Οςκρύπτειαδικήματα, ζητείφιλίαν, οςδεμισείκρύπτειν, διΐστησιφίλουςκαιοικείους. [Εκείνος που παραβλέπει και σκεπάζει με αγάπη τα σφάλματα και τις αδυναμίες του άλλου, ζητεί και αποκτά φίλους. Αντιθέτως εκείνος ο οποίος δεν σκεπάζει αλλά διασαλπίζει αυτά, απομακρύνει από κοντά του και αυτούς ακόμη τους φίλους και οικείους του, διότι τους γίνεται αποκρουστικός.] (Παροιμίες 17,9)
Να μην λυπούμαστε όταν σφάλλουμε σε κάτι, αλλά όταν επιμένουμε στο σφάλμα μας... (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
Αδελφέ, αν σφάλλεις σ' ένα πράγμα, μην πεις ψέματα από ντροπή, αλλά βάλε μετάνοια λέγοντας
στον πλησίον: ''Συγχώρεσέ μέ'' και το σφάλμα σου εξαφανίζεται. (Άγιος
Ισαάκ ο Σύρος)
Να προφυλάγεσαι από τα μικρά σφάλματα, για να μην
πέσεις μέσα σε μεγαλύτερα. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Η στενοχώρια για τα σφάλματά μας είναι άσκοπη,
όταν δεν προσπαθούμε να τα διορθώσουμε. Είναι σαν να κλαίμε έναν άρρωστο
συνέχεια, χωρίς να του προσφέρουμε βοήθεια για να αναρρώσει. (Άγιος Παϊσιος
ο Αγιορείτης)
Αν κανείς γνωρίζει το σφάλμα του, είναι η μισή
προκοπή. Μεγάλο καλό είναι, όταν αναγνωρίζει κανείς την αδυναμία του και όταν
προσπαθεί να διορθωθεί. Αυτός είναι καλύτερος από εκείνον, που κάνει πολύ
αγώνα, αλλά δεν αναγνωρίζει όμως τις αδυναμίες του. (Άγιος Παϊσιος ο
Αγιορείτης)
Να προσέξουμε πολύ τα εκ προθέσεως σφάλματα, γιατί αυτό που θα εξετάσει ο Θεός είναι η πρόθεσή μας. Τα σφάλματα που κάνουμε από απροσεξία είναι ελαφρότερα. Μερικές αμαρτίες είναι αμαρτίες, αλλά έχουν και ελαφρυντικά. Ύστερα, όταν σφάλουμε χωρίς να το θέλουμε, ο Θεός οικονομάει έτσι τα πράγματα, ώστε να χρησιμοποιηθεί το σφάλμα μας για καλό. Δηλαδή, όχι ότι έπρεπε να σφάλουμε, για να γίνει αυτό το καλό, αλλά αφού σφάλαμε χωρίς να το θέλουμε, ο Θεός αξιοποιεί το σφάλμα μας και βγαίνει καλό. Όταν όμως κάνουμε ένα σφάλμα εν γνώσει μας και έπειτα μετανοιώσουμε, να ευχηθούμε, να μη γίνει κακό από τις συνέπειες του σφάλματός μας. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Από τη στιγμή, που πιστέψει ο άνθρωπος ότι δεν
έσφαλλε, τότε έκανε ένα μεγάλο σφάλμα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Προτιμώ τα λάθη που με κάνουν ταπεινό, παρά τις επιτυχίες που μου προσθέτουν εγωισμό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Είναι μερικοί αδιάφοροι (αμετανόητοι), που όταν
κάνουν ένα σφάλμα, δεν το ξανασκέφτονται, δεν τους κεντάει καθόλου μέσα τους
και μένουν αδιόρθωτοι. Γι' αυτό και όταν τους κάνεις παρατήρηση για το σφάλμα που έκαναν, γελάνε,
σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Αυτό είναι κάτι τελείως σατανικό. (Άγιος
Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Πρώτα πρέπει να ανακρίνει κανείς τον εαυτόν του. Και αν δεν βρίσκει τίποτε, τότε να κάνει δύο-τρεις
μετάνοιες, να πέσει στα γόνατα και να πει: «Θεέ μου, πάντως σε κάτι έχω σφάλει. Φώτισέ με να καταλάβω τι
έκανα». Μόλις το πει αυτό, αμέσως με την ταπείνωση θα φύγει η ομίχλη του
πειρασμού και θα βρει την αιτία. Βλέποντας δηλαδή ο Θεός την ταπείνωσή του, στέλνει την Χάρη Του και τον φωτίζει να θυμηθεί ακριβώς σε τι έφταιξε, για να τακτοποιηθεί. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Η αγάπη όπου περισσεύει, όλα τα λάθη τα συγχωρεί
και τα σκεπάζει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Οι Άγιοι πώς αγίασαν; Είχαν στραφεί στον εαυτόν τους και έβλεπαν μόνον τα δικά τους πάθη. Με την αυτοκριτική και την αυτομεμψία που είχαν, έπεσαν τα λέπια από τα μάτια της ψυχής τους και έφτασαν να βλέπουν καθαρά και βαθιά. Έβλεπαν τον εαυτό τους κάτω από όλους τους ανθρώπους και όλους τους θεωρούσαν καλύτερους από τον εαυτόν τους. Τα δικά τους σφάλματα τα έβλεπαν μεγάλα και τα σφάλματα των άλλων πολύ μικρά, γιατί έβλεπαν με τα μάτια της ψυχής τους και όχι με τα γήινα μάτια. Έτσι εξηγείται όταν έλεγαν:
«Εγώ είμαι χειρότερος από όλους τους ανθρώπους». Τα μάτια της ψυχής τους είχαν καθαρίσει και είχαν γίνει διόπτρες γι' αυτό και έβλεπαν τα μικρά τους σφάλματα - τα ξυλαράκια - σαν δοκάρια. Εμείς όμως, ενώ τα σφάλματά μας είναι δοκάρια, δεν τα βλέπουμε ή τα βλέπουμε σαν ξυλαράκια. Κοιτάμε τους άλλους με το μικροσκόπιο και βλέπουμε τα δικά τους αμαρτήματα μεγάλα, ενώ τα δικά μας δεν τα βλέπουμε, γιατί δεν καθάρισαν τα μάτια της ψυχής μας. Επομένως ο άνθρωπος, όταν φτάσει σε καλή πνευματική κατάσταση όλα τα βλέπει καθαρά, όλα τα σφάλματα των άλλων τα δικαιολογεί και δίνει ελαφρυντικά στους άλλους, με την καλή έννοια, γιατί τα βλέπει με το Θεϊκό μάτι και όχι με το ανθρώπινο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ένας νεαρός ζόρισε κάποια φορά την αρραβωνιαστικιά του - ποιός ξέρει τί της έλεγε; - και εκείνη από την αγανάκτησή της πήρε το αυτοκίνητο και έφυγε και στον δρόμο σκοτώθηκε. Μετά ο νεαρός ήθελε να αυτοκτονήσει, γιατί ένιωθε, ότι αυτός έγινε αιτία και σκοτώθηκε η κοπέλα. Όταν ήρθε και μου το είπε, αν και στην ουσία είχε κάνει έγκλημα, τον παρηγόρησα και τον έφερα σε λογαριασμό. Έπειτα όμως το έριξε τελείως έξω, έγινε τελείως αδιάφορος, βρήκε εν τω μεταξύ και μια άλλη. Όταν ξαναήρθε μετά από δύο-τρία χρόνια, του έδωσα ένα τράνταγμα γερό, γιατί τότε δεν υπήρχε κίνδυνος να αυτοκτονήσει. Χρειαζόταν το τράνταγμα, αφού δεν υπήρχε αναγνώριση. «Δεν καταλαβαίνεις, του είπα, ότι έκανες φόνο, ότι έγινες αιτία και σκοτώθηκε η κοπέλα;».
Αν δούλευε σωστά, θα συνέχιζε να υποφέρει, αλλά θα ανταμειβόταν με Θεϊκή παρηγοριά· δεν θα έφθανε σ' αυτήν την κατάσταση την αλήτικη, της αδιαφορίας. Θέλει δηλαδή πολλή προσοχή. Κάνει κάποιος ένα σφάλμα και πέφτει στην απελπισία. Εκείνη την στιγμή μπορεί να τον παρηγορήσεις, αλλά, για να μην βλαφθεί, χρειάζεται και το δικό του φιλότιμο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Οι ρωμαιοκαθολικοί πιστεύουν στο αλάθητο του
Πάπα. Εμείς οι Έλληνες, πιστεύουμε στον λογισμό μας και έχουμε όλοι το αλάθητο.
(Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Στο θέμα που κυρίως σφάλλει ο άνθρωπος, είναι στο να μην μπορεί να κατανοήσει σωστά, ποιό είναι το φύση καλό και ποιό παρουσιάζεται ως καλό με τρόπο απατηλό...
(ΆγιοςΓρηγόριοςΝύσσης)
Όταν κάποιος σφάλλει εναντίον μας, πρέπει εμείς
να βαστάξουμε τον πειρασμό του. Η αληθινή αγάπη, μας εμπνέει να κάνουμε θυσίες
χάριν του πλησίον. Όπως ο Χριστός, όταν Τον Σταύρωναν, παρακαλούσε τον Ουράνιο
Πατέρα Του, να συγχωρήσει τους Σταυρωτές Του, διότι δεν ήξεραν τι κάνουν. (Όσιος
Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Να μην κατηγορείς τον άλλον για τα σφάλματά του
και να μην του τα υπενθυμίζεις. Τότε τον βάζει στο σκαμνί η ίδια η συνείδησή
του και τον δικάζει. Μόνο έτσι διορθώνεται το κακό. Διαφορετικά όταν εσύ τον
κατακρίνεις, αμύνεται δικαιολογεί τον εαυτόν του, ρίχνει τις ευθύνες του σε
σένα και σε άλλους, γίνεται σκληρός και το κακό αντί να διορθωθεί,
χειροτερεύει... (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Η αγάπη συγχωρεί πλήθος σφαλμάτων, ενώ η έχθρα
φαντάζεται σφάλματα, ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν... (Ιερός Χρυσόστομος)
Όταν προσεγγίζουμε έναν άνθρωπο, για να του
υποδείξουμε κάποια λάθη του, είναι
απαραίτητες τέσσερις προϋποθέσεις: α) Να το κάνουμε αυτό με αγάπη
β) Να ομολογούμε και τη δική μας αμαρτωλότητα με τον σωστό τρόπο γ) Να
αναφέρουμε κάποια θετικά του στοιχεία δ)
Να μιλάμε με αδελφικό τρόπο και με διάκριση, όχι επιτακτικά και όχι
υπεροπτικά. (Ιερός Χρυσόστομος)
Εάν ο Θεός ήθελε να εξετάζει με ακρίβεια τα σφάλματα που διαπράττουμε απέναντί Του, ούτε μία μέρα δεν θα ήταν δυνατόν να μείνουμε ζωντανοί.
"Εάν ανομίας παρατηρήσης Κύριε, Κύριε τίς υποστήσεται;" (Ψαλμοί
129,3). Εάν παρατηρήσεις δηλ. Κύριε τα λάθη και τα σφάλματα που κάνουμε, ποιός θα μπορέσει να σταθεί ενώπιόν Σου; (Ιερός Χρυσόστομος)
Η συστηματική θεραπεία του σφάλματος κατορθώνεται μόνο από εκείνον, που αγαπάει ειλικρινά. (Μέγας Βασίλειος)
Είσαι σοφότερος σήμερα, αν έχεις αναγνωρίσει τα λάθη του χθες. (ΆγιοςΕφραίμοΣύρος)
Τί ανόητοι που είμαστε εμείς οι άνθρωποι! Πετάμε μακριά το ελαφρότερο φορτίο, την παραδοχή
του λάθους μας και το ''συγχώρεσέ με'' και φορτωνόμαστε το πιο βαρύ, τη δικαιολογία. (Άγιος Ιωάννης ο Κολοβός)
Με 3 τρόπους σφάλλει ο άνθρωπος: α) από αδυναμία
β) από άγνοια και γ) από κακή προαίρεση. (Άγιος Άνθιμος ο Ίβηρας)
Όποιος έχει μάθει να κατηγορεί τον εαυτόν του,
βρίσκει εύκολα δικαιολογίες, για τα σφάλματα του άλλου. (Αββάς Ανούβ)
Τα πραγματικά μας λάθη είναι η φιλαυτία, η
φιληδονία και η φιλαρέσκεια. (Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός)
Μας λένε οι Πατέρες, ότι αλάθητοι στην Εκκλησία
μας είναι: α) οι 12 Απόστολοι (μετά την Πεντηκοστή) β) οι
Προφήτες και γ) οι Οικουμενικές και οι Τοπικές σύνοδοι. Άνθρωπος
μεμονωμένος αλάθητος, δεν υπάρχει, διότι θα σημαίνει ότι είναι και αναμάρτητος.
(Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Ο φοβούμενος να γνωρίσει τον εαυτόν του, αυτός βρίσκεται μακριά από την γνώση· άλλο τίποτε δεν αγαπά παρά να
βλέπει μόνο λάθη στους άλλους και να τους κρίνει. Αυτός δεν
βλέπει στους άλλους χαρίσματα, αλλά μόνον ελαττώματα, δεν βλέπει
στον εαυτό του ελαττώματα, παρά μόνο χαρίσματα. Και αυτό είναι
το χαρακτηριστικό ελάττωμα των ανθρώπων του καιρού μας, που δεν αναγνωρίζουμε ο
ένας, το χάρισμα του άλλου. (ΓέρονταςΙωσήφοΗσυχαστής)
Μην αποκαλύψεις σφάλμα άλλου ανθρώπου, προς
δικαίωση δική σου, διότι αμέσως η Χάρη απακαλύπτει τα δικά σου σφάλματα, που
μέχρι πριν σε σκέπαζε. Όσο εσύ από αγάπη σκεπάζεις τον αδερφό σου, τόσο η Χάρη
θάλπει και σε φυλάττει από συκοφαντίες ανθρώπων. (ΓέρονταςΙωσήφοΗσυχαστής)
Να έχετε την εκούσια τύφλωση. Να μην βλέπετε τα
σφάλματα των άλλων. (Γέροντας Μόδεστος ο Κωνσταμονίτης)
Υπομονή χρειάζεται και προσευχή, για να μην
πέφτουμε σε λάθη. (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)
Μην ξεχνάτε ποτέ πως η ενασχόληση με τα σφάλματα
των άλλων, αποτελεί σοβαρό παράπτωμα. (Είπε Γέρων)
Πολλοί για να ''καλύψουν'' την δικιά τους ζωή,
αναζητούν σφάλματα και λάθη στους άλλους και κυρίως στα όργανα του Χριστού,
τους κληρικούς. Δεν αναζητούν σφάλματα στα όργανα της δικαιοσύνης, τους
δικηγόρους, ούτε στα όργανα της υγείας τους ιατρούς, πουθενά... Έτσι
δικαιολογούν την αμαρτωλή ζωή τους... (Παναγόπουλος)
Όταν ο άνθρωπος είναι κακότροπος και στον Θεό
βρίσκει λάθος. Ο διάβολος ''τραβάει'' τον νου κάθε ανθρώπου κατά τέτοιο τρόπο,
ώστε να βρίσκει τα λάθη των άλλων, για να τον κάνει σύγχρονο Φαρισαίο. (Παναγόπουλος)
Μεγάλοι άνθρωποι, μεγάλα λάθη. Οι μικροί θα
κάνουν μικρά. (Μακρυγιάννης)
Τα λάθη σου να μην τα σκεπάζεις με δικαιολογίες, αλλά να τα διορθώνεις,
ελέγχοντας τον εαυτόν σου. (Πυθαγόρας)
Βγάζουν διδάγματα από τα λάθη τους οι συνετοί άνθρωποι. (Πλούταρχος)
Το ίδιο λάθος δεν γίνεται 2 φορές. Τη δεύτερη
φορά δεν είναι λάθος, είναι επιλογή. (Λουντέμης)
Οι περισσότεροι άνθρωποι γίνονται υπερασπιστές των δικών τους λαθών και κατήγοροι των λαθών των άλλων. (Απολλώνιος ο Ρόδιος)
Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. [Το να κάνει
κανείς το ίδιο λάθος δύο φορές είναι ανόητο.] (Μέναδρος)
Τα λάθη μας, είναι ένας από τους καλύτερους
τρόπους, για να διδάξουμε τον εαυτόν μας. Τα πιο πολλά και τα πιο σπουδαία από
όσα γνωρίζουμε, τα οφείλουμε στα λάθη μας. (Ησίοδος)
Τα μάτια μας δεν βλέπουν τα σφάλματα εκείνου που αγαπάμε. (Θεόφραστος)
Όταν λησμονεί κανείς τα λάθη του, γίνεται θρασύς. (Δημόκριτος)
Ο καθένας μπορεί να σφάλλει, αλλά μόνο ο τρελός επιμένει στο σφάλμα του. (Κικέρων)
Ο συνετός άνθρωπος διορθώνει τα σφάλματά του, συγκεντρώνοντας πείρα, από τα σφάλματα των άλλων. (Πόπλιος Σύριος)
Κάθε άνθρωπος πρέπει να συγχωράει τα σφάλματα των
άλλων, αλλά όχι και τα δικά του. (Κάτων ο Πρεσβύτερος)
Είναι ευκολότερο να μην κάνεις σφάλματα, παρά να
τα διορθώνεις. (Ναπολέων)
Για ν' αποφεύγεις τα λάθη, πρέπει
ν' αποκτάς εμπειρία, αλλά για ν' αποκτάς
εμπειρία, πρέπει να κάνεις λάθη. (Πίτερ)
Οι έξυπνοι άνθρωποι δεν κάνουν μικρά λάθη. (Γκαίτε)
Για να αποφύγεις τα μεγάλα λάθη, πρέπει να είσαι
προσεκτικός στα μικρά. (Φραγκλίνος)
Χρειάζονται χρόνια μετανοίας για να σβήσουμε ένα
σφάλμα μας από την μνήμη των ανθρώπων. Για τον Θεό όμως, αρκεί ένα και μόνο
δάκρυ. (Σατωβριάν)
Τα λάθη του μεγαλοφυΐα έχουν
περισσότερο νόημα, παρά οι αλήθειες του μετρίου μυαλού. (Μπερνέ)
Τα λάθη είναι μεγάλα, όπου η αγάπη
είναι μικρή. (Ουγκώ)
Για να αποφεύγεις τα λάθη, πρέπει ν' αποκτάς εμπειρία, αλλά για να αποκτήσεις
εμπειρία, πρέπει να κάνεις λάθη. (Πίτερ)
Το μεγαλύτερο λάθος, που μπορείς να κάνεις στη ζωή σου, είναι να φοβάσαι συνεχώς ότι θα κάνεις λάθος. (Χιούμπαρντ)
Ένα λάθος γίνεται σφάλμα, μόνο όταν προτιμήσουμε να μην το διορθώσουμε. (ΤζωνΚέννεντυ)
Το να μη διορθώνει κανείς τα λάθη του, είναι
μεγάλο λάθος. (Κομφούκιος)
Το να λαθεύεις είναι ανθρώπινο. Γι' αυτό οι
τύραννοι είναι αλάνθαστοι. (Γιάνοβιτς)
Όταν προσπαθείς να καλύψεις με ψέμα ένα σφάλμα
σου, είναι το ίδιο σαν να θέλεις να εξαλείψεις μια κηλίδα στο ρούχο σου,
ανοίγοντας μια τρύπα στο λερωμένο ρούχο.
Όποιος σου αναφέρει, του αλλουνού τα ελαττώματα, έχει σκοπό να αναφέρει και τα δικά σου στους άλλους.
Όποιος παίρνει τα σφάλματα του άλλου, για να δικαιολογήσει τα δικά του, είναι σαν να πλένεται με λάσπη.
Αυτός ειναι ο πραγματικά άρρωστος, αυτός που δεν βλέπει τα λάθη του...
Τη στιγμή που διορθώνεις το λάθος σου, αρχίζεις να μαθαίνεις τον εαυτό σου.
Το να μην κάνεις τίποτα, για να αποφύγεις τα
λάθη, είναι σίγουρα το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσες να κάνεις.
Το μεγαλύτερό μας λάθος είναι να μην
παραδεχόμαστε τα λάθη μας ή και να νομίζουμε πως εμείς λάθη δεν κάνουμε!
Λιγότερη σημασία έχει το τι λάθη κάνουμε στη ζωή μας, από όση σημασία έχει, το τι κάνουμε μετά τα λάθη μας.
Ο άνθρωπος που δεν έμαθε να παραδειγματίζεται από
τα λάθη του, έδιωξε τον καλύτερο δάσκαλο του κόσμου... και μένει αναλφάβητος!
Οι αδύνατοι αρέσκονται να κατηγορούν τα γεγονότα,
παρά να παραδέχονται τα λάθη τους.
Τα λάθη είναι ανθρώπινα και συγχωρούνται. Όταν
όμως ρίχνεις όλα σου τα λάθη σε όλους τους άλλους, τότε γίνονται ασυγχώρητα...
Τα μεγάλα σφάλματα γίνονται πολλές φορές, όπως τα
χοντρά σχοινιά. Από άλλα μικρότερα.
Όσοι ξεχνούν τα σφάλματα του παρελθόντος είναι
υποχρεωμένοι να τα ξαναζήσουν.
Εκείνος που δεν κοκκινίζει για τα σφάλματά του,
είναι σαν να τα κάνει δύο φορές.
Ο εχθρός που ανακαλύπτει τα λάθη σου, είναι πιο ωφέλιμος, από τον φίλο που τα κρύβει.
Μόνο ο αλάθητος έχει δικαίωμα να κρίνει τα λάθη
των άλλων.
Συνήθως τα λάθη που βλέπουμε στους άλλους, είναι
τα δικά μας!
Το να ανακαλύπτεις λάθη στους άλλους, είναι ένα <<ταλέντο>>
που πρέπει γρήγορα να θάψει
Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις είναι,
να φοβάσαι να κάνεις λάθος!
Το κακό στη ζωή μας δεν είναι τα λάθη, αλλά ότι
δεν τα αναγνωρίζουμε έγκαιρα ώστε να απαλλαγούμε απ' αυτά.
Το λάθος δεν το καταλαβαίνεις όταν το κάνεις,
αλλά όταν έρθει η ώρα να το πληρώσεις.
Τα λάθη των άλλων να τα προσέχεις μόνο τότε, που
θέλεις να διορθώσεις τα δικά σου.
Τα λάθη είναι απλώς προεξοχές βράχων, για να
αναρρηχηθούμε ψηλότερα.
Κάνοντας αυτό που θέλουν οι πολλοί, δεν σημαίνει
πως κάνεις το σωστό. Και ο Πόντιος Πιλάτος έκανε αυτό που ήθελε το πλήθος, αλλά
ήξερε ότι δεν ήταν σωστό.
Οι έξυπνοι άνθρωποι κάνουν νέα λάθη. Οι βλάκες κάνουν τα ίδια.
Τα λάθη είναι ανθρώπινα, το να ρίχνεις
το φταίξιμο στους άλλους, πολιτική.
Όποιος δεν διορθώνει ένα λάθος που έκανε, κάνει
άλλο ένα...
Δεν διορθώνεται ένα λάθος με ένα άλλο...
Ο φρόνιμος αν σφάλλει, μεγάλο σφάλμα κάνει.
Το χθεσινό σου σφαλμα να σου είναι σημερινός δάσκαλος.
Το πρώτο λάθος μάθημα και δάσκαλος για τ' άλλα.
Τα λάθη είναι ανθρώπινα.
Εκείνος που κρύβει τα λάθη του, ετοιμάζεται να τα επαναλαμβάνει. (Κινέζικη παροιμία)
Κάθε σφάλμα και ένα δίδαγμα. (ΤουρκικήΠαροιμία)
Στα νιάτα μου, συνήθιζα να ξυπνώ κάθε νύχτα λίγη
ώρα από τον ύπνο μου και να διαβάζω το Ευαγγέλιο. Μια νύχτα, είδε το φως ο
πατέρας μου - ένας πολύ ενάρετος άνθρωπος - και μπήκε στο δωμάτιό μου να δει τι
κάνω. ''Να, του είπα, ενώ τα άλλα παιδιά σου κοιμούνται και χάνουν άδικα τον
καιρό τους, εγώ μόνος ξύπνησα και διαβάζω το Ευαγγέλιο''. ''Παιδί μου, απάντησε
τότε εκείνος, καλύτερα να κοιμάσαι, παρά να ξυπνάς για να παρατηρείς τα
σφάλματα των αδερφών σου''.
