Όταν δεν ζεις με τον Χριστό, ζεις μέσα στην μελαγχολία και στην κατάθλιψη. Το φάρμακο για να απαλλαγείς από την κατάθλιψη και τα όλα αρνητικά της είναι, να δοθείς στην λατρεία και αγάπη του Χριστού. Η προσευχή, η λατρεία του Θεού μεταβάλλει σιγά - σιγά την κατάθλιψη και την γυρίζει σε χαρά, διότι επιδρά η Χάρις του Θεού. Εδώ χρειάζεται να έχεις τη δύναμη, ώστε ν' αποσπάσεις τη Χάρη του Θεού, που θα σε βοηθάει να ενωθείς μαζί Του. Χρειάζεται τέχνη. Όταν σε ελκύσει η Χάρις, ενώνεσαι με τον Θεό. Και όταν ενωθείς με τον Θεό και δοθείς σ' Εκείνον, πάνε όλα τ' άλλα, τα ξεχνάς και σώζεσαι. Όταν υπάρχει ταπείνωση, δεν υπάρχει κατάθλιψη.
(ΌσιοςΠορφύριοςοΚαυσοκαλυβίτης)
Ο μελαγχολικός και καταθλιπτικός άνθρωπος,
περιστρέφετεται και ασχολείται μόνο με τον εαυτόν του και είναι γεμάτος
εγωισμό. Και εκεί που υπάρχει εγωισμός εισβάλλει η διάβολος στον άνθρωπο. Ο
διάβολος μπαίνοντας στην ψυχή, την γεμίζει με λύπη. (Όσιος Πορφύριος ο
Καυσοκαλυβίτης)
Αν δεν έχετε έρωτα για τον Χριστό, αν δεν ασχολείστε με άγια πράγματα, σίγουρα θα
γεμίσετε με μελαγχολία και κακό. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Ο πόνος είναι μια ψυχική δύναμη που ο Θεός την έβαλε μέσα μας, με προορισμό να κάνει το καλό, την αγάπη, τη χαρά, την προσευχή. Αντ' αυτού, ο διάβολος καταφέρνει και παίρνει τη ψυχική αυτή δύναμη από την μπαταρία της ψυχής μας και τη μεταχειρίζεται για το κακό, την κάνει κατάθλιψη και φέρνει τη ψυχή στη νωθρότητα και στην ακηδία.
(ΌσιοςΠορφύριοςοΚαυσοκαλυβίτης)
Ένα πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τον
καταθλιπτικό είναι και η εργασία, το ενδιαφέρον για τη ζωή. Ο κήπος, τα φυτά, τα λουλούδια, τα δέντρα, η εξοχή, ο περίπατος στην ύπαιθρο, η πορεία, όλα αυτά βγάζουν τον
άνθρωπο από την αδράνεια και του δημιουργούν άλλα ενδιαφέροντα. Επιδρούν σαν φάρμακα. Η ασχολία με την τέχνη, τη μουσική κ.λπ. κάνει πολύ καλό. Σ' εκείνο, όμως, που δίδω τη μεγαλύτερη σημασία είναι το ενδιαφέρον για την Εκκλησία, για τη μελέτη της Αγίας Γραφής, για τις
ακολουθίες. Μελετώντας τα λόγια του Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς
να το καταλάβει. (ΌσιοςΠορφύριοςοΚαυσοκαλυβίτης)
Η αθυμία (κατάθλιψη) είναι το χειρότερο από όλα
τα παθήματα, η κορωνίδα και το κορύφωμα των δοκιμασιών. Η κατάθλιψη
είναι φοβερό βασανιστήριο των ψυχών, είναι ένας πόνος ανέκφραστος, είναι ένας
πόνος ανέκφραστος και ποινή πικρότερη, από κάθε ποινή και τιμωρία. Γιατί
μιμείται το σκουλήκι, που έχει δηλητήριο και προσβάλλει όχι μόνο το σώμα, αλλά
και την ίδια την ψυχή. Είναι σαράκι, που κατατρώει όχι μόνο τα κόκκαλα, αλλά
και την σκέψη και καταστρέφει την δύναμη της ψυχής. Η υπερβολική αθυμία έχει
την δύναμη, να βγάλει πολλές φορές τον άνθρωπο από τα λογικά του, να καταποντίσει την ψυχή και να την κάνει άχρηστη για όλα τα καλά. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αν συνέχεια σκεπτόμαστε, ενδιατριβούμε και
ασχολούμαστε με την αθανασία, με την αιώνια ζωή, με την χορεία των αγγέλων, με
την συμβίωσή μας με τον Χριστό, με την απερίγραπτη εκείνη δόξα, με την ζωή που
είναι απαλλαγμένη από κάθε πόνο, τότε δεν θα πέσουμε σε αθυμία, από τα λυπηρά
της παρούσης ζωής. (Ιερός Χρυσόστομος)
Η μελαγχολία και το πλάκωμα της ψυχής, οφείλονται
συνήθως σε τύψεις από ευαισθησία και τότε ο άνθρωπος χρειάζεται να
εξομολογηθεί, για να μπόρεσει νά βοηθηθεί από τον πνευματικό. Γιατί, αν είναι
ευαίσθητος, μπορεί το σφάλμα που έκανε να είναι πολύ μικρό, αλλά ο εχθρός
διάβολος, να το μεγαλοποιεί, να του το δείχνει με το μικροσκόπιο, για να τον
ρίξει στην απελπισία και να τον αχρηστέψει. Μπορεί να του πει λ.χ. ότι τάχα
στενοχώρησε πολύ τους άλλους, ότι τους δυσκόλεψε κ.λπ., και να τον κάνει να
στενοχωριέται πι πολύ από όσο αντέχει. Αφού ενδιαφέρεται ο διάβολος, γιατί δεν
πηγαίνει να πειράξει την συνείδηση ενός αναίσθητου άνθρωπου; Αλλά τον
αναίσθητο, τον κάνει να θεωρεί μηδαμινό ένα μεγάλο σφάλμα του, για να μην έρθει
σε συναίσθηση. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Αν βλέπεις, ότι δεν έχεις γαλήνη αλλά στενοχώρια, να ξέρεις ότι υπάρχει μέσα σου κάτι ατακτοποίητο και πρέπει να το βρεις, για να το διορθώσεις. Κάνεις, ας υποθέσουμε, ένα σφάλμα· στενοχωριέσαι, αλλά δεν το εξομολογείσαι. Σου συμβαίνει μετά ένα ευχάριστο γεγονός και νιώθεις χαρά. Αυτή η χαρά σκεπάζει την στενοχώρια για το σφάλμα σου και σιγά-σιγά το ξεχνάς· δεν το βλέπεις, επειδή καπακώθηκε από την χαρά. Οι χαρές σκεπάζουν το σφάλμα, το πάνε πιο κάτω, πιο βαθιά, αλλά εκείνο εσωτερικά δουλεύει. Έτσι ο άνθρωπος αρχίζει να σκληραίνει, γιατί καταπατά την συνείδησή του και η καρδιά του πιάνει σιγά-σιγά γλίτσα. Ύστερα το ταγκαλάκι όλα του τα δικαιολογεί:
«αυτό δεν είναι τίποτε, εκείνο είναι φυσιολογικό», ανάπαυση όμως δεν έχει, γιατί η στενοχώρια δουλεύει από κάτω. Νιώθει μια ανησυχία, δεν έχει εσωτερική γαλήνη. Ζει με ένα συνεχές άγχος. Είναι βασανισμένος. Δεν βρίσκει τι φταίει, γιατί τα σφάλματά του είναι καπακωμένα. Δεν καταλαβαίνει ότι υποφέρει, επειδή αμάρτησε... (Άγιος
Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Η δοξολογία στον Θεό, είναι φάρμακο κατά της
κατάθλιψης. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Δεν μας επιτρέπεται να μελαγχολούμε. Ο Χριστός
νίκησε τα πάντα! Ανέστησε τον Αδάμ! Ελευθέρωσε την Έυα! Θανάτωσε τον θάνατο! (Όσιος
Σεραφείμ του Σάρωφ)
Όποιος νίκησε τα πάθη αυτός νίκησε και την
κατάθλιψη. Όποιος νικιέται από τα πάθη δεν θα αποφύγει τα δεσμά της θλίψεως. Όπως ο άρρωστος φαίνεται από το χρώμα του προσώπου του, έτσι ο εμπαθής από την κατάθλιψη. (Όσιος
Σεραφείμ του Σάρωφ)
Στον άνθρωπο που αμαρτάνει, η Θεία Χάρη τον
εγκαταλείπει, γιατί απομακρύνεται από τον Θεό και πηγαίνει με τον εχθρό του. Τότε ο άνθρωπος μαραζώνει, λυγίζει, αισθάνεται να συντρίβεται κάτω από ένα βαρύ φορτίο. Σ' αυτόν εκπληρώνεται ο λόγος του Κυρίου για το δαιμονικό πνεύμα, που
επιστρέφει με άλλα εφτά πιο πονηρά δαιμόνια (Ματθ. 12,43-45). Μελαγχολία, ανησυχία, ψυχοπλάκωμα - να ποιός είναι ο μισθός του πάθους που ικανοποιήθηκε. Απίστευτο! Από την ικανοποίηση του πάθους ο άνθρωπος περιμένει έναν παράδεισο: «Θα είστε σαν θεοί» (Γεν. 3,5). Μόλις όμως το ικανοποιήσει, βγαίνει από την πλάνη και διαπιστώνει πως ο ποθητός ''παράδεισος'', δεν
ήταν, παρά μια αυταπάτη. Τώρα έχει μείνει με το κενό, την οδύνη, την στενοχώρια, το βάρος. Βλέπει, πως η προσδοκία
του διαψεύστηκε. Περίμενε να χαρεί, μα έγινε το εντελώς αντίθετο. Ο δρόμος που πήρε, δρόμος ενδόσεως στο πάθος, τον οδήγησε
στην αμαρτία και την κατάθλιψη... (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Ο άνθρωπος που δεν πηγαίνει συχνά στην Εκκλησία, που δεν εξομολογείται και δεν Κοινωνεί, δεν γίνεται μέτοχος της Θείας Χάριτος. Αυτή είναι η αιτία, που η πλειοψηφία των ανθρώπων φτάνουν να είναι ψυχικά άρρωστοι.
(ΆγιοςΑμφιλόχιοςτουΠοτσάεφ)
Η μελαγχολία γεννά τη απόγνωση και αυτή πλέον
είναι θανάσιμο αμάρτημα. (Όσιος Βαρσανούφιος της Όπτινα)
Φύγε μακριά από την μελαγχολία. Αν σε κυριεύσει η
μελαγχολία, διάβασε το Ευαγγέλιο. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
Σας προτείνω μια συμβουλή κατά της μελαγχολίας:
υπομονή, ψαλμωδίες και προσευχή. (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)
Στη βάση των ψυχικών ασθενειών, βρίσκεται η υπερηφάνεια. Θεμέλιο των
ψυχικών ασθενειών είναι η θεώρηση του εαυτού μας ως κέντρου των πραγμάτων. Όλοι οι ψυχικά ασθενείς έχουν ως κέντρο τον εαυτόν τους. Κάθε ψυχική
ασθένεια έχει στην βάση της πνευματικά προβλήματα. (Στάρετς Σέργιος)
Τα ανεξομολόγητα αμαρτήματα, είναι ένα ζωντανό
υπαρκτό βάρος που πιέζει την ψυχή. Και καθώς η ψυχή πιέζεται, πίεζει με τη
σειρά της το σώμα, οπότε υποφέρουν ψυχή και σώμα μαζί. Αυτός είναι ο λόγος που
πάσχουμε και υποφέρουμε από κατάθλιψη, λύπη, άγχος και άλλες ψυχικές παθήσεις,
που δεν θεραπεύονται με φάρμακα, αλλά με την μετάνοια και την εξομολόγηση. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Η κατάθλιψη, η μελαγχολία, το άγχος, η μοναξιά, η
δαιμονική λύπη και τα συναφή, είναι αποτέλεσμα της απουσίας της Χάριτος του
Αγίου Πνεύματος, εξαιτίας των ανεξομολόγητων αμαρτημάτων που υπάρχουν στον
άνθρωπο. Οι ψυχικές αυτές παθήσεις, δεν θεραπεύονται με τα φάρμακα, αλλά με την
μετάνοια και την εξομολόγηση. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Η κατάθλιψη είναι η νόσος με την πιο ραγδαία
ανάπτυξη σε όλο τον κόσμο. Η αιτία της τεράστιας αυτής αύξησης, είναι ο μεγάλος
εγωισμός των σύγχρονων ανθρώπων, η αχαλίνωτη παράδοσή τους στην υπερηφάνεια και
σε όλα τα υπόλοιπα πάθη. (Ιερομόναχος Σάββας ο Αγιορείτης)
Η μελαγχολία ξεκινάει από τον εγωισμό και το
απαιτητικό πνεύμα. (π. Ευσέβιος Γιαννακάκης)
Η ψυχή του ανθρώπου δεν χορταίνει με οικόπεδα, με χρήματα, με διασκεδάσεις με κάθε τι υλικό. Όμως ο άνθρωπος, από εγωισμό δεν το παραδέχεται αυτό και βασανίζεται. Γι΄αυτό και έχουν γεμίσει τα ψυχιατρεία, έχουν αυξηθεί οι αυτοκτονίες και οι άνθρωποι πάσχουν από μελαγχολία. Και στη συνέχεια, αντί να πάνε σε εξομολόγο, για να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους, πηγαίνουν στον ψυχίατρο να τους παρηγορήσει. Από λάθος σε λάθος βαδίζουν οι άνθρωποι και δεν μπορούν να βρουν έτσι ανάπαυση. (Παναγόπουλος)
Αφήνουμε την καρδιά μας να καταθλίβεται με την
προσκόλληση στα επίγεια, διότι δεν είναι κυριευμένη από τη Χάρη του Αγίου
Πνεύματος. Γι' αυτό, όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε, μας πιάνει
κατάθλιψη. (Παππούς Παναής από τη Λύση)
Δεν υπάρχουν καταθλιπτικά γεγονότα, υπάρχουν μόνο
γεγονότα που τα δεχόμαστε με κατάθλιψη. (Μαίτερλινκ)
Η κατάθλιψη είναι πάθος και νόσος της ψυχής και συνίσταται
στην εσφαλμένη χρήση της λύπης, λόγω της δαιμονικής επήρρειας.
Η μελαγχολία είναι το αντίθετο άκρο της
Χριστιανικής πίστεως.
Δεν υπάρχουν καταθλιπτικά γεγονότα. Υπάρχουν μόνο
γεγονότα που τα δεχόμαστε με κατάθλιψη.
