο, κάποιοι είχαν φέρει κάποια έγγραφα, που αποδείκνυαν τις ατασθαλίες κάποιων Επισκόπων, με σκοπό να τους τιμωρήσει. Ο Μέγας Κωνσταντίνος δεν μπήκε καν στην διαδικασία να τα διαβάσει. Απλά ζήτησε να ανάψουν μια φωτιά και εκεί να κάψουν τα έγγραφα. Συμπλήρωσε δε ότι, άμα έβλεπε ακόμα με τα ίδια του τα μάτια, τους Επισκόπους να αμαρτάνουν, θα τους κάλυπτε με την πορφύρα του. Καταλάβατε; Ενώ εμείς που λεγόμαστε Χριστιανοί, με την παραμικρή αφορμή σπεύδουμε να κατακρίνουμε τον παππά, ενώ ο Μέγας Κωνσταντίνος, όταν έκανε αυτήν τη χειρονομία, δεν είχε ακόμα Βαπτιστεί!