Περί μοναχισμού

Κάποιος ιερομόναχος είχε φήμη ευλαβούς και πολλοί τον θεωρούσαν σεβαστό λόγω του εξωτερικού του σχήματος, μέσα του όμως κρυφά μολυνόταν από λογισμούς λαγνείας. Κάποτε που επιτελούσε τη θεία και ιερή λατρεία, όταν έφτασε η ώρα του χερουβικού ύμνου και αυτός έσκυψε ως συνήθως διαβάζοντας την ευχή «Ουδείς άξιος...», πέθανε ξαφνικά και η ψυχή του, τον άφησε σ' αυτή τη στάση. (Όσιος Θεόγνωστος)
Σοφότεροι από τούς πολλούς είναι, όσοι αποχωρίστηκαν από τον κόσμο και αφιερώθηκαν στον Θεό. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Εάν κανείς δεν απαρνηθεί όλα τα εγκόσμια, δεν μπορεί να γίνει μοναχός. Τον μοναχό δεν τον κάνει η κουρά, ούτε το ράσο, αλλά ο ουράνιος πόθος που τον κατέχει. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Οι εργασίες του μοναχού είναι: α) η ησυχία, η οποία έχει τρόπο ζωής απερίσπαστο, που είναι μακριά από κάθε βιοτική μέριμνα, ώστε να μπορέσει με την απομάκρυνση από τους ανθρώπους, να προσκοληθεί στον Θεό β) η πρέπουσα νηστεία, δηλ. να τρώει κανείς μια φορά κάθε μέρα απλές τροφές, χωρίς να χορταίνει γ) η πρέπουσα αγρυπνία δηλ. το να διαθέτει τη μισή νύχτα σε ψαλμωδία και στεναγμούς και δάκρυα δ) η ψαλμωδία δηλ. η σωματική προσευχή με ψαλμούς και γονυκλισίες ε) η πνευματική προσευχή, που γίνεται με τον νου και που είναι μακριά από κάθε σκέψη στ) η ανάγνωση από τους βίους των Αγίων Πατέρων και ζ) η ερώτηση εμπείρων, σχετικά με κάθε λόγο και κάθε προσπάθεια, για να μην οδηγηθεί στην απώλεια, σκεπτόμενος και κάνοντας τα αντίθετα από απειρία και εμπιστοσύνη στον εαυτόν του. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Δεν υπάρχουν καλύτεροι άνθρωποι στον κόσμο από τους πιστούς μοναχούς και δεν υπάρχουν χειρότεροι από τους ασεβείς μοναχούς. (Ιερός Αυγουστίνος)
Εάν κάποιος μοναχός, πάθει αθέλητα ρεύση (σπέρματος), θα κάνει την ίδια ώρα 100 μετάνοιες και θα διαβάσει τον 50ο ψαλμό. (Μέγας Παχώμιος)
Ο μοναχός πρέπει να εγκρατεύεται και να νηστεύει με μέτρο, σαν να ήταν να παραμείνει στη ζωή εκατό χρόνια και οφείλει να χαλιναγωγεί τα πάθη της ψυχής του, υπερβαίνοντας συνεχώς τις προσβολές, τη λύπη, τον πόνο και γενικά όλα τα βάσανα, σαν να πρόκειται να πεθάνει την ίδια μέρα. (Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος)
Ο μοναχισμός είναι ο δρόμος της τελειότητας. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο μοναχός αντλεί δύναμη από τον Θεό. Οι άρχοντες όμως σκέφτονται κοσμικά και λένε: Ποιός θα μας βοηθήσει, η Αμερική ή η Ρωσία; (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο μοναχός φεύγει μακριά από τον κόσμο, όχι γιατί μισεί τον κόσμο, αλλά επειδή αγαπάει τον κόσμο και κατ' αυτόν τον τρόπο θα τον βοηθήσει περισσότερο, δια της προσευχής του, σε πράγματα που δεν γίνονται ανθρωπίνως, παρά μόνο με θεϊκή επέμβαση. Έτσι σώζει ο Θεός τον κόσμο. Την παράλογη απαίτηση που έχουν ορισμένοι κληρικοί (και όχι μόνο), να κατεβούν και οι μοναχοί στον κόσμο, την έχουν και μερικοί ανόητοι στρατιώτες, όταν η Μονάδα τους κινδυνεύει, να αφήσει δηλ. και ο ασυρματιστής τον ασύρματο και να πάρει και αυτός το λιανοντούφεκό του, λες και θα σωθεί η κατάσταση, εάν προστεθεί ένα ακόμη όπλο στα άλλα διακόσια όπλα. Ενώ ο ασυρματιστής ξελαρυγγίζεται για να πιάσει επαφή με το Γενικό Επιτελείο και καταφθάνουν οι μεγάλες δυνάμεις, Αεροπορίας, Τεθωρακισμένα, Στόλος κ.λ.π. και έτσι σώζεται η κατάσταση και όχι με το λιανοντούφεκό τους. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο σκοπός είναι να γίνει κανείς από μέσα καλόγερος. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Οι μοναχοί δεν είναι ούτε τεμπέληδες, ούτε ατομιστές, ούτε αποτυχημένοι, αλλά θεληματικά αποτυγχάνουν κοσμικά (ανθρωπίνως) και επιτυγχάνουν πνευματικά... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Το οινόπνευμα, αν το αφήσουμε ανοιχτό το μπουκάλι, χάνει όλη την σπιρτάδα. Ούτε τα μικρόβια σκοτώνει, ούτε φλόγα μπορεί να βγάλει, αν το ανάψεις. Και αν το βάλεις στο καμινέτο, θα χαλάσει και το φιτίλι. Έτσι και ο μοναχός, αν δεν προσέξει, διώχνει την Θεία Χάρη και μετά έχει μόνο το σχήμα. Είναι σαν το οινόπνευμα, που έχασε την σπιρτάδα του και δεν μπορεί να καυτηριάσει τον διάβολο... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Αν βάζουμε την ευκολία πάνω από την καλογερική, δεν θα κάνουμε προκοπή. Η άνεση δεν είναι για τον μοναχό. Είναι ατιμία στην έρημο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Οι γυμνοί (αόρατοι) ασκητές που ζουν στον Άθωνα, είναι οι ασύρματοι της γης προς τον Θεό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Οι Χριστιανοί παλαιά είχαν πιο πολλή ευλάβεια στο αντίδωρο, απ' ό,τι πολλοί μοναχοί σήμερα στην Θεία Κοινωνία. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Στα ερχόμενα χρόνια, πολλοί άνθρωποι θα γίνονται μοναχοί, επειδή θα βαριούνται τα μπουζούκια και θα υποφέρουν, από κενό στην ψυχή τους. Θα έρχονται στο μοναστήρι και θα κάνουν άσκηση, νηστείες, αλλά δεν θα βρίσκουν τίποτε, διότι θα τους λείπουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις. Διότι, για να βρεις, πρέπει να έχεις αυτές τις ποϋποθέσεις. Το πρώτο είναι η ευαισθησία. Αν δεν έχεις ευαισθησία, θα μείνεις σε μια ξερή ασκητικότητα, ό,τι και αν κάνεις... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο ιερέας και αρετή να μην έχει, επειδή έχει τη Χάρη της ιεροσύνης, τον χαριτώνει ο Θεός, κατά την εκτέλεση των Θείων Μυστηρίων και έτσι τα εκτελεί. Ο μοναχός όμως, όταν δεν έχει αρετή, είναι έρημος... (Άγιος Παϊσιος οΑγιορείτης)
Αν τα Μοναστήρια δεν έχουν κοσμικό φρόνημα και έχουν πνευματική κατάσταση, αυτό θα είναι η μεγαλύτερη προσφορά τους στην κοινωνία. Δεν θα χρειάζεται, ούτε να μιλούν, ούτε να κάνουν τίποτε άλλο, γιατί θα μιλούν με την ζωή τους. Απ' αυτό έχει ανάγκη σήμερα ο κόσμος. Όταν οι άνθρωποι πηγαίνουν σε ένα Μοναστήρι που ζει σωστά, βοηθιούνται, γιατί νοιώθουν ασφάλεια και αυτό τους δίνει κουράγιο, για να συνεχίσουν τον αγώνα τους. (Άγιος Παϊσιος οΑγιορείτης)
Όταν πηγαίνουν κοσμικοί σε ένα μοναστήρι και βλέπουν σωστούς μοναχούς, τότε και άπιστοι να είναι, αν έχουν καλή διάθεση, γίνονται πιστοί. Πολλοί άθεοι επιστήμονες που ήρθαν μόνο για μια επίσκεψη στο Άγιον Όρος, άλλαξαν ζωή. Προβληματίζονται με την καλή έννοια και βοηθιούνται. Βλέπουν νέους ανθρώπους, χαρούμενους, που είχαν όλες τις προϋποθέσεις να αναδειχτούν στον κόσμο, να αφήνουν πλούτη, θέσεις κ.λπ., και να ζουν ασκητικά, με προσευχή και αγρυπνία και λένε: «Τί γίνεται; αν όντως υπάρχει Θεός, αν υπάρχει άλλη ζωή, αν υπάρχει κόλαση, εγώ τί κάνω;». Έτσι φρενάρουν την αμαρτωλή ζωή τους ή και την διορθώνουν. Ξέρω μια περίπτωση· μια κοπέλα είκοσι χρονών έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, έκοψε τις φλέβες της, αλλά την πρόλαβαν. Βρέθηκε μετά ένας μοναχός, την πήρε και την πήγε σε ένα γυναικείο μοναστήρι. Ήταν η καημένη αγριεμένη. Όταν όμως είδε εκεί τις μοναχές, συνήλθε. ''Βλέπω άλλον κόσμο εδώ, είπε. Μπορώ να μείνω;''... (Άγιος Παϊσιος οΑγιορείτης)
Πέρασαν από το Καλύβι δύο Ρωμαιοκαθολικοί αρχιτέκτονες από την Ρώμη. Είχαν άγνοια, αλλά καλή διάθεση. «Τί κάνουν οι μοναχοί, μου λένε και κάθονται εδώ; Γιατί δέν πηγαίνουν στον κόσμο νά κάνουν κοινωνικό έργο;». «Οι φάροι, τους λέω, δεν πρέπει να είναι πάντοτε πάνω στά βράχια; Τί, πρέπει να πάνε στις πόλεις, να προστεθούν στα φανάρια; Άλλη αποστολή έχουν οι φάροι, άλλη τα φανάρια». Ο μοναχός δεν είναι φαναράκι, για να τοποθετηθεί στην πόλη σε μια άκρη του δρόμου και να φωτίζει τους διαβάτες, να μην σκοντάφτουν... Είναι φάρος απομακρυσμένος, στημένος ψηλά στά βράχια, που με τις αναλαμπές του φωτίζει τα πελάγη και τους ωκεανούς, για να κατευθύνονται τα καράβια και να φτάνουν στον προορισμό τους, στον Θεό. (Άγιος Παϊσιος οΑγιορείτης)
Όποιος κάνει υπακοή με αγάπη αγόγγυστη στο μοναστήρι, επιτελεί λειτουργία και μαρτύριο και θα στεφανωθεί, όπως ακριβώς και οι μάρτυρες. (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης)
Οι μοναχοί των κοινοβίων σώζονται κατά χιλιάδες, ενώ της ιδιορρύθμου ζωής, ένας στους χίλιους. (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης)
Όποιος βοηθάει τα μοναστήρια (με διάφορους τρόπους), έχει διπλό μισθό επί της γης και πολλαπλάσιο εν ουρανοίς. (Άγιος Νεκτάριος)
Στους οσιότατους μοναχούς που υπόσχονται να ζουν ενάρετη ζωή επικράτησε η αλλαγή του ονόματός τους. Αυτό γίνεται για δύο σπουδαιότατους λόγους: Πρώτος λόγος είναι η απάρνηση ολοκληρωτικά της προηγούμενης ζωής και η συνεχής ενθύμηση της μεταβολής της, και δεύτερον, για να έχουμε παράδειγμα τον Άγιο στην πορεία της ζωής μας, του οποίου φέρουμε το όνομα. Η αλλαγή του ονόματος, μας βοηθά να ξεχνούμε το παρελθόν και συνεχώς υπενθυμίζει την μεταβολή που έγινε σ' αυτόν που άλλαξε τον τρόπο της ζωής του και τις ανειλημμένες υποχρεώσεις, που οφείλει να εκπληρώνει με πολλή αγάπη και προθυμία. (Άγιος Νεκτάριος)
Μακάριος ο μοναχός, που μετά το Θεό θεωρεί κάθε άνθρωπο σαν Θεό. Μακάριος ο μοναχός, που βλέπει με όλη του τη χαρά, σαν δική του τη σωτηρία και την προκοπή όλων. Μακάριος ο μοναχός, που θεωρεί τον εαυτόν του, σαν παλιοσκούπιδο ολωνών. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
Το να γίνει κανείς Μοναχός, δεν σημαίνει να φύγει από τους ανθρώπους και τον κόσμο, αλλά να αφήσει τον εαυτό του, να φύγει από τα θελήματα της σάρκας και να πάει στην κατάσταση, την έρημη από πάθη. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
Μοναχός είναι ο νους που απαρνήθηκε την αίσθηση και δεν καταδέχεται ούτε και να δει έναν λογισμό ηδονής. (Όσιος Θαλάσσιος)
Παρακινείται να γίνει κάποιος μοναχός, για τους εξής 3 παρακάτω αιτίες: α) είτε για την μέλλουσα Βασιλεία β) είτε για τα πολλά του αμαρτήματα και γ) είτε για την αγάπη του Θεού. Εάν κάποιος γίνει μοναχός, χωρίς να τον έχει παρακινήσει μία από τις παραπάνω αιτίες, τότε η αναχώρησή του είναι παράλογη... (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Αποκρύπτει ο Κύριος απ' αυτούς που ζουν στον κόσμο, την δυσκολία, - ή μάλλον την ευκολία - του μοναχικού αγώνος. Διότι αν την γνώριζαν, κανείς δεν θα αποφάσιζε να γίνει μοναχός. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Αυτός που απαρνήθηκε τον κόσμό και έγινε μοναχός από τον φόβο της κολάσεως, είναι όμοιος με το θυμίαμα, που ενώ καίγεται στις αρχές και αναδίδει ευωδία, στο τέλος όμως καπνίζει. Εκείνος που τον απαρνήθηκε, με την ελπίδα του μελλοντικού μισθού, καταντάει μια μυλόπετρα, που γυρίζει συνεχώς στο ίδιο μέρος. Όποιος όμως αναχώρησε από τον κόσμο, για την αγάπη του Θεού, ευθύς εξαρχής έχει μέσα του φλόγα, η οποία αν τυχόν πέσει σε ξύλα ή σε δάσος, αυξάνει υπερβολικά και συνεχώς επεκτείνεται προς τα εμπρός. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
Ας προσέξουμε μήπως, ενώ μας προσκαλεί ο Κύριος στην ουράνια παράταξη των μοναχών, αρνηθούμε την πρόσκληση από οκνηρία και ραθυμία και σταθούμε έτσι αναπολόγητοι στο μεγάλο και φοβερό βήμα της Κρίσεως. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
Μοναχός είναι εξαγνισμένο σώμα και καθαρό στόμα και φωτισμένος νους. Μοναχός σημαίνει, αδιάκοπη έκσταση του νου και ακατάπαυστη λύπη για την παρούσα ζωή. Μοναχός είναι μία συνεχής βία της ανθρωπίνης φύσεως και μία αδιάκοπη φυλακή των αισθήσεων. Μοναχός σημαίνει, άνθρωπος που έγινε ένα με τις αρετές, όπως ένας άλλος έγινε ένα με τις ηδονές. Μοναχός σημαίνει, άβυσσος ταπεινώσεως που γκρέμισε και έπνιξε μέσα της κάθε πονηρό πνεύμα. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Ξέρεις τί θα πει μοναχός; Πρώτον να αγαπάς τον Θεό και δεύτερο να κλαις και να θρηνείς σε όλη σου τη ζωή για την ανθρωπότητα. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Η προσέλευση σε μοναστήρι από κάποιον που θέλει να γίνει μοναχός, δεν πρέπει να γίνεται από ανάγκη και απελπισία, αλλά από ελπίδα και αγάπη στο Χριστό. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Το σχήμα των μοναχών ονομάζεται αγγελικό, για την αγγελική ζωή που πρέπει να ζουν οι μοναχοί. Και όπως οι Άγγελοι στον Ουρανό δεν κάνουν άλλο έργο, παρά να δοξολογούν απαύστως τον Θεό, έτσι παρομοίως και οι μοναχοί στη γη πρέπει να έχουν ακατάπαυστο έργο, το να προσεύχονται και να δοξολογούν το Θεό. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Εκείνος που εγκατέλειψε τα εξωτερικά μόνο πράγματα π.χ. γυναίκες, χρήματα κ.λ.π. έγινε μοναχός μόνο εξωτερικά, όχι όμως εσωτερικά. Εκείνος όμως που απαρνήθηκε και τις εμπαθείς σκέψεις του νου, αυτός είναι αληθινός μοναχός. (Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος)
Όπως ακριβώς τα ψάρια πεθαίνουν, όταν μένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στη στεριά, έτσι και οι μοναχοί όταν καθυστερούν έξω από το κελί ή περνούν την ώρα τους με κοσμικούς, χαλαρώνει μέσα τους ο ρυθμός της άσκησης. Όπως λοιπόν το ψάρι βιάζεται να επιστρέψει στη θάλασσα, έτσι και εμείς να βιαζόμαστε να γυρίσουμε στο κελί μας, γιατί αργοπορώντας έξω, υπάρχει κίνδυνος να λησμονήσουμε την εσωτερική αγρύπνηση. (Μέγας Αντώνιος)
Όποιος θέλει να γίνει μοναχός, πρέπει να ταπεινωθεί και να μην έχει θέλημα. Έγινες μοναχός και έχεις θέλημα; Έχεις τον Σατανά συνήγορο. Έγινες μοναχός και ακολουθείς τον λογισμό σου και νομίζεις ότι είσαι αλάνθαστος; Όλο λάθη θα είσαι και κανένα ορθό δεν θα κάνεις ποτέ... (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Ο μοναχός πρέπει να κάθεται πάνω σε μια βελόνα και να μην πέφτει. Είναι ποτέ δυνατόν να κάθεται πάνω στη βελόνα; Είναι, διότι σου δίνει φτερά και σε σηκώνει η Θεία Χάρη και δεν σε αφήνει να πέσεις ποτέ. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Αν ο Θεός σε καλέσει και γίνεις Μοναχός, αυτά τα 2 να έχεις μέσα σου: την ταπείνωση και την αγάπη. Γιατί αυτά θα μας πάνε στον Παράδεισο. (Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης)
Οι μοναχοί, αυτοί οι φωστήρες της οικουμένης, σαν ανατείλει ο ήλιος, μάλλον προς της Ανατολής του ηλίου, αφού σηκωθούν από το κρεβάτι τους υγιείς, γεμάτοι πνευματική διαύγεια και νηφαλιότητα, στήνουν ψαλμικό χορό και όλοι μαζί με χαρούμενη τη συνείδηση και με ένα στόμα, ψέλνουν ύμνους στον ουράνιο Θεό των πάντων. Τον δοξολογούν και Τον ευχαριστούν, για όλες τις ευεργεσίες Του στο άτομό τους, αλλά και σε όλο τον κόσμο. (Ιερός Χρυσόστομος)
Τα μοναστήρια είναι σαν τους φάρους, που είναι τοποθετημένοι στα λιμάνια και φαίνονται ψηλά και δεν επιτρέπουν να γίνονται ναυάγια. (Ιερός Χρυσόστομος)
Τόσο χειρότερο αμάρτημα από την μοιχεία κάνει ο μοναχός που παντρεύεται, όσο ανώτερος είναι ο Θεός από τους ανθρώπους. (Ιερός Χρυσόστομος)
Μοναχός είναι αυτός, που απομάκρυνε τον νου του από κάθε υλικό πράγμα. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
Πιο μεγάλος ηρωισμός από το να είναι κανείς μοναχός δεν υπάρχει στον κόσμο. (Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός)
Μοναχός είναι ο τηρητής των εντολών του Χριστού, ο τέλειος Χριστιανός, ο μιμητής και μέτοχος του πάθους του Κυρίου, ο καθημερινός μάρτυρας, ο εκούσιος νεκρός, που πρόθυμα νεκρώνεται με τους πνευματικούς αγώνες. Μοναχός είναι ο στύλος της υπομονής, το βάθος της ταπεινώσεως, η πηγή των δακρύων, ο χλευαστής όλων όσα θεωρούνται λαμπρά, ένδοξα και ελκυστικά σ' αυτόν τον κόσμο. Μοναχός είναι μια ψυχή γεμάτη πένθος, διαρκώς απασχολημένη με την μνήμη του θανάτου, είτε είναι ξύπνια είτε κοιμάται. Μοναχός είναι μια συνεχής βία της ανθρωπίνης φύσεως και μια αδιάκοπη φυλακή των αισθήσεων. Μοναχός είναι τάξη και κατάσταση των ασωμάτων (αγγέλων), αν και βρίσκεται μέσα σε υλικό σώμα, που συλλογίζεται σε κάθε ώρα και τόπο μόνο, ό,τι είναι Θεϊκό. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
Όπως το ψάρι που σπεύδει να αρπάξει το δόλωμα, πιάνεται στο αγκίστρι και τραβιέται έξω από το νερό και πεθαίνει, έτσι και ο μοναχός που είναι μέσα στον κόσμο, ελκύεται με το λογισμό από τα κοσμικά έργα και χωρίς να το θέλει, λες και τραβιέται από ένα αγκίστρι, πέφτει στα δίχτυα του εχθρού και χάνεται, ξεπέφτοντας από την αγγελική ζωή. Θανατώνει την ψυχή του και την παραδίνει στην κόλαση. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
Ο μοναχός είναι η κοπριά στη γλάστρα του Παραδείσου. (ΟσίαΜαρίαΣκομπτσόβα)
Για να ζήσεις σε ένα μοναστήρι, πρέπει να έχεις υπομονή, όχι όσο ένα κάρο, αλλά όσο ένα ολόκληρο καραβάνι. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
Για να γίνεις μοναχός, πρέπει να είσαι σιδερένιος και χρυσός... Σιδερένιος σημαίνει, να έχεις μεγάλη υπομονή και χρυσός σημαίνει, να έχεις μεγάλη ταπεινοφροσύνη. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
Ο μοναχισμός αυτός καθ' αυτός έχει μεγάλη πνευματική σημασία και προσφέρει μεγάλο ψυχικό όφελος σε αυτόν που τον ασπάζεται ειλικρινώς και βαδίζει ταπεινοφρόνως την οδό του μοναχισμού με απλότητα και έλλειψη κακίας. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
Ο μοναχός πρέπει να ζει μόνος, με μόνη συντροφιά του Κυρίου. Η χαρά του και η ευφροσύνη του είναι η αδιάλειπτη προσευχή. Αγαπά βέβαια όλους τους ανθρώπους, αλλά στενοχωριέται μαζί τους, γιατί τον στερούν από την επικοινωνία με τον Θεό. (ΆγιοςΠαρθένιος της Όπτινα)
Μοναχός που αμελεί για την σωτηρία του, είναι βλάσφημος απέναντι στον Θεό. Θα ήταν προτιμότερο να πέθαινε στα σπλάχνα της μητέρας του, παρά να ζει και να αδιαφορεί για την μοναχική του ιδιότητα. (ΆγιοςΠαρθένιος της Όπτινα)
Τον μοναστικό βίο, θα πρέπει να τον καλοσκεφτεί κανείς όχι 7 φορές, αλλά εβδομηκοντάκις επτά και έπειτα, αφού το αποφασίσει άπαξ δια παντός, να εισέλθει στο ιερό ενδιαίτημα για τον μοναστικό βίο. (Όσιος Αντώνιος της Όπτινα)
Ο μοναχισμός είναι εξωτερικός και εσωτερικός. Είναι αδύνατον να παραβλέψουμε τον εξωτερικό μοναχισμό, ούτε και να αρκεστούμε μόνο σ' αυτόν. Τον εξωτερικό μοναχισμό μπορούμε να τον παρομοιάσουμε με το όργωμα της γης. Όσο και αν οργώνεις, δεν θα αναπτυχθεί το παραμικρό, αν εσύ δεν σπείρεις κάτι. Ο εσωτερικός μοναχισμός λοιπόν, είναι η σπορά και το σιτάρι, είναι η προσευχή του Ιησού. Η προσευχή φωτίζει ολόκληρη την εσωτερική ζωή του μοναχού, του δίνει δύναμη για τον αγώνα, είναι ιδιαιτέρως απαραίτητη, για να αντέξουμε τις θλίψεις και τους πειρασμούς. (Όσιος Βαρσανούφιος της Όπτινα)
Ο μοναχισμός είναι μακαριότητα, η μεγαλύτερη που μπορεί να υπάρξει επί της γης για τον άνθρωπο, ανώτερη της οποίας δεν μπορεί να υπάρξει. Και τούτο επειδή ο μοναχισμός παρέχει το κλειδί για την εσωτερική ζωή. Η μακαριότητα είναι εντός μας, το μόνο που πρέπει να γίνει είναι, να την ανακαλύψουμε. Η απόλυτη μακαριότητα βρίσκεται στον Ουρανό, στην μέλλουσα ζωή, αυτή απλώς συνεχίζεται... (Όσιος Βαρσανούφιος της Όπτινα)
Αν ο μοναχός βρεθεί σε σπίτι λαϊκών, τότε τον κοιτούν σαν λαϊκό. Δεν πρέπει ο μοναχός να βρίσκεται για μεγάλο διάστημα στον κόσμο. Όπως είναι το ψάρι έξω από το νερό, έτσι είναι και ο μοναχός έξω από το μοναστήρι. (Όσιος Νίκων της Όπτινα)
Το μοναχικό Σχήμα φανερώνει, ότι ο μοναχός που το φοράει είναι νεκρός ή μάλλον ζωντανός - νεκρός. Είναι νεκρός για την παρούσα ζωή και ζωντανός για την μέλλουσα. Πάνω στο Σχήμα είναι κεντημένος ένας μεγάλος σταυρός. Αυτό σημαίνει, πως ο μοναχός είναι καρφωμένος, δηλ. νεκρός για τον κόσμο, την αμαρτία και τα πάθη. Αν θέλετε να γίνετε μοναχός, πρέπει να βιώνετε βαθιά και μόνιμα το αίσθημα της αυτοσταυρώσεως. Διαφορετικά, μην βιαστείτε να λάβετε το Σχήμα. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Υπάρχούν τρία είδη μοναχικής κλήσης: α) όταν κληθούμε στον μοναχισμό από τον Θεό με κάποιο "σημείο", με κάποια "έμπνευση" β) όταν κληθούμε με την μεσολάβηση ανθρώπινου παράγοντα. Εμπνέουν δηλ. τον άνθρωπο τα παραδείγματα ή οι διδαχές Αγίων ψυχών και ανάβει μέσα μας η φλόγα της σωτηρίας και γ) όταν κληθούμε από ανάγκη. Π.χ. χάνει κάποιος την περιουσία του ή κάποιο αγαπημένο πρόσωπο και αυτός ο πόνος, τον εξαναγκάζει παρά την θέλησή του, να ριχτεί στην αγκαλιά του Χριστού. Οι 2 πρώτες κλήσεις φαίνεται, ότι μπορούν να θεωρηθουν ότι έχουν και κάποια πιο ευγενή προέλευση. Ωστόσο δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, που κάποιοι εξ ανάγκης έγιναν μοναχοί, αλλά στην πορεία από χλιαροί έγιναν όχι μόνο ένθερμοι, αλλά αποδείχτηκαν και τέλειοι ατον μοναχικό τους βίο. Και άλλοι πάλι κλήθηκαν απευθείας από τον Κύριο, αλλά στην πορεία κατάντησαν χλιαροί και είχαν τέλος οδυνηρό... Τί ωφελήθηκε ο Ιούδας, που κλήθηκε απευθείας από τον Κύριο και έφτασε στο σημείο να Τον προδώσει; (Αββάς Παφνούτιος)
Αυτός που θέλει να γίνει μοναχός, πρέπει να έχει μεγάλη αυταπάρνηση. Πρέπει να σταυρώσει τον εαυτόν του, υπομένοντας κάθε επερχόμενο πειρασμό: Πείνα, δίψα, γύμνωση, αδικία, ύβρεις, κάθε είδους στενοχώρια. Και πρέπει μέχρι να πεθάνει να επαγρυπνεί και να μην ξεθαρρέψει ποτέ, διότι διαφορετικά αμέσως πίπτει και αφανίζεται... (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Ο μοναχός που θα παρατήσει (βγάλει τα ράσα του) τον Γέροντα ή την Συνοδεία του, αλίμονό του! Εφόρου ζωής θα πληρώνει και εν τέλει χρεωμένος θα είναι. Αρνητής υποσχέσεως θα λογιστεί και εντολής παραβάτης! Γιατί είπε ο Κύριος: ''Ο αγαπών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος'', όπως είπε και το: ''ο βαλών την χείρα επ' άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω ουκ ευθυδρομεί προς την Βασιλείαν''. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Ο Μοναχισμός είναι η σπουδαιότερη και τελειότερη παράταξη στο σώμα της Εκκλησίας. (Γέροντας Γερμανός ο Σταυροβουνιώτης)
Δεν χαίρεται με τίποτε άλλο περισσότερο ο σατανάς, όσο με το να πείσει τον Μοναχό να κάνει το θέλημά του, να ενεργεί κατά τη σκέψη του. Αν σε κατάφερε ο πειρασμός και δεν ερωτάς τον Γέροντά σου, για να λάβεις τη γνώμη του και να είναι τα έργα σου και οι σκέψεις σου κατά Θεόν, τότε σίγουρα ο διάβολος χαίρεται πολύ. (ΓέρονταςΓερμανός οΣταυροβουνιώτης)
Στα Μοναστήρια πρέπει να ξέρετε, άλλους ανθρώπους τους στέλνει ο Θεός και άλλους στέλνει ο διάβολος. Ο Θεός τους στέλνει για να τα ενισχύουν, ο διάβολος τους στέλνει για να τα διαλύουν. (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)
Κατά την μοναχική κουρά, ο μεγαλόσχημος μοναχός παίρνει το ''δεύτερο Βάπτισμα'' και του συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες του, λευκαίνει έτσι το ποινικό του και γράφεται το όνομά του, στο αγγελικό μητρώο. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Αν οι άνθρωποι γνώριζαν τους πειρασμούς που έχουν οι μοναχοί, πολλοί από αυτούς που σκέφτονται να γίνουν μοναχοί, δεν θα γινόντουσαν ποτέ! Και αν πάλι οι άνθρωποι, γνώριζαν τη δόξα των μοναχών στην άλλη ζωή, όλοι θα γινόντουσαν μοναχοί! (Γέροντας της Εφραίμ Αριζόνας)
Το κρέας απαγορεύεται αυστηρώς στον μοναχισμό. Δεν υπάρχει επίσημος κανόνας, που να απαγορεύει γραπτώς και συνοδικώς την κρεατοφαγία, αλλά οι πρώτοι μοναχοί μόνοι τους το σκέφτηκαν και το εφήρμοσαν. Όσοι γίνονται μοναχοί, αφιερώνουν το σώμα τους και μια διατροφή στο Θεό, που είναι το κρέας. Αυτό αποφασίστηκε και εφαρμόστηκε από την εποχή του Οσίου Παχωμίου. Όσοι μοναχοί δεν εφαρμόζουν αυτά τα 2, είναι λιποτάκτες και δεν σώζονται. Είναι εμπειρία της Εκκλησίας εδώ και 2000 χρόνια, ότι κανένας δεν μπορεί να αγιάσει κρεοφαγών. Κανένας από τους Αγίους δεν έτρωγε κρέας. Έχει σημασία η διατροφή... (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Στον μοναχισμό και στην Ορθοδοξία δεν έχουμε αξιώματα και κανένας δεν είναι ανώτερος από τον άλλον. Έχουμε μόνο διακονήματα. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Οι δαίμονες. πιο πολύ από όλους τους ανθρώπους πολεμούν αυτούς που φορούν ράσο. Ειδικά ο δαίμονας της πορνείας. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Όποιος πεθάνει τις πρώτες 7 μέρες του αγγελικού σχήματος, δεν τελωνίζετα, για τη μεγάλη Χάρη του σχήματος που έχει. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Στους μοναχούς, η αιτία θανάτου από εγκεφαλικό είναι σπανιότατο φαινόμενο. Ο τρόπος σκέψεως των μοναχώς επιδρά θετικά στην βιολογία του οργανισμού και δεν επιτρέπει ο Θεός τέτοια ακραία φαινόμενα. Είναι αλήθεια, ότι οι καλοί λογισμοί επιδρούν θετικά στην ευεξία και στην υγεία του ανθρώπου. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Είπαν οι Πατέρες, ότι όσοι φορούν ράσο και δεν κάνουν υπακοή, είναι χειρότεροι των δαιμόνων. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Ο μοναχός φεύγει από τον κόσμο, διότι απορρίπτει το αρρωστημένο πνεύμα του κόσμου. Και φεύγοντας από τον κόσμο, δεν απορρίπτει το ανθρώπινο πρόσωπο. Και απόδειξη, ότι δεν απορρίπτει το ανθρώπινο πρόσωπο, είναι ότι τα ανθρώπινα πρόσωπα έρχονται και τον βρίσκουν, έρχονται και κολλούν πάνω του, έρχονται και θέλουν μία κοινωνία μαζί του, αναπαύονται να είναι μαζί του. (Γέροντας Εφραίμ ο Βατοπαιδινός)
Η μοναχική ζωή δεν είναι τίποτε άλλο, από το να αναπαύει η μία ψυχή την άλλη, χωρίς να κοιτάζει τον εαυτούλη της. Έτσι θ' αναπαύει και τον Θεό. Η μοναχή πρέπει μέσα στο μοναστήρι να χαθεί. Να σταυρώσει την ύπαρξή της, να μην υπολογίζει τον εαυτό της, να πεθάνει για να ζήσει αιώνια! (ΓερόντισσαΧριστονύμφη, ΚαθηγουμένηΠαναγίαςΠαντανάσσηςΚερατέας)
Θεολογία είναι να ζούμε εν Θεώ και να έχουμε το Θεό να ζει μέσα μας. Αυτή η θεολογία διδάσκεται στον μοναχισμό και όχι στα πανεπιστήμια. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
Στο Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι, όλοι μιλούσαν για Θεό, αλλά Θεό δεν είδα... Eνώ όταν πήγα στο Άγιο Όρος, κανείς δεν μιλούσε για Θεό και όλα έδειχναν τον Θεό. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
Μπορεί κανείς να είναι μοναχός, ακόμα και χωρίς ράσα. Ο Κύριος δεν απαιτεί από εμάς να φοράμε ράσα, απαιτεί να είμαστε αγαθοί και καλοί. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
Καλύτερα να είσαι στον κόσμο με τον πόθο να γίνεις μοναχός, παρά να είσαι στο μοναστήρι με το μυαλό στα εγκόσμια. (Γέροντας Ιωαννίκιος Μπάλαν)
Αν γνώριζε ο κόσμος πόσες χαρές και τι χαρές αισθάνεται ο ερημίτης, θα άλλαζε τρόπο ζωής. Δεν συγκρίνεται η ζωή του ερημίτη με τη ζωή στον κόσμο. Οι ερημίτες είναι σαν τα διαστημόπλοια. Ξεφεύγουν από την έλξη της γης. Εμείς είμαστε βιδωμένοι, σφηνωμένοι στη γη. Οι ερημίτες έχουν μεγάλες χαρές, ουράνιες. Έχουν γεύση παραδείσου. Γνωρίζουν αρπαγή στους ουρανούς, γι' αυτό και εγκαταλείπουν τον κόσμο. (π. Σεραφείμ Δημόπουλος)
Θα έρθει εποχή, που στα μοναστήρια, ανάμεσα στους 100 μοναχούς, ελάχιστοι θα είναι οι σεσωσμένοι. Στους 50 μοναχούς, δεν ξέρω αν σωθεί ένας! Οι μοναχοί, στα θλιβερά εκείνα χρόνια, θα γυρεύουν καλοφαγία και θα κοιτάζουν, πως να ικανοποιήσουν την φιλαρχία και την φιλαργυρία τους. (Είπε Γέρων)
Ο Χριστός ευλόγησε και τον γάμο και τον μοναχισμό. Τον δε γάμο τον ευλόγησε δια της παρουσίας Του στον γάμο της Κανά, τον δε μοναχισμό, υπευλόγησε δια της ζωής Του. (Παναγόπουλος)
Το αλφάβητο της Ελληνκής γλώσσας έχει 24 γράμματα. Το αλφάβητο της καλογερικής, έχει μόνο δύο γράμματα: Το ''ευλόγησον'' και το ''να 'ναι ευλογημένο''.
Ο κόσμος κρατιέται από τους μοναχούς. Όταν θα πάψουν να υπάρχουν μοναχοί, θα έρθει η μέλλουσα Κρίση.
Ο αληθινός μοναχός ζει την κάθε στιγμή, σαν να είναι μόνος απέναντι του Θεού. Ο άλλος ζει, σαν να είναι πρώτος μεταξύ πολλών.
Κάποιος Πατριάρχης των Ιεροσολύμων τιμώρησε κάποτε κάποιον μοναχό και διέταξε να του εκδύσουν το αγγελικό σχήμα και να το φορέσουν στο κεφάλι ενός χοίρου! Και άφησαν το χοίρο να περιφέρεται και όπως είναι φυσικό, κυλήθηκε και σε έναν βούρκο με αποτέλεσμα να λερώσει σφόδρα το αγγελικό σχήμα. Την νύχτα εμφανίστηκε ο Τίμιος Πρόδρομος στον ύπνο του Πατριάρχη και του λέει, κουνώντας αυστηρά το δάχτυλο του: ''Για αυτό που έκανες στο δικό μου σχήμα, σε μένα (βλέπετε ότι το οικειοποιείτε ο Τίμιος Πρόδρομος αυτό που έγινε στον μοναχό και ό,τι κάνουμε στους μοναχούς το παίρνει προσωπικά ο Άγιος και είναι σαν να το κάνουμε στον ίδιο), θα δώσεις λόγο φρικτό την ημέρα της Κρίσης. Εγώ ο ίδιος θα ζητήσω από το Χριστό, την μεγάλη σου τιμωρία!!!''. Ξύπνησε τρομαγμένος ο Πατριάρχης και ανακουφίστηκε, αφού αυτό που είδε, ήταν απλά ένα όνειρο και ξανακοιμήθηκε. Μετά από κάποιες μέρες, ξαναβλέπει ο Πατριάρχης το Τίμιο Πρόδρομο, ο οποίος του ξαναείπε ακριβώς τα ίδια λόγια. Ταράχτηκε τόσο πολύ ο Πατριάρχης, που αναγκάστηκε και είπε το όνειρο του σε μερικούς ιεράρχες. Αυτοί τον καθησύχασαν και του είπαν, να μην πιστέυει στα όνειρα. Έτσι λένε οι Άγιοι Πατέρες π.χ. ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος. Αυτό βέβαια είναι σωστό, αλλά η Εκκλησία δεν λέει ότι απορρίπτονται παντελώς τα όνειρα, διότι και δια ονείρων ομιλεί ο Θεός, όπως έκανε και στον μνήστορα Ιωσήφ. Ο Πατριάρχης με αυτά που του είπαν, παρηγορήθηκε. Να όμως, που μετά από μερικές μέρες ξαναβλέπει τον Τίμιο Πρόδρομο στο όνειρό του, οποίος του είπε τα ίδια ακριβώς λόγια. Ο Πατριάρχης τότε πήγε σε έναν μέγα ασκητή, για να τον συμβουλευτεί. Και ο ασκητής εκείνος τον συμβούλεψε, να χτίσει μια ωραία Εκκλησία προς τιμή του Τιμίου Προδρόμου, να την επιπλώσει, να την εγκαινιάσει και να πρωτολειτουργήσει, ώστε να εξευμενιστεί ο Τίμιος Πρόδρομος. Πράγματι ο Πατριάρχης έχτισε μια μεγαλοπρεπέσταση Εκκλησία, προς τιμήν του Τιμίου Προδρόμου την εγκαινίασε και πρωτολειτούργησε εκεί. Το βράδυ εκείνο βλέπει πάλι τον Τίμιο Πρόδρομο, ο οποίος με πιο αυστηρό και πιο απειλητικό τρόπο του λέει: ''Και 7 Εκκλησίες να χτίσεις, εγώ εν ημέρα Κρίσης, θα ζητήσω λόγο από τον Θεό, γι΄αυτό που έκανε σε μένα, στο σχήμα μου!''. Ξύπνησε ο Πατριάρχης, απελπίστηκε και σε μερικές μέρες εξέψυξε, κακήν κακώς! Αυτό είναι ένα παράδειγμα που δείχνει ξεκάθαρα, τι γνώμη έχει ο ουρανός για τη Χάρη του αγγελικού σχήματος.
Διηγείται κάποιος Γέροντας: ''Εγώ ήμουν παιδί ενός ιερέα των ειδωλολατρών. Όταν ήμουν μικρός, καθόμουν πολλές φορές μέσα στο ναό και έβλεπα τον πατέρα μου που έμπαινε και έκανε θυσίες στο είδωλο. Μια φορά λοιπόν, μπήκα κρυφά από πίσω του και είδα τον Σατανά να κάθεται και γύρω του έστεκε το στράτευμά του. Και να ήρθε ένας από τους βαθμοφόρους του και τον προσκύνησε. Απευθύνθηκε ο διάβολος σ' αυτόν και του είπε:
- Από πού έρχεσαι;

Και εκείνος απάντησε:

- Στην τάδε χώρα ήμουν και ξεσήκωσα πόλεμο και μεγάλη ταραχή και έκανα να χυθεί

πολύ αίμα και ήρθα να σου το αναγγείλω.

- Και σε πόσο χρόνο το έκανες αυτό; τον ρώτησε ο διάβολος.

- Σε 30 μέρες.

- Σε τόσο χρόνο, μόνο αυτό έκανες;

Και διέταξε τότε ο διάβολος να τον μαστιγώσουν.

Σε μια στιγμή καταφθάνει ένα άλλο διαβολάκι και το ρωτάει ο διάβολος:

- Από πού έρχεσαι;

- Ήμουν στη θάλασσα και ξεσήκωσα ανέμους, βύθισα καράβια και πολλούς ανθρώπους

θανάτωσα και ήρθα να σου το αναγγείλω.

- Και σε πόσο χρόνο το έκανες αυτό;

- Σε 20 μέρες, απαντάει το διαβολάκι.

- Γιατί σε τόσες μέρες, έκανες μόνο αυτό;

Και διέταξε ο διάβολος και αυτό να το μαστιγώσουν.

Σε λίγο καταφθάνει και ένα τρίτο διαβολάκι. Και το ρωτάει ο διάβολος:

- Από που έρχεσαι;

- Στην τάδε πόλη γινόταν γάμος και ξεσήκωσα τσακωμούς. Σκότωσα τον γαμπρό και τη

νύφη και έκανα να χυθεί πολύ αίμα και ήρθα να σου το αναγγείλω.

- Σε πόσες μέρες το έκανες αυτό; τον ρώτησε ο διάβολος.

- Σε 10 μέρες, απαντάει το διαβολάκι.

Τότε ο διάβολος, διέταξε να μαστιγώσουν και αυτό το διαβολάκι, γιατί καθυστέρησε.

Ήρθε και ένα τέταρτο διαβολάκι, να προσκυνήσει τον διάβολο.

- Από πού έρχεσαι; τον ρωτάει ο διάβολος.

- Ήμουν στην έρημο και έκανα σαράντα χρόνια, πολεμώντας κάποιον μοναχό

και απόψε τον έριξα στην πορνεία.

Ο Σατανάς μόλις το έκουσε αυτό, σηκώθηκε και το καταφίλησε, πήρε το στεφάνι που

φορούσε και το έβαλε στο κεφάλι του. Και ύστερα τον κάθισε στον θρόνο του,

λέγοντάς τον:

- Μεγάλο έργο έκανες!

Βλέποντας εγώ όλα αυτά, συνεχίζει την διήγησή του ο Γέροντας, είπα στον εαυτόν

μου:

''Πράγματι σπουδαία είναι η τάξη των μοναχών!''. Έτσι ο Θεός ευνόησε την

σωτηρία μου και έφυγα από τον κόσμο και έγινα μοναχός...''

Κάποτε εμφανίστηκε η Παναγία σε κάποιον ευλαβή άνθρωπο που αναρωτιόταν, τι σημαίνει μοναχός και πως πρέπει να είναι ένας καλός μοναχός και του είπε: ''Μοναχός είναι εκείνος, που προσεύχεται για όλο τον κόσμο''.
Κάποτε εμφανίστηκε ο Μέγας Κωνσταντίνος στον Μέγα Παϊσιο και του εκμυστηρεύτηκε το εξής: Άμα ήξερα Παϊσιε, το τι δόξα εισπράττουν οι μοναχοί στην Βασιλεία των Ουρανών, θα άλλαζα το βασιλικό μου αξίωμα, με το ταπεινό ράσο!
Κάποιος αδελφός, που μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς, κράτησε λίγα για τον εαυτόν του και πήγε να ασκητέψει κοντά στον Μέγα Αντώνιο. Αφού το έμαθε αυτό ο Άγιος, του λέει: Εάν θέλεις να γίνεις μοναχός, πήγαινε στο χωριό σου και αγόρασε κρέας και αφού γδυθείς, έλα να το βάλεις εδώ πάνω σου. Και αφού έκανε έτσι ο αδελφός, τα σκυλιά και τα όρνεα, στο δρόμο της επιστροφής του, κατέφαγαν το κρέας και το σώμα του. Αφού τελικά επέστρεψε ο αδελφός στο μοναστήρι, ρώτησε ο Μέγας Αντώνιος, εάν έκανε όπως τον συμβούλεψε. Αφού εκείνος του έδειξε το σώμα του κατασπαραγμένο, του λέει ο Άγιος Αντώνιος: Αυτοί που απαρνούνται τον κόσμο και θέλουν να έχουν χρήματα, έτσι θα καταφαγωθούν από τους δαίμονες, που τους πολεμούν...