Έστι γαρ αισχύνη επάγουσα αμαρτίαν,
και έστιν αισχύνη δόξα και χάρις. Μη λάβης
πρόσωπον κατά της ψυχής σου και μη εντραπής εις πτώσιν σου. Μη κωλύσης λόγον εν
καιρώ σωτηρίας· [Διότι υπάρχει ντροπή, η οποία οδηγεί στην αμαρτία.
Υπάρχει επίσης και εντροπή, η οποία είναι δόξα και χάρις. Μη, για λόγους συστολής
προς κάποιο πρόσωπο ξένο προς την αλήθειαν του Θεού, αμαρτήσεις εναντίον της ψυχής
σου και μη λόγω της κακώς νοουμένης ντροπής προς άνθρωπον, πέσης σε κάποιο παράπτωμα.
Μη, δια λόγους πάλιν συστολής κρατείς τον λόγον του Θεού σε περίσταση, κατά την
οποία αυτός λεγόμενος, θα φέρει σωτηρία, σε όσους τον ακούσουν.] (ΣοφίαΣειράχ 4,21-23)
Έστιν αισχύνη επάγουσα αμαρτίαν,
καί έστιν αισχύνη δόξα και χάρις. [Υπάρχει ντροπή,
η οποία είναι αξιοκατάκριτος αμαρτία. Υπάρχει όμως αιδημοσύνη και συστολή, η οποία
είναι για τον άνθρωπο δόξα και Χάρις.] (Παροιμίες 26,11α)
Όταν η ψυχή φτάνει να χάσει την ντροπή για μία
μόνο φορά, τότε καταντά σε πώρωση. Έτσι ούτε ωραίους λόγους ακούει, ούτε από
απειλές κάμπτεται, ούτε από ευεργεσίες συγκινείται. (Ιερός Χρυσόστομος)
Εάν ο Θεός δεν έβαζε την ντροπή μέσα στην
γυναίκα, κανένας δεν θα σωζόταν. Το τέλος του κόσμου θα έρθει, όταν εκλείψει η
ντροπή από τις γυναίκες. (Ιερός Χρυσόστομος)
Υπάρχει και στους αναίσχυντους, έστω και ελάχιστη
ντροπή. Διότι ο Θεός έβαλε μέσα στην ανθρώπινη φύση μας και την ντροπή. Επειδή
δηλ. μόνο ο φόβος δεν θα ήταν αρκετός για να μας συγκρατήσει, ο Θεός
κατασκεύασε για χάρη μας και πολλούς άλλους δρόμους, ώστε να μην αμαρτάνουμε. (Ιερός
Χρυσόστομος)
Ντροπή να νιώθεις όταν αμαρτάνεις και όχι όταν
μετανοείς. Ο Θεός δεν μισεί τόσο πολύ εκείνον που αμαρτάνει, όσο εκείνον που
δεν ντρέπεται (όταν αμαρτάνει). (Ιερός Χρυσόστομος)
Δείχνοντας ο Κύριος πολλή πρόνοια για εμάς, εμπόδισε
την αναισχυντία των γυναικών με την ντροπή, σαν με χαλινάρι. Διότι αν μόνες
τους έτρεχαν προς τους άνδρες, δεν θα σώζονταν κανένας. (Άγιος Ιωάννης της
Κλίμακος)
Η έλλειψη ντροπής είναι γνώρισμα του κακού και
τιποτένιου ανθρώπου, ενώ η ντροπή είναι γνώρισμα του σπουδαίου. (Μέγας
Φώτιος)
Η απώλεια της ντροπής, είναι η μητέρα όλων των
αισχροτήτων. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Παλιά μιλούσες σε ένα νέο παιδί και κοκκίνιζε. Τώρα
ποιο παιδί ή ποιά κοπέλα κοκκινίζει όταν μιλάει. Τέτοια παιδιά δεν κάνουν καλές
οικογένειες και ο Θεός τους τιμωρεί μέσα από τα παιδιά τους, κάνοντάς τα
αλητάκια. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Υπάρχει ντροπή που προσθέτει αμαρτία και υπάρχει
ντροπή που είναι δόξα και χάρη. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Αν ντρεπόμαστε τους ανθρώπους, πολύ περισσότερο
πρέπει να ντρεπόμαστε το Θεό, που ελέγχει, όσα γίνονται κρυφά στο σκοτάδι. (Άγιος
Εφραίμ ο Σύρος)
Υπάρχουν συχνές στιγμές στη ζωή, που ο άνθρωπος
πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στον φόβο του Θεού και της ντροπής από τους
ανθρώπους. Διάλεξε πάντα το φόβο του Θεού και δεν θα κάνεις λάθος. Οι άνθρωποι
θα γελάσουν μαζί σου, αλλά θα είσαι σωστός μπροστά στο Θεό. (Άγιος Νικόλαος
Βελιμίροβιτς)
Έχασε η γυναίκα την ντροπή της; Μεταβλήθηκε
αμέσως σε πρόσωπο αναιδείας. Έχασε συγχρόνως και το στέμμα της τιμιότητος.
Είναι το λευκό χιόνι, που το καταπάτησαν λασπωμένα πόδια... (Επίσκοπος
Νικαίας Γεώργιος Παυλίδης)
Υπάρχουν δύο είδη ντροπής: α) αυτή που οφείλεται στο φόβο μου, να μην εκτεθώ, που είναι εγωισμός και β) αυτή που οφείλεται στον σεβασμό μου και στο ότι δεν θέλω, να προσβάλλω την αγάπη του Θεού και τον αδερφό μου. (π. ΒαρνάβαςΓιάγκου)
Η ντροπή είναι το όπλο της ομορφιάς όπως το αγκάθι
είναι το όπλο του ρόδου. (Σενέκας)
Ο άνθρωπος που κοκκινίζει, δεν είναι δυνατόν να
έχει αποκτηνωθεί. (Σαίξπηρ)
Κάποτε οι κοπέλες κοκκίνιζαν, όταν τις ντρόπιαζες. Τώρα ντρέπονται, όταν κοκκινίζουν... (Σεβαλιέ)
Η ντροπή καταφεύγει στα χείλη, όταν έχει πάψει
πλέον να υπάρχει στην καρδιά. (Βολταίρος)
Θεωρώ χαμένον εκείνον, που έχασε την ντροπή. (Πλάτωνας)
Η ντροπή είναι της ομορφιάς το κάστρο. (Μένανδρος)
Όταν η γυναίκα αποβάλλει τον χιτώνα της,
αποβάλλει και την αιδώ (ντροπή) της. (Ηρόδοτος)
Το ωραιότερο χρώμα, είναι το χρώμα της ντροπής. (Αριστοτέλης)
Είναι χαμένος εκείνος που έχασε την ντροπή. (Πλαύτος)
Την ημέρα που δεν θα μπορούμε πια να κοκκινίζουμε,
θα πρέπει να ομολογήσουμε, ότι έχουμε πέσει πολύ χαμηλά... (Τιάμερ Τοθ)
Όπου υπάρχει ακόμα λίγη ντροπή, εκεί και η αρετή
από την καρδιά δεν έχει ολότελα σβήσει.
Η ντροπή είναι αποτέλεσμα μιας σωστής
συνειδήσεως.
Αγαπώ πιο πολύ εκείνους που κοκκινίζουν, παρά
αυτούς που χλωμιάζουν.
Όποιος ντρέπεται στο τραπέζι, κάνει κακό της
κοιλιάς του.
Άμα ντρέπεσαι, βάλε ένα κόσκινο στη μούρη σου.
(Όταν είναι ανάγκη, πρέπει να παραμερίζεις την ντροπή.)
Όποιος κοκκινίζει, ή αρετή ή ενοχή μυρίζει.
Παρά του κόσμου όνειδος, κάλλιο του τάφου πλάκα.
Η ντροπή, ντροπή δεν είναι και χαρά σ' αυτόν που
την έχει.
Η μισή ντροπή δική σου και η άλλη μισή δική μου.
Όποιος κοκκινίζει, άνθρωπο τίμιο
θυμίζει.
Γυναίκα χωρίς ντροπή, φαϊ χωρίς αλάτι.
Η γυναίκα που δεν ξέρει τι είναι η αιδώς
(ντροπή), ανήκει στην στρατιά του σατανά.
Έφυγε σαν βρεγμένη γάτα.
Μου έπεσαν τα μούτρα.
Έφυγε η πέτσα της.
Ο ευσυνείδητος θα κοκκινίσει, αλλά ο
ξεδιάντροπος θα κιτρινίσει. (Ρωσική παροιμία)
Όταν την μάρτυρα Αγία Περπέτουατην έριξαν στα θηρία, την τραυμάτισαν και της έσχισαν το χιτώνα με αποτέλεσμα να φανεί ο μηρός. Tότε εκείνη αμέσωςέσπευσενακαλύψειτογυμνόμηρότης, υπολογίζονταςπερισσότεροτηνσεμνότητααπότουςφρικτούςπόνους.
Στο σπίτι του φιλοσόφου Αριστοτέλη, γινόταν
κάποτε συζήτηση μεταξύ σοφών, για το ποιό χρώμα είναι το καλύτερο. Ο ένας έλεγε
το κόκκινο, ο άλλος το άσπρο, άλλος το γαλάζιο και άλλος άλλο. Τη συζήτηση
παρακολουθούσε σιωπηλή και η κόρη του φιλοσόφου. Ένας από τους συζητητές γυρίζει
και της λέει: ''Πες μας και εσύ κόρη, ποιό χρώμα σε αρέσει;''. ''Το χρώμα της ντροπής'', απάντησε σεμνά
εκείνη. Άκουσε τη σοφή απάντηση της κόρης του ο μεγάλος φιλόσοφος και
ασπαζόμενος την κόρη του, είπε: ''Την σοφότερη απάντηση, την έδωσε η κόρη
μου...''.
