Περί κηρύγματος

• Ομενθερισμόςπολύς, οιδεεργάται. [Ο μεν θερισμός είναι πολύς (πολλοί δηλαδή είναι εκείνοι που έχουν την ανάγκη και την διάθεση να δεχτούν τα λόγια της σωτηρίας) αλλά οι πνευματικοί εργάτες είναι λίγοι.] (ΚατάΜατθαίον 9,37 και Κατά Λουκάν 10,2)
• Ουδυνάμεθαγαρημείςαείδομενκαιηκούσαμενμηλαλείν. [Διότι εμείς δεν μπορούμεν να μη κηρύττουμε αυτά που είδαμε και ακούσαμε.] (Πράξεις 4,20)
• Αγαπητοί, μη παντί πνεύματι πιστεύετε, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα ει εκ του Θεού έστιν, ότι πολλοί ψευδοπροφήται εξεληλύθασιν εις τον κόσμον. Εν τούτω γινώσκετε το πνεύμα του Θεού· παν πνεύμα ο ομολογεί Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού έστι· και παν πνεύμα ο μη ομολογεί τον Ιησούν Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού ουκ έστι· και τούτο έστι το του αντιχρίστου ο ακηκόατε ότι έρχεται, και νυν εν τω κόσμω εστίν άδη.[Αγαπητοί, μην δίνετε εμπιστοσύνη σε κάθε πνεύμα ανθρώπων, αλλά να εξετάζετε τους ανθρώπους, που διαβεβαιώνουν ότι έχουν Πνεύμα Θεού και πνευματικά χαρίσματα, εάν πράγματι είναι από τον Θεό, διότι πολλοί ψευδοπροφήτες έχουν βγει στον κόσμο. Μπορείτε να ξεχωρίζετε και να γνωρίζετε το Πνεύμα του Θεού με τούτο το κριτήριον: κάθε δηλ. άνθρωπος που παρουσιάζεται, ότι έχει Πνεύμα Θεού, εάν ομολογεί αδιστάκτως και πιστεύει, ότι ο Ιησούς Χριστός έλαβε σάρκα και ήρθε ως Θεάνθρωπος λυτρωτής στην γη, είναι πράγματι εκ του Θεού. Και κάθε άνθρωπος, που ισχυρίζεται, ότι εμπνέεται από το Πνεύμα, δεν ομολογεί όμως, ότι ο Ιησούς Χριστός ήρθε εκ του ουρανού και έλαβε σάρκα ανθρωπίνη, αυτός δεν είναι από τον Θεόν. Και αυτό ακριβώς, το να αρνείται κανείς την ενανθρώπηση του Υιού του Θεού, είναι το κήρυγμα του αντιχρίστου, περί του οποίου έχετε ακούσει ότι πρόκειται να έρθει.] (Α' Ιωάννου 4,1-3)
• Ουχότιικανοίέσμεναφ' εαυτώνλογίσασθαίτιωςεξεαυτών, αλλ' ηικανότηςημώνεκτουΘεού. [Όχι διότι είμαστε από τους εαυτούς μας ικανοί, ούτε ότι από την δικήν μας διάνοιαν και από τους δικούς μας λογισμούς συνθέτουμε και προσφέρουμε το κήρυγμα. Αλλά η ικανότητά μας είναι από τον Θεό.] (ΠροςΚορινθίουςΒ' 3,5)
• Πρέπει εκείνος που θέλει να έχουν αποτέλεσμα τα λόγια του στους ακροατές του, να μην σταματάει να δίνει παραινέσεις και συμβουλές για τα ίδια πράγματα, ούτε να μεταπηδάει σε άλλο θέμα, μέχρις ότου δει, ότι η προηγούμενη παραίνεσή του ρίζωσε καλά στην ψυχή τους. Αυτό κάνουν και οι δάσκαλοι· δεν οδηγούν τα παιδιά στο συλλαβισμό, μέχρις ότου διαπιστώσουν, ότι έμαθαν καλά τα γράμματα. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Μιλώ με μεγάλη ευκολία, όχι εξαιτίας της δικής μου δυνάμεως, αλλά εξαιτίας της δικής σας προθυμίας να με ακούτε. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Ο ομιλητής τίποτε άλλο δεν χρειάζεται τόσο πολύ, όσο τον ευμενή ακροατή. Πραγματικά, όταν δει την προθυμία των ακροατών, φουντώνει, δυναμώνεται και ο ίδιος, τονώνεται πολύ... Βλέπει, πως όσο εκείνος παραθέτει το πνευματικό τραπέζι, τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Ο μεν φονέας σκοτώνει μόνο το σώμα και το παραδίδει στο θάνατο της παρούσης ζωής. Εκείνος, ο οποίος ομιλεί για να είναι ευχάριστος στους ακροατές του και τους κάνει κατ' αυτόν τον τρόπο αμελείς, φονεύει την ψυχή τους και την παραδίδει στην αιώνια κόλαση και τιμωρία... (ΙερόςΧρυσόστομος)
• Κανένας δεν σκέφτεται, ότι ο κήρυκας κάποτε έχει και αθυμία και αγωνία και φροντίδα, πολλές φορές και κάποιος θυμός σκοτίζει την διαύγεια του μυαλού του και δεν μπορεί να παράγει σκέψεις ανόθευτες. Άνθρωπος είναι... Δεν μπορεί να είναι πάντοτε ο ίδιος, ούτε μπορεί πάντοτε να έχει σε όλα επιτυχία. Είναι φυσικό να έχει και αποτυχίες και να παρουσιάζεται κάποτε, κατώτερος του εαυτού του... (Ιερός Χρυσόστομος)
• Σε τίποτα δεν ωφελούν τα ορθά διδάγματα αν αμελούμε στο βίο και τον ορθό τρόπο ζωής. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Όπως ακριβώς ένα ασθενικό στομάχι δεν μπορεί να δεχτεί υγιεινές τροφές και δυσκολοχώνευτες, έτσι και η ψυχή που είναι κυριευμένη από αλαζονεία και ταραχή και είναι αποχαυνωμένη, δεν μπορεί να δεχτεί πνευματικό λόγο. Και όπως το να πεινάει κανείς είναι δείγμα σωματικής υγείας, έτσι και το να επιθυμεί λόγους πνευματικούς είναι δείγμα ψυχικής υγείας. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Μετά το κήρυγμα, όσοι το άκουσαν οφείλουν να καταβάλλουν τόκο. Και τόκος της διδασκαλίας δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η εφαρμογή της και η απόδειξή της με καλά έργα. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Όπως η γη που δεν καλλιεργείται, μεταβάλλεται σε χέρση και γεμίζει από αγριόκλαδα, έτσι και στην ψυχή που δεν απολαμβάνει πνευματική διδασκαλία, φυτρώνουν αγκάθια και τριβόλια. Όπως τα σώματα που δεν καθαρίζονται στο λουτρό, είναι γεμάτα από ρύπο και ακαθαρσία, έτσι και η ψυχή που δεν απολαμβάνει πνευματική διδασκαλία, έχει πάνω της πολλές κηλίδες από τα αμαρτήματά της. (ΙερόςΧρυσόστομος)
• Οι περισσότεροι άνθρωποι συνήθισαν να ακούουν κηρύγματα, όχι προς ωφέλεια, αλλά προς τέρψη και ευχαρίστηση, σαν να είναι κριτές τραγουδιστών και κιθαρωδών. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Μίλησες ωραία και σε χειροκρότησαν; Και ποιό λοιπόν είναι το κέρδος; Αν μεν ωφελήθηκαν όσοι Χριστιανοί σε χειροκρότησαν και άλλαξαν ζωή και συμπεριφορά και έγιναν καλύτεροι και απομακρύνθηκαν από τα πριν κακά τους, ασφαλώς πρέπει να χαίρεσαι. Όχι βέβαια για τους επαίνους σε σένα, αλλά για την καλή και θαυμαστή αλλαγή τους. Αν όμως επαινούν και χειροκροτούν, χωρίς να ωφελούνται καθόλου από τα χειροκροτήματα, τότε μάλλον πρέπει να λυπάσαι, γιατί αυτά καταλήγουν σε καταδίκη τους. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Είναι πραγματικά σπουδαίο το έργο του κηρύγματος. Μεγάλο για την οικοδομή των μελών της Εκκλησίας. Αν δεν υπάρχει κήρυγμα, χάνονται πολλά από την αποστολή της Εκκλησίας. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Για να σωθεί κάποιος, πρέπει να το ζητήσει. Για να το ζητήσει, πρέπει να πιστέψει. Για να πιστέψει, πρέπει να ακούσει. Για να ακούσει, πρέπει να υπάρχει κήρυγμα. Για να υπάρχει κήρυγμα, πρέπει κάποιος να αποστείλει τον κήρυκα. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Είναι κάπως ασθενέστερη η γυναίκα επιπόλαια και άστατη. Γι' αυτό τοποθέτησε ως διδασκάλους του Ευαγγελίου τους άντρες, ώστε να ωφελήσει και τους δύο. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Τρία πράγματα προσέφερε ο Απόστολος Παύλος στο κήρυγμά του: α) θερμή και ριψοκίνδυνη προθυμία β) ψυχή έτοιμη να υπομείνει ο,τιδήποτε και γ) σοφία και σύνεση. Δεν έφτανε η προθυμία στους κινδύνους. Ήταν απαραίτητη και η δύναμη του Αγίου Πνεύματος και ο ανεπίληπτος βίος. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Σκοπός είναι να ζούμε Ορθόδοξα, όχι απλώς να μιλούμε ή να γράφουμε Ορθόδοξα. Γι' αυτό βλέπεις, ένα κήρυγμα δεν πληροφορεί, δεν αλλοιώνει τον άλλον, όσο καλό και αν είναι, αν ο ιεροκήρυκας δεν έχει βίωμα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Όποιος παραβλέπει το Θείο φωτισμό και δίνει τα πρωτεία στο μυαλό και φτιάχνει όμορφο κήρυγμα με όμορφες λέξεις, αυτός συγγενεύει με τους Αρειανούς, που πιστεύανε, ότι ο Χριστός είναι κτίσμα του Θεού. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Ο Θεός δίνει Χάρη σ' αυτούς που μιλούν, όχι γιατί την αξίζουν οι ίδιοι, αλλά γιατί την χρειάζονται όσοι τους ακούνε. (Άγιος Ιππόλυτος)
• Οι ασκητές είναι οι μοναδικοί Ιεραπόστολοι της Ορθοδοξίας και ο ασκητισμός είναι η μόνη Ιεραποστολική σχολή μέσα στην Ορθοδοξία. Η Ορθοδοξία είναι άσκηση και ζωή γι' αυτό και μονάχα δια της ασκήσεως και της ζωής, επιτελείται το κήρυγμα και η Ιεραποστολή. Η ανάπτυξη της ασκητικότητας, πρέπει να γίνει η εσωτερική αποστολή της Εκκλησίας μας μέσα στον λαό. Οι ενορίες πρέπει να μεταβληθούν σε ασκητικά κέντρα, αλλά αυτό μπορεί να το επιτύχει μονάχα ένας εφημέριος - ασκητής. Πρέπει να ενισχύσουμε την προσευχή και την νηστεία, να αναπτύξουμε την Εκκλησιαστική ευταξία, η οποία είναι από τα κύρια μέσα της Ορθοδοξίας, με το οποίο εκείνη επιδρά αναγεννητικά στον άνθρωπο. Όλα αυτά όμως απαιτούν την εξής προϋπόθεση: οι ιερείς και οι μοναχοί μας, να γίνουν οι ίδιοι ασκητές. (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
• Όταν νοιώθεις τον εχθρό να φωλιάζει στην ψυχή σου, είναι καλύτερα να μην μιλάς. Είμαστε ανάξιοι σε τέτοιες δύσκολες ώρες να χρησιμοποιούμε τον λόγο, που είναι χάρισμα του Υποστατικού Λόγου. Πρέπει πρώτα να βγάλεις τον εχθρό από μέσα σου, να βάλεις την ειρήνη στην καρδιά σου και έπειτα να κηρύξεις. Γιατί διαφορετικά, το κήρυγμα, αντί να ωφελήσει, μπορεί να ξεσηκώσει κάποιο πειρασμό και να προκαλέσει πνευματική χαύνωση. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
• Το αν τα λόγια κάποιου ιεροκήρυκα θα έχουν σποτέλεσμα ή όχι σε εμάς, εξαρτάται από την επικοινωνία που έχουν οι ψυχές μας. Αν ο ιεροκήρυκσς δεν μιλάει από την καρδιά του, αλλά υποκριτικά, οι ακροατές καταλαβαίνουν με το ένστικτό τους, την ασυμφωνία που υπάρχει ανάμεσα στα λόγια και τα έργα του, τη ζωή του. Έτσι δεν παίρνουν τη δύναμη που θα έπαιρναν, αν ο ιεροκήρυκας τους μιλούσε με ευθύτητα και ειλικρίνεια, αν ο ίδιος είχε εφαρμόσει στην πράξη, αυτά που τους δίδασκε. Ανάμεσα στις ψυχές των ανθρώπων, υπάρχει μια πραγματική επαφή και επικοινωνία. Γι' αυτό και μεταδίδονται στις ψυχές των άλλων, οι αγαθές, ευσεβείς και ειλικρινείς προθέσεις μας και ιδιαίτερα τα καλά μας έργα. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
• H Χάρη του Θεού χορηγεί στον ομιλητή λόγο τότε μόνο, όταν οι ακροατές είναι άξιοι γι' αυτόν τον λόγο και όταν έχουν ζήλο, για να τον εφαρμόσουν. (ΑββάςΜωϋσής)
• Το κήρυγμα και η πνευματική ομιλία δεν πρέπει να αποσκοπούν στο να μεταδίδουμε γνώσεις, αφού αυτές μπορούν να μαθευτούν στα βιβλία, αλλά στο να μεταδοθεί Θεία σοφία, Θείος φωτισμός στο νου και την καρδιά των ακροατών. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
• Θυμάμαι κάποιον ομιλητή, που μιλούσε με κεντρικό θέμα ''περί Χριστού'' και όταν ξεκίνησε την ομιλία του, αναβόησε: Ο σατανάς!!! Έβγαλε μια τέτοια ιαχή που καθήλωσε τους πιστούς. Μερικοί δε μάλιστα τόσο φοβήθηκαν που ήταν έτοιμοι να φύγουν από την αίθουσα. Σαν να έλεγε, ότι ο σατανάς είναι ο θεός του Χριστού! Δείτε πως ξεκίνησε την εισαγωγή του! Έπρεπε να πει: Ο Χριστός μας!!! Να μιλούσε για το Χριστό και στο τέλος να έλεγε για τις παγίδες του σατανά. Εκείνος όμως έκανε το αντίστροφο, με αποτέλεσμα να αναφέρει τη λέξη σατανάς 200 φορές και τη λέξη Χριστός 2-3 φορές. Κατάντησε η ομιλία του μια δαιμονολογία και πήγε αλλού το θέμα. Θέλει προσοχή! Το θέμα μας είναι ο Χριστός και όχι ο σατανάς!... (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
• Τον ιεροκήρυκα να τον ακούτε, αλλά μην ζυγώνετε πολύ. Όλοι άνθρωποι είμαστε. Πιθανόν να διαπιστώσετε αδυναμίες και να πείτε: Άλλα λέει και άλλα πράττει. (Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης)
• Κρύβεται η αλήθεια, δεν διδάσκεται ο Ελληνικός λαός όπως πρέπει. Αλλού τον προσανατολίζουμε και δεν του λέμε την αλήθεια, για να συνέλθει ο Ελληνικός λαός και να συνέλθουμε και εμείς. Γιατί είναι τυφλωμένα τα πνεύματα μας, η καρδιά μας είναι σκοτισμένη, δεν έχει Πνεύμα Θεού, για να μεταδώσει και στον πλησίον, να μεταδώσει εις τον συνάνθρωπο Πνεύμα Θεού. (Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης)
• Το κήρυγμα πρέπει να είναι απλό και βαθύ. Βαθύ, για να ελκύει και απλό, για να κατανοείται. (π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος)
• Το κήρυγμα χωρίς βίωμα είναι ένα ψέμα. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
• Δεν έχει καμμία επιτυχία το κήρυγμα εκείνο ενός ιεροκήρυκος, που μιλάει στο μυαλό των ανθρώπων και όχι στην καρδιά τους. (Παναγόπουλος)
• Ο άνθρωπος που δεν παρακολουθεί ομιλίες και κηρύγματα, έχει μεσάνυχτα από τα θέματα της πίστεως. Όχι ότι η μελέτη δεν ωφελεί, αλλά αυτά που θα ακούσει κανείς στο κήρυγμα, θα τα αφομοιώσει πολύ καλύτερα, ειδικά τα δύσκολα φύσεως θέματα. Και αυτό, γιατί κατά το κήρυγμα, το Πνεύμα το Άγιο είναι παρών, το οποίο οδηγεί την γλώσσα του ομιλητού, οσοδήποτε αμαρτωλός και αν είναι, για το συμφέρον των ακροατών. Γι΄αυτό πας πολλές φορές σε ένα κήρυγμα και σου λέει ο άλλος: Αυτό ήταν για μένα απόψε! (Παναγόπουλος)
• Όταν ένα κήρυγμα προσφέρεται σε γλώσσα ''υψηλή'' (με βαθειά νοήματα), σε ανθρώπους που δεν μπορούν να καταλάβουν, μοιάζει σαν ένα δεμάτι χόρτο, που προσφέρεται σε ένα πρόβατο, αλλά το κρεμάς ψηλά και δεν φτάνει να το φάει. Απλά το βλέπει... Θα πρέπει λοιπόν το κήρυγμα να κατεβαίνει στην νοημοσύνη του καθενός, αν είναι δυνατόν. (Παναγόπουλος)
• Κάποτε ένας ιεροκήρυκας με το κήρυγμα του, βοηθούσε 5.000 ανθρώπους να πιστέψουν. Σήμερα έχουμε 5.000 ιεροκήρυκες αλλά ούτε ένας δεν αλλάζει ζωή.
• Ένας καλός ιεροκήρυκας εξαντλεί το θέμα, αλλά όχι και τους ακροατές του.
• Ο κήρυκας πρέπει πρώτα να γίνει μαθητής του εαυτού του, για να μπορέσει μετά να γίνει ο δάσκαλος των άλλων.
• Όποιος δίνει υπερβολική σημασία στην λογοτεχνική μορφή του κηρύγματος μοιάζει με τον άρρωστο, που όταν του δώσει ο ιατρός ένα φάρμακο, αντί να το πάρει αμέσως και να ωφεληθεί, περιεργάζεται το κουτί που το περιέχει.
• Το κήρυγμα δεν είναι η προσπάθεια μιας ώρας. Είναι το ξεχείλισμα μιας ζωής.
• Το κήρυγμα δεν πρέπει να μεταδίδει στους ανθρώπους φανατισμό, αλλά φωτισμό.
• Ο άμβωνας δεν πρέπει να ''μαλώνει'', αλλά να τονώνει τους ανθρώπους. Δεν πρέπει να φοβερίζει, αλλά να φωτίζει τους αμαρτωλούς.
• Ο χαρούμενος Χριστιανός αποτελεί το καλύτερο κήρυγμα.
• Ο Χριστιανός που πάσχει, χωρίς να γογγύζει, κάνει το καλύτερο κήρυγμα.
• Εκείνος που κηρύττει με το μέτρο και εφαρμόζει με τον πόντο είναι υποκριτής.
• Σε κάθε κήρυγμα υπάρχουν 4 είδη ακροατών: α) Τα σφουγγάρια που απορροφούν το καθετί χωρίς διάκριση β) Οι κλεψύδρες, που όπως οι κλεψύδρες της αρχαιότητας, άφηναν να διαρρέει σιωπηρώς το νερό, έτσι και αυτοί αφήνουν τις αλήθειες να μπαίνουν από το ένα αυτί και να βγαίνουν από το άλλο γ) Τα διϋλιστήρια, που αφήνουν ό,τι καλό να διαφεύγει μέσω του διϋλιστήρα και κρατούν ό,τι είναι άχρηστο και δ) Τα κόσκινα, που κοσκινίζουν τα σιτάρι από το άχυρο και κρατούν το ωφέλιμο για να τραφούν.
• Το πιο εύγλωττο κήρυγμα είναι το κήρυγμα των Αγίων Μαρτύρων. Τους οδηγούν στον τόπο του μαρτυρίου και εκείνοι διδάσκουν και κατηχούν και τους δημίους τους και τους Χριστιανούς που τους ακολουθούν. Ένα τέτοιο κήρυγμα είναι αληθινό και για εκείνους που το κάνουν και για εκείνους που το ακούν. Είναι το συμβόλαιο που γράφει ο Θεός, με το αίμα των Αγίων Μαρτύρων.
• Η διαφορά ανάμεσα στο ψάρεμα των ψαριών και στο ψάρεμα των ανθρώπων, για το οποίο μας μίλησε ο Κύριος, είναι τούτο: Τα ψάρια ψαρεύονται ζωντανά και μετά πεθαίνουν, ενώ οι άνθρωποι ψαρεύονται νεκροί και μετά ζούνε.
• Μην φοβάσαι να σπείρεις, επειδή βλέπεις μερικά πουλιά...
• Ένας πολύ καλός ιεροκήρυκας, παρατήρησε κάποια μέρα έναν θρησκευόμενο οικογενειάρχη ο οποίος για να θρέψει την οικογένειά του, έσπαζε πέτρες για να στρωθούν οι δρόμοι.
  Για να εκτελεί όμως καλύτερα την εργασία του δούλευε γονατιστός.
  Ο ιεροκήρυκας τότε τον ρώτησε:
  - Ιωάννη πόσο θα ήθελα και εγώ να έσπαζα τις πέτρινες καρδιές των ακροατών μου με το κήρυγμά μου, όπως εσύ σπάζεις αυτές τις πέτρες.
  Και ο καλός εργάτης του απάντησε:
  - Θα μπορέσεις και εσύ να το πετύχεις, ανκαιεσύεργάζεσαιγονατιστός "Προσευχόμενος".
• Χωρικός πήγαινε να ακούσει τις ομιλίες ενός ιεροκήρυκος, αλλά στο τέλος του κηρύγματος έλεγε πάντα στον ιεροκήρυκα, ότι δεν κατορθώνει ποτέ του, να κρατήσει ό,τι άκουγε. Μια μέρα, του είπε ο ιεροκήρυκας: ''Πάρε αυτό το βρώμικο καλάθι και πήγαινε να μου φέρεις νερό από την βρύση''. Παράξενη του φάνηκε στο χωρικό αυτή η διαταγή του ιεροκήρυκος, αλλά έπρεπε να υπακούσει. Πήγε. Παρόλη όμως την προσπάθειά του, δεν κατόρθωσε να φέρει τίποτα και επέστρεψε άπρακτος. ''Το ήξερα, του είπε ο ιεροκήρυκας, ότι θα επέστρεφες με άδειο καλάθι. Αλλά πρόσεξε: Η κούρασή σου, δεν πήγε χαμένη. Κοίταξε το καλάθι που καθάρισε. Έτσι συμβαίνει και με την ψυχή σου. Μπορεί να μη κρατάς τίποτα στην μνήμη σου, αλλά η ψυχή σου εξαγνίζεται. Όταν ακούμε με προσοχή το λόγο του Θεού, πάντα κάτι κερδίζουμε!''.
• Κάποτε ένας ιεροκήρυκας επισκέφτηκε ένα χωριό για να κηρύξει. Πήγε στην πλατεία του χωριού, ανέβηκε σε μια καρέκλα και άρχισε να μιλάει στο πλήθος που μαζεύτηκε. Σε κάποιο απόστροφο της ομιλίας του ανέφερε ένα γραφικό ρητό, οπότε πετάγεται ένας από το πλήθος που καθόταν μπροστά-μπροστά και είπε:

- Αυτό είναι από το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, κεφάλαιο τάδε, στίχος τάδε.

Ο ιεροκήρυκας τον κοίταξε ερευνητικά και συνέχισε την ομιλία του. Σε λίγο ανέφερε

ένα ρητό του Μεγάλου Βασιλείου. Από κάτω πετάχτηκε πάλι ο ίδιος άνθρωπος και είπε:

- Αυτό είναι του Μεγάλου Βασιλείου

Ο ιεροκήρυκας τον ξανακοίταξε, λίγο αυστηρά αυτήν τη φορά και συνέχισε. Μα ο

υποβολέας από κάτω δεν έλεγε να σταματήσει.

- Αυτό είναι του Ιερού Χρυσοστόμου, είπε λίγο αργότερα.

Ο ιεροκήρυκας νευρίασε αρκετά, αλλά συγκρατήθηκε.

- Αυτό είναι του Αγίου Γρηγορίου του Νύσση, συνέχισε απτόητος ο υποβολέας...

- Αυτό είναι του Οσίου Μάξιμου του Ομολογητού, είπε λίγο αργότερα.

Ο ιεροκήρυκας δεν άντεξε άλλο.

- Σκασμός!!! του φώναξε δυνατά.

- Αυτό είναι δικό του, απάντησε ο υποβολέας από κάτω και σκάσανε όλοι οι

υπόλοιποι στα γέλια.