Περί πατρίδας

Ένας που δεν αγαπάει τον Θεό, την οικογένειά του, δεν αγαπάει τίποτε και φυσικά δεν αγαπάει ούτε την πατρίδα του, γιατί η πατρίδα είναι μια μεγάλη οικογένεια. Δεν πιστεύει ο άνθρωπος στον Θεό και μετά ούτε γονείς, ούτε οικογένεια, ούτε χωριό, ούτε πατρίδα υπολογίζει... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Στα θέματα της πίστεως και της πατρίδος, δεν χωράνε υποχωρήσεις. Πρέπει να είναι κανείς αμετακίνητος, σταθερός. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν ακόμη Έλληνες που πονούν για την πατρίδα. Ένας αεροπόρος, επειδή είχαν παραβιάσει τα σύνορα Τουρκικά αεροπλάνα, έκανε προσπάθεια να το προσπεράσει λίγο, για να βγάλει φωτογραφία και να αποδείξει, ότι παραβίασαν τα σύνορα. «Παράτησέ το», του φώναζε ο άλλος από τον ασύρματο, αλλά εκείνος επέμενε, προσπαθούσε... Ο Τούρκος εν τω μεταξύ είχε μεγαλύτερο αεροπλάνο και έτρεχε πιο πολύ και το πήγαινε πιο χαμηλά, μέχρι που ο Έλληνας, ο καημένος, βούλιαξε στην θάλασσα! Και είναι άλλοι που μόνο βόλτες κάνουν με το αεροπλάνο! Πόσο διαφέρει δηλαδή!... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Το πατριωτικό τραγούδι ξυπνάει την αγάπη για την πατρίδα, τονώνει τον ηρωισμό, εμψυχώνει και αναστατώνει... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Μην με προτρέπετε να φύγω... Μάχαιρα θα περάσει τους δρόμους της Κων/πόλεως και των άλλων πόλεων των Χριστιανικών επαρχιών. Θέλετε να καταφύγω μεταμφιεσμένος σε ένα πλοίο ή να κλειστώ σε ένα σπίτι κάποιου ευεργετικού πρεσβευτού και να ακούω πως οι δήμιοι κατακρεουργούν, τον χηρεύσαντα λαόν. Όχι! Γι' αυτό είμαι Πατριάρχης. Για να σώσω το Έθνος μου... Όχι για να εξολοθρευτεί εξαιτίας μου, δια χειρός των γενιτσάρων. Ο θάνατός μου θα ωφελήσει περισσότερο, παρά η ζωή μου. Οι ξένοι Χριστιανοί ηγεμόνες θα καταπλαγούν από τον άδικό θάνατό μου και δεν θα μείνουν αδιάφοροι, όταν η πίστη τους εξυβριστεί στο πρόσωπό μου. Οι Έλληνες, οι άνδρες της μάχης, θα πολεμήσουνε με μεγαλύτερη μανία. Και τούτο φέρει ως νίκη την νίκη. Είμαι βέβαιος γι' αυτό! (Άγιος Γρηγόριος Ε' Πατριάρχης Κων/πόλεως ο Ιερομάρτυρας 1751 - 1821)
Αν με ρωτούσατε ποιά είναι η υψηλότερη φιλοπατρία που θα μπορούσε ένας πολίτης να διαθέσει υπέρ της πατρίδας του, θα σας έλεγα είναι αυτή: Το να μην αμαρτάνει ο ίδιος και να βοηθάει με κάθε τρόπο την πατρίδα του να ανεβαίνει πνευματικά. Το να ζει δηλ. αληθινή Χριστιανική ζωή. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Η αγάπη που νοιώθει κανείς για την πατρίδα του, προέρχεται από την αγάπη που ένοιωσε για την μητέρα του στην παιδική του ηλικία. (Πυθαγόρας)
Αγαπώ τα παιδιά μου, αλλά πιο πολύ αγαπάω την πατρίδα μου. (Πλούταρχος)
Η πατρίδα δεν πρέπει να είναι μητέρα των πλουσιοπαίδων και μητριά των φτωχοπαίδων. (Κοραής)
Η πατρίδα θέλει αρετή και όχι κατασκόπους. (Μακρυγιάννης)
Όταν μου πειράζουν την πατρίδα μου και θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω και ό,τι θέλουν ας μου κάμουν. (Μακρυγιάννης)
Πριν από όλα, να φυλάξετε την ψυχή σας, την πίστη σας και την πατρίδα σας. Εμείς περισσότερο από τα ντουφέκια, με την πίστη μας στον Χριστό και την αγάπη μας στην Πατρίδα, ελευθερώσαμε την Ελλάδα. (Κολοκοτρώνης)
Εμείς όταν πιάσαμε τα άρματα, είπαμε (θα πολεμήσουμε) πρώτα υπέρ πίστεως και ύστερα υπέρ πατρίδος. (Κολοκοτρώνης)
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία, από το να στερηθεί κανείς την πατρίδα του. Μπορείτε να εξορίσετε έναν άνθρωπο από την πατρίδα του, αλλά δεν μπορείτε να εξορίσετε την πατρίδα του από την καρδιά του. (Ευρυπίδης)
Η πατρίδα κάθε ανθρώπου βρίσκεται εκεί, όπου ζει καλύτερα. (Αριστοφάνης)
Όποιος αγαπάει τον εμφύλιο πόλεμο, δεν έχει πατρίδα. (Αριστοφάνης)
Μονάχα όποιος αγαπάει την πατρίδα του, ξέρει να αγαπάει και όλο τον κόσμο. (Μοντεσκιέ)
Όποιος δεν αγαπάει την πατρίδα, δεν μπορεί να αγαπάει τίποτε. (Τζόνσον)
Μη ρωτά τι έκανε η πατρίδα σου για σένα, αλλά σκέψου τι έκανες εσύ για την πατρίδα σου. (Ρ. Κένεντυ)
Χίλιες πλούσιες ξενιτιές, δεν κάνουν μια φτωχή και άσημη πατρίδα.
Το αηδόνι σε χρυσό κλουβί το βαάλανε, ''αχ, πατρίδα μου!'', είπε.
Όλο το αίμα όπου χυθεί

για θρησκεία και για πατρίδα

όμοια έχει την τιμή. (Σολωμός)

Πάντα κι όπου σ' αντικρίζω, με λαχτάρα σταματώ,
υπερήφανα δακρύζω, ταπεινά σε χαιρετώ.

Δόξα αθάνατη στολίζει κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει της πατρίδος η ψυχή.

Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει τ' αγεράκι τ' αλαφρό,
μοιάζεις κύμα, που σαλεύει με χιονόλευκον αφρό.

Κι ο σταυρός που λαμπυρίζει στην ψηλή σου κορυφή,
είν' ο φάρος που φωτίζει μίαν ελπίδα μας κρυφή.

Σε θωρώ κι αναθαρρεύω και τα χέρια μου χτυπώ,
σαν αγία σε λατρεύω, σα μητέρα σ' αγαπώ.

Κι απ' τα στήθη μου ανεβαίνει μία χαρούμενη φωνή:
«Νάσαι πάντα δοξασμένη, ω Σημαία γαλανή!» (Ιωάννης Πολέμης)

Κάποιος συμπατριώτης του Αναξαγόρα τον κατηγόρησε, ότι δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την πατρίδα του και εκείνος του απάντησε: ''Απεναντίας, ενδιαφέρομαι πάρα πολύ για την πατρίδα μου'' και του έδειξε τον Ουρανό.
Οι Τούρκοι (επί Τουρκοκρατίας), πολιορκημένοι μέσα στην Ακρόπολη, μη έχοντας άλλο μολύβι για βόλια (τους τελείωσαν οι σφαίρες), χαλούσαν τις κολόνες που είχαν που είχαν μέσα τους, για στερεότητα, αυτό το μέταλλο. Οι Έλληνες μόλις πήραν είδηση την καταστροφή, τους έστειλαν μήνυμα να σταματήσουν αυτόν το χαλασμό και θα τους στειλουν οι ίδιοι βόλια! Έτσι και έγινε. Οι Έλληνες ραγιάδες έστελναν βόλια στους Τούρκους για να τους σκοτώσουν, παρά να βλέπουν να καταστρέφουν ό,τι σεβάστηκαν οι αιώνες. Εξαγόρασαν με το αίμα τους τα ιερά εκείνα μάρμαρα! Και αυτό για την αγάπη προς την Πατρίδα τους!
Κάποιος ανόητος Αθηναίος, κορόϊδευε μια μέρα τον Ανάχαρση, έναν από τους 7 σοφούς της Αρχαίας Ελλάδος, γιατί ήταν ''βάρβαρος''. Ο Ανάχαρσης, που ήταν πράγματι Σκύθης, απάντησε χωρίς να ταραχτεί: ''Είναι καλύτερα να ντρέπεται κανείς για την πατρίδα του, παρά να ντρέπεται η πατρίδα του γι' αυτόν''. Ο άνθρωπος δίνει αξία στον τόπο και όχι ο τόπος στον άνθρωπο.

***