Περί ματαιότητας

Ματαιότηςματαιοτήτων, ματαιότηςματαιοτήτων, ταπάνταματαιότης. [Εντελώς, μάταια και ανωφελή, ότι είναι όλα όσα δεν σχετίζονται με τον Θεό και το θέλημά Του. Ματαιότης ματαιοτήτων, όλα ανεξαιρέτως τα επίγεια είναι μάταια.] (Εκκλησιαστής 1,2)
Σκιάςγαρπάροδοςοβίοςημών. [Σαν σκιά περνά η ζωή μας.] (ΣοφίαΣολομώντος 2,5)
Φύλλα και σαπουνόφουσκες και καπνό και άχυρα και σκιά και σκόνη... χαρακτήρισα όλα τα λαμπρά αυτού του κόσμου. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
Όλα τα πράγματα του κόσμου είναι σκιά και όνειρο και πιο μηδαμινά από αυτά. (Ιερός Χρυσόστομος)
Γιατί αγαπάτε τα σώματα; Γιατί επιθυμείτε την δόξα; Γιατί ποθείτε την τρυφή; Τίποτε απ' αυτά δεν μένει και δεν ζει αιώνια, αλλά παρέρχεται και της σκιάς είναι μηδαμινότερα και των ονείρων απατηλότερα. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αυτός που έχει πληγωθεί και κυριευθεί από τον πόθο προς τον Θεό και έχει αποκτήσει την επιθυμία των μελλοντικών αγαθών, βλέπει με άλλα μάτια τα πράγματα της παρούσας ζωής και γνωρίζει καλά, ότι ολόκληρη η παρούσα ζωή είναι σκιά και φιγούρα και απάτη και δεν διαφέρει καθόλου από τα όνειρα. (Ιερός Χρυσόστομος)
Ας βγούμε στους τάφους και ας δούμε την ανθρώπινη ματαιότητα σκορπισμένη, οστά φαγωμένα, σώματα σάπια... Πες μου: Εκεί, ποιός είναι ο βασιλιάς και ποιός ο απλός πολίτης; Ποιός είναι ο ευγενής και ποιός ο δούλος; Ποιός είναι ο σοφός και ποιός ο αγράμματος; Που βρίσκεται η ομορφιά της νεότητας; Που είναι το ακτινοβόλο πρόσωπο; Δεν έγιναν όλα σκόνη; Δεν έγιναν όλα σκουλήκια και δυσοσμία; Αυτός που χτες βρισκόταν στα πλούτη, ξαφνικά σήμερα βρίσκεται στον τάφο. Χτες βρισκόταν σε πλουσιοπάροχα τραπέζια, σήμερα βρίσκεται στην λίστα των νεκρών. Χτες βρισκόταν σε θρόνους και σήμερα είναι τυλιγμένος στα σάβανα. Πού η διαφορά, ανάμεσα στον βασιλιά και στον ζητιάνο; Και των 2, η κατάληξη είναι ο τάφος... (Ιερός Χρυσόστομος)
Να σκύβεις πάνω στα κατάλοιπα των οστών, ώστε πικρότερα να κλάψεις για την ματαιότητα του βίου... (Ιερός Χρυσόστομος)
Ο Σολομώντας πέρασε από κάθε δρόμο διασκεδάσεως και ευχαριστήσεως. Όταν όμως ήρθε εις εαυτόν, έκραξε: ''Ματαιότητα ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης'' (Εκκλησιαστής 1,2) (Ιερός Χρυσόστομος)
Όσοι κατόρθωσαν με την Χάρη του Θεού να γνωρίσουν την ματαιότητα αυτής της ζωής, έλαβαν το μεγαλύτερο χάρισμα και δεν είναι ανάγκη να αποκτήσουν το διορατικό χάρισμα, για να προβλέπουν τα μέλλοντα, διότι αρκετό είναι κανείς να προβλέψει, να μεριμνήσει για την σωτηρία της ψυχής του, για να σωθεί. Να βλέπεις, ο Χριστός είπε: ''Όσο αξίζει μια ψυχή, δεν αξίζει ο κόσμος όλος'' (Ματθ. 16,26). Πόση αξία δηλαδή έχει μια ψυχή! Γι' αυτό η σωτηρία της ψυχής είναι μεγάλο πράγμα! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Η ευτυχία είναι στην αιωνιότητα και όχι στην ματαιότητα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Αν έχουμε μνήμη θανάτου με ελπίδα στον Θεό, θα γνωρίσουμε την ματαιότητα αυτού του κόσμου και θα βοηθηθούμε πνευματικά. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν είπε ο Χριστός για τον διάβολο: ''ο άρχων του κόσμου τούτου'' (Ιωάν. 16,11), δεν εννοούσε ότι είναι κοσμοκράτορας, αλλά ότι κυριαρχεί στην ματαιότητα, στην ψευτιά. Αλίμονο, θα άφηνε ο Θεός τον διάβολο κοσμοκράτορα! Όσοι όμως έχουν δοσμένη την καρδιά τους στα μάταια, στα κοσμικά, αυτοί ζουν υπό την εξουσία ''του κοσμοκράτορος του αιώνος τούτου''. Ο διάβολος δηλαδή κυβερνάει την ματαιότητα και τους ανθρώπους που είναι κυριευμένοι από την ματαιότητα, από τον ''κόσμο''. ''Κόσμος'' τι θα πει; Δεν θα πει κόσμημα, μάταιο στολίδι; Όποιος λοιπόν είναι κυριευμένος από την ματαιότητα, είναι υπό την κατοχή του διαβόλου. Η αιχμαλωτισμένη καρδιά από τον μάταιο κόσμο διατηρεί και την ψυχή ατροφική και τον νου σκοτισμένο. Τότε, ενώ φαίνεται κανείς ότι είναι άνθρωπος, στην ουσία είναι πνευματικό έκτρωμα. Γι' αυτό η ψυχή που συγκινείται από τις ομορφιές του υλικού κόσμου, φανερώνει ότι ζει μέσα της ο μάταιος κόσμος. Γι' αυτό έλκεται από την πλάση και όχι από τον Πλάστη, από τον πηλό και όχι από τον Θεό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Η ευτυχία είναι στην αιωνιότητα και όχι στην ματαιότητα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Οι ηλικιωμένοι, που φυσιολογικά είναι πιο κοντά στον θάνατο και ασπρίζουν τα μαλλιά τους, οι δυνάμεις τους σιγά - σιγά τους εγκαταλείπουν και αρχίζουν να τρέχουν τα σάλια, αναγκάζονται να φιλοσοφούν πάνω στην ματαιότητα αυτού του κόσμου... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Κάθε πλούτος του παρόντος κόσμου, είναι μάταιος. Κάθε ηδονή, ανούσια. Κάθε δόξα, ψέμμα και απάτη. Ένα μόνο πράγμα δεν έχει, ούτε σκιά ματαιότητος ή απάτης ή ψεύδους: η αγάπη και η ένωση της νύμφης ψυχής, με τον Νυμφίο Χριστό. Μόνο αυτή παραμένει στον αιώνα... (ΆγιοςΔημήτριοςτουΡοστώφ)
Ο πλούτος, η δόξα, το κάλλος είναι ματαιότητα, γιατί μένουν εδώ (στη γη). Η ελεημοσύνη όμως, η υπομονή, η ανεξικακία και γενικά οι αρετές δεν είναι ματαιότητα, γιατί σε συνοδεύουν και στην άλλη ζωή. (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Ρώτησαν κάποτε έναν Γέροντα, τί είναι ματαιότης; Και τί απάντησε; «Όσα υπό τον ουρανόν». Όσα είναι κάτω από τον Ουρανό είναι μάταια. Τίποτα δεν αξίζει, για να προσκολληθείς και να αποθησαυρίσεις εκεί την ψυχή σου, την καρδιά σου, τις ελπίδες σου. Το μόνο που πρέπει και αξίζει νά προσκολληθείς είναι ο Χριστός. Όλα τα άλλα κατά την φύση τους είναι μάταια. Δεν υπήρχαν πάντα, κάποια στιγμή ήρθαν στην ύπαρξη και κάποια στιγμή θα χαθούν όλα. Ό,τι έχει αρχή, έχει και τέλος. Ο Θεός δεν έχει αρχή και δεν έχει και τέλος και σ' Αυτόν πρέπει να προσκολληθούμε, για να μην έχουμε και εμείς τέλος κακό, τέλος αιώνιο κακό. (π. ΣάββαςοΑγιορείτης)
''Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης'', λέει ο σοφός Σολομώντας. Όλα τα πράγματα του κόσμου είναι κενά, ψευδή και μάταια, εκτός από το να υπηρετεί κανείς τον Κύριο. Μάταιη και άστατη είναι κάθε κοσμική δόξα, πλανεμένοι και ανόητοι όσοι ευχαριστιούνται και χαίρονται με τον πλούτο, τις τιμές και τις απολαύσεις της συντομότατης ζωής, επειδή μετά από αυτά ακολουθεί θλίψη και θρήνος αιώνιος. Μάταιη είναι στα αλήθεια η ζωή μας, τα πρόσκαιρα αγαθά και η ομορφιά του κόσμου, οι συντομότατες χαρές και απολαύσεις της ταραχώδους και κυμαινόμενης ζωής αυτής και μόνο καλότυχοι, όσοι απαρνιούνται τον κόσμο και τα πράγματα του κόσμου για τον Κύριο και περπατούν την στενή και θλιμμένη οδό, την Ουράνια. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Όσα πλούτη έχεις σ' αυτή τη ζωή και κάθε απόλαυση, να ξέρεις πως είναι εκεί (στην άλλη ζωή) σαν όνειρο. Σαν όνειρο που βλέπεις τη νύχτα, ότι είσα τάχα ευτυχισμένος σε τόπο ωραίο, απολαμβάνοντας πάμπολλα αγαθά, αλλά τελικά ξυπνάς το πρωί και βλέπεις, πως όλα αυτά ήταν πλάνη. Ναι πράγματι, όσο βρίσκεσαι στη νύχτα της σκοτισμένης αυτής ζωής, σου φαίνεται πως απολαμβάνεις τη δυστυχή ευτυχία και πικρή γλυκύτητα των απατηλών ονείρων και των δόλιων αυτών φαντασιών. Όταν όμως με τον θάνατο φύγεις από τον κόσμο των αισθητών και φωτιστούν οι νοητοί οφθαλμοί σου, τότε βλέπεις την αλήθεια και οδύρεσαι, χωρίς όμως όφελος πια, γιατί προτίμησες την πρόσκαιρη και ανύπσρκτη ζωή και στερήθηκες εξαιτίας της την αιώνια μακαριότητα. Αν λοιπόν δεν κερδίζεις τίποτα από όλα αυτά τα πράγματα, γιατί να κοπιάζεις μάταια και να βασανίζεσαι άσκοπα; Ο πόθος σου να είναι μόνο η σωτηρία της ψυχής σου! Αυτό είναι το όφελός σου... (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Τα μη αιώνια, διαρκούν λίγο. (Σενέκας)
Σαν δεν έχει το καντήλι λάδι, όσο θέλεις άναβέ το.
Όποιος κλαίει τέτοιο κόσμο, μόνο τα μάτια του χαλάει.
Βγαίνουν πολλοί μπαρμπέρηδες για του σπανού τα γένια.
Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο. (Λέγεται για δύο κυρίως λόγους: Όταν κάποιοι θέλουν να έχουν εκείνα τα πράγματα, που προορίζονται για άλλους. Όταν, δηλαδή, επιθυμούν κάτι, που δεν τους ανήκει. Αυτή είναι η λιγότερο συνηθισμένη χρήση της. Κατά κανόνα χρησιμοποιείται για να δηλώσει, ότι πολλοί υπόσχονται πράγματα, τα οποία είναι ανέφικτα.)
Τί τον θέλει ο στραβός τον καθρέφτη;
Ασκιά τρύπια, νερό δεν κρατάνε.
Όλα είναι ματαιότης, που 'λεγε και ο Παναγιώτης.
Πες μου ποτάμι που τρελά μέσα στους κάμπους τρέχεις

και τόσες εμμορφιές της γης με τα νερά σου βρέχεις,

γιατί μας ψάλλεις θλιβερό σκοπό με τη φωνή σου;

Ποιός άλλος ζει τέτοια ζωή γλυκειά σαν τη δική σου;

Κι εκείνο αποκρίθηκε: Την ευτυχία έχω

αφού η μοίρα μού 'γραψε αιώνια να τρέχω.

Αν ροδοδάφνες γέρνουνε με χάρη στα νερά μου,

αν λυγαριές κι αγράμπελες ανθίζουν στα πλευρά μου,

μήπως μπορώ να τις χαρώ και να τις αγαπήσω

περνώ, τις βλέπω μια στιγμή και τις αφήνω πίσω...

Και το ποτάμι σώπασε κι αφήνει το διαβάτη

με πικραμένη την καρδιά, με δακρυσμένο μάτι

γιατί μια μαύρη, μια σκληρή ιδέα τον τρομάζει

πως κι η δικιά του η ζωή με το ποτάμι μοιάζει. (Γιώργος Δροσίνης)

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του...
1) Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2) Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει (ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους) να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του και 3) Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων...
Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοί ήταν οι λόγοι. Ο Μέγας Αλέξανδρος του εξήγησε:
1) Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο, ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!
2) Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν! Και
3) Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος! Ο χρόνος είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος. Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήμα, αλλά όχι περισσότερο χρόνο. Το μόνο που παίρνουμε μαζί μας στην άλλη ζωή είναι τα καλά μας έργα.
Ύστερα από πέντε μήνες ''βασιλείας'' η εκλεγείσα ως ''Μις Υφήλιος'' του έτους 1960, δεσποινίς Ακίκο Κοζίμα, δήλωσε τα εξής: ''Η ζωή μου από την ημέρα που εκλέχτηκα βασίλισσα της ομορφιάς, έχει καταντήσει πραγματική κόλαση. Δεν βλέπω την ώρα να φτάσει ο Ιούλιος, όταν τελειώνει το συμβόλαιό μου, με την εταιρεία της οποίας επιδεικνύω τα υφάσματα, για να επιστρέψω στην πατρίδα μου, την Ιαπωνία. Να καθίσω στο ήσυχο πατρικό μου σπιτάκι κοντά στη λίμνη και να παρακολουθώ τις αγριόπαπιες που πετούν προς τον νοτιά. Το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου ήταν που έλαβα μέρος στα καλλιστεία. Έχασα τον εαυτόν μου και συμβουλεύω τις κοπέλες της πατρίδος μου, να μην λαμβάνουν μέρος σε διαγωνισμό ομορφιάς. Ίσως οι κοπέλες των άλλων χωρών να είναι μαθημένες στον θόρυβο και την επίδειξη. Εμείς όμως στην Ιαπωνία, προτιμούμε την ήρεμη ποίηση ενός τοπίου από την δόξα και τα χειροκροτήματα. Μόνο τον προσεχή Ιούλιο, θα ξαναγίνω άνθρωπος...''.