Περί μουσικής

• Η Βυζαντινή μουσική δεν επιδέχεται στολίδια και επίδειξη. Όταν κάποιος ψέλνει ανεπιτήδευτα, χωρίς επιδείξεις, έχει μια φυσική ομορφιά και μοιάζει σαν μια γυναίκα που ο Θεός της έχει δώσει φυσική ομορφιά. Όταν όμως προσπαθεί να προκαλέσει ακουστική εντύπωση, με διάφορα τεχνάσματα, περίτεχνα ισοκρατήματα, τότε μοιάζει σαν μια γυναίκα άσχημη, η οποία με κραγιόν, δαχτυλίδια, σκουλαρίκια και ένα σωρό άλλα, προσπαθεί να δείξει ότι είναι όμορφη. Όμως, μ' αυτόν τον τρόπο, το μόνο που πετυχαίνει, είναι να κάνει τον άλλο να αηδιάζει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Είναι πολύ καλό να μαθαίνουν τα μικρά παιδιά Βυζαντινή μουσική, διότι απασχολείται ο νους τους και δεν πηγαίνει στα μάταια και αμαρτωλά πράγματα. Έτσι τα παιδιά αγιάζονται και δοξολογούν τον Θεό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Και τα καημένα τα παιδιά, τα κατευθύνουν εκεί που θέλουν οι σατανολάτρες, με σατανικές μουσικές. Φθάνουν να επικαλούνται τον σατανά. Έχω ακούσει, ότι μερικούς δίσκους «ρόκ», αν τους γυρίσεις ανάποδα («ανάστροφη κάλυψη»), θα ακούσεις τραγούδια με τα οποία επικαλούνται τον σατανά. Έχουν μέχρι και δοξολογία στον σατανά: «Σ' εσένα αφιερώνομαι, σατανά». Φοβερό! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Από την κοσμική μουσική, είναι προτιμότερο να ακούει κανείς μουσική που δεν έχει λόγια. Η καλή μουσική, κάνει πολύ καλό στην ψυχή του ανθρώπου. Ανώτερη μουσική από όλες, είναι η Βυζαντινή μουσική, γιατί δεν ταράσσει την ψυχή, αλλά την ενώνει με το Θεό και την αναπαύει τελείως. Η Βυζαντινή μουσική, μαλακώνει την ψυχή του ανθρώπου και σιγά-σιγά την μεταρσιώνει σε άλλους κόσμους πνευματικούς. Με τους φθόγγους της, σπέρνει ηδονή, τέρψη και ευχαρίστηση, ταξιδεύοντας, σε άλλο κόσμο πνευματικό... (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
• Δεν είναι καλό να ακούς τα σατανικά λόγια από τα τραγούδια (ροκ), ούτε να διαβάζεις σατανικά βιβλία. Έρχεται στιγμή αδυναμίας και ο λογισμός σου λέει: ''είναι όπως τα λέει το βιβλίο εκείνο''. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
• Ενώ είστε τόσο αδιάφοροι προς τα πνευματικά άσματα και τους ψαλμούς, είστε τόσο ορμητικότεροι προς τα σατανικά ακούσματα. Αν θελήσει κάποιος να σας εξετάσει στα διαβολικά, πορνικά και ανήθικα άσματα, θα βρει πολλούς να τα γνωρίζουν με ακρίβεια και να τα τραγουδούν με πολλή ευχαρίστηση! Να φράσσετε τα αυτιά σας από τα ακούσματα αυτά, διότι όσοι τα απαγγέλουν, ρίχνουν κοπριά στα αυτιά εκείνων που τα ακούνε, καθιστώντας την ψυχή τους ασθενέστερη και μαλθακότερη. Γιατί όπου υπάρχουν πορνικά άσματα, εκεί μαζεύονται οι δαίμονες. Όπου υπάρχουν άσματα πνευματικά, εκεί υπερίπταται η Χάρις του Αγίου Πνεύματος και αγιάζει και το στόμα και την ψυχή. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Τίποτε άλλο δεν ανυψώνει τόσο πολύ την ψυχή και δεν την αναπτερώνει και δεν την απαλλάσσει από τα γήινα και δεν την ελευθερώνει από τα δεσμά του σώματος και δεν την κάνει να ζει με ευλάβεια και να καταφρονεί τα του κόσμου, όσο η μελωδική αρμονία, τα μελωδικά Θεϊκά ψαλσίματα. Έτσι είναι στη φύση μας. Ευχαριστιέται και ελκύεται από τα τραγούδια και τις μελωδίες, αφού και τα μικρά παιδιά που θηλάζουν, με την μουσική αρμονία αποκοιμίζονται, όταν κλαίνε και δυσανασχετούν. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Μάθε να ψάλλεις, και θα δεις την ευχαρίστηση του πράγματος, γιατί εκείνοι που ψάλλουν (ή ακούν ψαλμωδίες), γεμίζουν με το Άγιο Πνεύμα, όπως ακριβώς εκείνοι που ψάλλουν τις ωδές του διαβόλου (ή τις ακούν), γεμίζουν με πνεύμα ακάθαρτο. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Να μην πλημμυρίζουμε τις ψυχές μας με το άκουσμα πρόστυχων τραγουδιών, γιατί είναι φυσικό από μουσική τέτοιου είδους να γεννιούνται πάθη, που υποδουλώνουν και εξευτελίζουν την ψυχή. Αλλά εμείς να επιζητούμε την άλλη μουσική, που και καλύτερη είναι, αλλά και οδηγεί στη βελτίωση της ψυχής. Αυτήν χρησιμοποίησε και ο Δαβίδ, ο ποιητής των ιερών ψαλμών και θεράπευσε, καθώς λένε, το βασιλιά (Σαούλ) από την μανιώδη κατάθλιψη. Λέγεται επίσης, ότι και ο Πυθαγόρας, όταν συνάντησε μεθυσμένους γλεντοκόπους (που είχαν ξεφαντώσει), διέταξε τον αρχηγό τους, που έπαιζε αυλό, να αλλάξει σκοπό και να παίξει σ' αυτούς το δωρικό μέλος. Τότε αυτοί συνήλθαν τόσο από τη μελωδία, ώστε πέταξαν τα στεφάνια και ντροπιασμένοι γύρισαν πίσω και έφυγαν. Άλλοι πάλι, ακούγοντας αυλό, γίνονται έξαλλοι από ενθουσιασμό και καταλαμβάνονται από βακχική μανία. Τόσο πολύ διαφορετικός είναι ο επηρεασμός της καλής από την κακή μουσική. Ώστε, τόσο πολύ πρέπει να απέχετε από τα άσματα που επικρατούν σήμερα και από οτιδήποτε είναι ολοφάνερα αισχρό. (Μέγας Βασίλειος)
• Μουσική αποχαυνωμένη και διεφθαρμένη, δημιουργεί στις ψυχές πολλή ακολασία. Τα πορνικά τραγούδια, εντυπώνονται στις ψυχές των ακροατών και δεν κάνουν τίποτε άλλο, παρά να παρασέρνουν τους πάντες να ασχημονούν. (Μέγας Βασίλειος)
• Η μουσική πρέπει να αφορά την διακόσμηση του ήθους και της συστολης του ανθρώπου. (Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας)
• Η Βυζαντινή Μουσική είναι η Μουσική των Αγγέλων. (παπά - Διονύσιος της Κολιτσού ο Ρουμάνος)
• Ακούς ροκ μουσική; Γνώριζε ότι ρίπτεσαι στην αγκαλιά του σατανά. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
• Όσοι ακούν ροκ μουσική δαιμονίζονται. Και γιατί δεν δαιμονίζονται οι άνθρωποι με τις άλλες είδους μουσικής και δαιμονίζονται ειδικά με την ροκ; Διότι απλούστατα, η ροκ μουσική, είναι τελετουργική μουσική που χρησιμοποιούν οι μαύροι της Αφρικής για τελετουργικούς σκοπούς. Όπως εμείς χρησιμοποιούμε της Βυζαντινή μουσική που είναι Εκκλησιαστική, έτσι και η ροκ μουσική, είναι τελετουργική μουσική των μαύρων, που προσφέρουν λατρεία στους δαίμονες. Και όπως αγιάζεται ο άνθρωπος ψάλλοντας ή ακούγοντας ένα τροπάριο με την Βυζαντινή μουσική και αποκτάει το Πνεύμα του Θεού, έτσι και εκείνος που ακούει ροκ μουσική, αποκτάει το πνεύμα το πονηρό. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
• Η ροκ μουσική ξέρετε τί μουσική είναι; Δαιμονική μουσική. Τί θα πει όμως αυτό, ξέρετε; Είναι λατρευτική μουσική των δαιμόνων, δηλαδή με την μουσική αυτή κάνουν λατρεία στον σατανά. Δεν είναι απλή μουσική. Γι' αυτό ένα παιδί που ακούει αυτή την μουσική, είναι σαν να κάνει λατρεία, να συμμετέχει σε μια σατανική «θεία λειτουργία» και δεν κινδυνεύει να δαιμονιστεί; Φυσικά, όταν λατρεύεις τον σατανά... και πάνε στις ροκ συναυλίες και λένε πως είναι θεός ο σατανάς... Άλλο που δεν θέλει ο διάβολος. Η μεγαλύτερη επιθυμία του διαβόλου αυτή είναι: να λατρευτεί ως θεός. (π. Σάββας ο Αγιορείτης)
• Η καθαρή καρδιά τραγουδά μόνο καθαρά τραγούδια. Και η βρώμικη καρδιά, παντού θα βρει βρωμιά... (Αρχ. Κύριλλος Παβλώφ)
• Οι μεγάλοι παραγωγοί μουσικής rock and roll είναι μέλη μιας σατανικής ''εκκλησίας''.... Όταν παράγουν ένα δίσκο ή πρέπει να συνθέσουν καινούργια τραγούδια, ζητούν από τους αρχιερείς ή τις ιέρειες του σατανικού ναού τους να κάνουν χρήση μαγείας, ώστε το έργο τους να έχει μεγάλη επιτυχία. Όταν οι τελετουργικοί κανόνες λάβουν χώρα και όταν οι δίσκοι έχουν υποστεί μάγια, ένας μεγάλος αριθμών δαιμόνων έχει επιφορτισθεί να εκτελέσει τις διαταγές των μάγων. Επομένως κάθε φορά που αγοράζετε ή φέρνετε στο σπίτι σας ένα δίσκο - άλμπουμ έτσι μαγεμένο, φέρνετε αναγκαστικά μαζί σας τη μαγεία και τους δαίμονες ταυτόχρονα, που είναι συνδεδεμένα με αυτό το έργο. Δεν εκπλήσσει λοιπόν το ότι μια δαιμονική επιρροή γίνεται αισθητή από τον ακροατή με τις ακόλουθες μορφές: την οξυθυμία, το επαναστατικό πνεύμα, το άσεμνο λεξιλόγιο, τις βλασφημίες, τις τάσεις αυτοκτονίας. Κατά την γνώμη μου, δεν υπάρχει ούτε ένας μάγος ή μουσικός ροκ, που μπόρεσε να γνωρίσει τον Χριστό, χωρίς να έχει προηγουμένως καταστρέψει όλους τους δίσκους ροκ που έχει στην κατοχή του και χωρίς να κόψει όλους τους δεσμούς με την μαγεία. (John Todd - πρώην Σατανιστής)
• Το ακροατήριό μας βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία μια σατανικής δύναμης. Αυτό εξηγεί την επιτυχία μας! (Όζζυ Όσμπουρν Ροκάς και μέλος του συγκροτήματος ''Black Sabbath'')
• Μουσική είναι η τέχνη που προσπαθεί να εκφράσει το ανέκφραστο. (Βάγκνερ)
• Η μουσική είναι η γλώσσα που αρχίζει, από εκεί που τελειώνει η γλώσσα της ποίησης. (Μότσαρτ)
• Ο τελικός σκοπός της μουσικής είναι να χρησιμεύσει και μόνο ως μέσο, με το οποίο θα τιμούμε τον Θεό και να ζωογονήσει το πνεύμα μας. Μουσική που δεν συμμορφώνεται με την αλήθεια αυτή, δεν είναι καθαρή μουσική, αλλά σατανικό θόρυβος και δυσαρμονία. (Μπαχ)
• Η μουσική είναι ο κρίκος που συνδέει τη ζωή των αισθήσεων με τη ζωή του πνεύματος. (Μπετόβεν)
• Το λαϊκό τραγούδι είναι για να ξεχνάμε, το δημοτικό για να θυμόμαστε και το ρεμπέτικο είναι και για τα δύο. (Μίκης Θεοδωράκης)
• Μουσική είναι η ομορφιά του σύμπαντος. (Πλάτωνας)
• Μουσική: Η γλώσσα των Αγγέλων. (Καρλαϋλ)
• Η μουσική είναι μαθηματικά με ήχο, τα μαθηματικά είναι βουβή μουσική. (Χεριότ)
• Η μουσική είναι πανανθρώπινη γλώσσα. (Λογκφέλοου)
• Η γλώσσα της μουσικής αρχίζει εκεί που τελειώνει η γλώσσα της ποίησης. (Λαμαρτίνος)
• Οι ίδιοι οι σατανιστές λένε ότι το heavy metal μουσική είναι δημιούργημα του σα­τανά και ότι γι' αυτό πρέπει να τον τιμούμε...
• Η πιο ωραία μουσική είναι η μουσική της ψυχής... είναι η ψυχική γαλήνη.
• Εφεύραμε τα μικρόφωνα και χάσαμε την μουσική.

Όλη η αλήθεα για την Ροκ Μουσική: Οπατέρατου ROCK 'N ROLL ROBERT JOHNSON πούλησετηνψυχήτουστονδιάβολογιαναμάθεικιθάρα

Κάποιοι λένε πως όλα ξεκίνησαν εκείνη την αφέγγαρη και αποπνικτικά ζεστή καλοκαιριάτικη βραδιά του 1931, όταν ο νεαρός Αφρο-αμερικανός Robert Johnson, κρατώντας μια κιθάρα σφιχτά στην αγκαλιά του, είχε πάει εκεί, στο σταυροδρό­μι τns 49ns και 61ns εθνικής οδού στο Κλάρκαντεϊλ του Μισισιπή, για να κάνει συμβό­λαιο με τον Διάβολο...

Ο Άρχοντας των Σταυροδρομιών του πα­ρουσιάστηκε με τη μορφή ενός πανύψηλου μαύρου άνδρα ο οποίος πετάχτηκε ξαφ­νικά μέσα από τα καλαμποκοχώραφα και στάθηκε απέναντί του, έχοντας τα χέ­ρια στη μέση και βγάζοντας από τα στή­θη του ένα γέλιο, τόσο τρομερό, που ο νεαρός έχασε την ανάσα του και κάποια στιγμή νόμισε ότι τα δόντια του έσπαγαν μέσα στο στόμα του.

«Λοιπόν, Robert, θέλεις να παίξεις κιθά­ρα τόσο καλά, όσο κανένας άλλος;», ρώ­τησε με τη μπάσα του φωνή ο Διάβολος.

Ο νεαρός πήγε να ανοίξει το στόμα του αλλά δεν τα κατάφερε. Κρύος ιδρώτας κυλούσε από κάθε πόρο του σώματός του που τώρα το ένιωθε να λιώνει μέσα στα τρύ­πια και σκονισμένα παπούτσια του.

«Δεν θέλεις να γίνεις αστέρι, Robert; Δεν θέλεις να παίξεις τα Μπλουζ;», ξαναρώτησε ο Διάβολος και έπειτα απείλησε: «Τότε εγώ να πηγαίνω!». «Ν... ναι... θέλω», κατάφερε τελικά να ψελλί­σει ο Robert, τρέμοντας.

Τότε ο Διάβολος γέλασε ακόμη πιο δυνατά και άπλωσε το χέρι του. Ο νεαρός έμεινε για λίγο διστακτικός, μια μόνο στιγμή, που όμως του φά­νηκε σαν να ήταν μια ολόκληρη αιωνιότητα. Έπειτα, όμως, άπλωσε τα χέρια και έδω­σε την κιθάρα -την αγαπημένη του κιθάρα, που από την ώρα που είχε ξεκινήσει από το σπίτι του για να πάει σε εκείνο το σταυρο­δρόμι, την είχε σφιγμένη στην αγκαλιά του, σαν να ήταν ένα μωρό.

Εκείνη την ίδια στιγμή, μαζί με την κιθάρα του, ο Robert Johnson παρέδωσε και την ψυχή του στο σκοτάδι...

Αλλά αν δεν πιστεύετε εμένα, τότε καλύτε­ρα να σου μιλήσουν για τον Robert κάποι­οι από τους ανθρώπους που τον γνώρισαν από πολύ κοντά.

Πρώτος παίρνει τον λόγο o Son House, μια μεγάλη μορφή της μουσικής Μπλουζ, ο οποίος υπήρξε ένας από τους στενότερους φίλους του:

«Θέλεις να μάθεις ολόκληρο το όνομά του και από που καταγόταν;... Λοιπόν, τον έλεγαν Robert Leroy Johnson και ήταν ένα μαύρο αγόρι που γεννήθηκε στο άσημο Έζλεχαρστ του Μισισιπή, νομί­ζω τον Μάιο του 1911...Ήταν ένας μπατίρης και δεν είχε κανένα ταλέντο.

Ήταν ένα "τίποτα", και θα έμενε για πάντα έτσι αν δεν κούρδιζε την κιθάρα του ο ίδιος ο Διάβολος!

»Αλλά θέλεις να μάθεις την ιστορία από την αρ­χή, έτσι δεν είναι;... Εντάξει, άκου λοιπόν:

»Θυμάμαι τον Robert, τότε που ερχόταν και μας παρακολουθούσε όταν εμείς κάναμε πρόβες και περίμενε πότε θα σταματήσουμε για να πιούμε καμιά μπύρα, οπότε έπαιρνε κάποια από τις κιθάρες μας και τη γρατζουνούσε, και τότε όλοι κλείναμε τα αυτιά μας γιατί ήταν το χειρότερο πράγμα που είχαμε ακούσει ποτέ... φαινόταν ότι εκείνο το παιδί δεν είχε καθόλου ταλέντο -σου λέω ότι μπορούσε να τρελάνει ανθρώπους με εκείνα τα απαίσια γρατζουνίσματά του...

»Κάποια μέρα, όμως, τον χάσαμε αφού άφησε εμάς και το σπίτι του και τους γονείς του και έφυγε για το Αρκάνσας, όπου έμεινε έξι, το πολύ οκτώ μήνες...

»Μετά από αυτό το διάστημα, ο Robert γύρισε πίσω, οπότε ήρθε σ' εμένα και τον Willie Brown και ζήτησε να παίξει μαζί μας. Μας ρώ­τησε: "Μπορώ να χτυπήσω κάνα-δυο χορδές;". Τότε εγώ του απά­ντησα: "Μην αρχίζεις πάλι με αυτό το πράγμα Robert. Παίζεις χάλια, φίλε, και κανένας δεν αντέχει να σε ακούει". Εκείνος, όμως, επέμε­νε: "Αφήστε με να σας δείξω τι έχω μάθει". Έτσι, λοιπόν, ο Robert έπαιξε κιθάρα και εμείς μείναμε άφωνοι, με το στόμα ανοιχτό!». Τώρα παίρνει τον λόγο ο Johnny Shines:

«Κανένας μας δεν μπόρεσε να καταλάβει πώς εκείνο το παιδί έμα­θε να παίζει τόσο όμορφα, και μάλιστα μέσα σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα... Μέσα σε έξι μήνες; Και καλύτερα απ' όλους μας; Αυτό το πράγμα είναι αδύνατο!... Δεν τον είδαμε ποτέ να εξασκείται στην κιθάρα. Δεν τον είδαμε ποτέ να κάθεται κάτω και να γράφει ένα τραγούδι, φαινόταν σαν να τα είχε όλα μέ­σα του... Ναι, έμοιαζε σαν να είχε στο κεφάλι του ένα κομπιούτερ, που αρκούσε να πατήσεις ένα κουμπί για να αρχίσει να παίζει την πιο όμορφη μουσική...Ήταν απίστευτο!».

Ένας άλλος φίλος του John8on, ο Robert Jr. Lockwood, συμπληρώνει: «Λοιπόν, γι' αυτόν τον λόγο, όλοι έλεγαν πως έκανε συμβόλαιο με τον Διάβολο».

«Όμως, δεν βγάλαμε εμείς αυτήν την ιστορία από το κεφάλι μας. Ήταν ο ίδιος ο Johnson που μας έλεγε ότι πούλησετην ψυχήτου στον Σατανά για να μπορέσει να παίξει μουσική», βεβαιώνει ο Honeyboy Edwards, ένας ακό­μη από τους στενούς φίλους του θρυλικού μαύρου κιθαρίστα.

«Έι! Μα το ακούς και στα τραγούδια του που εκθειάζει και μνημονεύει τον Σατανά!», λέει πάλι ο Homes

»Ο Robert πούλησε την ψυχή του στον Διά­βολο για να παίξει μπλουζ. Και από τη βρα­διά που "εκείνος" του κούρδισε την κιθάρα, ήταν συνέχεια μαζί του, κάθε βραδιά... Και το καημένο το αγόρι πέθανε τόσο νέο, πριν γευτεί στ' αλήθεια τη δόξα σαν μουσικός, μόλις 27 χρονών... Ναι... Και είχε έναν πολύ κακό και παράξενο θάνατο: Λίγο πριν ξεψυ­χήσει, είχε πέσει στο πάτωμα, στα τέσσερα, και σήκωνε ψηλά το κεφάλι του, και ούρλιαζε -ούρλιαζε, σου λέω, σαν πληγωμένο σκυλί!»...

Αυτή ήταν η ιστορία του Robert Johnson, που σήμερα αποκαλείται «ο βασιλιάς των Ντέλτα Μπλουζ» και ο «πατέρας του Ροκ εν Ρολ»... Σημαντικοί μουσικοί της Ροκ, ανάμεσα σ' αυτούς ο Eric Clapton και ο Keith Richards των Rolling Stones, έχουν πει πως o Johnson ήταν ο καλύτερος κιθαρίστας και ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς συνθέτες όλων των εποχών! Και στο Μουσείο Bock & Boll Hall of Fame, που βρίσκεται στο Κλίβελαντ του Οχάιο, είναι γραμμένο: «Τα τραγούδια του Robert Johnson είναι ο θεμέλιος λίθος πάνω στον οποίο χτίστηκαν η μοντέρνα Μπλουζ μουσική και το Ροκ εν Ρολ... (ο Johnson είναι ο άνθρωπος που στέκεται στα σταυροδρόμια της αμερικανικής μουσικής, όπως ακριβώς στάθηκε ένα βράδυ σε εκείνο το σταυροδρόμι του Μισισιπή, όπου, σύμφωνα με τον θρύλο, πούλησε την ψυχή του στον Διάβολο με αντάλλαγμα δυνάμεις για το παίξιμο της κιθάρας».

Ο θρύλος λέει πως η πρώτη κιθάρα που έπαιξε Ροκ εν Ρολ ήταν κουρδισμένη από τον ίδιο τον Διάβολο. Και αυτός ο θρύλος δεν είναι παρά μόνο η αρχή...