Περί Παναγίας

Είναι αδύνατον να χάσει την ψυχή του εκείνος που τιμάει την Παναγία. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Η Παναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αµέσως στην προσευχή µας. Όποτε δεν έχουµε, µας αφήνει, για να αποκτήσουµε λίγη παλληκαριά. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Κατά το 1860, επειδή υπήρχε στο Άγιο Όρος πολύς Τουρκικός στρατός, για ένα διάστημα, δεν είχε μείνει στην Μονή Ιβήρων κανένας μοναχός. Ερχόταν στο μοναστήρι μόνο ένας μοναχός από μακριά που άναβε τα καντήλια και σκούπιζε. Μέσα και έξω από το μοναστήρι ήταν Τουρκικός στρατός και αυτός ο καημένος σκούπιζε και έλεγε: «Παναγία μου, τί θα γίνει μ' αυτήν την κατάσταση;». Μια φορά που προσευχόταν με πόνο στην Παναγία, βλέπει να τον πλησιάζει μια γυναίκα - ήταν η Παναγία - που έλαμπε και το πρόσωπό της ακτινοβολούσε. Του παίρνει την σκούπα από το χέρι και του λέει: «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά· εγώ θα σκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Ύστερα εξαφανίστηκε μέσα στο Ιερό. Σε τρεις μέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! Τους έδιωξε η Παναγία... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Το Θεοτοκάριο (βιβλίο του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, στο οποίο περιλαμβάνονται ύμνοι προς την Παναγία) πολύ βοηθάει. Θερμαίνεται η καρδιά και συγκινείται. Και μόνο ένα νόημα από το Θεοτοκάριο, μπορεί να αλλοιώσει την ψυχή. Να διαβάζεις κάθε μέρα από το Θεοτοκάριο. Αυτό θα σε βοηθήσει πολύ να αγαπήσεις την Παναγία. Και να δεις η Παναγία μετά!... Θα σου δώσει μεγάλη παρηγοριά! Να διαβάζεις κάθε μέρα έναν κανόνα από το Θεοτοκάριο και θα δεις, θα αποκτήσεις λεβεντιά! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας είναι δοξολογία. Μπορείς να τους λες σαν ευχαριστία στην Παναγία, όταν εκπληρώνει κάποιο αίτημά σου. Όχι όλο να ζητάμε από την Παναγία, αλλά να Την ευχαριστούμε κιόλας. Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας, περιέχουν πολλή Χάρη. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν τα μικρά παιδάκια περνούν με τους γονείς τους έξω από κάποια βιτρίνα και θέλουν κάτι που τους αρέσει, τότε κρατούν την μητέρα τους από το φουστάνι και την τραβάνε και κλαίνε και κτυπιούνται, μέχρι να την εξαναγκάσουν να τους το αγοράσει. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Εγώ παρακαλώ την Παναγία να μου πάρει την καρδιά και αφού πρώτα την καθαρίσει, να την κόψει στα τέσσερα. Τρία κομμάτια να δώσει στην Αγία Τριάδα και ένα κομμάτι να κρατήσει Εκείνη. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Εγώ αισθάνομαι σαν παιδάκι κοντά στην Παναγία. Την νιώθω Μάνα μου... Πολλές φορές πηγαίνω και ακουμπώ στην εικόνα Της και λέω: «Τώρα, Παναγία μου, θα θηλάσω λίγο Χάρη». Νιώθω σαν μωρό που θηλάζει στην αγκαλιά της μάνας του ξέγνοιαστο, αμέριμνο, και νιώθει τη μεγάλη Της αγάπη και την ανέκφραστη στοργή της και τρέφομαι με Χάρη. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Η Παναγία, όποτε έχουμε ανάγκη, απαντά αμέσως στην προσευχή μας· όποτε δεν έχουμε, μας αφήνει, για να αποκτήσουμε λίγη παλληκαριά. Όταν ήμουν στη Μονή Φιλοθέου (1955-1958), μια φορά αμέσως μετά την αγρυπνία της Παναγίας, με έστειλε ένας Προϊστάμενος να πάω ένα γράμμα στη Μονή Ιβήρων. Ύστερα έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά της μονής και να περιμένω ένα γεροντάκι που θα ερχόταν με το καραβάκι, για να το συνοδεύσω στο μοναστήρι μας - απόσταση μιάμιση ώρα με τα πόδια. Ήμουν από νηστεία και από αγρυπνία. Τότε τη νηστεία του Δεκαπενταυγούστου τη χώριζα στα δύο· μέχρι της Μεταμορφώσεως δεν έτρωγα τίποτε, την ημέρα της Μεταμορφώσεως έτρωγα, και μετά μέχρι της Παναγίας πάλι δεν έτρωγα τίποτε. Έφυγα λοιπόν αμέσως μετά την αγρυπνία και ούτε σκέφτηκα να πάρω μαζί μου λίγο παξιμάδι. Έφτασα στη Μονή Ιβήρων, έδωσα το γράμμα και κατέβηκα στον αρσανά, για να περιμένω το καραβάκι. Θα ερχόταν κατά τις τέσσερις το απόγευμα, αλλά αργούσε να έρθει. Άρχισα εν τω μεταξύ να ζαλίζομαι. Πιο πέρα είχε μια στοίβα από κορμούς δένδρων, σαν τηλεγραφόξυλα, και είπα με τον λογισμό μου: «Ας πάω να καθίσω εκεί που είναι λίγο απόμερα, για να μη με δει κανείς και αρχίσει να με ρωτάει τι έπαθα». Όταν κάθισα, μου πέρασε ο λογισμός να κάνω κομποσχοίνι στην Παναγία να μου οικονομήσει κάτι. Αλλά αμέσως αντέδρασα στον λογισμό και είπα: «Ταλαίπωρε, για τέτοια τιποτένια πράγματα θα ενοχλείς την Παναγία;». Τότε βλέπω μπροστά μου έναν Μοναχό. Κρατούσε ένα στρογγυλό ψωμί, δύο σύκα και ένα μεγάλο τσαμπί σταφύλι. «Πάρε αυτά, μου είπε, εις δόξαν της Κυρίας Θεοτόκου», και χάθηκε. Ε, τότε διαλύθηκα· με έπιασαν τα κλάματα, ούτε ήθελα να φάω πια... Πα, πα! Τι Μάνα είναι Αυτή! Να φροντίζει και για τις μικρότερες λεπτομέρειες! Ξέρεις τι θα πει αυτό! (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Να έχετε ευλάβεια σε όλους τους Αγίους της Εκκλησίας και περισσότερο στην Παναγία, γιατί όλοι οι Άγιοι είναι ''δούλοι'' του Χριστού, ενώ η Θεοτόκος είναι η βασίλισσα του Ουρανού και της γης και παρακαλεί τον φιλεύσπλαχνο Χριστό, για τις αμαρτίες μας. (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)
Αν η Θεοτόκος είναι φυσική Μητέρα του Χριστού και θετή και πνευματική μητέρα όλων των Χριστιανών, έχουμε δίκαιο να πούμε, ότι άλλη κυρίως μητέρα δεν έχουμε, παρά μόνο την Θεοτόκο. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Βλέποντας την εικόνα της Παναγίας, αφιέρωσε την καρδιά σου σ' Αυτήν που βασιλεύει στον Παράδεισο και ευχαρίστησέ Την, γιατί στάθηκε πάντα έτοιμη στο θέλημα του Θεού και γιατί δεν λείπει στον αόρατό μας πόλεμο, η προστασία και η βοήθεια Της. Δεν υπάρχει κανένας, που να επικαλέστηκε την Παναγία με πίστη και να μην τον άκουσε με ευσπλαχνία. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Χωρίς την μεσιτεία της Θεοτόκου, δεν μπορεί κανένας να πλησιάσει τον Θεό, ούτε άνθρωπος, ούτε άγγελος, διότι αυτή μόνη βρίσκεται στο σημείο μεταξύ της Ακτίστου Αγίας Τριάδος και της κτιστής φύσεως των αγγελικών δυνάμεων. Διότι μόνο αυτή είναι, ''Θεός'' άμεσος, μετά τον Θεό και έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος, επειδή είναι αληθινά Μητέρα του Θεού και ότι αυτή είναι, όχι μόνο ο θησαυροφύλακας όλου του πλούτου της θεότητος, αλλά και ο διαμοιραστής σε όλους, αγγέλους και ανθρώπους, όλων των υπερφυσικών ελλάμψεων και πνευματικών χαρισμάτων, που δίνονται από τον Θεό στην κτίση. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Όλα εκείνα τα δοχεία, στα οποία είχε τοποθετηθεί πολύτιμο άρωμα, μολονότι δεν υπάρχει μέσα τους άρωμα, τα αγγεία αυτά διατηρούν την ευωδία του αρώματος εκείνου. Και για όσο περισσότερο χρονικό διάστημα παρέμεινε το άρωμα μέσα στο δοχείο, τόσο περισσότερο το δοχείο ευωδιάζει. Και επειδή αυτό είναι αληθινό, άραγε από ποιά άρρητη ευωδία φιλανθρωπίας, από ποιά φλόγα αγάπης και από ποιούς λογισμούς ελέους και ευσπλαχνίας μπορούμε να πούμε, ότι είναι γεμάτα τα σπλάχνα της Θεοτόκου, που για 9 μήνες, κράτησε στην παρθενική της γαστέρα το Χριστό, το ακένωτο μύρο, ο οποίος Χριστός είναι η αυτοαλήθεια, το αυτοέλεος, η αυτοευσπλαχνία; (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Το όνομα Μαρία παράγεται από το εβραϊκό Αϊός και ερμηνεύεται ως Κυρία διότι, ως Μήτηρ Θεού εξουσιάζει τα ουράνια και επίγεια κτίσματα. Έχει την κυριότητα της δυνάμεως, επειδή το θεμέλιο της κυριότητος είναι η δύναμις. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Η Παναγία δεν θέλει μεγάλες λαμπάδες, ελεημοσύνη στους φτωχούς θέλει... (Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης)
Ο άνθρωπος πέφτει ολοένα σε σφάλματα. Αλίμονο αν δεν πρόφτανε η χάρις της Κυρίας Θεοτόκου, διότι δεν έχουμε άλλον μεσίτη προς τον φιλάνθρωπο Θεό. Γι' αυτό πρέπει ολοψύχως να την παρακαλούμε να μεσιτεύει στον Υιό της για λόγου μας. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Εχεις την εύνοια της Παναγίας; Έχεις το παν. Δεν έχεις την εύνοιά της; Έχασες το παν. Εάν έχουμε την προστασία της, έχουμε το παν. Εάν δεν την έχουμε, χάνουμε το παν. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Ποιός μπορεί να ομιλήσει περί της Παναγίας. Εγώ με τα ρυπωμένα χείλη, με την βδελυρή και ακάθαρτη γλώσσα μου, δεν μπορώ να αναφέρω το υπεράγιο όνομά της. Την ευχαριστώ για όλα όσα με έχει ευεργετήσει η χάρις της. Δεν μπορώ να πω λόγο προς ευχαριστία και πληρωμή των ευεργεσιών και χαρίτων της. Για τις ευεργεσίες που έχει κάνει σε εμένα η Παναγία, εγώ φαίνομαι αγνώμων και αχάριστος... (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Λέει η Θεοτόκος στον Χριστιανό: ''Το συχνό σου Χαίρε, θα γίνει ευχάριστο σε μένα, όταν απέχεις από το μίσος, το ψεύδος και την κλοπή των ξένων υπαρχόντων. Και ενόσω καταπιέζεις τους φτωχούς θλίβοντάς τους με τόκους και αφόρητες φορολογίες, σε τίποτα δεν διαφέρεις από τον ειδωλολάτρη και τον Χριστοκτόνο, έστω και αν καυχάσαι με το Βάπτισμα. Εγώ δεν σε εισακούω, έστω και αν ψάλλεις αμέτρητους κανόνες και τροπάρια με όμορφη και δυνατή φωνή''. (Άγιος Μάξιμος ο Γραικός)
Όσοι αρνούνται, ότι η Παναγία είναι και Θεοτόκος, αρνούνται την Θεότητα του Χριστού. (ΆγιοςΓρηγόριοςοΘεολόγος)
Ήταν για μένα η Παναγία, ένα δέντρο δροσερό και εγώ αναπαυόμουν κάτω από την σκιά του. Η δροσιά του, με έκανε να αποκτήσω μια καρδιά μεγάλη. (ΌσιοςΆνθιμος της Χίου)
Με ρώτησε παλαιότερα κάποιος: "Γιατί τιμάμε τόσο πολύ την Υπεραγία Θεοτόκο; Γιατί την τιμάμε περισσότερο από όλους τους Αγίους, αλλά και από τους Αγγέλους και τους Αρχαγγέλους;". Του απάντησα, ότι ούτε οι Άγγελοι, ούτε οι Αρχάγγελοι, ούτε τα Χερουβείμ, ούτε τα Σεραφείμ, είχαν τόσο στενή και ουσιαστική συμμετοχή στο έργο της σωτηρίας μας, όσο η Μητέρα του Θεού. Το έργο της σωτηρίας μας ονομάζεται "ένσαρκος οικονομία". Έπρεπε ο Υιός και Λόγος του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, να προσλάβει την ανθρώπινη φύση. Χωρίς αυτήν την "πρόσληψη", δεν θα μπορούσε να οικοδομηθεί η σωτηρίας μας. Ο Υιός και Λόγος του Θεού, έλαβε την ανθρώπινη φύση, από την Αειπάρθενη Μαρία, με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Οι Άγγελοι και οι Αρχάγγελοι υπηρέτησαν στην Θεία ενσάρκωση, χωρίς όμως να συμμετέχουν ουσιαστικά σ' αυτήν. Ενώ η Μητέρα του Θεού, εισέρχεται ουσιαστικά στο έργο της Θείας σαρκώσεως. Γι' αυτό την τιμάμε περισσότερο από όλα τα κτίσματα. Τί κάνουμε όταν Κοινωνούμε; Παίρνουμε μέσα μας το άχραντο Σώμα και το τίμιο Αίμα του Χριστού.. Και από πού προέρχεται αυτό; Από την Υπεραγία Θεοτόκο! Μακάρι ο νους και η καρδιά σας, να μελετούν την συμμετοχή της στο έργο της σωτηρίας και να την εξυψώνουν περισσότερο, από κάθε υλικό ή άϋλο πλάσμα του Θεού. (ΆγιοςΘεοφάνηςοΈγκλειστος)
Η Παναγία είναι η μεγαλύτερη χαρά, από όλες τις χαρές. (Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
Όταν είναι να προσευχηθείς στην Υπεραγία Θεοτόκο, έχε την ακράδαντη βεβαιότητα, ότι δεν πρόκειται να φύγεις από μπροστά της, χωρίς να βρεις έλεος. Είναι άπειρο το έλεος, της Μητέρας του ελεήμονος Θεού. Δεν υπάρχει περίπτωση, να αδιαφορήσει για εμάς η Παναγία. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Η Παναγία μας είναι μία σάρκα και ένα Πνεύμα με τον Σωτήρα μας, σαν Μητέρα Του. Τόσο άπειρα μεγάλη ήταν η τιμή Της, ώστε αξιώθηκε να γίνει Μητέρα του ίδιου του Θεού. Του έδωσε την πάναγνη και πανίερη σάρκα Του, Τον γαλούχησε με το γάλα της, Τον μετέφερε στα χέρια Της, Τον έντυσε, Τον φρόντιζε με κάθε τρόπο, όσο ήταν στην νηπιακή ηλικία, Τον ασπαζόταν κάθε τόσο και Τον χαϊδευε. Κύριε, ποιός μπορεί να περιγράψει το μεγαλείο της Παναγίας μας;;; (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Να φανταστείς ότι στέκεσαι μπροστά στη βασίλισσα και την παρακαλείς να πραγματοποιήσει κάποιες δικές σου επιθυμίες. Με τι δέος και τι σεβασμό θα το έκανες! Σκέψου τώρα, ότι και αυτή είναι άνθρωπος, όπως και εσύ. Σκέψου τώρα πως πρέπει να στέκεσαι μπροστά στην Βασίλισσα του Ουρανού και της γης, στη Μητέρα του Θεού, με τι δέος και τι ειλικρίνεια! Ανέκφραστη είναι η μεγαλοσύνη της και απερίγραπτη η τελειότητα. Αυτή είναι τόσο κοντά στο Θεό. Πρόσεχε, να προσεύχεσαι σ' Αυτήν με ανάλογο δέος, με καθαρή και συντετριμμένη καρδιά. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Να ευχαριστείς τη γρήγορη βοήθεια και μεσίτρια, την Κυρία μας, την Μητέρα του Κυρίου μας, γιατί με τις προσευχές της μας σώζει από τα βάσανα και την καταδυναστεία του διαβόλου. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Η Αγία Παρθένος, η Μητέρα του Θεού, χάρη στην ένωσή Της με τον Θεό και την θαυμαστή υπηρεσία της στον Κύριο, γίνεται στην στιγμή τα πάντα σε εκείνους, που επικαλούνται με πίστη και αγάπη το όνομά Της. Τους λυτρώνει από κάθε κακό και τους χαρίζει ''πάντα τα προς σωτηρίαν αιτήματα. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Προσεύχεσαι στην Πολυεύσπλαχνη και Πάναγνη Μητέρα του Θεού και Αυτή πρεσβεύει για εμάς. Την δοξαζουμε, την υπεδοξασμένη και Εκείνη, μας προετοιμάζει αιώνια δόξα. Της λέμε συχνά το "Χαίρε" και Εκείνη ζητά από τον Υιό και Θεό Της: "Αγαπημένε μου Υιέ, για τον χαιρετισμό που Μου κάνουν, χάρισέ τους αιώνια χαρά!". (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Αγνή Παρθένε, Κυρία Θεοτόκε! Εσύ, που η αγάπη Σου για τους Χριστιανούς, ξεπερνάει την αγάπη κάθε επίγειας μητέρας, άκουσε τις προσευχές μας και σώσε μας! Αξίωσέ μας, να σε μνημονεύουμε διαρκώς! Αξίωσέ μας να προσευχόμαστε αδιάλειπτα και θερμά σε Σένα! Αξίωσέ μας, νσ καταφεύγουμε με πίστη ακλόνητη, κάτω από την Αγία Σκέπη Σου! (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Να προσεύχεστε στην Παναγία. Και στη ζωή αυτή θα μεσιτεύσει υπέρ υμών, αλλά και στον θάνατο θα σας βοηθήσει να περάσετε τις δοκιμασίες και να φτάσετε στην Βασιλεία των Ουρανών. (Όσιος Βαρσανούφιος της Όπτινα)
Ό,τι λέει και ζητάει η Παναγία από το Χριστό, γίνεται! Ποτέ δεν αστόχησε η Παναγία, να ζήτησε δηλ. κάτι και να μην έγινε. Πάντα γίνεται! Και αυτό γιατί η Παναγία πριν ζητήσει κάτι, το δουλεύει καλά το θέμα, θα το σκεφτεί πολύ καλά πριν το ζητήσει από τον Υιό Της και Θεό Της, αρκεί εμείς να Την αναπαύσουμε, σε αυτό που θέλει να δει μέσα μας στο νου και στη καρδιά μας. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Η Παναγία όσο ζούσε, δεν έκανε ποτέ συγκατάθεση σε καμμία αμαρτία! Μόνο ένα μόνο λογισμό είχε στη ζωή της η Παναγία, όπως αποκάλυψε στους Πατέρες: Να σκέφτεται, να υμνεί και να αγαπά στο μέγιστο κατά το ανθρώπινο, το Χριστό και να ποιεί το θέλημά Του. Δεύτερο λογισμό δεν είχε! Σύγκρινε διαρκώς τον εαυτόν της με το Χριστό και απέκτησε την αρετή της ταπείνωσης στο μέγιστο βαθμό, όπως και τις υπόλοιπες αρετές. Η Παναγία ουδέποτε ασθένησε, ούτε πάθη είχε, ούτε λογισμούς, ούτε όνειρα, αλλά και ούτε τα γυναικεία της (περίοδο). Δεν γεύτηκε σωματικό πόνο ποτέ και σε κανένα σημείο του σώματος, ενώ ψυχικό πόνο γεύτηκε κατά τη Σταύρωση του Χριστού. Η Παναγία λειτούργησε βιολογικά ως άγγελος μάλλον, παρά ως άνθρωπος. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Είναι πολύ μεγάλη τιμή να δει κάποιος την Παναγία μας! Το να δει κανείς την Παναγία μας, σχεδόν θεώνεται (όπως και όταν δει το Χριστό). Το να δει κανείς άγγελο, δεν θεώνεται. Στην Παναγία έγιναν από το Θεό ειδικές αποκαλύψεις, που δεν πρόκειται αυτές να αποκαλυφθούν σε κανέναν άνθρωπο και άγγελο. Είναι μια ειδική τιμή, που κάνει ο Χριστός στην Μητέρα Του. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Η Παναγία είναι το τελευταίο δημιούργημα, που θα αποφασίσει κάτι για εμάς. Καθώς αποφασίζει ο Χριστός κάτι για εμάς, θα πρέπει και η Παναγία να το επικυρώσει. Και εάν οι θέσεις είναι αντίθετες, τότε η Παναγία κάμπτει τα γόνατα, εκλιπαρεί και δακρύζει, μπροστά στο Χριστό, έστω και για τη σωτηρία μιας Ορθοδόξου ψυχής. Το λέω αυτό, για να δείτε την παρρησία, το κύρος, την δύναμη και την αγάπη που έχει η Παναγία, τόσο στο Χριστό, όσο και στον καθένα από εμάς ξεχωριστά τους Ορθοδόξους. Όσοι λοιπόν την τίμησαν και την τιμούν, θα τους ανταποδώσει την τιμή. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Όσο περισσότερο τιμούμε την Παναγία, τόσο περισσότερη Χάρη Αγίου Πνεύματος λαμβάνουμε και τόσο περισσότερο πλησιάζουμε το Χριστό μας. Η τιμή αυτή πρώτα στο Χριστό πηγαίνει και μετά στην Παναγία. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Σε κάθε Θεία Λειτουργία, η Παναγία γονατίζει και μετά δακρύων ικετεύει το Χριστό και Υιό Της, υπέρ σωτηρίας των ανθρώπων που λειτουργούνται, όλου του κόσμου και των κεκοιμημένων μας (σεσωσμένοι και μη), ώστε να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι! Και αυτό γίνεται κάθε μέρα και είναι ένα ιδιαίτερο και το πιο σημαντικό διακόνημα της Παναγίας. Αυτή είναι η τέλεια αγάπη της Παναγίας! (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Η Παναγία είναι η γενική διαχειρίστρια του Θεϊκού πλούτου του Αγίου Πνεύματος, αφού αυτή είναι που μοιράζει τα διάφορα χαρίσματα που δίνει ο Θεός, τόσους στους αγγέλους, όσο και στους ανθρώπους. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
Παρουσιάστηκε η Παναγία σε πολλούς (κυρίως λαϊκούς) και τους είπε: ''Τρία πράγματα θέλω από εσάς: α) να μην πορνεύετε β) να μην κρεοφαγείτε και γ) να λέτε συνεχώς την νοερά προσευχή''. Σημειωτέον αυτά τα τρία οδηγούν στην ακραία αγιότητα. Τώρα για ποιό λόγο η Παναγία παρουσιάστηκε συγκεκριμένα σε αυτούς ανθρώπους και τους ζήτησε αυτά τα πράγματα, εκείνη το γνωρίζει. Πάντως πολλοί γνώστες αυτής της αποκάλυψης της Παναγίας, παίρνουν την άδεια από τον Πνευματικό τους να εφαρμόσουν και αυτοί τις 3 αυτές εντολές και έχουν φτάσει σε υψηλά πνευματικά επίπεδα. Δεν είναι η Παναγία κατά της κρεατοφαγίας, αφού δεν είναι αμαρτία, αλλά απευθύνεται σε ανθρώπους με ανώτερη πνευματική κατάσταση. Κρεοφαγώντας μπορεί να σωθεί κάποιος, αλλά δεν μπορεί να αγιάσει. Κανένας από τους Αγίους, δεν έτρωγε κρέας. Όσοι εφάρμοσαν τις 3 παραπάνω συμβουλές, αυτοί μπόρεσαν έστω και μια φορά να δουν την Παναγία σε τούτο τον κόσμο. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Έλεγε ένας σεβάσμιος γέροντας, το εξής: Αποκαλύφθηκε ο Χριστός σε μένα και με είπε, ότι ως Θεός δεν μπορώ, να χαριτώσω ακόμα περισσότερο την Παναγία, από όσο την έχω ήδη χαριτώσει, γιατί τότε η Παναγία, θα γίνει Θεά κατά χάρη, κάτι που δεν μπορεί να γίνει. Φανταστείτε πόση Χάρη έδωσε ο Χριστός στην Μητέρα Του! (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Η Παναγία όρισε τον Άγιο Αθανάσιο των Αθωνίτη, τον Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Νικόλαο, οροφύλακες του Αγίου Όρους. Οροφύλακας σημαίνει αυτός που έχει εξουσία επί των μοναχών και των ιερωμένων. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Η Παναγία μας δεν βαφτίστηκε στο ύδωρ, αλλά βαφτίστηκε κατευθείαν στο Πνεύμα το Άγιο. Είναι το λεγόμενο πνευματικό Βάπτισμα, το οποίο στην Παναγία έγινε κατά τον Ευαγγελισμό Της και της αφαιρέθηκε ο προπατορικός ρύπος. Γιατί άμα δεν αφαιρούνταν ο προπατορικός ρύπος της Παναγίας, δεν θα μπορούσε να κυοφορήσει το Χριστό. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Η Παναγία στο ναό του Σολομώντα από 3 έως 14 ετών υπηρετούνταν από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ που την διακονούσε και την έτρεφε με Ουράνιο Άρτο. Αυτός ο Άρτος ήταν λίγο κατώτερος, από τον Άρτο που έχουμε εμείς σήμερα στη Θεία Κοινωνία και είναι πάρα πολύ ανώτερος από το Μάννα, με το οποίο έτρεφε 40 χρόνια στην έρημο ο Θεός τους Ισραηλίτες. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Η λέξη Μαρία στη θεολογική διατύπωση σημαίνει Κυρία. Κυρία επί των παθών. Αυτή που κυριεύει και κυριαρχεί με την απόλυτη έννοια πάνω στα πάθη δηλ. ένας απαθέστατος άνθρωπος. Η Παναγία ουδέποτε ασθένησε, ούτε πάθη είχε, ούτε λογισμούς, ούτε όνειρα, αλλά και ούτε τα γυναικεία της (περίοδο). Δεν γεύτηκε σωματικό πόνο ποτέ και σε κανένα σημείο του σώματος, ενώ ψυχικό πόνο γεύτηκε κατά τη Σταύρωση του Χριστού. Η Παναγία λειτούργησε βιολογικά ως άγγελος μάλλον, παρά ως άνθρωπος. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Τους Χαιρετισμούς, πολύ τους αγαπά η Παναγία. Εμείς με τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή, τους λέγαμε σαν δουλεύαμε απ' έξω, 2-3 φορές την μέρα. Η Παναγία μας φανερώθηκε σε πολλούς Αγίους και τους υποσχέθηκε, ότι όποιος λέει τους Χαιρετισμούς της καθημερινά, θα τον φυλάει σ' αυτήν τη ζωή, αλλά και μετά θάνατο, θα τον υπερασπίσει ενώπιον του Δικαίου Κριτού. (ΓέρονταςΑρσένιοςΣπηλιώτης)
Την Κυρία Θεοτόκο, να μην Την λυπούμε, να Την έχουμε αδιαλείπτως στο στόμα μας. Το ''Θεοτόκε Παρθένε'' και το ''Θεοτόκε Παρθένε Χαίρε και Κεχαριτωμένη Μαρία...'', να μην λείπει από το στόμα μας. Έτσι να Την ικετεύουμε, να Την παρακαλούμε, γιατί χαίρεται η Παναγία, χαίρεται και ο Χριστός, όταν υμνολογούμε την Κυρία Θεοτόκο. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Αν εσύ αγαπάς και δεν θέλεις να στενοχωρήσεις την φυσική σου μάνα, φαντάσου ο Κύριος την Μάνα Του... Η Παναγία έχει το μισό στερέωμα του Ουρανού και την υπηρετούν και διατάζει τους Αγγέλους. (Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης)
Όποιος διαβάζει συνεχώς επί τρεις φορές την ημέρα τους Χαιρετισμούς της Παναγιάς, η Παναγιά θα του δώσει ό,τι της ζητήσει! Έχουμε πάρα πολλά παραδείγματα και θαύματα! (ΓέρονταςΜόδεστος)
Η Θεοτόκος δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε καν με το λογισμό και δεν έχασε ποτέ τη Χάρη, αλλά και Αυτή είχε μεγάλες θλίψεις. Όταν στεκόταν δίπλα στο Σταυρό, τότε ήταν η θλίψη Της απέραντη σαν τον ωκεανό και οι πόνοι της ψυχής Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτεροι, από τον πόνο του Αδάμ μετά την έξωση από τον Παράδεισο, γιατί και η αγάπη Της ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη, από την αγάπη του Αδάμ στον Παράδεισο. Και αν επέζησε, επέζησε μόνο με τη Θεία δύναμη, με την ενίσχυση του Κυρίου, γιατί το θέλημά Του ήταν να δει η Θεοτόκος την Ανάσταση και ύστερα, μετά την Ανάληψή Του, να παραμείνει παρηγοριά και χαρά των Αποστόλων και του νέου Χριστιανικού λαού. Εμείς δεν φτάνουμε στο πλήρωμα της αγάπης της Θεοτόκου και γι' αυτό δεν μπορούμε να εννοήσουμε πλήρως το βάθος της θλίψεώς Της. Η αγάπη Της ήταν τέλεια. Αγαπούσε άπειρα τον Θεό και Υιό Της αλλά αγαπούσε και το λαό με μεγάλη αγάπη. Και τί αισθανόταν άραγε, όταν εκείνοι, που τόσο πολύ η ίδια αγαπούσε και που τόσο πολύ ποθούσε τη σωτηρία τους, σταύρωναν τον αγαπημένο της Υιό; Αυτό δεν μπορούμε να το συλλάβουμε, γιατί η αγάπη μας για τον Θεό και τους ανθρώπους είναι λίγη. Κι όπως η αγάπη της Παναγίας υπήρξε απέραντη και ακατάληπτη, έτσι απέραντος ήταν και ο πόνος της, που παραμένει ακατάληπτος για εμάς. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
Έχετε την εικόνα της Παναγίας στο σπίτι σας; Καντήλι μπροστά στην εικόνα Της έχετε; Να πάρετε την Προστάτιδα και Βοηθό μας την Μητέρα μας, που είναι στους ουρανούς και στην γη, να την βάλετε στα σπίτια σας! Αυτή είναι η Βασίλισσα του Ουρανού και της γης! Εάν θα πάρετε αυτή Την προστάτιδα στα σπίτια σας και της διαβάζετε κάθε πρωί, με το καντήλι της αναμμένο τους Χαιρετισμούς της και το βράδυ την Παράκλησή της, θα την έχετε βοηθό σε όλη την ζωή σας και την στιγμή του θανάτου σας και την μέρα της Κρίσεως... Γνωρίζετε πόσο δύναται να βοηθήσει η Θεοτόκος Μητέρα μας μπροστά στο Θρόνο της Παναγίας Τριάδος; Εάν δεν υπήρχε Αυτή, πιστεύω ότι αυτός ο κόσμος, θα εχάνετο από πολύ παλαιότερα. (Γέροντας Κλέοπας Ήλιε)
Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, λαχταρούσε να δει την Υπεραγία Θεοτόκο. Όταν έφτασε στα Ιεροσόλυμα, τον πήγαν στο σπίτι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, όπου ζούσε η Υπεραγία Θεοτόκος. Όταν εισήλθε στο δωμάτιό της, ελευθερώθηκε μεμιάς από όλες τις μέριμνες και τις ανησυχίες του και τον κατέλαβε άφατη ειρήνη και χαρά. Να πως περιγράφει τη συνάντησή του με την Υπεραγία Θεοτόκο: ''Αν δεν είχα διδαχθεί στα νιάτα μου περί του Αληθινού Θεού, θα ήταν η Υπεραγία Θεοτόκος για μένα Θεός!'' (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
Πόσους αγώνες θα κάνει η Παναγία για να μας σώσει από την οργή του Θεού και εμείς μένουμε ως λίθοι αναίσθητοι; Ποιός ξέρει πότε η οργή του Θεού θα ξεσπάσει και με τι τιμωρία;... (π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης)
Δεν θα εγκαταλείψεις τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου. Θα χαιρετάς πάντα την Παναγία! (π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης)
Την Παναγία, μέχρι να γεννηθεί ο Χριστός, η Αγία Γραφή την λέει γυναίκα του Ιωσήφ. Από την στιγμή κατά την οποία γεννήθηκε ο Χριστός, την λέει μητέρα του παιδίου. Πουθενά δεν την ονομάζει γυναίκα του. ''Παρέλαβε το Παιδίον και την μητέρα Αυτού'' (Ματθ. 2,13). Γιατί δεν λέει: ''γυναίκα σου''; Σαν να λέει (στον μνήστορα Ιωσήφ), την γυναίκα την οποία ανέλαβες να προστατεύεις. (π. ΕπιφάνιοςΘεοδωρόπουλος)
Οι άνθρωποι που δεν έχουν τη χάρη της Παναγίας, είναι στα μάτια του Θεού ένα βρωμερό πράγμα!(Παναγόπουλος)
Αυτοί που δεν μπορούν να πιστέψουν, πως η Παναγία συνέλαβε Παρθένος και γέννησε το Χριστό, ας μας πουν, ποιοί ήταν οι γονείς του Αδάμ και της Έυας. Εκτός και αν δεν παραδέχονται, ότι ο Αδάμ και η Έυα ήταν υπαρκτά πρόσωπα. Και στις 2 περιπτώσεις, κρύβεται ο ίδιος ο τεχνίτης, ο Θεός. (Παναγόπουλος)
Η Παναγία είναι η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των πικραμένων, το ραβδί των τυφλών, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων, η μάνα των ορφανεμένων. Η θρησκεία του Χριστού είναι πονεμένη θρησκεία, ο ίδιος ο Χριστός καρφώθηκε απάνω στο ξύλο και η μητέρα του η Παναγία πέρασε κάθε λύπη σε τούτον τον κόσμο. Γι' αυτό καταφεύγουμε σε Κείνη που την είπανε οι πατεράδες μας: "Καταφυγή", "Σκέπη του κόσμου", "Γοργοεπήκοο", "Γρηγορούσα", "Οξεία αντίληψη", "Ελεούσα", "Οδηγήτρια", "Παρηγορίτισσα" και χίλια άλλα ονόματα, που δεν βγήκανε έτσι απλά από τα στόματα, αλλά από τις καρδιές, που πιστεύανε και που πονούσανε. (Κόντογλου)
Λίγο πριν αρχίσει η μάχη στα Δερβενάκια, στον ύπνο μου, μου μίλησε η Παναγία. Μου είπε, πως τέτοια νίκη, δεν θα έχουν ξαναδεί τα μάτια σας. (Κολοκοτρώνης)
Αγάπα την Παναγία με την καρδιά του Χριστού και αγάπα τον Χριστό με την καρδιά της Παναγίας.
Λίγο πριν φύγει η Παναγία από τούτο τον κόσμο, έκανε μόνο μία και μοναδική διδασκαλία, αφού ήταν πάντα σιωπηλή. Και είπε το εξής: Ο άνθρωπος μοιάζει με έμπορο και μακάριος εκείνος, που θα εμπορευτεί σωστά το χρόνο της ζωής του!
Ρωτήθηκε ένας γέροντας, που είχε το χάρισμα της διακρίσεως, τι αναπαύει την Παναγία μας περισσότερο; Και ο σοφός εκείνος γέροντας απάντησε: α) να αγαπήσουμε και να μνημονεύουμε το όνομα του Υιού Της, με την ευχή του Χριστού β) να αγαπήσουμε και να μιμηθούμε τη ζωή του Υιού Της και τη δική Της, μια ζωή γεμάτη αγάπη, ταπείνωση και αγνότητα και γ) να αγαπήσουμε και να κάνουμε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας, περιέχουν πάρα πολύ Χάρη!
Η Παναγία τους καταγινόμενους στους θείους της ύμνους ευεργετεί με δώρα και χαρίσματα Θεομητροπρεπή και Ουράνια.
Λέγοντας συνέχεια το: «ΧΑΙΡΕ ΝΥΜΦΗ ΑΝΥΜΦΕΥΤΕ», είναι σαν να καίς εκείνη την στιγμή ακοίμητο καντήλι στην Παναγία μας.
Όσο περισσότερο χαίρεται κανείς και αγάλλεται δοξάζοντας τη Θεοτόκο, τόσο περισσότερο λαμβάνει και τις δωρεές από το Θεό. Και όσο περισσότερο αγάπη έχει προς την Θεοτόκο, τόσο περισσότερο μετέχει της Χάριτος του Θεού. Διότι ο τιμών την Μητέρα, τιμά και τον Υιόν.
ΒοήθησέμεΠαναγίαμου:
Την ώρα του ΠΑΘΟΥΣ, διότι σκοτίζεται ο νους μου...
Την ώρα του ΠΕΙΡΑΣΜΟΥ, διότι παραλύει η θέλησή μου...
Την ώρα του ΠΟΝΟΥ, διότι κατακαίονται τα σωθικά μου...
Την ώρα του ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΥ, διότι δεν ελέγχω τον εαυτόν μου...
Την ώρα της ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ, διότι νομίζω πως χάνεται το παν...
Την ώρα του ΘΥΜΟΥ, διότι δεν ξέρω τί κάνω...
Την ώρα του ΦΟΒΟΥ, διότι τα έχω χαμένα...
Την ώρα της ΧΑΡΑΣ, διότι μπορεί να μην αντέξω στο βάρος της...
Την ώρα της ΑΓΑΠΗΣ για να είναι γνήσια....
Ω, Παναγιά μου, Δέσποινα, γλυκύτατη Παρθένα
εις τον αγώνα της ζωής, βοήθα με και εμένα.
Βοήθησε με Παναγιά, γλυκιά μου Παναγία,
γιατί η ζωή είναι θάλασσα, μεγάλη τρικυμία...
Και ναυαγός ευρίσκομαι μέσα στη βιοπάλη,
στη Χάρη Σου στηρίζομαι, Παρθένα τη μεγάλη.
Και σαν μητέρα ευσπλαχνική, ελπίζω να μας σώσεις,
και από ορατούς και αόρατους εχθρούς να μας γλιτώσεις.
Στη σκέπη των πτερύγων σου σκέπασε Παναγιά μου,
όλου του κόσμου τα παιδιά και ύστερα τα δικά μου.
Και φώτισέ τα, Παναγιά, Χριστό να ακολουθήσουν
και στον αγώνα της ζωής με πίστη να βαδίσουν.
Την πίστη, την πραότητα μην την αμελήσουν,
καθώς και την εγκράτεια, μην την καταπατήσουν.
Ναι, Παναγιά μου, Δέσποινα, λυπήσου και ευσπλαχνίσου
και άφεση αμαρτιών ζήτησε απ' τον Υιό Σου.
Να συγχωρήσει πταίσματα και τα αμαρτήματά μας,
να οδηγήσει στο καλό και εμάς και τα παιδιά μας.
Όσο άρρωστοι και αν είμαστε πνευματικά ή σωματικά, υπάρχεια γιατρειά: Η Παναγία!

Προβληματίζομαι στη ζωή μου; Υπάρχει λύση: Η Παναγία!

Καταποντίζομαι στην θάλασσα της ζωής; Υπάρχει σωσίβιο: Η Παναγία!

Με τυλίγει το σκοτάδι; Υπάρχει φως: Η Παναγία!

'Εχασα τον δρόμο μου στη ζωή μου; Υπάρχει πυξίδα: Η Παναγία!

Εκείνη θα μας οδηγήσει στον Χριστό, που είναι η σωτηρία μας...

Είδα μια μάνα να κοιτά το παιδί της που περπάτησε για πρώτη φορά. Το πρόσωπό της έλαμψε, τα μάτια της γέμισαν δάκρυα, η αγκαλιά της γέμισε με ευγνωμοσύνη. Θαύμασα για την αγάπη της, θαύμασα για το δέσιμό της με το παιδί της...
Είδα μια μάνα να κοιτά το παιδί της να σταυρώνεται χωρίς να φταίει σε τίποτα. Το σώμα του γεμάτο πληγές να καρφώνεται πάνω σε σταυρό. Άλλοι να το βρίζουν, άλλοι να το κοροϊδεύουν, άλλοι να παίζουν στα ζάρια τα ενδύματά του...
Και το πρόσωπό της μάνας αυτής έμεινε ατάραχο, τα μάτια της γέμισαν δάκρυα, το στόμα της όμως δεν άνοιξε, κραυγή και παράπονο δεν ακούστηκε η καρδιά της γέμισε συγχώρηση όταν στην αγκαλιά της έλαβε το τέκνο της νεκρό.
Θαύμασα αυτήν την μάνα, όχι γιατί δεν ούρλιαξε από πόνο, αλλά γιατί τον πόνο της τον έκανε αγάπη...και από μάνα του Θεανθρώπου έγινε Μάνα όλων μας....
Ρώτησαν κάποτε έναν φωτισμένο γέροντα, ποιό ρόλο έχει η Παναγία στον κόσμο και εκείνος, αντί απαντήσεως, τους είπε την εξής παραβολική ιστορία: ''Κάποτε στον Παράδεισο μπροστά στην όμορφη πόρτα του καθόταν ο Άγιος Πέτρος και καλοδεχόταν τα παιδιά του Θεού που είχαν κερδίσει τη Βασιλεία των Ουρανών. Σαν νύχτωσε, ο Άγιος έκλεινε τα θυρόφυλλα και μετρούσε στα τεφτέρια του πόσοι είχανε μπει στον Παράδεισο. Ύστερα έβαζε τα ονόματά τους πλάϊ σε εκείνους που ήδη ήταν μέσα απο καιρό και έβρισκε τον αριθμό. Το άλλο πρωϊ μετρούσε πάλι τους παραδεισένιους ανθρώπους και πήγαινε να ανοίξει την πόρτα. Μα για καιρό έβλεπε τούτο το παράδοξο. Ενώ αποβραδίς είχε μετρήσει πως αυτοί που είχαν μπει στον Παράδεισο ήταν δέκα, την άλλη μέρα μετρούσε άλλους 3 παραπάνω.Μα πως γίνεται αυτό σκεφτόταν. Μια και δύο πηγαίνει στο Χριστό και του λέει αυτό που τον απασχολεί. ''Να φυλάξεις βάρδια είπε ο Χριστός και ο Άγιος έσκυψε το κεφάλι και γύρισε στο διακονημά του''. Το ίδιο βράδυ ο Απόστολος Πέτρος φύλαξε κατά την προσταγή του Χριστού και σαν ξημέρωσε είχε έτοιμη απάντηση. ''Λοιπόν, είπε ο Κύριος, τί διαπίστωσες;''. Και ο Απόστολος Πέτρος του είπε: ''Το βράδυ...Κύριε....που κλείνει ο Παράδεισος ανεβαίνει η Μάνα Σου στα τείχη και βάζει τους ανθρώπους απο εκεί!''.
Ήταν κάποτε ένας αρχιληστής, ο οποίος είχε οργανώσει μια συμμορία και ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής. Είχε προσλάβει και έναν αρχιμάγειρα, για να τους μαγειρεύει τα πιο εκλεκτά και νόστιμα φαγητά. Μια μέρα, ένα μέλος της συμμορίας, συνέλαβε έναν γέροντα και τον έφερε στον αρχηγό του, στον αρχιληστή. Ο αρχιληστής άρχισε να τον ανακρίνει και οι απαντήσεις του γέροντα, πολύ τον ανάπαυαν. Ήρθε η ώρα του φαγητού και έδωσε ο μάγειρας το φαγητό στον αρχηγό, αλλά μόλις είδε τον γέροντα, άρχισε να τρέμει και να αλλάζει χρώματα το πρόσωπο του. Ο αρχιληστής, αμέσως κατάλαβε ότι κάτι συμβαίνει. Ο γέροντας, με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, κατάλαβε ακριβώς τι συμβαίνει και για να βοηθήσει την κατάσταση, ρωτάει τον μάγειρα: ''Σε εξορκίζω στο όνομα του Ιησού Χριστού, να μας πεις ποιός είσαι, ποιός σε έστειλε και τί κάνεις εδώ;''. Και ο μάγειρας, με φοβισμένη φωνή απάντησε: ''Εγώ είμαι δαίμονας και δεν είμαι άνθρωπος! Πήρα την μορφή αυτή και ήρθα να υπηρετήσω τον αρχιληστή, με αεντολή του σατανά, για να τον παρακολουθώ κάθε βράδυ, ώστε να δω ποιά βραδιά δεν θα πει τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, για να τον φονεύσω! Γιατί έκανε τόσα αμαρτήματα, που δεν έπρεπε άλλο να ζήσει! Τόσα χρόνια τον υπηρετώ, έχει κάνει τόσα εγκλήματα, αλλά δυστυχώς για μένα, κάθε βράδυ κάνει τους Χαιρετισμούς της Παναγίας και δεν μπορώ να τον φονεύσω!''. Αυτά είπε ο δαίμονας και έγινε άφαντος! Ο αρχιληστής χλώμιασε και φοβήθηκε πρώτη φορά στη ζωή του, τόσο πολύ. Το γεγονός αυτό έγινε η αιτία να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και τελικά να σωθεί! Τόσο πολύ μας βοηθάνε οι Χαιρετισμοί της Παναγίας, όταν τους διαβάζουμε καθημερινώς!...
Τον Δεκέμβριο του 2004 βγήκε από τα μέσα ενημέρωσης ένας μουσουλμάνος Σαουδάραβας από το Μπαχρεϊν και διηγήθηκε ζωντανό συγκλονιστικό γεγονός που έζησε και που άλλαξε όλη του τη ζωή.
Παντρεύτηκε πριν από χρόνια μια κοπέλα, πλούσια μουσουλμάνα, αλλά στείρα. Οπότε πέρασαν τα χρόνια και δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδιά, παρόλο που είχαν πολλά χρήματα και πήγαν σε πολλούς γιατρούς. Οι γονείς του έλεγαν να παντρευτεί και δεύτερη γυναίκα και να κρατήσει και την πρώτη αφού ο νόμος τους, επιτρέπει να έχουν μέχρι και τέσσερις γυναίκες. Εκείνος κουρασμένος και αρκετά στεναχωρημένος πήρε τη σύζυγο του να πάνε ταξίδι αναψυχής στη Συρία για να ξεκουραστούν λίγο. Στη Συρία ενοικίασε λιμουζίνα με οδηγό-ξεναγό να τους πάει σε όλα τα κοσμικά αξιοθέατα της Συρίας. Ο οδηγός πρόσεξε στο ζευγάρι που ξεναγούσε μια πικρία πόνο και θλίψη στα πρόσωπα τους. Αφού λοιπόν ξεκουράστηκαν καλά, πήρε το θάρρος και τους ρώτησε γιατί δεν φαινόντουσαν ευχαριστημένοι, μήπως άραγε έφταιγε ο ίδιος και δεν τους άρεσε κάτι στην ξενάγηση και την περιήγηση, που τους έκανε. Εκείνοι του ανοίχθηκαν και του εξήγησαν το πρόβλημα της ατεκνίας τους.
Ο μουσουλμάνος λοιπόν οδηγός τους είπε ότι εδώ στη Συρία οι Χριστιανοί και μάλιστα οι Ορθόδοξοι έχουν το μοναστήρι της Παναγίας της Σεϊντανάγια (-Σεϊντανάγια- αραβικά σημαίνει Δέσποινα Κυρία) και πολλοί άτεκνοι καταφεύγουν στη Θαυματουργική της εικόνα. Εκεί λοιπόν τους δίνουν από το φυτίλι του καντηλιού της θαυματουργής αυτής εικόνας και το τρώνε το καταπίνουν και τότε η «Μαρία» των Χριστιανών τους δίνει κατά την προαίρεση τους και την πίστη τους.
Ενθουσιασμένος λοιπόν ο Σαουδάραβας και η γυναίκα του λένε στο ξαναγό πήγαινε μας εκεί στη Σεϊντανάγια «τη Δέσποινα των Χριστιανών» κι αν γίνει το ποθούμενο και εάν αποκτήσουμε παιδί θα σου προσφέρω 20.000$ σε σένα και 80.000$ στο μοναστήρι. Πήγαν στη μονή έκαναν ότι έπρεπε και γυρίζοντας πίσω η γυναίκα βρέθηκε έγκυος. Σε μερικούς μήνες γέννησε ένα χαριτωμένο αγοράκι υγιέστατο και πανέμορφο, θαύμα της Παναγίας μας. Μόλις γέννησε η σύζυγός του, ο Σαουδάραβας ήθελε να εκπληρώσει, να πραγματοποιήσει το τάξιμο που είχε κάνει. Τηλεφώνησε λοιπόν στον οδηγό εκείνο να το παραλάβει από το αεροδρόμιο της Δαμασκού. Ο οδηγός όμως πανούργος και κακός ειδοποίησε άλλους δυο φίλους του για να πάνε μαζί στο αεροδρόμιο να παραλάβουν τον πλούσιο και κατόπιν δολίως να το σκοτώσουν και να λάβουν όσα χρήματα θα είχε μαζί του.
Πράγματι έτσι κι έγινε. Τον παρέλαβαν από το αεροδρόμιο. Καθ' οδόν χωρίς ο άμοιρος να γνωρίζει τι θα συνέβαινε, τους είπε ότι από τη χαρά του θα έδινε και στους φίλους του οδηγού από 10.000$. Αυτοί αντί να τον πάνε στο μοναστήρι, τον οδήγησαν σε έρημο μέρος, τον έσφαξαν κόβοντας του πρώτα το κεφάλι καθώς και τα υπόλοιπα μέρη του σώματός του χέρια και πόδια σε κομμάτια. Τους τύφλωσε όμως το πάθος από αυτήν την εγκληματική τους ενέργεια και αντί να τον πετάξουν εκεί τον έβαλαν στο μπορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου, αφού πήρανε μαζί τους χρήματα ρολόϊ και ότι είχε και ξεκίνησαν να πάνε σε άλλο ερημικό μέρος για να τον πετάξουν.
Στον εθνικό δρόμο τους χάλασε το αμάξι και στάθηκαν στη μέση του δρόμου. Για να δουν τι συνέβαινε και γιατί σταμάτησε η μηχανή και τους άφησε. Ένας περαστικός τους είδε και από μόνος του σταμάτησε με το αυτοκίνητο του να τους βοηθήσει. Εκείνοι όμως φοβούμενοι μήπως γίνουν αντιληπτοί για το φοβερό έγκλημα που είχαν διαπράξει προσποιήθηκαν ότι δεν θέλουν βοήθεια. Ο περαστικός οδηγός όμως φεύγοντας παρατήρησε να στάζει αίμα κάτω από το μπορτ μπαγκάζ και πιο κάτω ειδοποίησε την αστυνομία να πάνε να εξιχνιάσουν τι συνέβαινε, διότι αυτοί οι τρεις, του φάνηκαν ύποπτοι. Έφθασε η αστυνομία, είδαν οι αστυνομικοί το αίμα στο οδόστρωμα και δίνουν διαταγή να ανοίξουν το μπορτ μπαγκάζ. Μόλις άνοιξαν σηκώνεται και βγαίνει έξω ο Σαουδάραβας υγιείς ολοζώντανος με αίματα βέβαια αλλά ραμμένος. Μόλις τώρα τους λέει «... η Παναγία τελείωσε και τις τελευταίες ραφές του λαιμού μου εδώ μπροστά δείχνοντας το καρύδι του λαιμού του αφού μου έραψε όλο μου το σώμα πρώτα».
Ο κακοποιός εγκληματίας ταξιτζής και οι συνεργοί του, έχασαν τα λογικά τους, τρελάθηκαν και με χειροπέδες τους οδήγησαν στις ψυχιατρικές φυλακές. Φώναζαν σαν δαιμονισμένοι «...εμείς σε σκοτώσαμε εμείς σε κομματιάσαμε σου κόψαμε το κεφάλι πως ζεις;»
Ο Σαουδάραβας πήγε για πιστοποίηση του λαμπρού θαύματος. Τον είδαν ιατροδικαστές, εμπειρογνώμονες, αστυνομικοί και πιστοποίησαν με υπογραφές το θαύμα. Τα ράμματα ήσαν και είναι φανερά. Φαινόταν φρεσκοσυναρμολογημένος. Διεκύρυττε δε και ομολογούσε ότι «η Παναγία με έραψε και με ανάστησε δυνάμη του υιού της.» Κατόπιν ο ιαθείς και αναστηθείς κάλεσε τηλεφωνικώς όλους τους δικούς του και ήλθαν στη Συρία. Πήγαν στο μοναστήρι ευχαρίστησαν την Παναγία Σεϊντανάγια και πρόσφεραν δεήσεις και δοξολογίες και αντί του ποσού των 80.000$ που ήταν το τάξιμο του στην Παναγία Σεϊντανάγια, προσφέρει στη μονή το ποσό των 800.000$ για τη μεγάλη ευεργεσία που του προσέφερε η Παναγία μας. Ο ίδιος σήμερα αφηγείται συνεχώς το συγκλονιστικό αυτό θαύμα και αρχίζει πάντοτε λέγοντας: «όταν ήμουν μουσουλμάνος μου συνέβη αυτό κι αυτό δηλώνοντας ότι δεν είναι πλέον μουσουλμάνος, ούτε αυτός ούτε η οικογένεια του...» Το θαύμα αυτό τάραξε τις αραβικές μουσουλμανικές χώρες και όλη τη Μέση Ανατολή, δημιούργησε σάλο και φοβερή έκπληξη...
Κάποτε ένας Μοναχός, παρακαλούσε θερμά, για πολύ καιρό την Παναγία: ''Παναγία μου καλή, σε παρακλώ, αξίωσέ με να σε δω και ας χάσω το ένα μου μάτι!''. Πράγματι, η Παναγία παρουσιάστηκε στον Μοναχό και εκείνος έχασε το ένα του μάτι. Ήταν όμως τόσο γλυκιά η μορφή Της, που ένιωσε μεγάλη κατάνυξη και ο Μοναχός άρχισε πάλι να την παρακαλάει: ''Παναγία μου καλή, ας σε ξαναδώ και ας χάσω και το άλλο μου μάτι!''. Και πράγματι, αξιώθηκε ο Μοναχός να ξαναδεί την Παναγία. Όμως αντί να χάσει και το άλλο του μάτι, η Σπλαχνική και Πανάχραντη Μητέρα του Θεού, του χάρισε και το πρώτο μάτι! Και ο Μοναχός δεν σταματούσε να δοξάζει το Χριστό και την Παναγία και να βρέχει τη γη με δάκρυα ευγνωμοσύνης, χαράς και μετανοίας. Αυτή την Παναγία οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ευλαβούνται και αγαπούν...!!!
Ένας στρατιώτης παρόλη την κακή διαγωγή του, συνέχιζε να έχει ευλάβεια στην Παναγία. Μια φορά έτυχε να περιπλανηθεί σε ένα δάσος και πείνασε. Εκεί του παρουσιάστηκε η Παναγία, προσφέροντάς του εκλεκτό φαγητό, μέσα σε ένα πολύ ρυπαρό πιάτο. Ο στρατιώτης δεν θέλησε να το αγγίξει. ''Είμαι η Μητέρα του Θεού, του είπε και ήρθα να σου ανακουφίσω την πείνα σου''. ''Ναι, Δέσποινά μου, πώς να φάω σε ένα τόσο ρυπαρό δοχείο''. ''Αλλά και εσύ, του απαντά η Παναγία, πώς θέλεις να δεχτώ τις προσευχές σου, που βγαίνουν από τόσο βρώμικη καρδιά;'' και εξαφανίστηκε. Το όραμα αυτό έγινε αφορμή να μετανοήσει ο στρατιώτης και να αλλάξει διαγωγή και τρόπο ζωής.
Εσείς οι ιερείς είστε τρελοί που διδάσκετε το λαό, ότι η Παναγία είναι η Μητέρα του Θεού. Ο Θεός είναι το πρώτο ''Ον'' και δεν είναι δυνατόν να έχει μητέρα, έλεγε ένας μηχανικός σε έναν ιερέα. ''Έχεις δίκαιο, του απάντησε ο ιερέας. Ο Θεός σαν Θεός, δεν μπορεί να έχει μητέρα. Αλλά ο Θεός σαν άνθρωπος, μπορεί, μάλιστα πρέπει να έχει Μητέρα. Μπορούμε να πούμε για μια γυναίκα, πως είναι μητέρα του Πάπα, του Βασιλιά, του Επισκόπου, του Ιερέως;''. ''Βεβαίως!'', απάντησε ο μηχανικός. Και του είπε ο ιερέας: ''Και όμως γνωρίζουμε, ότι η μητέρα αυτή δεν έδωσε την εξουσία του Πάπα, του Βασιλέως, του Επισκόπου, του Ιερέως. Η Παναγία δεν έδωσε την ανθρώπινη φύση σε έναν άνθρωπο που έγινε Θεός, αλλά έδωσε την ανθρώπινη φύση σε έναν Άνθρωπο, που ήταν πάντα Θεός, πολύ πριν την εσάρκωσή Του...''.