Εάνοικίαεφ' εαυτήνμερισθή, ουδύναταισταθήναιηοικίαεκείνη. [Εάν σε μία οικογένεια διαιρεθούν τα μέλη μεταξύ τους και πολεμούν το ένα το άλλο, δεν είναι δυνατόν να σταθεί και να ζήσει η οικογένεια εκείνη.]
(ΚατάΜάρκον 3,25)
Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε
τοις ανδράσιν, ως ανήκεν εν Κυρίω. Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας και μη
πικραίνεσθε προς αυτάς. Τα τέκνα, υπακούετε τοις γονεύσι κατά πάντα. Τούτο γαρ
έστιν ευάρεστον τω Κυρίω. Οι πατέρες, μη ερεθίζετε τα τέκνα υμών, ίνα μη
αθυμώσιν. [Οι γυναίκες να υποτάσσεστε στους άντρες σας,
όπως αρμόζει σε ανθρώπους που πιστεύουν στον Κύριο. Οι άντρες να αγαπάτε τις
γυναίκες σας και να μην φέρεστε σκληρά σ' αυτές. Τα παιδιά, να υπακούτε στο
καθετί στους γονείς σας. Διότι αυτό είναι ευχάριστο στον Κύριο. Οι πατέρες, μην
εξοργίζετε τα παιδιά σας, για να μην χάνουν το θάρρος τους. (Προς Κολασσαείς
3,18-21)
Σοφαί γυναίκες ωκοδόμησαν
οίκους, η δε άφρων κατέσκαψε ταις χερσίν αυτής. [Συνετές και
ενάρετες γυναίκες έχτισαν με την νοικοκυρωσύνην τους και ανέδειξαν τα σπίτια
τους και την οικογένειά τους, ενώ η άμυαλος και σπάταλος γυναίκα, εξεθεμελίωσε
με τα ίδια της τα χέρια το σπίτι της.] (Παροιμίες 14,1)
Μηίσθιωςλέωνεντωοίκωσου. [Μην γίνεσαι σαν λιοντάρι μέσα στο σπίτι σου.] (ΣοφίαΣειράχ 4,30)
Οι μικροδιαφορές των χαρακτήρων των συζύγων,
βοηθούν να δημιουργηθεί μια αρμονική οικογένεια, γιατί ο ένας συμπληρώνει τον
άλλον. Στο αυτοκίνητο είναι απαραίτητο το γκάζι για να προχωρήσει, αλλά και το
φρένο, για να σταματήσει. Αν το αυτοκίνητο είχε μόνο φρένο, δεν θα κουνιόταν
και αν είχε μόνο ταχύτητες, δεν θα μπορούσε να σταματήσει. Σε ένα ανδρόγυνο
ξέρετε τι είπα; «Επειδή ταιριάζετε, γι' αυτό δεν ταιριάζετε!». Είναι και οι 2
ευαίσθητοι. Αν συμβεί κάτι στο σπίτι, και οι 2 τα χάνουν και αρχίζουν: «Ωχ, τι πάθαμε!» ο ένας, «ωχ, τι πάθαμε!» ο άλλος. Ο ένας δηλ. βοηθάει τον άλλον να απελπιστεί πιο πολύ. Δεν μπορεί να τον τονώσει λίγο «για στάσου, να του πει, δεν είναι και τόσο σοβαρό αυτό που μας συμβαίνει». Το έχω δει αυτό σε πολλά ανδρόγυνα. Και στην
αγωγή των παιδιών, όταν οι σύζυγοι είναι διαφορετικοί, μπορούν
περισσότερο να βοηθήσουν. Ο ένας κρατάει λίγο φρένο, ο άλλος λέει: «Άφησε τα παιδιά λίγο ελεύθερα». Αν τα
στριμώξουν και οι 2, θα χάσουν τα παιδιά τους. Και αν τα αφήσουν και οι 2 ελεύθερα, πάλι θα τα χάσουν. Ενώ έτσι βρίσκουν και τα παιδιά μία ισορροπία. Θέλω να πω ότι όλα χρειάζονται. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεπερνούν τα όρια, αλλά ο καθένας
να βοηθάει τον άλλον με τον τρόπο του. Αν φας λ.χ. κάτι πολύ γλυκό, θέλεις να φας και κάτι που είναι λίγο αλμυρό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο Θεός αγαπάει και φροντίζει ιδιαίτερα τους
πολυτέκνους. Σε μια μεγάλη οικογένεια δίνονται πολλές ευκαιρίες στα παιδιά να
αναπτυχθούν κανονικά, εφόσον οι γονείς τους δίνουν σωστή αγωγή. Το ένα παιδί
βοηθάει το άλλο. Η μεγαλύτερη κόρη βοηθάει την μητέρα, το δεύτερο
παιδί φροντίζει το μικρότερο κ.λπ. Υπάρχει αυτό το δόσιμο και ζουν μέσα σε μια
ατμόσφαιρα θυσίας και αγάπης. Ο μικρός τον μεγάλο και τον αγαπά και τον σέβεται. Αυτό φυσιολογικά καλλιεργείται σε μια πολύτεκνη οικογένεια. Γι' αυτό, όταν στην οικογένεια είναι μόνον ένα ή δυο παιδιά, οι γονείς χρειάζεται πολύ να προσέξουν, πως θα τα μεγαλώσουν. Συνήθως κοιτάζουν να μην τους λείψει τίποτε, οπότε τα
παιδιά τα έχουν όλα δικά τους και αχρηστεύονται τελείως. Πάρε μια
κοπέλα μοναχοκόρη που τα έχει όλα. Έχει την υπηρέτρια που θα της φέρει το φαγητό
στην ώρα του, που θα της νοικοκυρέψει το δωμάτιό της κ.λπ. Η υπηρέτρια πληρώνεται, αλλά καλλιεργείται κιόλας, γιατί δίνεται, προσφέρει, ενώ αυτή, αν δεν κάνει καμμιά θυσία, μένει κούτσουρο, ακαλλιέργητη. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Εγώ συνιστώ στους νέους να πάρουν σύζυγο από
πολύτεκνη οικογένεια, γιατί τα παιδιά που μεγαλώνουν με οικονομική δυσκολία συνηθίζουν στην
θυσία, επειδή σκέφτονται πως να βοηθήσουν τους γονείς. Αυτό σπάνια το
συναντάς στα καλομαθημένα παιδιά. Αλλά και οι πολύτεκνοι γονείς έχουν πλούσια
καρδιά. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Από την γυναίκα θα μεταδοθεί το καλό στον άνδρα και αν έχει αγαθή καρδιά, ο Θεός θα τον βοηθήσει να αλλάξει. Η γυναίκα έχει στην φύση της την ευλάβεια. Αλλά, όταν ο άνδρας, ενώ είναι λίγο αδιάφορος προς την Εκκλησία, πάρει μια στροφή πνευματική, μετά προχωράει σταθερά πνευματικά και η γυναίκα δεν τον φθάνει. Μπορεί μάλιστα να αρχίσει να τον ζηλεύει, επειδή δεν προχωράει αυτή. Γι' αυτό, στις περιπτώσεις αυτές, λέω στους άνδρες να προσέχουν. Γιατί τί γίνεται; Όσο προχωράει ο άνδρας πνευματικά, η γυναίκα, αν δεν ζει και εκείνη πνευματικά, τόσο του πάει κόντρα. Αν πει ο άνδρας:
«πέρασε η ώρα, σήκω να πάμε στην Εκκλησία», του λέει: «Άντε, τράβα μόνος σου! Δεν με καταλαβαίνεις, έχω ένα σωρό δουλειές...». Ή, αν της πει ο άνδρας: «καλά, σβηστό έχεις το καντήλι;»
ή αν πάει να το ανάψει εκείνος, πληγώνει τον εγωισμό της και βάζει τις φωνές: «Τί, παπάς θα γίνεις; καλόγερος είσαι;». Μπορεί ακόμη και να του πει: «Τί το καίμε το καντήλι; Καλύτερα να δώσουμε το λάδι σε κανέναν φτωχό». Μέχρις εκεί μπορεί να φθάσει, σε προτεσταντικές θεωρίες. Φυσικά, ύστερα στενοχωριέται για τις δικαιολογίες που είπε, αλλά στενοχωριέται και για την πρόοδο που βλέπει στον άνδρα της. Χίλιες φορές σ' αυτές τις περιπτώσεις να μείνει σβηστό το καντήλι, παρά να πάει ο άνδρας να το ανάψει. Για να γλυτώσω λοιπόν τις οικογένειες από την διάλυση, λέω στους άνδρες:
«Να πεις στην γυναίκα σου, όταν την βρεις σε καλή ώρα: "Αν πηγαίνω στην Εκκλησία και κάνω λίγη προσευχή και καμμιά μετάνοια ή διαβάζω κανένα βιβλίο πνευματικό, δεν τα κάνω αυτά από πολλή ευλάβεια, αλλά γιατί αυτά με φρενάρουν, με συγκρατούν, ώστε να μην παρασυρθώ από αυτήν την ελεεινή κοινωνία και πάω στα μπουζούκια με παρέες κ.λπ."». Όταν ο άνδρας χειριστεί έτσι το θέμα, τότε η γυναίκα χαίρεται και μπορεί να αλλάξει και να τον ξεπεράσει στα πνευματικά. Αν δεν το χειριστεί όμως έτσι, της σπάζει τα κόκκαλα. Μπορεί να φθάσουν σε χωρισμό. Αν θέλει ο άνδρας να βοηθήσει την γυναίκα πνευματικά, ας προσπαθήση να την συνδέσει με κάποια οικογένεια που ζει πνευματικά και η μητέρα έχει ευλάβεια, ώστε να παρακινηθεί να την μιμηθεί.
(ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Να αφεντεύει η γυναίκα στον άνδρα, αυτό είναι
ύβρις στον Θεό. Γιατί ο Θεός έπλασε πρώτα τον Αδάμ και μετά από τα πλευρά του την Έυα.
(ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Η γυναίκα είναι η αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και η μεγάλη υπηρέτρια. Ο άνδρας είναι ο κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ο χαμάλης. Για να ζήσουν τα ανδρόγυνα αρμονικά (και να
έχουν ομόνοια), χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στην θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, την σαρκική. Αν υπάρχει αγάπη, θυσία, πάντα έρχεται ο ένας στην
θέση του άλλου, τον καταλαβαίνει, τον πονάει. Και όταν
παίρνει κανείς τον πλησίον του στην πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε
μέσα του τον Χριστό, ο οποίος τον γεμίζει και πάλι με την ανέκφραστη αγαλλίαση Του. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Παλιά, το να αντιμιλήσει η γυναίκα στον άνδρα το θεωρούσαν πολύ βαρύ. Τώρα μπήκε ένα αλήτικο πνεύμα. Τότε τι όμορφα που ήταν! Είχα γνωρίσει ένα ανδρόγυνο που ο άνδρας ήταν πολύ κοντός και η γυναίκα, μια ανδρογυναίκα, ψηλή μέχρι εκεί πάνω. Αφού εκατόν ογδόντα οκάδες σιτάρι το ξεφόρτωνε από το κάρο μόνη της! Μια φορά ένας εργάτης - ψηλός και εκείνος - πήγε να την πειράξει και εκείνη τον άρπαξε και τον πέταξε πέρα σαν σπιρτόξυλο! Αλλά να βλέπατε τι υπακοή έκανε στον άνδρα της, πώς τον σεβόταν! Έτσι κρατιέται η οικογένεια, αλλιώς δεν γίνεται. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Η μάνα καλύτερα είναι να ασχολείται με την
ανατροφή των παιδιών, παρά να καταπιάνεται σχολαστικά με το νοικοκυριό, με τα άψυχα πράγματα. Να τους μιλάει για τον Χριστό, να τους διαβάζει βίους Αγίων. Παράλληλα να ασχολείται
και με το ξεσκόνισμα της ψυχής της, για να λαμποκοπάει
πνευματικά. Η πνευματική ζωή της μητέρας, θα βοηθήσει αθόρυβα και τις ψυχές των
παιδιών της. Έτσι και τα παιδιά της θα ζουν χαρούμενα και εκείνη θα είναι
ευτυχισμένη, γιατί μέσα της θα έχει τον Χριστό. Αν η μάνα δεν
ευκαιρεί ούτε ένα «Τρισάγιο» να πει, πώς θα αγιαστούν τα παιδιά της; (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Η σύζυγος αν έχει παιδιά, είναι καλύτερο να
μείνει στο σπίτι, παρά να εργάζεται. Γιατί τα παιδιά πώς θα βοηθηθούν; Αν
εργάζεται και αυτή παραμελούν τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να χάνουν τα παιδιά
τους. Αν εργάζεται μόνο ο πατέρας και αρκούνται στα λίγα, τότε δεν θα υπάρχει
πρόβλημα. Με το να εργάζονται και οι 2, δήθεν γιατί δεν τους φτάνουν τα
χρήματα, η οικογένεια σκορπίζεται και χάνει το πραγματικό της νόημα. Όταν η
μητέρα είναι μέσα στο σπίτι, μπορεί να παρακολουθεί τα παιδιά, ρυθμίζει τα
πράγματα και αποφεύγονται πολλές στενοχώριες. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Μερικές μητέρες, για να τα
έχουν όλα τακτοποιημένα στο σπίτι, περιορίζουν ασφυκτικά τα παιδάκια και δεν τα
αφήνουν να μετακινήσουν μια καρέκλα ή ένα μαξιλάρι. Τους
επιβάλλουν στρατιωτική πειθαρχία και έτσι τα παιδιά ενώ γεννιούνται κανονικά, μεγαλώνουν δυστυχώς βλαμμένα. Ένας μυαλωμένος άνθρωπος, αν δει σε ένα σπίτι που έχει πολλά παιδιά, όλα τα πράγματα στην θέση
τους, θα βγάλει συμπέρασμα, ότι ή τα παιδιά είναι βλαμμένα ή η μάνα είναι
βάρβαρη και επιβάλλει στρατιωτική πειθαρχία. Υπάρχει φόβος
στην ψυχή των παιδιών, γι' αυτό πειθαρχούν. (Άγιος
Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Το να κρατήσει η γυναίκα το όνομά της, το πατρικό, αυτό είναι η αρχή του ξηλώματος της Χριστιανικής οικογένειας και η
αρχή της αποστασίας. Φεύγει η αρχή που έθεσε ο Θεός στην οικογένεια και αρχίζει το μπέρδεμα. Το ένα παιδί παίρνει το όνομα της μάνας, το άλλο του
πατέρα και δεν συμμαζεύεται... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Πολύ βοηθάει στην ομόνοια της οικογενείας, ο άνδρας να αγαπάει την γυναίκα του περισσότερο από την μητέρα του και
από κάθε αγαπητό και συγγενικό του πρόσωπο. (Άγιος
Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Να αγαπάς την γυναίκα σου πιο πολύ από τον εαυτόν
σου. Με έργα, όχι με λόγια. Και να μη της μιλάς ποτέ άσχημα, γιατί καμμιά φορά η γλώσσα σκοτώνει και καταστρέφει την αγάπη.(Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν κάποιος είναι νευριασμένος, καλύτερα να μην
του μιλήσεις καθόλου, έστω και με καλό τρόπο. Διότι μοιάζει με τον πληγωμένο,
που δεν δέχεται ούτε και το χάδι, γιατί ερεθίζει τις πληγές του. (Άγιος
Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Είναι διάλυση της οικογενείας, να έρχεται ο
καθένας στο σπίτι, όποια ώρα θέλει και να τρώει μόνος του, χωρίς να υπάρχει λόγος. (Άγιος
Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Τα περισσότερα σπίτια είναι γεμάτα από
στενοχώριες, από αγωνία, από άγχος. Μόνο στα σπίτια που ζουν κατά Θεόν, είναι
καλά οι άνθρωποι. Στα άλλα, διαζύγια, άλλοι χρεωκοπημένοι, άλλοι άρρωστοι,
άλλοι τρακαρισμένοι, άλλοι με ψυχοφάρμακα, με ναρκωτικά!... Λίγο - πολύ όλοι,
οι καημένοι, έχουν έναν πόνο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Η εγκράτεια, ο αλληλοσεβασμός και η προσευχή των
γονέων, αποθησαυρίζονται στα παιδιά και επιστρέφουν ως χαρά και ευλογία στους
γονείς. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Μόλις σβήσει η οικογένεια, θα σβήσει ο κόσμος.
Όταν χαλάσει η οικογένεια, θα χαλάσει και ο κλήρος και ο μοναχισμός και όλα.
(Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όπως έχω καταλάβει, τα μεγαλύτερα
σκάνδαλα, όχι μόνο στις οικογένειες αλλά και στα κράτη, γίνονται από
τιποτένια πράγματα. Στην οικογένεια πρέπει ο ένας να ταπεινώνεται στον άλλον, να μιμείται τις αρετές του, αλλά και να ανέχεται τις
ιδιοτροπίες του. Για μια τέτοια αντιμετώπιση, πολύ βοηθάει να σκέφτεται κανείς ότι ο
Χριστός θυσιάστηκε για τις αμαρτίες μας και μας ανέχεται όλους, δισεκατομμύρια ανθρώπους, αν και είναι αναμάρτητος - ενώ εμείς, όταν ταλαιπωρούμαστε από τις ιδιοτροπίες των άλλων, εξοφλούμε αμαρτίες. Τα οικονομάει έτσι ο Καλός Θεός, ώστε ο ένας, με το χάρισμα που έχει, να βοηθάει τον άλλον και με το κουσούρι
που έχει, να ταπεινώνεται στον άλλον. Γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει
τα χαρίσματά του, αλλά έχει και μερικά κουσούρια και πρέπει να αγωνίζεται να τα κόψει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Πολλά ανδρόγυνα δυσανασχετούν για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην οικογένειά τους από τις ιδιοτροπίες και την γκρίνια των παππούδων που γηροκομούν. Ξεχνούν τις αταξίες που έκαναν οι ίδιοι ή την γκρίνια και τις παραξενιές που είχαν, όταν ήταν παιδιά. Δεν θυμούνται που δεν άφηναν τους γονείς τους να ησυχάσουν με τα κλάματα και τα καμώματά τους. Γι' αυτό ο Θεός επιτρέπει να συναντούν αυτές τις δυσκολίες, για να ξεπληρώσουν κάπως τις δικές τους αταξίες. Τώρα είναι η σειρά τους να συμπαρασταθούν και να φροντίσουν τους γέρους γονείς τους με ευγνωμοσύνη για τις θυσίες που έκαναν εκείνοι γι' αυτούς, όταν ήταν παιδιά. Όσοι δεν νιώθουν αυτό το χρέος προς τους γονείς τους, θα κριθούν από τον Θεό ως άδικοι και αχάριστοι. Και βλέπω, ότι τα βάσανα που έχουν πολλοί κοσμικοί, μερικές φορές οφείλονται και στο ότι οι γονείς τους είναι πικραμένοι μαζί τους. Ταλαιπωρούνται οι οικογένειες, γιατί δεν φροντίζουν τους παππούδες. Όταν την φουκαριάρα την γριά ή τον καημένο τον γέρο τους πάνε και τους εγκαταλείπουν σε ένα γηροκομείο, τους παίρνουν και την περιουσία και δεν χαίρονται τα εγγονάκια τους, αλλά πεθαίνουν με καημό, τι ευλογία θα έχουν μετά τα παιδιά; (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ένα κοσμικό παιδί είχε συμπαθήσει μια κοπέλα που ζούσε πνευματικά. Για να τον συμπαθήσει και η κοπέλα, προσπαθούσε να ζει και αυτός πνευματικά, εκκλησιαζόταν κ.λ.π. Τελικά παντρεύτηκαν. Μετά όμως από χρόνια, εκείνος άρχισε πάλι την κοσμική ζωή. Ενώ είχαν και μεγάλα παιδιά - ένα αγόρι στο πανεπιστήμιο και δύο κοπέλες, μία στο λύκειο και μία στο γυμνάσιο - αυτός συνέχιζε να ζει άσωτα. Είχε μια μεγάλη επιχείρηση και έβγαζε πολλά χρήματα, αλλά τα περισσότερα τα ξόδευε με την άσωτη ζωή του. Η καημένη η σύζυγός του, κρατούσε το σπίτι με την οικονομία που έκανε και τα παιδιά της με τις συμβουλές της. Δεν κατηγορούσε τον πατέρα τους, για να μην τον σιχαθούν και τραυματισθούν, αλλά και για να μην παρασυρθούν. Τα βράδυα που γύριζε αργά, εύκολα τον δικαιολογούσε, λέγοντας στα παιδιά, ότι έχει δουλειές, αλλά το μεσημέρι που πήγαινε στο σπίτι με κάποια φιλενάδα του, τι να έλεγε; Τηλεφωνούσε στην γυναίκα του, να του ετοιμάσει τα φαγητά που επιθυμούσε και ερχόταν το μεσημέρι με κάποια από τις φιλενάδες του για φαγητό. Η καημένη η μάνα, για να μην μπουν σε άσχημους λογισμούς τα παιδιά της, τους καλοδεχόταν. Έδινε την εντύπωση, ότι είναι δική της φίλη και πέρασε ο σύζυγος της από το σπίτι της και την έφερε στο σπίτι τους, με το αυτοκίνητό του. Έστελνε με τρόπο τα παιδιά στα δωμάτιά τους, για να διαβάσουν, γιατί φοβόταν μήπως δουν καμμιά άσχημη σκηνή, επειδή δυστυχώς αυτός δεν πρόσεχε, αλλά ασχημονούσε και μέσα στο σπίτι. Αυτό γινόταν κάθε μεσημέρι και κάθε τόσο της κουβαλούσε και άλλο πρόσωπο. Αφού τα παιδιά έφθασαν να λένε στην μητέρα τους: «Πόσες φίλες έχεις, μαμά;». «Γνωριζόμασταν από παλιά», τους έλεγε εκείνη. Εν τω μεταξύ, αυτός την είχε την καημένη χειρότερα και από υπηρέτρια, διότι της φερόταν με πολλή βαρβαρότητα. Σκεφθείτε τώρα, αυτή η μάνα κάθε μέρα να υπηρετεί δύο κτήνη, που ατίμαζαν το σπίτι, και να βάζει συνέχεια καλούς λογισμούς στα παιδιά της. Και δεν είναι, ότι ήξερε πως το θέμα αυτό θα λήξει έπειτα από ένα διάστημα, ώστε να πει: «θα κάνω υπομονή» και να έχη και λίγη παρηγοριά. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε αρκετά χρόνια. Επειδή όμως είχε δώσει ο ταλαίπωρος πολλά δικαιώματα στον διάβολο, επόμενο ήταν να δέχεται φοβερές δαιμονικές επιδράσεις. Ήταν σαν τρελλός, δεν έλεγχε τον εαυτό του, όλα του έφταιγαν. Μια μέρα λοιπόν, όπως έτρεχε με το αυτοκίνητό του, καθώς ήταν μεθυσμένος από την σαρκική μέθη, ξέφυγε από το δρόμο και έπεσε στο γκρεμό. Το αυτοκίνητο διαλύθηκε και αυτός τραυματίστηκε σοβαρά. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο και ύστερα από μια σχετική νοσηλεία τον πήγαν στο σπίτι σακατεμένο. Καμμιά φιλενάδα του δεν τον πλησίασε, γιατί δεν είχε πια ούτε πολλά χρήματα, αλλά και το πρόσωπό του ήταν παραμορφωμένο. Η καλή σύζυγος όμως και καλή μάνα τον περιποιόταν με πολλή καλοσύνη, χωρίς να του θυμίζει τίποτε από την άσωτη ζωή του. Αυτό τον συγκλόνισε και τον αλλοίωσε πνευματικά. Μετανόησε ειλικρινά, ζήτησε και εξομολογήθηκε, έζησε λίγα χρόνια χριστιανικά, με εσωτερική ειρήνη, και αναπαύθηκε εν Κυρίω. Μετά τον θάνατο του το αγόρι ανέλαβε την δουλειά του και συντηρούσε την οικογένεια. Ζούσαν αγαπημένα τα παιδιά, γιατί είχαν πάρει καλές αρχές από την καλή μάνα. Αυτή η μάνα ήταν ηρωίδα. Ήπιε όλα τα φαρμάκια, για να μη διαλυθεί η οικογένειά της και πικραθούν τα παιδιά της, κράτησε την οικογένεια σωστά, έσωσε και τον άνδρα της, αποταμίευσε και αυτή ουράνιο μισθό. Ο Θεός αυτήν την γυναίκα θα την βάλει στην καλύτερη θέση στον Παράδεισο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όπως ένας τόπος και ένα σπίτι, όπου πραγματοποιούνται αρετές και καλά έργα και κατοικούν Άγιοι
άνθρωποι, ο τόπος εκείνος και το σπίτι αγιάζεται και χαριτώνεται και χαίρουν να
πλησιάζουν σε αυτό οι άγγελοι, έτσι και ένας τόπος ή ένα σπίτι, όπου γίνονται αμαρτίες και κακά έργα, ο τόπος
εκείνος και το σπίτι μολύνεται, αγριεύει και εκεί παραμονεύουν και ενεργούν οι
δαίμονες, δείχνοντας διάφορα φαντάσματα· διότι κατά κάποιο τρόπο, αφιερώθηκε και έγινε τόπος οικείος των δαιμόνων ο τόπος εκείνος και το
σπίτι, δια της πράξεως των δαιμονικών έργων. Γι αυτό και η
Αγία Γραφή λέει, ότι από τις αμαρτίες των προ του κατακλυσμού ανθρώπων «εφθάρη (υποβαθμίστηκε, λερώθηκε) η γη εναντίον του Θεού» (Γένεση 6,11). Έτσι αν κάτι άλλο δεν φοβίζει τους Χριστιανούς για να μην αμαρτάνουν, ούτε η φοβερή κρίση του Θεού, ούτε η αιώνια κόλαση, τουλάχιστον ας τους φοβίσει αυτό, ότι με τις
αμαρτίες τις οποίες κάνουν καθιστούν το σπίτι τους κατοικία του σατανά, και προχωρούν οι δαίμονες σε αυτό και ενεργούν και δείχνουν διάφορες
φαντασίες στους ενοίκους, ώστε πολλές φορές από την επήρεια των δαιμόνων
συμβαίνει να μένουν πολλά σπίτια ακατοίκητα. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Ο κήπος θέλει κηπουρό, το αμπέλι αμπελουργό, το
μελίσσι μελισσουργό και η οικογένεια μητέρα. (Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας)
Ποτέ να μην καβγαδίζουν οι γονείς μπροστά στα
παιδιά τους, διότι τα παιδιά όταν ακούν τους γονείς τους να καβγαδίζουν,
νοιώθουν σαν να πέφτει το σπίτι πάνω στο κεφάλι τους. (Όσιος Πορφύριος ο
Καυσοκαλυβίτης)
Μπαίνει ο διάβολος στη ζωή του αντρογύνου και
προξενεί τόσο μεγάλη ζημιά, ώστε καθημερινά να γίνονται καυγάδες και τσακωμοί
και να μην ησυχάζουν από το κακό. Όταν στο καράβι τσακώνονται οι κυβερνήτες,
κινδυνεύουν και όσοι μαζί τους ταξιδεύουν και το πλοίο βυθίζεται αναγκαστικά
αύτανδρο. Έτσι και στην οικογένεια, όταν τσακώνονται ο άντρας και η γυναίκα,
είναι φυσικό να υφίστανται τα κακά και όσοι ζουν μαζί τους. (Ιερός
Χρυσόστομος)
Όταν οι σύζυγοι διαφωνούν μεταξύ τους εγωιστικά και απορρίπτουν την αγάπη, δεν γίνεται τίποτε σωστό στο σπίτι, έστω και αν όλα τα άλλα πράγματα έρχονται ευνοϊκά, ενώ όταν έχουν ομόνοια και ειρήνη, δεν συμβαίνει τίποτε δυσάρεστο, έστω και αν προκαλούνται καθημερινά άπειρες τρικυμίες.
(ΙερόςΧρυσόστομος)
Η ειρήνη είναι η μητέρα όλων των αγαθών, η ειρήνη
είναι η προϋπόθεση κάθε χαράς. Γι' αυτό και ο Χριστός παρήγγειλε στους
Αποστόλους, όταν εισέρχονται στις οικίες, αυτό να λένε αμέσως, ως κάποιο
σύμβολο των αγαθών (Ματθ. 10,12). Όταν δηλ. δεν υπάρχει ειρήνη, όλα τα άλλα
είναι περιττά. (ΙερόςΧρυσόστομος)
Όταν η μητέρα είναι στολισμένη με κάθε αρετή,
οπωσδήποτε και τον άντρα της θα μπορέσει να κερδίσει. Αν κερδίσει τον άντρα, θα
τον έχει σπουδαίο βοηθό, στο να πετύχει την επιμέλεια των παιδιών. Έτσι θα
αποσπάσει και την βοήθεια του Θεού, για την μεγάλη αυτή φροντίδα. Και όταν ο
Θεός συναφθεί με τα παιδιά και ασκεί τις ψυχές τους, τότε τίποτε το σιχαμερό.
Όλα μέσα στο σπίτι θα είναι όμορφα, αφού οι υπεύθυνοι του σπιτιού θα
συμπεριφέρονται έτσι. (Ιερός Χρυσόστομος)
Πρόσεξε τον εαυτό σου και ιδιαίτερα τα πάθη σου στην οικογενειακή σου ζωή, γιατί εκεί αυτά εμφανίζονται ελεύθερα. Έξω από το σπίτι μερικά από αυτά, συνήθως καλύπτονται από άλλα πιο «ευπρεπή». Στο σπίτι όμως δεν μπορεί να αποκρύψεις τα πάθη, αυτά που υποσκάπτουν τη ψυχική σου ακεραιότητα.
(ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
Ο σατανάς δεν αγαπάει τίποτε περισσότερο, από την
διατάραξη της οικογενειακής ειρήνης. (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)
Αν όλες οι οικογένειες μεγάλωναν τα παιδιά τους
εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου, δεν θα μπορούσαν οι ''τριακόσιοι του Λεωνίδα''
(οι βουλευτές), να ψηφίζουν νόμους που θα ήταν ενάντια στην Εκκλησία, αντίθετοι από το θέλημα του Θεού. (Γέροντας Αμβρόσιος
Λάζαρης)
Η οικογένεια είναι ιερή. Όποιος
εγκαταλείπει την οικογένειά του, τον σύντροφο ή την σύντροφο, τα παιδιά του, τιμωρείται πολύ σκληρά από τον Θεό. Οι γονείς φταίνε που υποφέρουν τα παιδιά, γιατί δεν τα
μαθαίνουν να ζουν Χριστιανικά και επειδή οι γονείς δεν ζουν όπως πρέπει, Χριστιανικά. (Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης)
Σε μια μεγάλη οικογένεια, αρκεί ακόμα και ένα
πρόσωπο να μην είναι ευχαριστημένο... αρκεί και μόνο να αρχίσει να καλλιεργεί
λογισμούς αυτοοικτιρμού, για το πόσο άσχημα του συμπεριφέρονται οι άλλοι και
αμέσως οι ειρήνη σ' αυτήν την οικογένεια διαταράσσεται. Μπορεί ένας άνθρωπος,
να διαταράξει την ειρήνη μιας ολόκληρης οικογένειας, με τους λογισμούς του.
Κατόπιν, είναι όλοι δυστυχείς και κανείς δεν ξέρει το γιατί... (Γέροντας Θαδδαίος
της Βιτόβνιτσας)
Έχει τεράστια σημασία να υπάρχει κάποιος, που να προσεύχεται πραγματικά μέσα στην οικογένεια. Η προσευχή προσελκύει τη Χάρη του Θεού και την αισθάνονται, όλα τα μέλη της οικογένειας, ακόμα και εκείνοι, των οποίων η καρδιά έχει παγώσει. Πάντα να προσεύχεστε. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
Λόγω του ότι η γυναίκα γίνεται οικονομικά εντελώς
ανεξάρτητη, εργαζόμενη όπως εργάζεται κάθε άνδρας, πλήθυναν οι
διαλύσεις των οικογενειών, δηλαδή τα διαζύγια. Και στην
περίπτωση που δεν υπάρχει διάλυση της οικογένειας, όταν
αναγκάζεται να εργασθεί η γυναίκα εκτός σπιτιού, πάλι υποφέρει
η οικογένεια, εφόσον για τα παιδιά δεν υπάρχει στο σπίτι πλέον ουσιαστικά ούτε
πατέρας, ούτε μητέρα. Τα παιδιά μένουν αρκετή ώρα μόνα τους ή ανατρέφονται από συγγενικά ή
ξένα χέρια ή ανατίθενται σε σχολεία για την ανατροφή τους. Βασικά όμως στερούνται της μητρικής στοργής. (Γέροντας
Σωφρόνιος του Έσσεξ)
Η ευσεβής οικογένεια, θα προκόψει. Ακόμα και αν
την βρουν βάσανα, θα τα υπερπηδήσει, με την βοήθεια του Θεού. Και θα μορφώσει
παιδιά με χαρακτήρα, τα οποία θα αναδειχθούν και θα γίνουν ωφέλιμα στην
κοινωνία, έστω και αν δεν υπάρχουν άφθονα υλικά μέσα. Είναι ικανή να τα
αναπληρώσει η ευσέβεια. Χωρίς την ευσέβεια ως βάση, καταστροφή περιμένει το
αντρόγυνο και τα παιδιά. Είδατε την οικογένεια του Ηρώδου... (Αρχ.
Χαράλαμπος Βασιλόπουλος)
Γιατί στα αυτοκίνητα έχουν βάλει ρόδες από
ελαστικό και με αεροθαλάμους; Για να υποχωρούν, να βουλιάζουν
λίγο σε κάθε μικρή πέτρα ή λακκούβα του δρόμου και έτσι να ξεπερνούν τα εμπόδια. Αν οι ρόδες ήταν συμπαγείς και ανένδοτες, δεν θα
μπορούσε να προχωρήσει το αυτοκίνητο. Θα διαλυόταν σε μικρή
απόσταση λόγω των κραδασμών από τις μικροανωμαλίες του εδάφους. Το ίδιο συμβαίνει και με την υποχωρητικότητα μέσα στην οικογένεια. Με αυτά παρακάμπτονται πολλά προβλήματα και εξασφαλίζεται συνεχής
πνευματική πρόοδος. (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Η οικογένεια που κάνει το σπίτι της ουρανό, να είναι βεβαία ότι θα κάνει τον ουρανό σπίτι της. (Παναγόπουλος)
Λέει η λαίκή σοφία: Για το χατίρι του βασιλικού,
ποτίζεται και η γλάστρα. Έτσι ακριβώς και σε μία οικογένεια, αν υπάρχει έστω
και ένα μέλος της, που είναι συνειδητός Χριστιανός, γίνεται έλεος στο σπίτι
αυτό και δεν επιτρέπει ο Θεός να διαλυθεί η οικογένεια, παρά τις προσπάθειες
που κάνει ο σατανάς. (Παναγόπουλος)
Είναι στα αλήθεια ευτυχισμένο το σπίτι εκείνο,
στο οποίο βρίσκονται ενωμένα η κούνια του παιδιού και η πολυθρόνα της γιαγιάς.
(Ουγκώ)
Άριστη οικογένεια είναι εκείνη, που δεν
χρειάζεται τίποτα το περιττό και δεν στερείται τίποτα το αναγκαίο. (Πιττακός)
Ο ρόλος της γυναίκας πρέπει να είναι βοηθητικός
και την διοίκηση του σπιτιού, πρέπει να την έχει ο άνδρας. Δεν υπάρχει καμμιά
οικογένεια, η οποία να διοικηθεί από γυναίκα και να μην καταστραφεί. (Μένανδρος)
Γνώρισμα της καλής γυναίκας είναι να σώζει το
σπίτι. (Μένανδρος)
Το ότι οι γυναίκες προορίζονται να διευθύνουν το
σπίτι τους, αποδεικνύεται και από τον ορνιθώνα, ο οποίος λέγεται κοτέτσι και
όχι κοκορέτσι. (Καμπούρογλου)
Ευτυχισμένη είναι η οικογένεια στην οποία ο Χριστός
είναι ο Κύριος...
1)Μακάριο το σπίτι, που κυβερνάει
ο Χριστός. 2)Μακάριο το σπίτι, που
καταστατικό του έχει το Ιερό Ευαγγέλιο. 3)Μακάριο το σπίτι, που όλοι
προσεύχονται. 4)Μακάριο το σπίτι, που το
ανδρόγυνο ζει με αμοιβαία αγάπη, ανοχή, συγχωρητικότητα και
διαφυλάσσει, σαν κόρη οφθαλμού, το συζυγικό του σπίτι. 5)Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη
του ζουν με αλληλοσεβασμό, αλληλοκατανόηση και ο καθένας υποχωρεί για το
χατίρι του άλλου, οπότε κανένα δυσάρεστο μεταξύ τους πρόβλημα. 6)Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη
του είναι πιστά παιδιά του Θεού και ζουν την πνευματική και μυστηριακή ζωή της
Αγίας Του Εκκλησίας, οπότε δεν κινδυνεύουν να γίνουν θύματα της μαγείας. 7)Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη
του είναι πνευματικώς καλλιεργημένα και θρησκευτικώς κατηρτισμένα, οπότε δεν διατρέχουν το κίνδυνο να παρασυρθούν από τους αιρετικούς και
τα κάθε όργανα του Αντίχριστου. 8)Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη
του ζουν με φρόνηση και αυτοκυριαρχία οπότε δεν κινδυνεύουν να πέσουν θύματα
των εμπόρων των ναρκωτικών και του λευκού θανάτου. 9)Μακάριο το σπίτι, που τα μέλη
του ζουν με σωφροσύνη, εγκράτεια και γενικά σύμφωνα με τους κανόνες της
ηθικής. 10)Μακάριο το σπίτι, που βασιλεύει
η Αγάπη και όπου αγάπη ευλογία και όπου ευλογία ο Χριστός και όπου ο Χριστός
ευτυχία, χαρά, ειρήνη, γαλήνη...
Όταν βρίσκουμε αγάπη στην οικογένεια, αυτό
σημαίνει ότι εκεί είναι ο Θεός.
Χριστιανική οικογένεια είναι εκείνη, στην οποία
τιμάται ο Χριστός σαν μέλος του οικογενειακού κύκλου.
Στο σπίτι ο πατέρας είναι η τάξη, η μητέρα η αγάπη και το παιδί η χαρά.
Αν κάποιος μπορούσε να διδάξει τους άνδρες πως να μιλάνε και τις γυναίκες πως να ακούνε, θα είχαμε πολλά ευτυχισμένα ζευγάρια.
Παλιά η ζωή ήταν πιο ήρεμη και οι άνθρωποι έκαναν
υπομονή. Σήμερα όλοι είναι τσακμάκια. Έναν λόγο δεν σηκώνουν. Και ύστερα:
αυτόματα διαζύγιο...
Παλαιότερα το αντρόγυνο έπρεπε να έχει ένα σοβαρό
λόγο για να χωρίσει. Σήμερα αναζητεί ένα σοβαρό λόγο, για να μην χωρίσει.
Χτίζουμε πολυτελή σπίτια, αλλά διαλύουμε τις
οικογένειες...
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να θεωρηθεί
επιτυχημένος, εάν αποτύχει στο σπίτι του. Και κανένας δεν μπορεί να θεωρηθεί
αποτυχημένος, εάν επιτύχει στο σπίτι του.
Όποιος αναδείξει μια μητέρα, αναπτύσσει μια
οικογένεια. Όποιος αναπτύξει μια οικογένεια, υψώνει μια κοινωνία. Και όποιος
υψώσει μια κοινωνία, γιγαντώνει ένα έθνος.
Το λάδι και το νερό του καντηλιού, δεν ανακατεύονται, δεν γίνονται ποτέ μείγμα, όσο και αν
προσπαθήσουν, να τα αναμείξουν. Παίρνει το καθένα τη θέση του και την αποστολή
του. Κάτω το νερό ταπεινά, πάνω το λάδι έτοιμο για θυσία. Και υπηρετούν τον ίδιο σκοπό: Να κρατούν τη φλόγα του
καντηλιού άσβεστη. Αυτός είναι ένας ακόμη συμβολισμός του καντηλιού, μπροστά στο εικονοστάσι. Και μια προτροπή: Μια θέση για
το καθε μέλος της και κάθε μέλος σε μια θέση μέσα στην οικογένεια. Και όλοι μαζί στην υπηρεσία της φλόγας. Της
οικογενειακής προκοπής.
Ένα ταλαιπωρημένο παιδί μιας διαλυμένης
οικογένειας, κατέφυγε στον ψυχίατρο για να ζητήσει βοήθεια. ''Σε αγαπούν παιδί
μου οι γονείς σου; τον ρώτησε. Και εκείνο απάντησε: ''Το πρόβλημα δεν είναι αν
με αγαπούν οι γονείς μου εμένα, αλλά αν αγαπιούνται αυτοί μεταξύ τους...''
Σε μια προεκλογική ομιλία του, μια φανατισμένη
αντίπαλος του Τσώρτσιλ φώναξε: ''Αν σε είχα άνδρα μου, θα σου έδινα
δηλητήριο''. ''Και εγώ - του απάντησε εκείνος - αν σε είχα γυναίκα μου... θα το
έπινα!''.
Στο σπίτι ο πατέρας είναι η τάξη, η μητέρα η αγάπη και το παιδί η χαρά.
Σπίτι χωρίς παιδιά είναι αμπέλι χωρίς σταφύλια.
Σπίτι μου σπιτάκι μου, σπιτοκαλυβάκι μου.
Σαν το σπίτι σου, ούτε στο παλάτι.
Το θηλυκό πουλί, τη φτιάχνει τη φωλιά.
Με λιθάρι χτίζεις σπίτι, με αγάπη το στεριώνεις.
Στον κόσμο τρία πράγματα δεν κάνουν σε ένα σπίτι. Δύο πετεινοί, δύο κούνελοι και πεθερά με νύφη.
Αξιολύπητο είναι σπίτι, όπου η κότα φωναζει περισσότερο από τον πετεινό..
Σπίτι χωρίς εικονοστάσι, είναι καλύβα του διαβόλου.
Σπίτι χωρίς νοικυρά, είναι εκκλησιά χωρίς παπά.
Χαράς στο σπίτι με παιδιά και με παππού παρέα.
Οικογένεια χωρίς αγάπη, δέντρο χωρίς
ρίζες. (Καυκάσια παροιμία)
Κάποια φορά πήγε στον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτηένας παντρεμένος, που δεν ήταν καθόλου καλός σύζυγος, ενώ παράλληλα έχτιζε μία Εκκλησία και του είπε: ''Γέροντά μου, εγώ χτίζω μία ωραία Εκκλησία''. ''Τίχτίζεις, ευλογημένε, αυτήτημικρήΕκκλησία, αφούχάλασεςτηνάλλημεγάληΕκκλησία, πουείναιτοσπίτισου;''.
Μια Ρωσίδα Χριστιανή Ορθόδοξη πήγε στον πνευματικό της στην Ρωσία και του είπε: «Πάτερ, θέλωναπάρωτηνευχήσαςνακάνωοικογένεια. Μου δίνετε την ευχή σας; Θέλω να ευχηθείτε για μένα και να με ευλογήσετε».
Ο πνευματικός της δεν στάθηκε στις κλασικές έγνοιες ενός ζευγαριού... Δεν την ρώτησε αν έχει χρήματα, αν έχει δουλειά, αν έχει τα εξωτερικά στοιχεία που συνθέτουν ένα πετυχημένο γάμο. Της είπε: «Είσαι έτοιμηναφέρειςστονκόσμοένανάγιο; Μπορείςστοπαιδίπουθαμεγαλώσειςναδείξειςένατέτοιοκλίμαγύρωσουώστεναπάρειαυτήτηνυποψίατηςαγιότητας;Τότεσουδίνωτηνευλογίαμου!...Μπορείςναεμπνεύσειςαγιότητασεαυτότοπαιδί; Μπορείςνατοκάνειςάγιο;». Εννοώντας: «Μπορείς εσύναείσαιαγίαγιαναδώσειςκαιστοπαιδίαυτήτηνεπιθυμίατηςαγιότητας; Τότε να έχεις την ευχή μου να ξεκινήσεις, αλλιώς το να κάνεις οικογένεια επειδή σε πήραν τα χρόνια, επειδή ήρθε η ηλικία, επειδή όλες οι φίλες σου και οι φίλοι σου έχουν κάνει οικογένεια, δεν είναι σωστό ξεκίνημα. Δεν αρκεί αυτό...».
Ένας καλλιτέχνης ήθελε να βρει και να ζωγραφίσει
το ωραιότερο πράγμα στη γη. Ρώτησε έναν ιερέα, ποιό ήταν το
καλύτερο πράγμα στην γη. ''Η πίστη'', του απάντησε
εκείνος. ''Είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο δυναμικού στη ζωή''. Ρώτησε έναν γεωργό. ''Η ελπίδα'', του απάντησε. ''Αν λείψει αυτή, έλειψε κάθε δημιουργία για την ζωή''. Ρώτησε και μια φτωχή εργάτρια. ''Η αγάπη'', του είπε. ''Μ' αυτήν ξεπερνώ κάθε μου καημό''. Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη σκέφθηκε ο καλλιτέχνης. Πώς όμως μπορώ να
ζωγραφίσω μαζί αυτά τα τρία; Την ώρα που έμπαινε στο σπίτι του, στάθηκε με έκσταση μπροστά σ' ένα ζωντανό πίνακα: Τους γονείς
του, την γυναίκα του, τα παιδιά του! Στο μέτωπο των γονέων του είδε την πίστη. Στο χαμόγελο των παιδιών του την ελπίδα. Στα μάτια της γυναίκας του λαμποκοπούσε η αγάπη.Η καρδιά του
σκίρτησε. Να το ωραιότερο πράγμα στην γη! Αυτό θα
ζωγραφίσω. Και αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά η
οικογενειακή του εστία. Ένα απλό χαρούμενο σπιτάκι, που το κυβερνούσε, η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη!
