Εισέλθετε δια της στενής
πύλης, ότι πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν, και
πολλοί είσιν οι εισερχόμενοι δι' αυτής. [Μπείτε (στο
δρόμο της αρετής) από την στενή πόρτα. Διότι η πόρτα που σας πηγαίνει στο χαμό,
είναι πλατειά και ευρύχωρη και πολλοί είναι εκείνοι (που ξεγελιούνται) και
μπαίνουν σ' αυτήν.] (Κατά Ματθαίον 7,13)
Ουαί υμίν οι εμπεπλησμένοι, ότι πεινάσετε. Ουαί υμίν οι γελώντες νυν, ότι πενθήσετε και κλαύσετε. [Αλίμονο σε
εσάς, που είστε χορτασμένοι από υλικά αγαθά και απολαύσεις, διότι θα στερηθείτε από τα ανεκτίμητα πνευματικά αγαθά και θα
πεινάσετε αιωνίως. Αλίμονο σε εσάς, που γελάτε και διασκεδάζετε με τις αμαρτωλές
απολαύσεις σας, διότι στη αιώνια ζωή, θα πενθήσετε και θα κλάψετε πικρά.] (Κατά Λουκάν 6,25)
Μηευφραίνουεπίπολλήτρυφή, μηδέπροσδεθήςσυμβολήαυτής. [Μην επιδιώκεις την τέρψη και χαρά σου στην πολλή
και μεγάλη τρυφή, ούτε να προσδεθείς και υποταχθείς στην καλοζωΐα, την οποίαν
αυτή προσφέρει.] (Σοφία Σειράχ 18,32)
Συνήγαγόνμοικαιγεαργύριονκαιχρυσίονκαιπεριουσιασμούςβασιλέωνκαιτωνχωρών·εποίησάμοιάδονταςκαιαδούσαςκαιεντρυφήματαυιώνανθρώπων, οινοχόονκαιοινοχόας·καιεμεγαλύνθηνκαιπροσέθηκαπαράπάνταςτουςγενομένουςέμπροσθένμουενΙερουσαλήμ·καιγεσοφίαμουεστάθημοι. Καιπαν, οήτησανοιοφθαλμοίμου, ουκόφειλοναπ' αυτών, ουκαπεκώλυσατηνκαρδίανμουαπόπάσηςευφροσύνης, ότικαρδίαμουευφράνθηενπαντίμόχθωμου, καιτούτοεγένετομερίςμουαπόπαντόςμόχθου. Καιεπέβλεψαεγώενπάσιποιήμασίμου, οιςεποίησαναιχείρεςμου, καιενμόχθω, ωεμόχθησατουποιείν, καιιδούταπάνταματαιότηςκαιπροαίρεσιςπνεύματος, καιουκέστιπερισσείαυπότονήλιον. [Συγκέντρωσα για τον εαυτό μου άργυρο και χρυσό, θησαυρούς και περιουσίες βασιλέων και ολοκλήρων περιοχών. Είχα προς διασκέδασή μου τραγουδιστές και τραγουδιστρίες. Έκανα δικές μου και γνώρισα όλες τις διασκεδάσεις και απολαύσεις των ανθρώπων. Είχα οινοχόους και οινοχόες, για να με κερνούν κρασί. Έφθασα σε μεγαλείο και δόξα και ξεπέρασα όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι είχαν ζήσει στην Ιερουσαλήμ πριν από μένα. Εν μέσω όμως όλων αυτών των μεγαλείων και των απολαύσεων, η σοφία μου μου συμπαρεστάθη, ώστε να μην εκτραπώ ανεπανορθώτως. Κάθετι, το οποίο επιθύμησαν οι οφθαλμοί μου, δεν τους το στέρησα και δεν εμπόδισα την καρδιά μου να απολαύσει κάθε τέρψη και χαρά. Η καρδία μου απόλαυσε όλα τα αγαθά των ταλαιπωριών και των κόπων μου. Αυτό άλλωστε υπήρξε και το κέρδος όλων των κόπων της ζωής μου. Και έπειτα από όλες αυτές τις τέρψεις και τις απολαύσεις έριξα ένα βλέμμα σε όλα όσα έπραξα, σε όλα όσα κατεσκεύασαν τα χέρια μου, σε όλα όσα με κόπο και ταλαιπωρία αγωνίστηκα να αποκτήσω και έβγαλα το συμπέρασμα, ότι όλα αυτά είναι ματαιότης. Κούφια ορμή παρερχομένου ανέμου και ότι δεν υπάρχει κανένα μόνιμο κέρδος, καμμία ωφέλεια κάτω από τον ήλιο.] (Εκκλησιαστής 2,8-11)
Τίποτε δεν είναι τόσο ξένο και ανάρμοστο στον Χριστιανό, όσο το να επιζητά την άνεση και την καλοπέραση. Και τίποτα δεν αχρηστεύει τόσο την ανθρώπινη φύση, όσο η άνεση και η
ζωή γεμάτη από απολαύσεις. Οι άνθρωποι που ζουν κατά αυτόν τον τρόπο, πάσχουν
από βαριές και αθεράπευτες ασθένειες. Ο δρόμος της καλοπέρασης δεν οδηγεί στον Παράδεισο. Ο δρόμος των θλίψεων οδηγεί στον παράδεισο... Όταν δεις λοιπόν κάποιον να απολαμβάνει τα λουτρά, τα πολυτελή
τραπέζια ή άλλες ηδονές, να μην ελεεινολογείς τον εαυτόν σου, επειδή δεν
συμμετέχεις σ' αυτά, αλλά θρήνησε εκείνον, διότι βαδίζει τον δρόμο της
απωλείας. (ΙερόςΧρυσόστομος)
Πες μου: εάν κάποιος προσκαλούνταν στα βασιλικά
ανάκτορα και για να μεταβεί εκεί ήταν υποχρεωμένος να βαδίσει από δρόμους στενούς,
απόκρημνους και ανώμαλους, ενώ κάποιος άλλος, ο οποίος οδηγούνταν στο τόπο της
θανατικής εκτελέσεως, εσύρετο διαμέσου της αγοράς, εμείς βλέποντας αυτούς,
ποιούς από τους 2 θα καλοτυχίζαμε; Για ποιόν θα αναστενάζαμε; Δεν θα λυπηθούμε
για εκείνον, ο οποίος βαδίζει τον πλατύ δρόμο; (Ιερός Χρυσόστομος)
Ποιό το κέρδος να στολίζουμε υπερβολικά με
χρυσάφι το μουλάρι ή το άλογο; Και η γυναίκα που φοράει τόσο πολλά χρυσά
κοσμήματα και πολύτιμους λίθους, τί περισσότερο έχει;... Και τί κερδίζουμε,
όταν χτίζουμε σπίτια πολυτελή και μεγάλα, με κίονες και με μάρμαρα,
τοποθετώντας μάλιστα παντού είδωλα και ξύλινα αγάλματα;... Και τί χρειάζεται
εκείνη η χρυσή στέγη; Μήπως παρέχει άλλη χρησιμότητα απ' αυτόν, που έχει την
στέγη του σπιτιού του κατασκευασμένη με κοινά υλικά;... Τίποτα δεν ωφελούν όλα
αυτά, παρά σημαίνουν την βλακεία και ανοησία και την πρόκληση και την περιττή
αλαζονεία. Παντού λοιπόν είναι ανάγκη, να υπάρχουν μόνο τα αναγκαία για τη ζωή
και όχι τα περιττά. (ΙερόςΧρυσόστομος)
Όπως στην Παλαιά Διαθήκη, όσοι μάζευαν
περισσότερο από το χρειαζόμενο Μάννα (ουράνια τροφή), δεν μάζευαν στα σπίτια
του Μάννα, αλλά σκουλήκια, έτσι και όσοι καλοπερνάνε και έχουν περισσότερα από
όσα πρέπει και καλοτρώνε και μεθάνε, δεν συλλέγουν περισσότερη ευτυχία, αλλά
συλλέγουν περισσότερη φθορά. (Ιερός Χρυσόστομος)
Εκείνος που ζει με ανέσεις και κάνει τρυφηλή ζωή,
συνήθως οδηγείται στην τεμπελιά και εύκολα οι ορμές του κλίνουν προς την
αμαρτία. (Ιερός Χρυσόστομος)
Ο Κύριός σου Σταυρώθηκε και εσύ κυνηγάς την άνεση; Ο Κύριός σου καρφώθηκε στο Σταυρό και εσύ ζεις με πολυτέλεια; Κάθε πολυτέλεια σ' αυτήν τη ζωή, την αποστρέφεται ο Κύριος... (ΙερόςΧρυσόστομος)
Δεν γίνεται να απολαύσει κανείς άνεση στην
παρούσα ζωή και στην μέλλουσα. Αυτοί που θρηνούν σ' αυτήν τη ζωή, είναι επόμενο
στην άλλη ζωή να παρηγορηθούν. Ενώ αυτοί που ζουν εδώ πολυτελώς και
διασκεδάζουν και είναι ασυγκίνητοι για τα αμαρτήματά τους, αναγκαστικά θα
θρηνήσουν και θα κλάψουν εκεί... (Ιερός Χρυσόστομος)
Ποιά απάντηση θα δώσεις στον Κριτής σου, όταν
ενδύεις τους τοίχους με πολύτιμα μάρμαρα και αφήνεις γυμνό τον συνάνθρωπό σου;
Όταν θάπτεις στα θησαυροφυλάκια το χρυσάφι και αφήνεις να θάβεται καθημερινώς
από την φτώχεια και την ανέχεια συνάνθρωπός σου; (Ιερός Χρυσόστομος)
Είναι φοβερό, το μεν σπίτι
να το στολίζουμε, τον δε αδερφό που υποφέρει, να τον προσπερνάμε... (Ιερός Χρυσόστομος)
Είναι προτιμότερο να ανταλλάξουμε την πρόσκαιρη
κατάνυξη (και καλοπέραση) της επίγειας ζωής, με οδυρμό και κλάμα (για τις
αμαρτίες μας), για να κερδίσουμε τα αιώνια αγαθά και την ατελείωτη ηδονή, παρά
να περάσουμε σε τούτη την πρόσκαιρη ζωή γελώντας (και καλοπερνώντας), για να
απέλθουμε στην άλλη ζωή, όπου θα κολαστούμε αιώνια... (Ιερός Χρυσόστομος)
Όποιος εδώ ζει με απολαύσεις, φεύγει από εδώ πιο
άθλιος από όλους τους ανθρώπους. Αν και εσύ έβλεπες κάποιον, που σε ξένο μεν
τόπο απολαμβάνει μεγάλη τιμή και έχει κόλακες, αλλά μόλις γυρίζει στην πατρίδα
του είναι φουκαράς και ξεγυμνωμένος, δεν θα τον λυπόσουν; Αυτό να κάνεις και με
αυτούς... (Ιερός Χρυσόστομος)
Αν για τα αναγκαία δεν πρέπει να μεριμνά κανείς,
ποιάς συγχωρέσεως θα μπορούσαν να τύχουν αυτοί που μεριμνούν για τα πολυτελή
πράγματα; (Ιερός Χρυσόστομος)
Η μεγάλη καλοπέραση γεννά πάθη και αρρώστιες. (Άγιος
Εφραίμ ο Σύρος)
Η άνεση γεννάει λογισμούς ακολασίας. Η τρυφή και
η άνεση είναι αντίθετη με τον ενάρετο βίο. (Άγιος Εφραίμ ο
Σύρος)
Η άνεση και η καλοπέραση που προσφέρει ο διάβολος
είναι το φοβερότερο και χειρότερο από όλα τα κακά. Και αυτό γιατί κάνει τον
άνθρωπο υπερήφανο και χωρίς φόβο Θεού. (Άγιος Εφραίμ ο
Σύρος)
Όσο περισσότερο επιδιδόμαστε στην ανάπαυση, τόσο περισσότερο παραχωρούμε τόπο στα πάθη μας. Διότι σε
στεναχωρούμενο σώμα οι λογισμοί δεν μπορούν να περιπλανηθούν σε μάταια πράγματα. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Όσο αυξάνουν οι καθημερινοί μας κόποι οι σωματικοί
και οι πνευματικοί τόσο ελαττώνεται ο σαρκικός πόλεμος. Επειδή οι θλίψεις και
οι κίνδυνοι θανατώνουν την ηδυπάθεια, ενώ η καλοπέραση και η αδιαφορία την
τρέφουν. Γι' αυτό και ο Θεός και οι Άγιοι Άγγελοι χαίρονται στις θλίψεις και στις
στενοχώριες μας, ενώ ο διάβολος και οι συνεργάτες του χαίρονται όταν
τεμπελιάζουμε και καλοπερνούμε. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Ο άνθρωπος ποτέ του δεν θα μάθει τη Θεϊκή δύναμη
ζώντας στην άνεση και στην καλοπέραση. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Η άνεση και η ανάπαυση, αποχαυνώνουν και χαλαρώνουν την δύναμη της ψυχής. (ΜέγαςΦώτιος)
Δεν κατοικεί το Πνεύμα του Θεού σε όσους ζουν με
ανέσεις, αλλά το πνεύμα του διαβόλου. (Άγιος Επιφάνιος)
Η μεγάλη καλοπέραση γεννά πάθη και αρρώστιες, ενώ η κοπιαστική εργασία προσωρινά φέρνει κούραση, ύστερα όμως από την κούραση φέρνει υγεία και δύναμη.
(ΌσιοςΠοιμήν)
Όπως ακριβώς, για να μαζέψεις το μέλι διώχνεις
τις μέλισσες με τον καπνό, έτσι και η σωματική ανάπαυση, διώχνει τον φόβο
του Θεού από την ψυχή και της εξαφανίζει κάθε κατόρθωμα. (ΌσιοςΠοιμήν)
Όποιος έχει ανάπαυση σε τούτο τον κόσμο, να μην
ελπίζει να βρει την αιώνια. Γιατί η Βασιλεία των Ουρανών, δεν ανήκει σε αυτούς
που αναπαύονται εδώ, αλλά σε όσους ζουν με πολλή θλίψη και στενοχώρια. (Μέγας
Αθανάσιος)
Όσοι ζουν με άνεση και τρυφή και υποκρίνονται ότι
είναι Χριστιανοί, αυτοί είναι εχθροί του Σταυρού. Γιατί ο Σταυρός είναι
παρατεταμένη θανάτωση μιας ψυχής, που δεν επιζητεί καμμία άνεση. (Άγιος
Γρηγόριος ο Νύσσης)
Είναι απαράδεκτο, να ζει κανείς μέσα σε
απολαύσεις, τη στιγμή που τόσο άλλοι πεινούν... (Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας)
Να είναι μέτρο η ανάγκη και όχι η πολυτέλεια.
Γιατί μήπως το επιτραπέζιο μαχαίρι, εάν δεν στολισμένο με ασημένια καρφιά ή εάν
η λαβή του δεν είναι από ελεφαντόδοντο, δεν κόβει; (Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας)
Να φοβηθείς το παράδειγμα του πλουσίου (ο
πλούσιος και ο φτωχός Λάζαρος). Η υλική απόλαυση σε όλη τη ζωή του, τον
παρέδωσε στη φωτιά της κολάσεως. Γιατί δεν κατηγορήθηκε για αδικία, αλλά για
μαλθακό τρόπο ζωής... (Μέγας Βασίλειος)
Πόσους μπορεί να ελευθερώσει από τα χρέη τους,
ένα από τα δαχτυλίδια σου; Πόσα πεσμένα σπίτια να σηκώσει; Μια ντουλάπα ρούχων
σου, μπορεί να ντύσει πλήθος ανθρώπων που κρυώνουν. (Μέγας Βασίλειος)
Πες μου, τι λόγο θα δώσεις στο Θεό εσύ που ντύνεις τους τοίχους και όχι τους ανθρώπους; Εσύ που στολίζεις ένα ζώο και αδιαφορείς για τα κουρέλια που φοράει ο συνάνθρωπός σου; Εσύ που σου σαπίζουν τα φαγητά και δεν δίνεις σ' αυτούς που πεινάνε; Μία σου ντουλάπα μπορεί να ντύσει πόλη ολόκληρη που τρέμει από το κρύο. Και εσύ κάθεσαι και διώχνεις το φτωχό αβοήθητο, χωρίς να φοβάσαι το Θεό που θα σε κρίνει.
Όταν εισέρχομαι στο σπίτι ενός νεόπλουτου άνδρα και το δω να είναι στολισμένο με ποικίλα άνθη, ξέρω πολύ καλά, ότι αυτός τίποτα από τα βλεπόμενα δεν έχει πολυτιμότερο, αλλά καλλωπίζει τα άψυχα και έχει αστόλιστη την ψυχή του. Πες μου, ποιά ανάγκη εξυπηρετούν καλύτερα τα πολυτελή κρεβάτια ή τραπέζια, οι πολυθρόνες και τα αμάξια, ώστε να, μην περνάει το χρήμα στους φτωχούς, που χιλιάδες παρακαλάνε έξω απ' τις πόρτες με σπαρακτική φωνή; Και εσύ αρνείσαι να δώσεις, γιατί λες πως δεν έχεις για όλους αυτούς...
Δεν έδωσες συμπόνοια, δεν θα πάρεις συμπόνοια. Δεν άνοιξες την πόρτα, θα σε διώξουν από την Βασιλεία. Δεν έδωσες ψωμί, δεν θα πάρεις αιώνια ζωή! (ΜέγαςΒασίλειος)
Αυτή η ζωή δεν είναι για βόλεμα. Σήμερα ο κόσμος
ταλαιπωρείται τόσο πολύ, γιατί αποφεύγει τον κόπο. Αυτή η άνεση είναι που τον
αρρωσταίνει, που τον ταλαιπωρεί και τον έχει αποβλακώσει. Σήμερα, οι πιο πολλοί
δεν στερούνται, γι' αυτό και δεν έχουν φιλότιμο. Αν δεν κοπιάζει κανείς, δεν
μπορεί να εκτιμήσει και τον κόπο των άλλων. Τί νόημα έχει λ.χ. να ζητάς
επάγγελμα άνετο, να βγάζεις χρήματα και μετά να ζητάς ταλαιπωρία; Οι Σουηδοί,
που παίρνουν για όλα επίδομα από το κράτος και δεν κοπιάζουν, γυρίζουν στους
δρόμους. Κοπιάζουν για τον αέρα, νιώθουν άγχος, γιατί έχουν εκτροχιαστεί
πνευματικά, όπως οι ρόδες, που όταν βγουν από τον άξονα, τρέχουν στον δρόμο
χωρίς σκοπό και καταλήγουν στον γκρεμό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Τα πολλά πράγματα και οι πολυτέλειες, δεν βοηθούν
την πνευματική ζωή. Και όποιος τα έχει όλα, στη συνέχεια δεν εκτιμάει τίποτε... (Άγιος
Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Μια φορά βρέθηκα σε ένα σπίτι, που ήταν όλο πολυτέλεια και καθώς συζητούσαμε, μου είπαν: ''Ζούμε στον Παράδεισο, ενώ άλλοι άνθρωποι στερούνται''. ''Ζείτε στην κόλαση, τους λέω. ''Άφρον, ταύτη τη νυκτί'', είπε ο Θεός στον πλούσιο. Αν ο Χριστός με ρωτούσε: ''Πού θέλεις να σε βάλουμε, σε μια φυλακή ή σε ένα σπίτι σαν αυτό;'' θα έλεγα: ''Σε μια σκοτεινή φυλακή''. Γιατί η φυλακή θα με βοηθούσε. Θα μου θύμιζε τον Χριστό, θα μου θύμιζε τους Αγίους Μάρτυρες, θα μου θύμιζε τους ασκητές που ήταν στις οπές της γης, θα μου θύμιζε καλογερική. Η φυλακή θα έμοιαζε και λίγο με το κελλί μου και θα χαιρόμουν. Αυτό το δικό σας, τι θα μου θύμιζε και σε τι θα με βοηθούσε; Γι' αυτό οι φυλακές με αναπαύουν καλύτερα όχι μόνον από ένα σαλόνι κοσμικό, αλλά και από ένα ωραίο κελλί μοναχού. Χίλιες φορές στην φυλακή παρά σε ένα τέτοιο σπίτι''.
Οι περισσότεροι που είναι ευαίσθητοι στην υγεία,
είναι από την καλοπέραση. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο σκοπός είναι πως θα αναπαυθούμε στον Παράδεισο και όχι πως θα αναπαυθούμε στην γη. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Εκεί που υπάρχει σαρκική ανάπαυση, δεν μπορεί να κατοικήσει φόβος Θεού. (ΆγιοςΗσαϊαςοΑναχωρητής)
Όλη ζωή του Χριστιανού, αν θέλει να ζήσει σύμφωνα
με το Ευαγγέλιο, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά Σταυρός και Μαρτύριο, το αντίθετό
απ' αυτό που υπόσχεται ο κόσμος δηλ. πλούτο, ηδονή και απόλαυση. Και όσοι
πλανεμένοι φιλόκοσμοι, ακολουθούν το πνεύμα του κόσμου, μετά τον λίγο καιρό της
ευημερίας, βασανίζονται αιώνια στην άλλη ζωή με ανείπωτες τιμωρίες. (Ιερός
Αυγουστίνος)
Στη μεγάλη αιώνια θλίψη οδηγούν οι επίγειες απολαύσεις... (ΆγιοςΙγνάτιοςΜπριαντσιανίνωφ)
Αν δεν ζήσεις εδώ ουράνια, μην απατάσαι, ότι θα κατακτήσεις τον ουρανό. "Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι...
ούτε πλεονέκται ούτε κλέπται ούτε μέθυσοι, ου λοιδοροί, ούχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι" (Α' Κορ. 6, 9-10). Όποιος σαγηνεύτηκε από τα αγαθά της γης και την απάτη της σαρκικής ηδονής, να είναι βέβαιος πώς θ' ακούσει:
"Απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή σου· νυν δε οδυνάσαι" (Λουκ. 16,25). (ΆγιοςΔημήτριοςτουΡοστώφ)
Τί είναι καλύτερο; Να θλίβεσαι λίγο καιρό σ'
αυτήν τη ζωή και μετά να βασιλεύσεις αιώνια ή αναπαύεσαι (και να καλοπερνάς)
στην ζωή αυτή για λίγο καιρό και μετά να βασανίζεσαι αιώνια; (Όσιος Παϊσιος
Βελιτσκόφσκυ)
Μέσα στις θλίψεις υπάρχει ο Χριστός και μέσα στην
ανάπαυση (καλοπέραση) υπάρχει το πνεύμα του διαβόλου, που είναι η αιτία όλων
των κακών. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, πλανεμένοι από
τον διάβολο, αντί να προσεύχονται και να κλαίνε για τις αμαρτίες τους, γελούν
και χορεύουν... (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)
Αν ζω με ανάπαυση, μέσα στις απολαύσεις της
σάρκας, όπως κάνουν οι άλλοι, δεν θα εμφανιστεί σε μένα αυθεντική δύναμη
πνεύματος ικανού, να με προσεγγίσει προς τον Θεό. Δεν πρόκειται για
''καλλιέργεια'' πόνου. Όχι. Αυτό είναι εντελώς ανόητο και λανθασμένο. Αλλά να
γνωρίσουμε, ότι με τα παθήματα θα συνειδητοποιήσουμε την πνευματική μας
ελευθερία, την διάκρισή μας από τον κόσμο των ζώων, ο οποίος κινείται χωρίς
λογική, αλλά με φυσικές επιθυμίες και ένστικτα. (Γέροντας Σωφρόνιος του
Έσσεξ)
Δεν σας κάνει εντύπωση, ότι ο διάβολος Στον
πεινασμένο, μετά από 40 μέρες νηστεία Κύριο, του υπέδειξε και Του είπε: Πες,
αυτοί οι λίθοι να γίνουν άρτοι. Δεν Του είπε: Πες αυτός ο λίθος να γίνει άρτος,
αλλά οι λίθοι να γίνουν άρτοι. Δεν μπορούσε ο Κύριος να χορτάσει με ένα ψωμί;
Γιατί Του είπε ο διάβολος, να κάνει ψωμιά πολλά; Εδώ βλέπουμε την σατανική ρίζα
που έχει ο πλεονασμός των αγαθών. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Οι υπερβολικές ανέσεις από την μικρή ακόμα
ηλικία, αδυνατίζουν τον άνθρωπο και τον κάνουν, να μην μπορεί μετά να αντέξει
τις διάφορες δυσκολίες. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
Mην απορείς και μην ζηλεύεις τη μάταιη ευτυχία των αμαρτωλών. ''Μην φθονείς την ψεύτικη ευτυχία των πονηρών ανθρώπων. Μην ζηλεύεις αυτούς που ζουν στην παρανομία'' (Ψαλμ. 36,1). Μην απορείς, γιατί άβυσσος χωρίζει την πανσοφία του Θεού από τη λογική του ανθρώπου, που δεν μπορεί να κατανοήσει την αλάθητη οικονομία του Πανάγαθου. Πού αποσκοπεί αυτή η οικονομία; Στον
μεγαλύτερο δοξασμό των ευσεβών! Οι φίλοι του Κυρίου παιδεύονται εδώ, με δική Του παραχώρηση, για να τιμηθούν περισσότερο στην Ουράνια Βασιλεία. Έτσι οι αμαρτωλοί και άδικοι, που ευτύχησαν εδώ, θα είναι εντελώς αναπολόγητοι και θα πορευθούν στην αιώνια καταδίκη, που μόνοι τους διάλεξαν. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Όταν δεις κάποιον πλούσιο αμαρτωλό, να του
έρχονται όλα τα πράγματα όπως τα θέλει, να γνωρίζεις ότι ο Θεός τον ''μίσησε''. (Μοναχός
Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Τα άχρηστα βόδια, που προορίζονται για τα σφαγεία, τα αφήνουν να βόσκουν, όσο θέλουν και να παχαίνουν, ενώ τα καματερά και χρήσιμα, που τα χρειάζονται για παραγωγική εργασία, τα ασκούν και τα βασανίζουν. Τα καλά δέντρα, που δίνουν καρπούς, τα ραβδίζουν και τα κλαδεύουν και τα ταλαιπωρούν, κάνοντάς τα έτσι ακόμα πιο καρπερά, ενώ τα άκαρπα, αφού τα αφήσουν απείραχτα να μεγαλώσουν, τα κόβουν σύρριζα και τα κάνουν κούτσουρα για τη φωτιά. Σαν τα άχρηστα ζώα και τα άκαρπα δέντρα είναι οι αμαρτωλοί, που ευτυχούν πρόσκαιρα, μα θα υποφέρουν αιώνια. Σαν τα χρήσιμα ζώα και τα καρπερά δέντρα είναι οι δίκαιοι, που υποφέρουν πρόσκαιρα, μα θα ευτυχούν αιώνια... (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Η μελέτη του Πάθους και του (Σταυρικού) θανάτου
του Χριστού, είναι μια μόνιμη θεραπεία για να καταφρονήσεις την κοσμική
ματαιότητα, όλες τις χαρές, τις υπερηφάνειες και τους αστεϊσμούς και όλα τα
παρόμοια. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Πές μου άνθρωπε, δεν είναι ντροπή, ο Δεσπότης και
Σωτήρας σου Χριστός, να έχει ζήσει μια ζωή μέσα στην φτώχεια και με στερήσεις
και στο τέλος να υποστεί ατιμωτικό Σταυρικό θάνατο για σένα και εσύ να θέλεις
να ζήσεις μέσα στην χλιδή και στις απολαύσεις; (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος
Κρήτης)
Μην περιμένεις ανέσεις στον κόσμο τούτο, εάν θέλεις να βρεις ανέσεις στον κόσμο εκείνο. (Παναγόπουλος)
Η ζωή δεν είναι για τραλαλά-τραλαλά...
(Παναγόπουλος)
Οι δυσκολίες φτιάχνουν ανθρώπους, η καλοπέραση φτιάχνει τέρατα. (Ουγκώ)
Ο άνθρωπος απέκτησε ψυχολογία χοίρου, που όλο και
πιο πολύ βουλιάζει στο βούρκο των ανέσεων. (Άγγελος
Τερζάκης)
Το πιο θλιβερό πράγμα που μπορώ να φανταστώ είναι
να συνηθίσει κανείς στην πολυτέλεια. (ΤσάρλυΤσάπλιν)
Η πολυτέλεια είναι μια τεχνητή φτώχεια. (Σωκράτης)
Οι εύκολοι δρόμοι οδηγούν σε στενά αδιέξοδα. (Μίζνερ)
Λυπούμαι τον άνθρωπο, που τον συντρίβει το βάρος
της καλοπέρασης. (Βολταίρος)
Η πολυτέλεια υπάρχει, μόνο και μόνο χάρη στις
απαιτήσεις της γυναίκας. (Τολστόϊ)
Η πολυτέλεια δεν είναι το αντίθετο της φτώχειας, αλλά της χυδαιότητας.
(ΣοσόΣανέλ 1883-1971, Γαλλίδασχεδιάστριαμόδας)
Πολλοί στην εποχή μας διάλεξαν την ανάπαυση, προτού τους την δώσει ο Θεός.
Τις πολυτέλειες, ο Θεός δεν τις θέλει. Ο Θεός
αναπαύεται, όπου υπάρχει απλότητα.
Εκείνος που φοβάται ή θέλει να αποφύγει τον
ανήφορο, δύσκολα θα μείνει και στο ίσωμα που προτίμησε. Το πλέον σίγουρο είναι
πως αν επιμείνει, αργά ή γρήγορα, θα πάρει τον κατήφορο...
Δεν θέλω να ξέρω πόσο στοιχίζουν τα βαρύτιμα
κοσμήματα των ''Μεγάλων''. Θέλω να ξέρω πόσο στοιχίζει ένα μικρό παιχνίδι, για
τα παιδιά που δεν χάρηκαν ποτέ...
Όλοι με χρυσά βελούδα, ποιός τα
βόσκει τα γαϊδούρια;
Όλα τα 'χε η Μαριορή, ο φερετζές της
έλειπε.
Ο Κύριος φανερώθηκε σε μία μοναχή, κρατώντας στο
δεξί Του χέρι ένα χρυσό στεφάνι, στολισμένο με πολύτιμες πέτρες και στο
αριστερό Του, ένα αγκάνθινο στεφάνι και της είπε: ''Μάθε κόρη μου, ότι πρέπει
αναγκαστικά να πάρεις ή το ένα ή το άλλο στεφάνι. Διάλεξε ό,τι προτιμάς. Θέλεις
στη ζωή σου αυτή το αγκάνθινο στεφάνι; Θα σου φυλάξω για την άλλη το χρυσό.
Θέλεις από τώρα να έχεις το χρυσό στεφάνι; Θα έχεις μετά τον θάνατό σου, το
ακάνθινο για όλη την αιωνιότητα...''. Ό,τι είπε ο Κύριος στην μοναχή, το
λέει και σε εμάς. Αν δεν θέλουμε τον σταυρό και θέλουμε να καλοπερνάμε σ'
αυτήν τη ζωή, δεν θα έχουμε και την δόξα στην αιώνια ζωή. Και όση μεγαλύτερη
είναι η δοκιμασία μας, τόση μεγαλύτερη θα είναι και η ανταμοιβή μας.
