Περί πραότητας

• Μακάριοι οι πραείς ότι αυτοί κληρονομήσουσιν την γην. [Ευτυχισμένοι είναι οι πράοι, διότι αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη (του παραδείσου).] (Κατά Ματθαίον 5,5)
• Εν πραότητι παιδεύοντα τους αντιδιατιθεμένους, μήποτε δω αυτοίς ο Θεός μετάνοιαν εις επίγνωσιν αληθείας. [Να παιδαγωγεί κανείς με πραότητα εκείνους, που αντιτίθενται στην αλήθειαν, μήπως και ο Θεός τους δώσει κάποτε μετάνοια, για να γνωρίσουν έτσι καλά την αλήθειαν.] (Προς Τιμόθεον Β' 2,25)
• Πραότητα σημαίνει να παραμένει ακίνητη και ατάραχη η ψυχή, τόσο στις περιφρονήσεις, όσο και στους επαίνους. Η πραότητα είναι προϋπόθεση της διακρίσεως και αποτελεί την μητέρα της αγάπης. Η πράη ψυχή, είναι ο θρόνος της απλότητας, στην οποία αναπαύεται ο Κύριος. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
• Η πραότητα συνεργεί στην υπακοή, οδηγεί την αδερφοσύνη, βάζει χαλινάρι στους αγριεμένους, δαμάζει τους θυμωμένους, δωρίζει χαρά. Η πραότητα κάνει τον άνθρωπο να μοιάσει με το Χριστό και με τους Αγγέλους. Η πραότητα είναι η ασπίδα, που προστατεύει τον άνθρωπο από την πίκρα. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
• Της ανατολής του ηλίου, προτρέχει το φως της αυγής. Παρόμοια, πριν από την ταπεινοφροσύνη τρέχει η πραότητα. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
• Όπως δεν είναι δυνατόν να φονεύσει κανείς ένα άγριο θηρίο χωρίς όπλο, έτσι δεν είναι δυνατόν να αποκτήσει την αοργησία χωρίς ταπείνωση. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
• Αν δεν φέρουμε καλούς λογισμούς και αν δεν πετύχουμε την ησυχία μέσα μας, μην νομίσουμε ότι και στην ησυχία θα μπορέσουμε ποτέ να ησυχάσουμε. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Πάνε να ηρεμήσουν οι άνθρωποι, είτε με ηρεμιστικά είτε με θεωρίες γιόγκα, και την πραγματική ηρεμία, που έρχεται, όταν ταπεινωθεί ο άνθρωπος, δεν την επιδιώκουν, για να έρθει η Θεία παρηγοριά μέσα τους. Και οι διάφοροι τουρίστες, που έρχονται και περπατούν στους δρόμους, μέσα στον ήλιο, στην ζέστη, μέσα στην σκόνη, μέσα σε τόση φασαρία, σκέψου πόσο υποφέρουν! Τι ζόρισμα, τι σφίξιμο εσωτερικό έχουν, ώστε το αυτό (ξε)σκάσιμο, το εξωτερικό, να το θεωρούν ανάσα! Πόσο τους διώχνει ο εαυτός τους, που θεωρούν ανάπαυση όλη αυτήν την ταλαιπωρία! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Τίποτε δεν αναπαύει τόσο πολύ την ψυχή, όσο η πραότητα. Ούτε να εξαγριωνόμαστε για τις εναντίον μας ύβρεις και αν ακόμη είναι κατώτεροι αυτοί που διαπληκτίζονται με μας, αλλά με την επιείκεια και την πραότητα να καταστέλλουμε το θυμό. Γιατί τίποτε δεν υπάρχει πιο ισχυρό και τίποτε πιο δυνατό, από την πραότητα. Αυτή εξασφαλίζει διαρκή γαλήνη στην ψυχή μας και την προετοιμάζει, σαν να πρόκειται να προσορμιστεί στο λιμάνι και γίνεται αιτία για κάθε ανάπαυσή μας. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Γνωρίζει ο διάβολος τα όπλα του Χριστού, με τα οποία και νικήθηκε. Και ποια είναι αυτά; Η επιείκεια και η πραότητα. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Αυτό κυρίως είναι το γνώρισμα του πράου, τις μεν αδικίες που γίνονται σ' αυτόν να τις παραβλέπει, τους αδικούμενους όμως να τους υπερασπίζεται, όπως ακριβώς έκανε και ο Χριστός. Διότι, όταν ανέβηκε στο Σταυρό έλεγε: ''Πάτερ, συγχώρεσέ τους, διότι δεν γνωρίζουν τι κάνουν''.(Ιερός Χρυσόστομος)
• Καθένας που βρίζεται ή υποφέρει από κάτι φοβερό, να υποφέρει με πραότητα τις βρισιές και να συγκρατεί την οργή του, εφόσον, συγκρατώντας την οργή του, πρόκειται να γίνει μιμητής του Θεού. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Αν ανταποδώσεις την βρισιά που δέχτηκες, νικιέσαι από το πάθος του θυμού. Αν όμως σιωπήσεις, τότε νίκησες και χωρίς κόπο, έστησες τρόπαιο και έχεις αναρίθμητους θαυμαστές (Αγγέλους και Αγίους), που σε δικαιώνουν και καταδικάζουν της ύβρεως την ψευτιά. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Πράος είναι εκείνος, που μπορεί να υπομένει τα αδικήματα που του γίνονται. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Δεν αγαπά ο Θεός τόσο το στόμα των Προφητών, όσο εκείνο των επιεικών και πράων ανθρώπων. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Αγωνιστείτε, αγωνιστείτε παρακαλώ για να αποκτήσετε πραότητα, διότι ο πράος άνθρωπος είναι στολισμένος με κάθε καλό έργο. Ο πράος και αν ακόμη τον περιφρονούν, έχει χαρά και εάν τον στενοχωρούν, ευχαριστεί τον Θεό. Αυτούς που οργίζονται, τους γαληνεύει με αγάπη. Όταν τον επιπλήττουν, μένει ατάραχος. Στις φιλονεικίες είναι γαλήνιος, στις προσταγές που δέχεται νοιώθει αγαλλίαση και δεν επηρεάζεται από την υπερηφάνεια. Στις ταπεινώσεις που δοκιμάζει νοιώθει χαρά και στις επιτυχίες δεν υπερηφανεύεται. Ειρηνεύει με όλους, υποτάσσεται με τέλεια υποταγή, είναι πρόθυμος για κάθε εργασία και σε όλα προοδεύει. Είναι έξω από την πονηριά και μακριά από την υποκρισία. Δεν κυριεύεται από την απάτη και τον φθόνο και δεν εγκρίνει την κακολογία. Πόσο μακάριος πλούτος είναι η πραότητα! (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
• Εκείνος που κατηγορεί τον εαυτό του, ποτέ δεν ταράζεται. (Όσιος Ποιμήν)
• Το να ταράζεται κανείς και να μην μιλάει, δεν είναι γνώρισμα των τελείων, αλλά των αρχαρίων. Μεγάλη πράγματι αρετή είναι να μην ταράζεται κανείς καθόλου, σύμφωνα με το ''ετοιμάστηκα και δεν ταράχτηκα'' (Ψαλμοί 118,60) (Όσιος Ποιμήν)
• Ο πράος άνθρωπος παίρνει χάρισμα ιδιαίτερο από τον Θεό, να καταλαβαίνει αμέσως ποιά είναι η αλήθεια. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
• Η αγανάκτηση τον κατάλληλο χρόνο αρμόζει και σε αυτούς, που έχουν περί πολλού την πραότητα. Γιατί και ο Μωυσής, που μαρτυρήθηκε ως ο πραότερος από όλους τους ανθρώπους, όταν το απαίτησε ο καιρός, αγανάκτησε και έφτασε σε τέτοιο σημείο ταραχής, ώστε να εκδηλώσει την αγανάκτηση μέσω του φόβου των ομοφύλων, αφενός μεν, όταν κατασκεύαζαν τον μόσχο, αφετέρου δε, όταν μιάνθησαν μέσω του Βεελφεγώρ. Ώστε είναι δυνατόν και ο πράος ακόμη να αγανακτεί, όπως ορίζει η λογική και να μη καταστρέφει την αρετή της πραότητος. Το να μένει δε κάποιος ασυγκίνητος, ή να μη αγανακτεί, όπως επιβάλλεται, δεν σημαίνει πραότητα, αλλά αργία της φύσεως. (Μέγας Βασίλειος)
• Η πραότητα κυμαίνεται μεταξύ οργής και αναισθησίας. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
• Η πραότητα είναι ηρεμία ψυχής, που αγαπάει τον Θεό και τον πλησίον της. Η πραότητα είναι αρετή αγαπητή στον Θεό, που ευχαριστεί όσους βλέπουν την εικόνα της. Η ημερότητα του χαρακτήρος της ξεχύνεται σαν ομορφιά, που διανθίζει με χάρη όλο το ήθος του και φέρνει ευχαρίστηση σε όσους την βλέπουν. Η πραότητα είναι πλούτος ανεκτίμητος, είναι Θεϊκό όνομα, είναι ουράνιο χάρισμα, είναι σκάλα, που ανεβάζει τον άνθρωπο στον ουρανό. Η πραότητα κάνει τον άνθρωπο εικόνα του πράου Ιησού, που θερμαίνει την καρδιά του. Η πραότητα ακολουθείται από την ταπεινοφροσύνη, την ανεξικακία και την υπομονή. Ο πράος είναι ευμενής και ευγενικός προς όλους και σε όσους αμαρτάνουν με επιείκεια φέρεται. Δεν μαλώνει, δεν βλασφημάει, δεν βρίζει, αλλά με αγαπη διορθώνει όσους φταίνε. (Άγιος Νεκτάριος)
• Καμμιά από τις αρετές δεν γεννάει τόσο μεγάλη σοφία από τη φύση της, όσο η πραότητα. (Άγιος Ευάγριος ο Ποντικός)
• Καμμιά σχεδόν από τις αρετές δεν φοβούνται οι δαίμονες, όσο την πραότητα. Αυτή είχε ο μέγας Μωϋσής και ονομάστηκε πράος, περισσότερο από όλους τους ανθρώπους. Και ο Άγιος Δαβίδ αποφάνθηκε, ότι η πραότητα είναι άξια να την θυμάται ο Θεός, καθώς λέει ''θυμήσου Κύριε τον Δαβίδ και όλη την πραότητα του''. (Άγιος Ευάγριος ο Ποντικός)
• Δεν ωφελεί τόσο πολύ το να συγκρατούμε το στόμα μας στον καιρό του θυμού, για να μην λέει λόγια μανιασμένα, όσο το να καθαρίζουμε την καρδιά μας από την μνησικακία και να μην στριφογυρίζουμε μέσα στο μυαλό μας πονηρούς λογισμούς εναντίον του συνανθρώπου μας. (Άγιος Κασσιανός)
• Πραείς δεν είναι αυτοί που δεν οργίζονται καθόλου, γιατί τότε θα ήταν αναίσθητοι σε ό,τι άσχημο συμβαίνει γύρω τους, αλλά εκείνοι που κρατούν το θυμό τους και εάν πρέπει (επειδή παραβιάζεται ο νόμος του Θεού) θα οργιστούν, χωρίς να αμαρτήσουν. (Άγιος Θεοφύλακτος)
• Η αοργησία είναι σπουδαία αρετή. Καλλιεργείται με την παράδοση του εαυτού μας στο Θείο θέλημα και την συναίσθηση, ότι ο Θεός επιτρέπει τις δοκιμασίες. Έτσι συγκρατούμε τον εαυτόν μας, γαληνεύουμε, πιστεύοντσς ότι ο Κύριος μας παρακολουθεί την δύσκολη ώρα του πειρασμού. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
• Πραότητα είναι μία ειρηνική διάθεση της ψυχής, που πιστεύει σταθερά και αγαπά τον Ιησού Χριστό, που υπομένει κάθε κακό, που της προξενούν οι άνθρωποι ή η δολιότητα του διαβόλου. Ο πράος άνθρωπος δεν ερεθίζεται και δεν εκνευρίζεται από τις αντιθέσεις και τα εμπόδια, συγχωρεί εύκολα τις προσβολές των ανθρώπων και εύχεται το καλό για τους εχθρούς του, επειδή σέβεται την ανθρώπινη και την Χριστιανική αξία τους. Ο πράος άνθρωπος, δεν ανταποδίδει ποτέ κακό στο κακό ή πονηρό στο πονηρό. Δεν εκνευρίζεται, δεν υψώνει την φωνή του αγριεμένος, όταν τον βλάπτουν ή τον προσβάλλουν οι άλλοι. Ο Θεός, ο κοινός μας Πατέρας, στον Οποίο αμαρτάνουμε ξανά και ξανά, μας συμπεριφέρεται πάντα με πραότητα. Δεν μας καταστρέφει. Μας ανέχεται και μας ευεργετεί ακατάπαυστα. Οφείλουμε και εμείς να γίνουμε πράοι, επιεικείς και μακρόθυμοι προς τους αδελφούς μας. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
• Το να είσαι πράος σημαίνει να υπομένεις καρτερικά αδικίες, απάτες κλπ. και να προσεύχεσαι για τους εχθρούς σου. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
• Όταν η ψυχή μας έχει πραότητα, μπορούμε εύκολα να κάνουμε κάθε έργο, που θα μας ήταν εξαιρετικά δύσκολο, όταν είμαστε εκνευρισμένοι και ταραγμένοι. Με την πραότητα κερδίζουμε την αγάπη, τον σεβασμό και την καλή διάθεση των άλλων για μας. Η πραότητα κάνει την προσευχή μας ευπρόσδεκτη στο Θεό. Προσελκύει το έλεος του Θεού πάνω μας και κατορθώνει την συγχώρεση των αμαρτιών μας. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
• Πουθενά δεν θα βρεις τόση ανάπαυση, όση μέσα στην ταπείνωση. Πουθενά δεν θα βρεις τόση ταραχή, όση μέσα στην υπερηφάνεια. (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
• Η πραότης, όταν είναι κατά Θεόν, δεν είναι ούτε δειλία, ούτε αδυναμία, αλλά είναι δύναμη πνευματική και πίστη στον Θεό αληθινή. Ο πράος παραμένει ανεπηρέαστος στον νου και στην καρδιά του. Δεν ταράσσεται, ούτε όταν τον κατηγορούν, ούτε όταν τον επαινούν ούτε όταν τον υπολογίζουν, ούτε όταν τον αγνοούν, ούτε όταν τον εξυψώνουν, ούτε όταν τον ταπεινώνουν. Αυτή όμως η αρετή είναι καρπός μεγάλης πίστης στον Θεό, βαθιάς ταπείνωσης και καθαρής προσευχής. Ο πράος επηρεάζει και τους άλλους γύρω του. Ειρηνεύει αυτούς που διαπληκτίζονται, γαληνεύει αυτούς που έχουν ταραχή και σύγχυση. (Γέροντας Γερμανός ο Σταυροβουνιώτης)
• Ο Κύριος μακαρίζει τους πραείς. Λέγει ότι «αυτοί κληρονομήσουσι την γην» (Ματθ. 5,5). Αυτός που είναι πραγματικά πράος, όχι μόνο εξωτερικά δεν οργίζεται, αλλά ούτε και μέσα στην ψυχή του. Την ώρα του παροξυσμού να προτιμάς τη σιωπή, την προσευχή και την φυγή και ποτέ σου δεν θα το μετανοιώσεις. (Γέροντας Γερμανός ο Σταυροβουνιώτης)
• Ο Θεός δεν θέλει να είμαστε νευρικοί και να έχουμε άγχος. Μας θέλει ήρεμους και πράους. Όταν είμαστε πράοι και ταπεινοί δεν μας ενοχλεί τίποτα. (Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης)
• Το βασικό είναι να προσπαθήσεις να αγωνιστείς να αρνηθείς τις κακές σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό. Αν το κάνεις αυτό, θα είσαι ήσυχος. Αν όμως κρατήσεις τις κακές σκέψεις που σου έρχονται, τότε καταστρέφεις την ειρήνη που έχεις μέσα σου. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
• ''Κύριε βοήθησέ με να διατηρήσω την εσωτερική μου ειρήνη, δίδαξε με να είμαι ήρεμος, ειρηνικός και αγαθός''. Για να μπορέσουμε να το κάνουμε αυτό, πρέπει οι λογισμοί μας να είναι διαρκώς με τον Κύριο. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
• Για να αποφύγετε τον θυμό και την ευερεθιστότητα και να κερδίσετε το πνεύμα της πραότητας, πρέπει να μάθετε περισσότερα για την καρδιά σας, τον εαυτό σας, τα λάθη σας και να μην κοιτάτε τις αμαρτίες άλλων ανθρώπων. Με τον τρόπο αυτό, αναγνωρίζουμε ότι ένα μεγάλο μέρος της διαμάχης οφείλεται στους εαυτούς μας: λόγω της αυτοεκτίμησης μας, την υπερηφάνεια, την απροσεξία και την δυστροπία και στη συνέχεια να μαθαίνουμε να συγχωρούμε τους άλλους, να συγχωρούμε τις αδυναμίες και τις ελλείψεις τους και να είμαστε ευγενικοί και υπομονετικοί. Όταν μπαίνετε στον πειρασμό να πείτε ενοχλητικά επιτιμητικές λέξεις, τότε πρέπει να αποφασίσετε: όσο πιο κοντά στο Θεό μέσα από την υπομονή ή μέσα από θυμό στην παράδοση στον εχθρό. Δώστε χρόνο στις σκέψεις σας, για να επιλέξετε το καλό μέρος. Αλλά πάνω από όλα, θα πρέπει να έχετε ειλικρινή προσευχή, για να δώσει το πνεύμα πραότητας και υπομονή και η χάρη Του να ενισχύσει τις καρδιές μας με ταπεινοφροσύνη και πραότητα, γιατί αυτά είναι χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. (ΑρχιμανδρίτηςΚύριλλοςΠαβλώφ)
• Η νηφαλιότητα είναι αποτέλεσμα της καλής πνευματικής ζωής που κάνουμε, δηλ. της προσευχής, της συμμετοχής στα Μυστήρια, της τηρήσεως των εντολών, της καλλιέργειας των αρετών κ.λ.π. (π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος)
• Το να είσαι από την φύση σου πράος, αυτό δεν είναι επαινετό και δεν αποτελεί αρετή. Το να είσαι όμως θερμόαιμος και να καταφέρεις με αγώνα να αποκτήσεις την πραότητα και την ψυχραιμία, αυτό είναι αρετή. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
• Η πραότητα είναι η αρετή της απαθείας, από το πάθος και του θυμού και της οργής. Επιτρέπεται η οργή, η ''τίμια'' αγανάκτηση, μόνο όταν παραβιάζεται ο νόμος του Θεού. Είναι η αναμάρτητη οργή. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
• Να μην ταραζόμαστε ποτέ. Αυτό είναι ένδειξη μεγάλης σοφίας και ταπείνωσης. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
• Ο Χριστιανός, για να φανεί ότι είναι Χριστιανός, θα το δείξει από την πραότητά του. Πώς ανέχεται την βρισιά, την αδικία και καθετί που τον θίγει, από εκεί φαίνεται ο Χριστιανός. Εγώ δεν πειράζω κανέναν, ακούγεται να λέγεται από πολλούς, αλλά αν με πειράξουν... Δηλ. τα ξύλα και η βενζίνη υπάρχουν, απλά το σπίρτο λείπει. ''Μα αυτός με έβαλε φωτιά'', διαμαρτύρονται... Και ποιός σε είπε εσένα να είσαι βενζίνη; Γίνε θάλασσα για να μην παίρνεις φωτιά! Φταίει λοιπόν εκείνος που σε έβαλε φωτιά, ή εσύ που είσαι έτοιμος για φωτιά; (Παναγόπουλος)
• Περισσότερα αποτελέσματα μπορείς να φέρεις με την πραότητα, παρά με το θυμό. Με το καλό, παρά με το άγριο. Ποιό πιάνει περισσότερες μύγες; Το ξύδι ή το μέλι; Το μέλι πιάνει. Το ξύδι δεν πιάνει καμμία. (Παναγόπουλος)
• Στην Παλαιά Διαθήκη, στον Ήσαϊα, υπάρχει μια ερώτηση του Θεού και απαντάει πάλι ο Θεός. Λέει: Σε ποιόν να επιβλέψω; Θα επιβλέψω στον πράο, στον ταπεινό και σε αυτόν που τρέμει το Λόγο Μου. Καταλάβατε; Δεν λέει ο Θεός στον έξυπνο, δεν λέει στον ελεήμονα, δεν λέει στον προσευχόμενο, αλλά στον πράο, τον ταπεινό και σε αυτόν που τρέμει τον Λόγο του Θεού. Θέλω να πω, ότι δεν απορρίπτει ο Θεός τις άλλες αρετές, αλλά τι είναι αυτό που Τον συγκινεί. (Παναγόπουλος)
• Πραγματικά πράοι μπορούνε να είναι μόνο οι άνθρωποι με δυνατό χαρακτήρα: η φαινομενική πραότητα των άλλων στην πραγματικότητα είναι αδυναμία, που πολύ εύκολα μετατρέπεται σε δυστροπία. (Λα Ρασφουκώ)
• Η αταραξία της ψυχής, είναι το καλύτερο γλύκισμα στις πίκρες. (Πλαύτος)
• Πραότητα σημαίνει, το να προσεύχεσαι ειλικρινά για τον πλησίον σου, χωρίς να ενοχλείσαι καθόλου από τις ταραχές που σου προξενεί.
• Η πραότητα είναι γενναιότητα. Γιατί, όταν σε παρερμηνεύουν και διαστρέφουν τις προθέσεις και τα λόγια σου, είναι γενναίο να παραμένεις ήρεμος τιθασεύοντας τον εγωισμό σου.
• Όταν έχεις γαλήνη μέσα στην ψυχή σου, είσαι ο καλύτερος Ιεραπόστολος. Με την γαλήνη αλλοιώνονται και οι γύρω σου...
• Ο Άγιος Φραγκίσκος Σαλέσιος, Επίσκοπος Λωζάννης και γνωστός για την πραότητα του χαρακτήρος του, είχε έναν υπηρέτη που συχνά μεθούσε. Οι παρατηρήσεις του αφεντικού του, δεν τον συγκινούσαν καθόλου. Κάποιο βράδυ, έπειτα από την προσευχή στο παρεκκλήσι του Επισκόπου, βγήκε ο υπηρέτης κρυφά και πήγε στην ταβέρνα. Κατά τα μεσάνυχτα γύρισε μεθυσμένος. Επειδή η πόρτα ήταν κλειστή και κανείς δεν σηκώθηκε να του ανοίξει, αναγκάστηκε να κοιμηθεί κάτω στο κατώφλι. Ο Άγιος Φραγκίσκος όμως άκουσε το θόρυβο και πήγε προς συνάντησή του. Κοιμισμένο όπως τον βρήκε, τον πήρε στο δωμάτιό του και τον έβαλε στο δικό του κρεβάτι και ο ίδιος αναγκάστηκε να κοιμηθεί σε άλλο δωμάτιο, αφού προηγουμένως προσευχήθηκε για τη σωτηρία της ψυχής, του μέθυσου υπηρέτη του. Ο μεθυσμένος υπηρέτης, φαίνεται πως βρήκε πολύ αναπαυτικό το κρεβάτι αυτό, γιατί άργησε να ξυπνήσει. Πόσο όμως τρόμαξε, όταν αντιλήφτηκε πως βρισκόταν στο δωμάτιο του κυρίου του! Τρέχει αμέσως και πέφτει στα πόδια του, να του ζητήσει συγγνώμη και να του υποσχεθεί, πως θα αλλάξει διαγωγή. Την υπόσχεσή του πράγματι την κράτησε και έτσι η πραότητα του καλού αυτού Επισκόπου, κέρδισε την ψυχή του υπηρέτη.
• Ρωτήθηκε κάποτε ένας γέροντας, πως μένεις ατάραχος, στις πιο δύσκολες περιστάσεις της ζωής του. Και εκείνος απάντησε: Κάνω καλή χρήση των ματιών μου. Βλέπω τον ουρανό, για να δω για που προορίζομαι και γνωρίζω, ότι εάν κάνω αυτό που με υποδεικνύει ο εγωισμός και η αξιοπρέπειά μου, δεν πρόκειται να φτάσω ποτέ εκεί και κατά συνέπεια δεν το κάνω. Βλέπω επίσης προς τα κάτω και βλέπω, ότι είμαι από χώμα και σαν χώμα που είμαι αναρωτιέμαι: τί είναι αυτό που με θίγει και με πειράζει; Τέλος βλέπω και γύρω μου, ότι υπάρχουν και χειρότερα και όλα αυτά με παρηγορούν. Έτσι έχω την αταραξία αυτή.