Περί παθών "3"

• Τίποτε δεν βοηθάει τόσο τον άνθρωπο, στο να νικήσει τα πάθη του, όσο η αδιάλλειπτη νοερά προσευχή. Όποιος θέλει να απαλλαγεί από τα πάθη του, πονάει και αιμορραγεί. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
• Τα πάθη καλύπτουν την Θεία Χάρη, όπως η στάχτη την σπίθα. Με την άσκηση και την προσευχή, η καρδιά καθαρίζεται από τα πάθη, η σπίθα της Θείας Χάριτος αναζωπυρώνεται και η πιστός αισθάνεται τον Χριστό στην καρδιά του. (ΓέρονταςΓεώργιος Καψάνης)
• 3 είναι τα πάθη που κατακυριεύουν την ψυχή και αυτά δεν αφήνουν τον άνθρωπο να αποκτήσει τις αρετές και να είναι κοινωνός της ζωής του άλλου: η αιχμαλωσία, η οκνηρία και η λήθη. Τα πάθη αυτά είναι μία περίληψη όλων των κακών. Αιχμαλωσία είναι ό,τι με κυριεύει, ό,τι γενικώς έλκει την σκέψη και την καρδιά μου, δηλαδή το ενδιαφέρον, η απασχόληση με κάτι, το πάθος. Οκνηρία είναι, το να μην αντιμετωπίζω δραστήρια την πνευματική μου ζωή. Λήθη είναι, το να ξεχνάω τον Θεό, να ξεχνάω αυτό το οποίο έχω μπροστά μου... (Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης)
• Η σωματική άσκηση, μας παιδαγωγεί και μας βοηθάει, να μην ενεργούμε τα πάθη μας. Αυτά όμως παραμένουν μέσα μας σαν φίδια, απλώς δεν τα αφήνουμε να μας δαγκώσουν. Αλλά κάποια μέρα, που θα κοιμώμαστε κουρασμένοι, από τον πολύ αγώνα, τα φίδια θα γεννήσουν και δεν θα χωρούν μέσα μας, οπότε θα βγουν και θα δαγκώσουν τους άλλους. Αυτό παθαίνουμε, όταν επιδιδώμαστε μόνο στην σωματική άσκηση. Και αφού η σωματική άσκηση, δεν μπορεί να εξαλείψει στο βάθος την αμαρτία, όπως τον φθόνο, την οργή και τα υπόλοιπα, χωρίς νήψη δεν φθάνουμε στην καθαρότητα. (Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης)
• Τα πάθη και οι πειρασμοί είναι κακά, εν τούτοις είναι και καλά!!! Είναι δρόμοι που μας οδηγούν προς τον Θεό. Μας χαρίζουν μια εμπειρία ζωής. (Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης)
• Όταν βλέπουμε, ότι μας πολεμάει ένα πάθος, αμέσως να παρακαλούμε και να ικετεύουμε τον Κύριο και να λέμε: ''Χριστέ μου, βοήθησέ με, ενίσχυσέ με, με πολεμάει αυτό το πάθος. Έως πότε θα Σε πικραίνω με την παρακοή μου, μ΄αυτό το επίμονο πάθος, μ' αυτόν τον σκοτασμό που έχω μέσα μου, βοήθησέ με!''. Όταν ο Κύριος δει αυτόν τον πόνο και τα δάκρυά μας, θα μας βοηθήσει. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
• Όταν ο Χριστός κρύβεται από τη ζωή μας, οι άτακτες ορμές ξυπνούν και τότε με την εγκράτεια και την σκληρή άσκηση τις περικρατούμε. Σαν έρθει όμως ο Χριστός, δεν χρειάζεται να ορθώνουμε τείχη, γιατί τα πάθη συμμαζεύονται από μόνα τους, φοβούμενα την παρουσία Του. Ο 'Αγιος Πορφύριος έτσι λειτουργούσε. Ήθελε, αντί να σηκώνουμε τείχη για να περιορίσουμε το κακό, να ανοίξουμε την αγκαλιά μας στον Χριστό· Η παρουσία Του μαραίνει τα πάθη. (Γερόντισσα Παναρέτη)
• Οι άνθρωποι αποφεύγουν τη μέθη, την πορνεία, το κλέψιμο και άλλα παρόμοια πάθη (απ'αυτά οι περισσότεροι φυλάγονται), ενώ αδιαφορούν για τα πολύ χειρότερα ψυχικά πάθη όπως φθόνος, μνησικακία, περιφρόνηση, δολιότητα και φιλαργυρία που είναι η ρίζα των κακών. Για ορισμένους τούτο ασφαλώς θα είναι ακατανόητο και δυσκολοχώνευτο. Αυτά σας τα έγραψα όχι για να σας δικαιολογήσω αλλά για να τα γνωρίζετε και έτσι να μπορείτε να καταλαβαίνετε την πνευματική ζωή από μια ευρύτερη άποψη. (ΓέρονταςΑλεξέγιεβΙωάννης - 1873-1958 ΠνευματικόςτηςμονήςΒαλαάμ)
• Η πιο απλή οδός είναι να υπακούομε και να μην επιβάλλουμε το θέλημά μας. Αυτός είναι ο ισχυρότερος πόλεμος εναντίον των παθών. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
• Η απαλλαγή από τα πάθη είναι αποτέλεσμα της αδιαλλείπτου προσευχής. (ΓέρονταςΑρσένιοςΜπόκα)
• Μην τρέφεις υπερβολικά το σώμα σου και οι ακάθαρτοι λογισμοί θα ελαττωθούν στην καρδιά σου. Και εάν κόψουμε τους λογισμούς, θα κόψουμε και τα πάθη μας. (Γέροντας Αρσένιος Μπόκα)
• Τα πάθη είναι αμαρτίες, δηλαδή παρακοές στο Θεό, οι οποίες επαναλαμβάνονται πολλές φορές. Έτσι αποκτάει κανείς σιγά-σιγά, μια κακή συνήθεια και κατόπιν κάνει πολύ εύκολα την όποια συγκεκριμένη αμαρτία. Τότε, έχει πλέον αποκτήσει, όπως λέμε, το πάθος που συνδέεται με αυτήν την αμαρτία. Αν κάποιος για παράδειγμα, δεν ελέγχει το φαγητό (ποσότητα και ποιότητα), αν δεν συγκρατείται (νηστεύει) σιγά-σιγά αποκτάει το πάθος της γαστριμαργίας ή της λαιμαργίας ή και τα δύο. (Ιερομόναχος Σάββας ο Αγιορείτης)
• Πάθος είναι η επανάληψης και σταθεροποίησης μιας ηθικής ασθένειας, μιας αμαρτίας π.χ της πλεονεξίας, της μέθης, της ακολασίας. Ενώ ένα αμάρτημα είναι μία μεμονωμένη ηθική πτώσης, μία συγκεκριμένη παράβασης του ηθικού νόμου. Το πάθος είναι ριζωμένη κατάστασης κακίας, είναι η κατάληψης της ανθρωπινής ψυχής από την ηθική ασθένεια. Η αμαρτία έχει γίνει κυρίαρχος της ψυχής. Δεν την προσβάλλει πλέον από έξω. Την έχει υποδουλώσει σε πράγματα και καταστάσεις και είναι ανίκανη να αντιδράσει. (Ιερομόναχος Βενέδικτος ο Αγιορείτης)
• Η παρουσία των παθών έχει τραγικές συνέπειες στην ανθρώπινη ύπαρξη: α) Τα πάθη αιχμαλωτίζουν και υποδουλώνουν τον άνθρωπο, ο όποιος χάνει την ελευθερία του καί γίνεται δούλος των παθών β) Η ψυχή του ασθενεί. Δεν αισθάνεται τα πνευματικά του χαρίσματα ούτε μπορεί να τα επιθυμήσει. Βέβαια, δεν είναι δυνατόν όλοι να φθάσουν στην απάθεια, μπορούν όμως όλοι να σωθούν, όλοι να συμφιλιωθούν με τον Θεό γ) Τα πάθη στέκονται σαν διάφραγμα και μεσότοιχος μπροστά στις κρυμμένες αρετές της ψυχής. Και αν δε γκρεμιστούν αυτά τα τείχη με τις αρετές, δεν μπορούν να φάνουν τα πνευματικά χαρίσματα που βρίσκονται πίσω από αυτά. Έτσι ο άνθρωπος βρίσκεται συνέχεια μέσα στο σκοτάδι και δεν μπορεί να βγει στη χώρα της ζωής και του φωτός. Ένας φιλάργυρος π.χ. δεν γνωρίζει τη χαρά της ελεημοσύνης, ούτε ο πόρνος την ηδονή της σωφροσύνης, ούτε ο φιλόκοσμος την χάρη των δακρύων και του πένθους. Όλοι αυτοί βρίσκονται σαν σε μία νυχτομαχία και ψηλαφούν το σκότος. Διότι το φως ανήκει στους αγαθούς καί σ' εκείνους πού έχουν καθαρίσει την ψυχή τους από τα πάθη και δ)τα πάθη, μας διώχνουν από το φως και την ζωή. Και επειδή το φως και η ζωή είναι ο Χριστός, τα πάθη μας διώχνουν από τον Θεό, που είναι η Ζωή, και μας οδηγούν στον θάνατο. (Ιερομόναχος Βενέδικτος ο Αγιορείτης)
• Βασική προϋπόθεση για την κάθαρση των παθών είναι, το να γνωρίσει καλά κάποιος το πάθος του. Αν δεν το γνωρίσει, δεν μπορεί να το θεραπεύσει. Αυτός που αξιώθηκε να δει τον εαυτό του και να γνωρίσει τα πάθη του, θεωρείται ανώτερος, απ' αυτόν που είδε αγγέλους. Η ησυχία προσφέρει μεγάλη βοήθεια στον άνθρωπο για να γνωρίσει τα πάθη του. Την επίγνωση των αμαρτιών καί των παθών ακολουθεί η μετάνοια. Με την μετάνοια ο άνθρωπος επιστρέφει στο Θεό και μεταβαίνει από το χώρο της αμαρτίας στο χώρο της αρετής. (Ιερομόναχος Βενέδικτος ο Αγιορείτης)
• Όπως σπέρνει ο άνθρωπος σπόρο, έτσι και ο Σατανάς ρίχνει στην καρδιά μας και στο μυαλό μας, τις κακίες του! Και αν εκείνα ''τα σπόρια'' του τα δεχόμαστε, τότε αυτά φυτρώνουν! Και αν φυτρώσουν και αρχίσουν να κάνουν ρίζες, τότε αλίμονό μας! Δύσκολα κόβονται! Και αυτό ισχύει για όλες τις παθήσεις (πάθη). Βλέπετε και να μην είναι κάποιος κακός, όταν μάθει να καπνίζει και περάσει καιρός, λέει: ''Δεν μπορώ, δεν κόβεται!''. Δηλαδή όλες οι παθήσεις (πάθη) που έχει ο άνθρωπος μέσα του, αν δεν τις κόψει από την αρχή, ύστερα γίνονται σαν τοίχος! (παπά - Διονύσιος της Κολιτσού ο Ρουμάνος)
• Υπερηφάνεια και ακηδία είναι πολύ ταιριαστό ζευγάρι! (π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος)
• Η ψυχή μας μοιάζει με ένα ντουλάπι, με πολλά μπουκαλάκια από σπορικά. Έξω από κάθε μπουκαλάκι, υπάρχει μια ετικέτα, όπου αναγράφεται το αντίστοιχο πάθος. Έτσι σε κάθε μπουκαλάκι, υπάρχουν τα σπέρματα του κάθε πάθους. Όσο μένουν αυτά τα σπόρια μέσα στα βαζάκια, δεν μπορούν να φυτρώσουν. Και δεν είμαι εγώ υπεύθυνος εάν όπως γεννήθηκα, κουβαλάω αυτό το ντουλαπάκι με αυτά τα σπορικά. Υπεύθυνος θα είμαι, όταν θα ανοίξω ένα ή περισσότερα μπουκαλάκια και δώσω τις συνθήκες στα σπέρματα που περιέχονται σ' αυτά να φυτρώσουν, να αυξηθούν και να καρποφορήσουν το κακό καρπό. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
• Το να ελέγχουμε την ποσότητα και το είδος της τροφής που καταναλώνουμε είναι βασικό στοιχείο της πνευματικής ζωής. Όταν ελέγξουμε την γαστριμαργία, μπορούμε ευκολότερα να ελέγξουμε και τα υπόλοιπα πάθη. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
• Οφείλουμε όχι να νεκρώσουμε το πάθος, αλλά να το μεταμορφώσουμε. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
• Νίκησες ένα πάθος και νιώθεις δυνατός, ισχυρός, βέβαιος, άτρωτος και υπέροχος; Κατακρίνεις και υποτιμάς τους αδυνάτους; Άστο... δεν σε βοήθησε ο Θεός. Ο ''διάβολος'' το έκανε... Όταν ο Θεός μας βοηθάει να βγούμε από ένα πάθος, η έξοδος από αυτό, μας βρίσκει ταπεινούς, γλυκούς, ήρεμους, ήσυχους, αγαπητικούς προς τους άλλους, δίχως κατάκριση και έπαρση, μαλακωμένους και κυρίως ευσπλαχνικούς με όλους. Δεν τα νιώθεις όλα αυτά; Τότε καλύτερα σε συνέφερε το πάθος, παρά η «αρετή» σου... (π. ΧαράλαμποςΠαπαδόπουλος)
• Πάθος: Αμαρτία που χρονίζει. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
• Όταν νικήσεις όλα τα πάθη, τελευταία μένει η υπερηφάνεια, από την οποία εάν νικηθείς, δεν κατόρθωσες τίποτα. Αν δεν φυλαχετείς απ' αυτήν, θα χάσεις όλους τους κόπου σου. Όπως έπαθε ο Φαρισαίος, εκείνος ο οποίος κατόρθωσε πολλές αρετές και έπειτα τον νίκησε η υπερηφάνεια. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
• Ο Ελεάζαρ πέτυχε μια περίφημη νίκη, όταν φόνευσε τον ελέφαντα, ο οποίος πέφτοντας, σκότωσε τον Ελεάζαρ και έμεινε αυτός πεθαμένος, κάτω από το θηρίο, επειδή δεν φρόντισε να φυλαχτεί. Έτσι και εσύ, όταν νικήσεις ένα πάθος, σκέψου ότι σκότωσες ένα θηρίο, αλλά αν δεν φυλαχτείς καλά, να φύγεις δηλ. μακριά από την υπερηφάνεια, αυτή η νίκη θα σε θανατώσει και αν και νικητής, μάλλον θα νικηθείς και θα σκοτωθείς από μόνος σου. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
• Όπως εκείνος που μπήγει στο ξύλο ένα καρφί και όσο το χτυπάει με το σφυρί, τόσο το καρφώνει στερεότερα, έτσι και εμείς κάθε φορά που αμαρτάνουμε, ριζώνει η αμαρτία βαθύτερα μέσα στην ψυχή μας, σαν να την χτυπούσαμε με το σφυρί και είναι δύσκολο μετά να την ξεριζώσουμε. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
• Αλκοολισμός στα πάθη. Αυτή είναι η αρρώστιά μας. Μόλις ξυπνήσουμε το πρωί... χωρίς δεύτερη σκέψη, ψάχνουμε τις δόσεις ικανοποίησης της αβασάνιστης φιλαυτίας μας. Για τόσο χάλι μιλάμε... (ΕίπεΓέρων)
• Όλοι εν δυνάμει είμαστε πόρνοι, μοιχοί, αλκοολικοί. εγκληματίες ή κλέφτες, αλλά ο καλός Θεός, μας αναβαστά και μας συγκρατεί με ένα λουρί και έτσι τα πάθη αυτά βρίσκονται μέσα μας σε ύπνωση. Αν όμως ο Χριστός αφήσει λίγο λάσκα το λουρί μας, τότε να δεις πώς θα καταντήσουμε... να μας κλαίνε οι ρέγγες!... (ΕίπεΓέρων)
• Οι άνθρωποι είναι αστείοι. Θέλουν να αποκαλούνται από τους άλλους ανθρώπους, με την τιμητική έκφραση κύριος τάδε ή κυρία τάδε, όταν την ίδια στιγμή είναι δούλοι των παθών τους. (Παναγόπουλος)
• Όταν τα αμαρτωλά πάθη ρίξουν ρίζες μέσα μας, με την μακρά συνήθεια γίνονται, όπως και τα χρόνια νοσήματα, δυσκολοθεράπευτα... (Τρεμπέλας)
• Είναι βασιλικότερο να νικάς τα πάθη και τις αδυναμίες σου, από το να νικάς στην μάχη τον εχθρό. (Μέγας Αλέξανδρος)
• Δεν υπάρχει αγριότερο θηρίο από τον άνθρωπο, όταν κατέχει δύναμη ίση, με το πάθος του! (Πλούταρχος)
• Είναι αδύνατο να θεωρείται ελεύθερος αυτός που είναι δούλος στα πάθη του και κυριαρχείται από αυτά. (Πυθαγόρας)
• Χειρότερο είναι να είσαι δούλος των παθών, παρά των τυράννων. (Πυθαγόρας)
• Συνήθιζε τον εαυτόν σου, να γίνει κυρίαρχος: α) στην κοιλιά σου και στον ύπνο β) στην γενετήσια ορμή σου (αφροδισιακά) και γ) στον θυμό σου. (Πυθαγόρας)
• Το κακό κατά τη γένεσή του καταπνίγεται με ευκολία. Λίγο μετά όμως ισχυροποιείται, με την ανοχή απέναντι σε αυτό. (Κικέρων)
• Πραγματικός ήρωας είναι εκείνος, που κατορθώνει και νικά τα πάθη του. (Αναξίμανδρος)
• Ο άριστος από τρία πράγματα φαίνεται: όταν είναι νέος και το αίμα του βράζει, φυλάγεται από τη σαρκική ηδονή. Όταν φτάσει στην ακμή του και το αίμα του έχει πήξει, φυλάγεται από τη φιλονικία. Όταν φτάσει στα γηρατειά και το αίμα του έχει εξασθενήσει, φυλάγεται από τη λαιμαργία. (Κομφούκιος)
• Κάτω από τα δυνατά πάθη, συνήθως κρύβεται μια αδύνατη θέληση. (Κλιουτσέφσκι)
• Κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας, 8 είναι τα θανάσιμα πάθη: α) γαστριμαργία β) πορνεία γ) φιλαργυρία, δ) οργή ε) λύπη στ) ακηδία ζ) κενοδοξία και η) υπερηφάνεια.
• Τα πάθη μας πρέπει να τα σταυρώνουμε, όχι να σταυρώνουμε τους άλλους με αυτά.
• Το να νομίζει κανείς ότι ένα μικρό πάθος δεν μπορεί να τον βλάψει, είναι σαν να πιστεύει, ότι μια σπίθα δεν μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιά.
• Πάθος είναι η εγκατάλειψη της ψυχικής απλότητας υπέρ της γοητείας των πραγμάτων.
• Είναι σπουδαιότερο να απαλλάξεις την ψυχή σου από τα πάθη και να την στρέψεις προς το Θεό, παρά να κάνεις θαύματα.
• Όπως το σίδηρο έλκεται από τον μαγνήτη, έτσι και εκείνος που χρόνισε στα πάθη, έλκεται απ' αυτά και χωρίς να το θέλει.
• Οι αλυσίδες των παθών είναι τόσο ελαφρές στην αρχή, που δεν τις νοιώθουμε. Ύστερα γίνονται τόσο βαριές, που δεν μπορούμε να τις σπάσουμε!...
• Κάτω απ' τα δυνατά πάθη, συνήθως κρύβεται μια αδύνατη θέληση.
• Γιάτρεψε συ τα πάθη σου και ύστερα τα δικά μου...
• Το κακό δέντρο θέλει από την αρχή ξερίζωμα.
• Βρέθηκε κάποιος μεγάλος Γέροντας με τους μαθητές του σε ένα τόπο, που ήταν διάφορα κυπαρίσσια, μικρά και μεγάλα. Και λέει ο Γέροντας σ' έναν από τους μαθητές του: ''Ξερίζωσε τούτο το κυπαρισσάκι''. Ήταν, βέβαια, πολύ μικρό και αμέσως, με το ένα χέρι, το ξερίζωσε ο αδελφός. Μετά του δείχνει ο Γέροντας, ένα άλλο, μεγαλύτερο από το πρώτο και του λέει: ''Ξερίζωσε και τούτο''. Και αυτός, αφού το κούνησε και με τα δυό του χέρια, το ξερίζωσε και εκείνο. Πάλι του δείχνει ο Γέροντας ένα ακόμα μεγαλύτερο και αυτός με περισσότερο κόπο, το ξερίζωσε και εκείνο. Του δείχνει και άλλο, ακόμα μεγαλύτερο και αυτός, αφού το κούνησε πολύ και αφού κουράστηκε και ίδρωσε, το έβγαλε και εκείνο. Μετά του δείχνει ο Γέροντας και άλλο, ακόμα πιο μεγάλο και αυτός, αφού κόπιασε πολύ και ίδρωσε, δεν μπόρεσε να το ξεριζώσει. Μόλις λοιπόν τον είδε ο Γέροντας, ότι δεν μπορούσε, έδωσε εντολή σε άλλον αδελφό να σηκωθεί και να τον βοηθήσει. Έτσι κατάφεραν και οι δυό μαζί, να το ξεριζώσουν. Τότε λέει ο Γέροντας στους αδελφούς: ''Να, έτσι ακριβώς είναι τα πάθη, αδελφοί μου. Όσο είναι μικρά, αν θέλουμε, μπορούμε εύκολα να τα κόψουμε. Αν όμως ριζώσουν μέσα μας βαθύτερα, δεν μπορούμε πιά, ακόμα και αν κοπιάσουμε, να τα κόψουμε μόνοι μας, εκτός αν έχουμε την βοήθεια μερικών Αγίων, που μετά το Θεό, θα μας συμπαρασταθούν.
• Μια μοναχή ενός μοναστηριού, πήγε στον ηγούμενο και του είπε τα εξής: ''Απάλλαξε με γέροντα, από το διακόνημά μου. Είμαι πολύ οξύθυμη και ανυπόμονη. Συχνά οργίζομαι και προσβάλλω τις αδελφές με την ασυγκράτητη γλώσσα μου. Μόνο όταν θα κλειστώ στο κελλί μου, με τη βοήθεια του Θεού και τις προσευχές σου, δεν θα στενοχωρώ καμμία''. ''Και το φίδι, της απάντησε ο ηγούμενος, όταν βρίσκεται στη φωλιά του δεν δαγκώνει. Ωστόσο παραμένει φίδι και το δηλητήριό του είναι μέσα του. Έτσι και τα πάθη που δεν νικήθηκαν με την πάλη και με τη Χάρη του Θεού, όχι μόνο δεν φεύγουν στην ησυχία του κελλιού, αλλά δυναμώνουν κιόλας!''. ''Και τότε τί να κάνω γέροντα;''. ''Ζήτησε την ενίσχυση του Κυρίου για την διόρθωσή σου. Και μετά από κάθε πτώση σου, να ζητάς χωρίς χρονοτριβή συγχώρηση, από την αδελφή που λύπησες. Να ταπεινώνεσαι, να συντρίβεσαι, να κατακρίνεις τον εαυτόν σου και δεν θα στερηθείς το Θείο Έλεος...''.
• Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής, οδήγησε τους φοιτητές του σε μια μεγάλη αίθουσα νοσοκομείου και τους είπε:
  - Κοιτάξτε από μακρυά και να μου πείτε, ποιός άρρωστος είναι ο πιο βαρειά.
  Ένσς φοιτητής παρατήρησε σε μία γωνία ένα φτωχό και είπε:
  - Αυτός εκεί κάτω, είναι ο πιο βαρειά.
  - Πώς το κατάλαβες; ρώτησε ο καθηγητής.
  Και ο φοιτητής απάντησε:
  - Γιατί πρόσεξα, ότι έχει το πρόσωπό του γεμάτο μύγες και δεν έχει τη δύναμη να τις διώξει.
  Έτσι και εκείνος, που ενώ τα πάθητον έχουν κυριεύσει καιδεν καταβάλλει καμμία προσπάθεια να τα εξαλείψει, είναι ο πιο βαρειά άρρωστος...
• Ένας χοιροβοσκός διηγόταν τον τρόπο με τον οποίο κατόρθωνε κάθε φορά να οδηγεί τους χοίρους στο σφαγείο: ''Επειδή αγαπούν πολύ τα κουκιά, πηγαίνω μπροστά από το κοπάδι και που και που ρίχνω μερικά κουκιά πίσω μου. Οι χοίροι τρέχουν ποιός να πρωτοαρπάξει και η προσοχή τους είναι όλη στραμμένη στον δρόμο, για να καταβροχθίσουν τα κουκιά που ρίχνω. Έτσι, χωρίς πολύ κόπο, τους οδηγώ στο σφαγείο''. Ένα είδος χοιροβοσκού είναι ο Διάβολος, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να παραπλανήσει τους ανθρώπους, σέρνοντάς τους μακριά από τον Θεό, στην αιώνια καταστροφή. Με μια σακκούλα στο χέρι προχωρεί ρίχνοντας που και που στις ψυχές που τον ακολουθούν, ό,τι είδους ''κουκιά'' μπορούν να δουλώσουν τον καθένα. Σε άλλον ηδονές, σε άλλον δόξα, σε άλλον την ματαιοδοξία, την επιδεικτικότητα κλπ. Και ο άνθρωπος προχωρεί για το σφαγείο της αιωνίας απώλειας. Ω, αν σηκώναμε τα μάτια μας και βλέπαμε που μας οδηγούν τα πάθη μας, θα αλλάζαμε πορεία και θα αναζητούσαμε τον δρόμο που οδηγεί στον Ουρανό.