Η
αρέμβαστη προσευχή ανήκει σε αυτούς που έχουν καθαρθεί. Εμείς, επειδή είμαστε
ακόμα αδύνατοι πέφτουμε σε ρεμβασμό. Και αν σου συμβεί κάτι τέτοιο, τουλάχιστον
στο τέλος της ευχής, κέντησε την καρδιά σου και πες με κατάνυξη: Κύριε,
συγχώρεσέ μου, όλα τα πλημμελήματα. Έτσι θα λάβεις συγχώρεση και για τον
ρεμβασμό, που σου συνέβη, κατά την διάρκεια της ευχής. (Αββάς Βαρσανούφιος)
Δεν
υπάρχει μεγαλύτερος κόπος και μόχθος, από το να προσεύχεσαι στον Θεό. Γιατί
κάθε φορά, που θέλει ένας άνθρωπος να προσευχηθεί, οι εχθροί του οι δαίμονες
προσπαθούν να τον εμποδίσουν. Επειδή ξέρουν πως τίποτα δεν μπορεί να τους εμποδίσει,
παρά μόνο η προσευχή στον Θεό. Και ακόμα, οποιαδήποτε άσκηση και αν ακολουθήσει
κανείς, αν την αντέξει με υπομονή, στο τέλος αναπαύεται. Η προσευχή όμως χρειάζεται
αγώνες ως την τελευταία αναπνοή. (Αββάς Αγάθωνας)
Πρέπει
να προσεύχεται κανείς στον Κύριο, επειδή χωρίς την βοήθεια του Θεού, ο άνθρωπος
ούτε αρετή μπορεί να αποκτήσει, ούτε κανένα άλλο καλό να κάνει, έστω και αν το
επιδιώκει. Γιατί χρειάζεται οπωσδήποτε και η δική μας προσπάθεια και η βοήθεια
του Θεού. Έχει ανάγκη λοιπόν ο άνθρωπος να προσεύχεται για καθετί και να
παρακαλεί τον Θεό να τον βοηθήσει και να συνεργήσει με την Χάρη Του σε καθετί.
(Αββάς Δωρόθεος)
Εκείνος
που θέλει να εισακούει γρήγορα ο Θεός την προσευχή του, όταν σηκωθεί και
απλώσει τα χέρια του προς τον Θεό, πρέπει πριν από όλα και πριν από την ψυχή
του, να ευχηθεί για τους εχθρούς του. Και με αυτό το κατόρθωμα, ό,τι και αν
παρακαλέσει τον Θεό, τον εισακούει ο Κύριος. (Αββάς Ζήνων)
Εάν
δεν συμφωνήσει η πράξη με την προσευχή, είναι χαμένος ο κόπος σου. Πρέπει δηλ.
αυτά για τα οποία προσευχόμαστε να μας απαλλάξει ο Θεός, να μην τα ξανακάνουμε
πια. Γιατί όταν ο άνθρωπος παραιτείται από τα θελήματά του, τότε ο Θεός γίνεται
φίλος του και δέχεται την προσευχή του. (Αββάς Μωϋσής)
Οι αρετές
είναι η προϋπόθεση της προσευχής. Χωρίς αυτήν πάλι, οι αρετές ποτέ δεν θα φτάσουν
στην τελείωσή τους. (ΑββάςΙσαάκ)
Για να
έχει η προσευχή την ανάλογη θέρμη και την καθαρότητα, είναι απαραίτητο να
προσέξει κανείς τα εξής: Να μην έχει γήινη φροντίδα, να απέχει απο την
κακολογία, την αργολογία, την φλυαρία και την αστειότητα. Πάνω από όλα, θα
πρέπει να εξαλείψει από μέσα του την ταραχή που φέρνει στην ψυχή ο θυμός κσι η
αθυμία. Πρέπει επίσης να απαλλαχτεί από την φιληδονία και την φιλαργυρία. (ΑββάςΙσαάκ)
Για να
κατορθώσει κανείς την αδιάλειπτη προσευχή, πρέπει να απελευθερωθεί ο νους του
εντελώς, από κάθε γήινη μέριμνα και φροντίδα. Για να κρατάτε πάντα τον νου σας
στην μνήμη του Θεού, πρέπει να προφέρετε διαρκώς την εξής παρακλητική φράση:
"Ο Θεός εις την βοήθειάν μου πρόσχες. Κύριε εις το βοηθησαί μοι σπεύσον"
(δηλ. Σώσε με Θεέ μου, Κύριε τρέξε γρήγορα να με βοηθήσεις) (Ψαλμ. 69,2). Ας
είναι ο ατίχος αυτός, η διαρκής προσευχή μας τόσο, για να απελευθερωθούμε από
τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες μας, όσο και να προφυλαχτούμε από την
υπερηφάνεια όταν ευημερούμε. Θα γίνει για εσάς, πρόγευση της σωτηρίας. Και ότι
θα σας φυλάει, από όλες τις επιθέσεις των δαιμόνων, αλλά και θα σας καθαρίζει
από κάθε πάθος και κάθε γήινη ακαθαρσία και θα σας ανυψώσει μέχρι την θεωρία
των Ουρανίων. (ΑββάςΙσαάκ)
Όλες οι
αλλότριες σκέψεις, που είναι ανεπιθύμητες κατά την ώρα της προσευχής, πρέπει να
απομακρύνονται από την καρδιά μας, πριν ακόμα αρχίσουμε την προσευχή. Έτσι μόνο
θα μπορέσουμε να προσευχηθούμε αδιάλειπτα. Αν η ψυχή μας δεν καθαριστεί από κάθε
μολυσμό που προξενούν τα πάθη της, δεν θα μπορέσουμε ούτε στο ελάχιστο να εφαρμόσουμε
την αδιάλειπτη προσευχή. (ΑββάςΙσαάκ)
Ο
Απόστολος Παύλος έχει ξεχωρίσει τέσσερα είδη προσευχής: ''Σας παρακαλώ, πρώτα
από όλα να κάνετε δεήσεις, προσευχές, εντεύξεις και ευχαριστίες'' (Α' Τιμ.
2,1). α) Δέηση είναι η κραυγή, η προσευχή του αμαρτωλού, ο οποίος με
συντριβή καρδιάς εκλιπαρεί για την συγχώρεση των σφαλμάτων που έχει διαπράξει
στο παρελθόν, αλλά και για τις πρόσφατες αμαρτίες του β) Προσευχή είναι
η πράξη, με την οποία προσφέρουμε ή αφιερώνουμε κάτι στον Θεό. Προσευχόμαστε
λοιπόν, όταν αρνούμαστε τον κόσμο και δεσμευόμαστε απέναντι του Θεού, να
νεκρώσουμε τον εαυτόν μας, για καθετί κοσμικό, για ό,τι δηλ. αφορά τις πράξεις
και τον τρόπο ζωής μας. Και αυτό το κάνουμε, για να υπηρετήσουμε τον Κύριο, με
όλη την θέρμη της ψυχής μας. Προσευχόμαστε, όταν περιφρονούμε την δόξα του
κόσμου και τα επίγεια πλούτη, για να προσκολληθούμε ανεμπόδιστα στον Κύριο, με
συντριβή καρδιάς και με ταπεινό φρόνημα. Προσευχόμαστε, όταν αφιερώνουμε
οριστικά και αμετάκλητα την αγνότητα του σώματός μας και όταν υποσχόμαστε να
ξεριζώσουμε εντελώς από την καρδιά μας τις ρίζες του θυμού και της λύπης, οι
οποίες οδηγούν στον θάνατο γ) Εντεύξεις είναι οι γεμάτες θέρμη προσευχές
που κάνουμε προς τον Θεό, για χάρη των συνανθρώπων μας και δ) έχουμε τις
Ευχαριστίες. Καθώς η ψυχή αναλογίζεται τις πλουσιοπάροχες ευεργεσίες που
έχει δεχτεί στο παρελθόν από τον Θεό και καθώς ατενίζει αυτές, ξεχειλίζει από
απέραντη ευγνωμοσύνη και Τον ευχαριστεί με όλη την δύναμή του. (ΑββάςΙσαάκ)
Ο Κύριος
δεν ευαρεστείτε από την συμπεριφορά μας αυτή, όταν δηλ. εμείς περιφρονούμε την λύπη
του αδερφού μας, λύπη εξαιτίας της συμπεριφοράς μας. Τότε ο Κύριος δεν θέλει καν
να δεχτεί τα δώρα μας. Δεν μας επιτρέπει δηλ. να Του προσφέρουμε τις προσευχές μας,
όσο ακόμα δεν προσπαθούμε να συνδιαλλαγούμε και να βγάλουμε από την καρδιά του αδερφού
την θλίψη, είτε αυτή είναι δικαιολογημένη, είτε όχι. Ο Κύριος δεν λέει: "Αφήστε
εδώ την προσφορά σας και πηγαίνετε να συμφιλιωθείτε με τον αδερφό σας, αν αυτός
έχει δικαιολογημένα παράπονα από εσάς", αλλά λέει: "Εάν θυμηθείς, ότι
ο αδερφός σου έχει κάτι εναντίον σου". Αυτό σημαίνει, ότι ακόμα και αυτό που
προκάλεσε την ψυχική αναστάτωση του αδερφού σας είναι ασήμαντο, εφόσον ήρθε στο
νου σας, να ξέρετε, ότι δεν πρέπει να προσφέρετε στον Κύριο τα πνευματικά δώρα των
προσευχών σας, πριν να σφουγγίσετε με γλυκύτητα από την καρδιά του αδερφού σας την
θλίψη, όποια και αν είναι η αιτία που την προκάλεσε. (Αββάς Ιωσήφ)
Η καθημερινή
καλλιέργεια της μονολόγιστης ευχής και η διαρκής μελέτη των ευεργεσιών του Θεού,
αγιάζει τον άνθρωπο. (ΓέρονταςΘεόκλητοςΔιονυσιάτης)
Όποιος
αγαπά αληθινά τον Θεό, προσεύχεται απερίσπαστα. Και όποιος προσεύχεται μ' αυτόν
τον τρόπο, αυτός αγαπά αληθινά τον Θεό. Δεν προσεύχεται απερίσπαστα εκείνος,
που έχει τον νου του προσηλωμένο σε κάτι από τα επίγεια. Και εάν αυτό δεν το
περιφρονήσει, αν αδύνατον να απελευθερωθεί απ' αυτό το πάθος. (Γέροντας
Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός)
Μπορεί
ο καθένας, όπου και όπως βρίσκεται, να επικαλείται και να περιστρέφει μέσα του το
όνομα του Χριστού. Προκαλώ την αγάπη σας. Δοκιμάστε και πολύ σύντομα θα γευθείτε
τους καρπούς αυτής της εργασίας. Το όνομα του Κυρίου μας δεν είναι μια απλή λέξη.
Είναι δύναμη, είναι ενέργεια, είναι ανάσταση και ζωή! (Γέροντας Ιωσήφ ο
Βατοπαιδινός)
Αρχή της
πορείας προς την καθαρή προσευχή, είναι η μάχη προς τα πάθη. Είναι αδύνατο να γίνει
πρόοδος στην ευχή, όσο ενεργούν τα πάθη. Παρόλα αυτά δεν εμποδίζεται η παρουσία
της Χάρης της προσευχή, αρκεί να μην υπάρχει αμέλεια και κενοδοξία. (ΓέρονταςΙωσήφοΒατοπαιδινός)
Όταν
σου λέει κάποιος να προσευχηθείς γι' αυτόν, να το κάνεις αμέσως, εκεί που
βρίσκεσαι. Θα κάνεις το σταυρό σου και θα λες: ''Κύριέ μου ή Παναγία μου, δείξε,
σε παρακαλώ, το έλεός σου στο δούλο σου τάδε και δώσε του την υγεία του ή ό,τι
άλλο''. Αυτό θα λες. Δυό λέξεις και με αγάπη... (Γέροντας Σίμων Αρβανίτης)
Είναι
αδύνατον άνθρωπος που γονατίζει και προσεύχεται με πόνο, ο Θεός να μην τον
πληροφορήσει. Κοπίασε στην προσευχή και θα δεις χαρά να αναβλύζει από την
καρδιά σου. (ΓέρονταςΕφραίμτης Αριζόνας)
Η προσευχή
είναι το θυμίαμα της ψυχής που την κάνει να ευωδιάζει δια της Χάριτος του Θεού.
Η προσευχή έχει ο σκοπό να φέρει τον Χριστό μέσα στην καρδιά του ανθρώπου και
έτσι μέσω αυτής ενώνεται ο άνθρωπος με τον Θεό. (ΓέρονταςΕφραίμτης Αριζόνας)
Το
σώμα, όταν απουσιάζει η ψυχή απ' αυτό, βρωμάει, σκουληκιάζει, σαπίζει και
γίνεται εστία μολύνσεως. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει όταν απουσιάζει η προσευχή
από την ψυχή. (ΓέρονταςΕφραίμτης Αριζόνας)
Ο
Απόστολος Πέτρος αρνήθηκε το Χριστό 3 φορές, γιατί εκείνη τη στιγμή δεν
βρισκόταν σε κατάσταση προσευχής. Όλες οι πτώσεις μας συμβαίνουν, όταν δεν
έχουμε κατάσταση προσευχής... Επομένως όταν λείπει η προσευχή από τον άνθρωπο,
λείπει ο Χριστός. Όχι η παρουσία Του, η κατά Φύση, αλλά η κατά Χάρη. (ΓέρονταςΕφραίμτης Αριζόνας)
Το ότι
είμαστε φτωχοί στην ψυχή, οφείλεται στο ότι δεν έχουμε προσευχή. Μέγας πλούτος
κρύβεται στην προσευχή! (ΓέρονταςΕφραίμτης Αριζόνας)
Η ευχή
να λέγεται συνεχώς, διότι διακοπή και αμέλειας αυτής, μοιάζει με τον στρατιώτη
που έχει το όπλο του στο ώμο και ο εχθρός διάβολος τον φονεύει. Αν όμως
προσεύχεται κανείς, είναι σαν να έχει το χέρι στην σκανδάλη και μόλις
εμφανιστεί ο εχθρός, ρίχνει πρώτος και σκοτώνει τν αντίπαλο. (Γέροντας
Εφραίμ της Αριζόνας)
Η προσευχή
είναι τα μάτια και τα φτερά της ψυχής μας και μας δίνει θάρρος και δύναμη να αντικρύσουμε
τον Θεό. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Η ευχή
λογίζεται σαν φάρμακο της ψυχής, που θεραπεύει. Ο σατανάς αυτό το πράγμα το
ξέρει πολύ καλά και γι' αυτό έχει λάβει όλα τα μέτρα του, να εμποδίσει την
θεραπεία. Μετέρχεται τα πάντα, για να μας εμποδίσει την ευχή. (Γέροντας
Εφραίμ της Αριζόνας)
Λέγε την
ευχή: αγιάζει το στόμα, αγιάζει ο αέρας, αγιάζει ο τόπος όπου λέγεται. Οι δαίμονες
βάζουν χίλια εμπόδια, δια να μην προσευχηθεί ο άνθρωπος, επειδή όλες οι παγίδες,
όλα τα δίκτυα των δαιμόνων καταστρέφονται δια της προσευχής. Άπειρες φορές οι δαίμονες
δια στόματος δαιμονισμένων ομολόγησαν, ότι καίγονται από την ενέργεια της ευχής.
Και τούτο διότι, ενώ με την μελέτη πνευματικών βιβλίων, χτυπάς τον εχθρό,
τρόπος τινά στο χέρι, στο κεφάλι, στο πόδι, με την νοερά προσευχή, τον χτυπάς
στην καρδιά... (ΓέρονταςΕφραίμτης Αριζόνας)
Όπως
κανείς κλέφτη δεν μπορεί να κλέψει μια αναμμένη σόμπα, διότι θα καεί ολόκληρος,
έτσι και ο διάβολος δεν μπορεί να κλέψει, ούτε καν να πλησιάσει την ψυχή μας,
όταν είναι αναμμένη και πυρακτωμένη από τον πόθο της προσευχής. (Γέροντας
Εφραίμ της Αριζόνας)
Εκ του
τρώγειν έρχεται η όρεξη και εκ του προσεύχεσθαι γεννάται η προσευχή. Να
προσέχουμε μόνο, να μην σκεπτόμαστε απολύτως τίποτα κατά την ώρα της προσευχής.
Εδώ είναι το επίκεντρο της προσευχής. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Όταν δεν
μας ελέγχει η συνείδηση, τότε η προσευχή μας έχει παρρησία στο Θεό. Η αμαρτία κόβει
την παρρησία της προσευχής μας. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Όταν ο
άνθρωπος μνημονεύει το όνομα του Χριστού με πόθο, αξιώνεται αγγελικής Χάριτος
και ταυτόχρονα αγνίζεται ψυχοσωματικά. Οι δαίμονες το γνωρίζουν αυτό και
βομβαρδίζουν τον νου του ανθρώπου, με ένα σωρό λογισμούς και μέριμνες, με σκοπό
τον μετεωρισμό του νου και να μην γίνει έτσι καρδιακή προσευχή. Ο
διασκορπισμένος νους δεν μπορεί να δεχτεί τη Χάρη του Θεού και έτσι δεν
εισέρχονται στην καρδιά τα Θεία νοήματα και η πνευματική γνώση. Με την
συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας, λόγω της ταπείνωσής μας, καταστέλλεται ο
μετεωρισμός του νου. Ο μετεωρισμός του νου υφίσταται σε εμάς, διότι δεν έχουμε
την ανάλογη ταπείνωση. Και όσο μειώνεται ο μετεωρισμός, τόσο η προσευχή γίνεται
κτήμα του νοός. Επομένως πρέπει να έχουμε όχι μόνο αδιάλλειπτη προσευχή, αλλά
και αδιάλλειπτη προσοχή. Και η προσοχή γεννάει την προσευχή και η προσευχή
διατηρεί την προσοχή. Προσοχή και προσευχή αλληλοσυνδέονται μεταξύ τους και
αποκρούουν τις όποιες επιθέσεις του διαβόλου. Και όταν κατά αυτόν τον τρόπο, η
καρδιά μας διατηρηθεί καθαρή και αγνή μπροστά στα μάτια του Θεού, οι προσευχές
μας θα έχουν ''παρρησία'' και θα εισακούγονται. (Γέροντας Εφραίμ της
Αριζόνας)
Δεν
είναι δυνατόν να υπάρχει ευχή με συμμαζεμένο μυαλό και να μην νοιώθουμε καλά. (Γέροντας
Εφραίμ της Αριζόνας)
Η
στιγμή που λέει ο άνθρωπος την ευχή, είναι η πιο ευλογημένη και η πιο
κατάλληλη, για να του δώσει ο Θεός συγχώρεση για τις αμαρτίες του. Είναι σαν να
πιάνει κανείς τα πόδια του Χριστού σφιχτά και να κλαίει και να του ζητάει
συγχώρεση. Ομοιάζουμε σαν την Χαναναία, που γονατισμένη στα πόδια του Χριστού,
Τον εκλιπαρούσε να την ελεήσει. Και αν προσευχόμαστε έτσι, θα μας επισκιάσει η
Χάρη του Θεού και θα βρει η καρδιά μας μεγάλο πλούτο!!! (Γέροντας Εφραίμ της
Αριζόνας)
Στην
προσευχή μας, πρώτα να ζητάμε από το Θεό να συγχωρέσει όλους εκείνους που μας
έκαναν κακό, μετά να συγχωρέσει και όλων των ανθρώπων τις αμαρτίες και μετά να
Τον παρακαλέσουμε να μας συγχωρέσει και τις δικές μας αμαρτίες. Καθώς
προσευχόμαστε, τη στιγμή εκείνη συμπροσεύχεται και ο άγγελος φύλακάς μας.
Συνενώνει και αυτός τις δικές του προσευχές με τις δικές μας, χαίρεται και τις
μεταφέρει, στον Θείο θρόνο. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Όταν
οι προσευχές μας είναι μελετημένες, με νήψη και συναίσθηση (της αμαρτωλότητάς
μας) και είναι δακρύβρεκτες, τότε έχουν πνευματικό καρπό και ευωδία. (Γέροντας
Εφραίμ της Αριζόνας)
Η
αυτενεργούσα (αδιάλειπτη) προσευχή, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η ενθρόνιση του
Χριστού μέσα στην καρδιά μας. Αυτή η καρδιακή προσευχή κάνει τον άνθρωπο να
νοιώθει, ότι είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. (Γέροντας Εφραίμ
της Αριζόνας)
Μετά από
την προφορική επίκληση, η ευχή γίνεται εσωτερική. Ανοίγεται δρόμος μέσα στον νου
και την λέει κατόπιν ο ευχόμενος, χωρίς να κάνει προσπάθεια. Σηκώνεται από τον ύπνο
και αμέσως αρχίζει η ευχή μόνη της! Πρώτα αρχίζει με την προσπάθεια να την λέει
προφορικά. Και αφού με την μπουλντόζα της προφορικής επίκλησης ανοίξει ο δρόμος,
μετά περπατά άνετα με το αυτοκινητάκι του νου. Η προφορική επίκληση ανοίγει τον
δρόμο στο νου και η ευχή αρχίζει κατόπιν να προφέρεται με τον ενδιάθετο λόγο άνετα.
Και αν η ευχή προχωρά βαθύτερα και προοδευτικότερα, κάτι που ανήκει στους κατ' εξοχήν
μεγάλους νηπτικούς Πατέρες, ανοίγει πλέον όχι δρόμος αλλά κανονική λεωφόρος μέσα
στην καρδιά. Όταν η καρδιά μελετά το όνομα του Χριστού, τότε γίνεται το μεγάλο πανήγυρι,
με μεγάλα ωφέλη, με μεγάλα πνευματικά πλούτη. Τότε βρίσκει ο μοναχός (και όχι
μόνο), τον κεκρυμμένο μαργαρίτη, τον πνευματικό θησαυρό και μοιάζει με τον σοφό
έμπορο που αντάλλαξε τα πάντα: περιουσίες, μόρφωση, κοσμική δόξα, οικείους, πατρίδα
και τέλος ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό, για να αγοράσει αυτόν τον κεκρυμμένο
πολύτιμο μαργαρίτη και να γίνει πάμπλουτος πνευματικά. Αλλά ξεκινάει από μικροπωλητής.
Γι' αυτό χρειάζεται η προφορική επίκληση της ευχής. (Γέροντας Εφραίμ
της Αριζόνας)
Και ναι
μεν οι Ακολουθίες είναι εξαιρετικά ωφέλιμες για την πνευματική ασθένειά μας, αλλά
δεν έχουν την δύναμη να κατευνάσουν τα πάθη, όπως η νοερά προσευχή. Και αυτό για
3 λόγους: α) διότι με την Νοερά Προσευχή ο νους δεν περισπάται σε πολλά λόγια
όπως στις Ακολουθίες, αλλά συγκεντρώνεται μόνο σε λίγες λέξεις. Έτσι ο νους απορροφά
την ευχή με περισσότερη άνεση και εισέρχεται μαζί της μέσα στο βάθος της καρδιάς
β) διότι την ευχούλα ο καθένας, ανεξαρτήτως μορφώσεως και πνευματικού επίπεδου,
μπορεί να την λέει. Ούτε γράμματα χρειάζεται να ξέρεις, ούτε το τυπικό, ούτε μουσική
και γ) διότι την ευχή μπορείς να την λες όλη μέρα και οπουδήποτε. Δεν υπάρχει
τόπος, χρόνος ή κατάσταση, κατά την οποία δεν μπορείς να προσευχηθείς. Μα στην Εκκλησία
είσαι, μα στο κελλί σου είσαι, μα στην δουλειά είσαι, μα στον δρόμο είσαι, μα στο
νασοκομείο είσαι, μα στην φυλακή, η ευχούλα από τίποτα δεν εμποδίζεται, τα πάντα
αγιάζει και τα δαιμόνια την φοβούνται. Συνέβη το ακόλουθο γεγονός που ενίσχυσε μέσα
μου την πίστη στην δύναμη και την αξία της προφορικής ευχής. Κάποτε ήρθε κοντά μας
ένας δαιμονισμένος. Καθώς δουλεύαμε μαζί, τον δίδαξα να λέει την ευχούλα προφορικά,
κυρίως για να αποφύγω την αργολογία. Πράγματι άρχισε ο ασθενής να λέει την ευχούλα.
Και πάνω που άρχισε να την λέει, τον έπιασε το δαιμόνιο και φώναζε: ''Πήγαινε στον
Εσπερινοοοό... άσε το κομποσχοίνι!!!!''. Ο ίδιος ο δαίμονας, δηλαδή, φανέρωσε πως
με την ευχούλα μιλάμε δυναμικά με τον Θεό. Βέβαια, κανείς δεν πρέπει να πολυδίνει
σημασία στα λόγια των δαιμόνων και τούτο διότι οι δαίμονες είναι ψεύτες και ανθρωποκτόνοι
και σπανίως λένε κάποια αλήθεια, αναμεμιγμένη με το ψεύδος και την απάτη. Έτσι έγινε
φανερό, πως τα δαιμόνια δεν συμπαθούν καθόλου να προφέρεται με ζέση καρδιάς το όνομα
του Χριστού μας. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Όταν ο
άνθρωπος κοιμηθεί και η ψυχή του θα ανεβαίνει για να περάσει τα εναέρια
τελώνια, αν γνωρίζει την νοερά προσευχή, θα την λέει συνεχώς και αυτό θα είναι
ο κατεξοχήν λόγος, που θα περάσει ανενόχλητη από τα τελώνια! Τόση Χάρη έχει
αυτή η ευλογημένη προσευχή! (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Με το
που ξυπνάμε, να πιάνουμε αμέσως το όνομα του Χριστού στο στόμα μας, λέγοντας
την ευχή. Όταν η μέρα μας ξεκινάει με την προσευχή, όλη εκείνη η μέρα θα
κυλήσει με ευλογία Θεού και θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικώς
την κακία του διαβόλου και των ανθρώπων. Έτσι θα προκαταλάβουμε τον διάβολο,
που προσπαθεί μόλις ξυπνήσουμε, να μας βάλει τους δικούς του λογισμούς, την
δική του ''προσευχή'', που είναι όλη κακία.(Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Με την
αργολογία και φέρνοντας στο νου μας χίλια δύο περιττά πράγματα, είναι μετά
φυσιολογικό, να μην μπορέσουμε να συμμαζέψουμε το νου μας στην προσευχή.
Έχοντας βάλει ένα σωρό άχρηστο ''υλικό'' στο νου μας, τί προσευχή μπορούμε να
κάνουμε μετά; Χώρια που έχει πολλά δικαιώματα ο διάβολος εκείνη την ώρα της
προσευχής και μας πλασάρει με εικόνες, ένα σωρό φαντασιώσεις και λογισμούς... (Γέροντας
Εφραίμ της Αριζόνας)
Η
προσευχή ξεκαθαρίζει τα πράγματα και έτσι μπορούμε να βαδίσουμε άνετα στο δρόμο
μας. Αντίθετα όταν δεν προσεύχεται κανείς, είναι σαν να έχει μπροστά του πολλά
εμπόδια... Μπλέκεται, πέφτει, χτυπάει, τραυματίζεται και σκοτώνεται. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Δια της
ευχής "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με" θα κερδίσεις το παν. Δια της ευχής καθαρίζεται
ο άνθρωπος, λαμπρύνεται, αγιάζεται. Η ευχή είναι το σωσίβιο της ψυχής και του σώματος.
Η ευχή είναι η βάση της τελειότητας. Θα λεπτυνθείτε και θα πετάτε με την ευχή. Δεν
υπάρχει άλλος τρόπος σωτηρίας, καθαρισμού και αγιασμού από την νοερά προσευχή. Αυτή
γέμισε τον παράδεισο από Αγίους ανθρώπους. (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)
Να καλλιεργείς
την ευχή και θα έρθει καιρός, που η καρδιά σου θα σκιρτά από χαρά, όπως όταν πρόκειται
να δεις ένα πολυαγαπημένο σου πρόσωπο. (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)
Στην
αρχή της ευχής ο άνθρωπος αισθάνεται χαρά, έπειτα γλυκύτητα και στο τέλος σαν
καρπός έρχονται τα δάκρυα, διότι αισθάνεσαι πλέον την παρουσία του Θεού. (Γέροντας
Αμφιλόχιος Μακρής)
Δια
της ευχής, γίνεται ο άνθρωπος σαν παιδί, τον επαναφέρει στην απλότητα και
αθωότητα που είχε ο Αδάμ στον Παράδεισο προ της πτώσεως. Παύει τη διαφορά του
φύλου. Αποκτά την ακατανόητο για τους κοσμικούς, την ευλογημένη αγία ταπείνωση.
Ο άνθρωπος δια της ευχής είναι πάντα χαρούμενος, γεμάτος και φωτισμένος. (ΓέρονταςΑμφιλόχιοςΜακρής)
Η προσευχή,
όταν γίνεται με επιμέλεια, εγρήγορση, ευλάβεια, πίστη, κατάνυξη και προσοχή, είναι
και ωφέλιμη. Ο διάβολος πολεμάει με ποικίλους τρόπους εκείνους που προσεύχονται,
ενώ εκείνους που δεν προσεύχονται τους αγαπάει. Με την προσευχή ο άνθρωπος μιλάει
στο Θεό και του ζητάει τα καλά και σωτήρια. Ο προσευχόμενος πρέπει να έχει ταπείνωση. (ΓέρονταςΑμφιλόχιοςΜακρής)
Η
προσευχή, είναι η ''βενζίνη'' των ψυχών μας. (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)
Η
προσευχή χωρίς την αγάπη, είναι σαν το πουλί, που το βλέπεις καλό και όμορφο,
όμως είναι χωρίς φτερά και δεν μπορεί να πετάξει. (Γέροντας Αμφιλόχιος
Μακρής)
Με την
ευχή αγιάζεις τον τόπο που κάθεσαι και το έργο που κάνεις. (Γέροντας
Αμφιλόχιος Μακρής)
Πόσο επιθυμώ
τις τελευταίες μέρες της ζωής μου, να ζήσω με ησυχία και προσευχή και να μην με
απασχολεί τίποτε. (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)
Μια
μέρα έκλαιγα και ζητούσα να μάθω πως να προσεύχομαι. Βλέπω τότε το βράδυ ένα
λευκοφόρο να μου λέει: ''Όταν η ψυχή αγαπήσει τον Θεό εξ όλης της καρδίας και
της διανοίας, τότε ο άνθρωπος εκείνος, όταν προσεύχεται, θα έχει τα χέρια του
ψηλά. Όταν η ψυχή έχει ταπείνωση και η αγάπη του Θεού είναι μετριασμένη, τότε
σταυρώνει τα χέρια και σκύβει το κεφάλι. Και όταν έρχονται τα πάθη και νοιώθει
ο άνθρωπος την άκρα ταπείνωση, τότε βάζει τα χέρια του πίσω''. Μετά αυτός ο λευκοφόρος
γονάτισε και έκλαιγε, όπως αγκαλιάζουμε τα πόδια κάποιου και κλαίμε σαν να είχε
αγκαλιασμένα τα πόδια του Χριστού και προσευχόταν. Μου' δειχνε, πως να
προσεύχομαι. Όταν έτσι προσεύχεται ο άνθρωπος, βλέπει τον εαυτόν του, σαν ένα
μηδενικό και η ψυχή του αισθάνεται ανεκλάλητη χαρά και παρηγοριά. (Γερόντισσα
Μακρίνα Βασσοπούλου)
Όταν καταλάβουμε
την προσευχή μέσα στην καρδιά μας, θα δούμε την Χάρη του Θεού να μας οδηγεί, να
μας πιάνει από το χεράκι σαν ένα μικρό παιδάκι και να μας λέει: "Έτσι θα βαδίσεις,
έτσι θα μιλήσεις..." και στον ύπνο ακόμη θα μας λέει: "Έτσι θα κοιμηθείς".
Όλα θα τα προσέχουμε. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Να
κυνηγάς πολύ την «ευχή», σαν αυτούς που ψάχνουν να βρουν ένα μαργαριτάρι. Χωρίς
την «ευχή», δεν έχεις Χριστό στην καρδιά. Αυτή θα σε μάθει να αγαπάς το Χριστό.
Όποιος κυνηγάει την «ευχή» σαν το χρυσάφι και εκμεταλλεύεται και το λεπτό, όλα
τα υπερπηδά, τα δέχεται και τα υπομένει. Τότε ο Θεός και η Παναγία τον
σκεπάζουν... Όταν ο άνθρωπος κυνηγάει τον Θεό, την «ευχή», δεν αγαπάει τα λόγια, τις
συζητήσεις. Τότε έρχεται η Χάρις του Θεού, η μακαριότητα και ότι και να ακούει,
φωνές κλπ., είναι σαν να μην ακούει και νομίζει ότι βρίσκεται σε άλλο τόπο. Όταν
λέμε την «ευχή», ο Χριστός γίνεται χειραγωγός και μας λέει πώς να βαδίζουμε, πώς
να τρώμε, πώς να καθόμαστε. Όταν ο άνθρωπος δεν πιστεύει τον λογισμό του και
ταπεινώνεται, έχει ειρήνη στην ψυχή του. Τα πάθη δεν θα παύσουν να μας πολεμούν,
αλλά και εμείς να τα πολεμούμε... (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Όταν ο
άνθρωπος αιχμαλωτιστεί στην προσευχή, έρχεται η ανεξικακία, η πραότητα, η εγκράτεια,
η ταπείνωση, έρχεται η άκρα ταπεινοφροσύνη στον άνθρωπο. Όταν κανείς κυνηγάει την
"ευχή", απολαμβάνει πλούσια το μεγαλείο της Θείας Χάριτος μέσα του. Η
προσευχή να ξέρετε είναι το μεγαλύτερο δώρο στον άνθρωπο και όποιος την καλλιεργεί
και κυνηγάει την "ευχή", θα δει πολλά πράγματα στην ψυχή του... (Γερόντισσα
Μακρίνα Βασσοπούλου)
Να κλάψουμε
στην προσευχούλα μας, να δακρύσουμε, να την απολαύσουμε, να νοιώσουμε το Χριστό
και να συνομιλήσουμε μαζί Του. Να πούμε 2 λόγια στην Παναγία μας, στον Χριστό μας.
Αυτό θέλει ο Θεός από εμάς. Άμα το κάνουμε αυτό, θα δούμε πολλή Χάρη μέσα στην ψυχή
μας και δεν θα μας νοιάζει τίποτε. Θα είναι ο νους μας αιχμαλωτισμένος στην αγάπη
του Θεού και στον έρωτα του Χριστού και δεν θα μας ενδιαφέρει τίποτε, ούτε αν ο
ένας στραβοπάτησε, ούτε αν ο άλλος στραβοκοίταξε... (Γερόντισσα Μακρίνα
Βασσοπούλου)
Όταν ο
άνθρωπος λέει την ''ευχή'', η Χάρις του Θεού τον κάνει πράο, ταπεινό. Είναι
αδύνατον ο Θεός να μην μαλακώσει την καρδιά του. Όταν λέει την ''ευχή'', πόση
γλυκύτητα αισθάνεται! Η αργολογία, μεμψιμοιρία, οι συζητήσεις διακόπτουν την
επικοινωνία με τον Θεό και φέρνουν ταραχή. Μετά δεν μπορεί, ούτε προσευχή, ούτα
τα πνευματικά καθήκοντά της να κάνει. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Να
λέτε την ''ευχή'' και θα σας φύγουν οι λογισμοί, θα σας φύγουν τα πάντα.
Ψιθυριστά: ''Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με''. Αυτό είναι! Ουράνια μεγαλεία θα
έρχονται μέσα στην ψυχή σας και θεωρίες πνευματικές. Θα τα βλέπετε όλα χρυσά.
Τα φύλλα δεν θα τα βλέπετε πράσινα, αλλά χρυσά και διαμαντένια! (Γερόντισσα
Μακρίνα Βασσοπούλου)
Όπως
παίρνουμε τονωτικά φάρμακα, όπως τρώμε ένα φαγητό τονωτικό για να μας
''πιάσει'', έτσι ενεργεί και το όνομα του Θεού μέσα στην ψυχή μας. (Γερόντισσα
Μακρίνα Βασσοπούλου)
Άμα ο άνθρωπος
βρίσκεται συνέχεια στην προσευχή βλέπει ένα φως μέσα στην ψυχή του, βλέπει μία λάμψη,
ένα μεγαλείο, του έρχονται άφθονα δάκρυα, γλυκά και νόστιμα, αισθάνεται ένα χορτασμό,
που δεν μπορεί να τον συλλάβει ο νους του. Όταν προχωρήσει ο άνθρωπος στην προσευχή,
αισθάνεται έναν άλλο κόσμο, μια άλλη ζωή, αισθάνεται μέσα του καταστάσεις, που ούτε
καν μπορούσε να φανταστεί... (ΓερόντισσαΜακρίναΒασσοπούλου)
Όταν έχει
κανείς την αδιάλειπτη προσευχή, το "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με" έρχεται
ένα πυρ μέσα στην ψυχή του και δεν μπορεί να σταθεί. Τα πάντα φλέγονται, τα πάντα ευωδιάζουν... (ΓερόντισσαΜακρίναΒασσοπούλου)
Αν είχαμε
μια καραμέλα στο στόμα, δεν θα μας γλύκανε όλη την ημέρα; Και αν έχουμε το όνομα
του Θεού στο στόμα μας, δεν θα μας γλυκάνει ο Θεός που έχει τόσο μεγάλη αγάπη, τόση
ευσπλαχνία, τόση μακαριότητα; (ΓερόντισσαΜακρίναΒασσοπούλου)
Όταν ο
άνθρωπος λέει την ''ευχή'', τακτοποιούνται όλα μέσα του και έχει ειρήνη. Πολλές
φορές όμως, δεν έχουμε προσευχή σε όλη την διάρκεια της ημέρας και γι' αυτό μας
κυριεύει η αθυμία και η αμέλεια, που μας καταντούν σαν κουρέλια ξεσχισμένα και
δεν έχουμε διάθεση για τίποτε. Προσευχή δεν είναι να κάνεις βιαστικά και με
μετεωρισμούς τα κομποσχοίνια σου, αλλά να λες λόγια στον Χριστό, να Τον παρακαλάς
να σε βοηθήσει να σωθείς. Και αισθάνεσαι να ανταποκρίνεται ο Χριστός και να σου
μιλάει πολύ γλυκά και με τρυφερότητα, όπως ένας πατέρας μιλάει στο παιδί του.
Όλα αυτά τα στερούμαστε, γιατί αφήνουμε χωρίς πνευματική εργασία τον νου μας,
όλη την ημέρα. (ΓερόντισσαΜακρίναΒασσοπούλου)
Και να
προσεύχεται ένας άνθρωπος από το πρωί έως το βράδυ για έναν άλλο άνθρωπο, αν δεν
έχει εκείνος προαίρεση, δεν τον βοηθάει η προσευχή. (Γερόντισσα Μακρίνα
Βασσοπούλου)
Ένας
γέροντας έιχε έναν κόρακα στο κελλί του. Ο γέροντας έλεγε όλη μέρα την ''ευχή''
και ο κόρακας ακούγοντας τον, του έγινε συνήθεια η ''ευχή'' και άρχισε και
εκείνος να την λέει! Μια μέρα, έμεινε το παράθυρο ανοιχτό και ο κόρακας πέταξε
έξω. Πετούσε και άκουγε ο γέροντας που έλεγε την ''ευχή''. Σε μια στιγμή, ένα
γεράκι όρμηξε πάνω στον κόρακα για να τον κατασπαράξει, ακούγοντας όμως την
''ευχή'' που έλεγε ο κόρακας, απομακρύνθηκε! Το πουλί δεν έχει καμμία αίσθηση
της Χάριτος του Θεού μέσα του, αλλά επειδή έλεγε το όνομα του Θεού, το γεράκι
φοβήθηκε να πλησιάσει τον κόρακα και να τον φάει. Όταν αυτό συμβαίνει στα
πουλιά πόσο μάλλον σ' εμάς θα φρουρεί και θα μας αγιάζει η Χάρη του Θεού, όταν
λέμε την ''ευχή''!!! (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Να
έχουμε τα πόδια μας κλειστά, ενωμένα (τις φτέρνες), όταν κάνουμε προσευχή, όπως
ο στρατιώτης πάει να σταθεί στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου και στέκεται με
τόση προσευχή. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Στις προσευχές
μας να λέμε: Κύριε Ιησού Χριστέ, θεράπευσον τους δούλους σου που είναι στα νοσοκομεία,
βοήθησον τους φυλακισμένους, βοήθησον τον τάδε αμαρτωλό, και θα φωτίζεται ένας φυλακισμένος,
θα σώζεται ένας αμαρτωλός. Και λες: Πώς μετανόησε αυτός ο άνθρωπος, πώς έγινε; Είναι
από τις προσευχές όλων. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Όταν κανείς
αφήσει την "ευχή" για λίγο, τότε τον πιάνει αυτή η ακηδία και η λύπη και
τον αποβλακώνει και έτσι φεύγει ο φόβος του Θεού από την ψυχή του. (Γερόντισσα
Μακρίνα Βασσοπούλου)
Όλη τη
νύχτα προσεύχομαι και φωνάζω: Ή σώσε τους δούλους σου Κύριε ή και εμένα σβήσε!
Δεν θέλω παράδεισο...! (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Όταν
γίνεται συγκατάθεση στους λογισμούς που σπέρνει ο διάβολος, αμέσως κόβεται η
παρρησία της προσευχής. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Η
προσευχή είναι το μόνο βοήθημα που συνεργεί στην κάθαρση της διανοίας και χωρίς
αυτήν, δεν μπορούμε να ζήσουμε πνευματικά. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Θα
κουραστείς πολύ, μέχρι να καταλάβεις, ότι προσευχή χωρίς προσοχή και νήψη είναι
απώλεια χρόνου... κόπος χωρίς πληρωμή. Πρέπει σε όλες τις αισθήσεις, μέσα και
έξω να στήσεις άγρυπνο φύλακα την προσοχή. Διότι χωρίς αυτήν, ο νους και οι
δυνάμεις της ψυχής διαχέονται στα μάταια και συνήθη, σαν το άχρηστο νερό που
τρέχει στους δρόμους. Πολλές φορές εύχεσαι και ο νους περισπάται εδώ και εκεί,
όπου αρέσκεται εις όσα εκ συνηθείας έλκεται. Και θέλει πολλή βία να τον
αποσπάσεις, ώστε να προσέχει τους λόγους της προσευχής. (Γέροντας Ιωσήφ ο
Ησυχαστής)
Η
εξομολόγηση και η Θεία Κοινωνία δημιουργούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να
ενεργήσει η Χάρις της νοεράς προσευχής. Η κάθαρση της ψυχής, που επιτελείται
δια της Ιεράς έξομολογήσεως, θα καταστήσει την ψυχήν δεκτική της χάριτος του
Αγίου Πνεύματος. Ανάλογα προς την κάθαρση της ψυχής έρχεται και ο φωτισμός της
Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Τότε η ψυχή ειρηνεύει, χαίρεται, αγωνίζεται με
περισσότερη βία, με μεγαλύτερη διάκριση. Αφού λοιπόν η ψυχή σας βρίσκεται σ'
αυτήν την κατάσταση, ρίξτε αυτόν τόν εύλογημένον σπόρον (την ευχή του Χριστού)
εις τον καλλιεργημένον τόπον της ψυχής σας. Ανοίξετε την ψυχήν σας και δεχθείτε
την. Θα βλαστήσει, θα ανθοφορήσει και θα καρποφορήσει θαλερούς καρπούς, που δεν
σήπονται, αλλά ευωδιάζουν και αποθηκεύονται εις την αποθήκην του Ουρανίου
Πατρός. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Όταν
χρονίσει η ενέργεια της ευχής, γίνεται Παράδεισος μέσα στον άνθρωπο.
Ελευθερώνεται από τα πάθη και γίνεται άλλος άνθρωπος. Αν δεν τύχει να είναι και
στην έρημο, ω! ω! τότε δεν λέγονται τα καλά της ευχής. (Γέροντας Ιωσήφ ο
Ησυχαστής)
Η
πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς
την ευχή με το στόμα αδιαλλείπτως. Στην αρχή γρήγορα, να μην προφθάνει ο νους
να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού. Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού
Χριστέ, ελέησόν με». Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέγει
και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις να το λέγεις. Αν το
αφήσεις στενοχωρείσαι πολύ. Όταν το συνηθίσει ο νους και χορτάσει (το μάθει
καλά), τότε το στέλνει στην καρδιά. Επειδή ο νους είναι ο τροφοδότης της ψυχής
και μεταφέρει στην καρδιά οτιδήποτε φαντασθεί. Όταν ο ευχόμενος κρατεί τον νου
του να μη φαντάζεται τίποτε, αλλά να προσέχει μόνο τα λόγια της ευχής, τότε
αναπνέοντας ελαφρά με κάποια βία και θέληση δική του τον κατεβάζει στην καρδιά,
και τον κρατεί μέσα και λέγει με ρυθμό την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν
με»... Αν θέλεις να βρεις τον Θεό δια της «ευχής» δεν θα σταματάς ποτέ αυτήν
την εργασία. Όρθιος, καθήμενος, βαδίζοντας δεν θα μένεις χωρίς την ευχή. Να μη
βγαίνει πνοή χωρίς την ευχή για να εφαρμόζεται ο λόγος του Παύλου «αδιαλείπτως
προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε». Εάν μπορέσεις να λέγεις την «ευχή» εκφώνως
και συνέχεια, σε δύο-τρεις μήνες πιστεύω την συνηθίζεις και μετά πλησιάζει η
Θεία Χάρις και σε ξεκουράζει. Αρκεί να μη σταματήσεις να την λέγεις με το
στόμα, χωρίς διακοπή. Όταν την παραλάβει ο νους τότε θα ξεκουρασθείς με την
γλώσσα να την λέγεις. Όλη η βία είναι στην αρχή, έως ότου γίνει συνήθεια.
Κατόπιν θα την έχεις σ' όλα τα χρόνια της ζωής σου. Μόνο κτύπα ευθέως την θύρα
του θείου ελέους και πάντως ο Χριστός μας, θα σου ανοίξει, εάν επιμένεις. (ΓέρονταςΙωσήφοΗσυχαστής)
Όταν ευχόμενος
και ζητώντας φθάνεις σε απόγνωση, τότε είναι κοντά σου η εκπλήρωση του αιτήματος.
(ΓέρονταςΙωσήφοΗσυχαστής)
Πας
ευχόμενος και μη μετανοών ή η ευχή θα σταματήσει ή ο ευχόμενος θα πλανεθεί. (ΓέρονταςΙωσήφοΗσυχαστής)
Προπαντός
οι γυναίκες ευκολότερα προοδεύουν στην ευχή, για την αυταπάρνηση και την υπακοή
που δείχνουν στον πνευματικό τους οδηγό. Όμως όσο ταχέως προκόπτουν, τόσο
ευκόλως πλανώνται, εάν βαδίζουν αστόχαστα και χωρίς προσοχή. (ΓέρονταςΙωσήφοΗσυχαστής)
Όταν ζητάτε
τη βοήθεια ενός Αγίου και λέτε «Άγιε μου, βοήθα με», ο Άγιος την ίδια στιγμή που
το ζητάτε είναι δίπλα σας. Δεν σας αφήνει να το καταλάβετε, γιατί θα ερχόσασταν
σε έπαρση και μπορεί να του ζητάγατε και χαζά πράγματα. Σας προσφέρει τη βοήθεια
όχι άμεσα, αλλά απαλά, σιγά, όπως ο Θεός πλησιάζει τον άνθρωπο, ώστε να μην ανέβει
ο εγωισμός σας. (ΓέρονταςΑμβρόσιοςΛάζαρης)
Το «Πιστεύω»
να το λέτε απαραιτήτως πρωί και βράδυ. Διότι έτσι ομολογούμε την πίστη μας και,
ότι κι αν μας συμβεί κατά τη διάρκεια της μέρας ή της νύχτας, θα έχουμε ομολογήσει
τον Κύριο. (ΓέρονταςΑμβρόσιοςΛάζαρης)
Ο
διάβολος όταν δει, ότι ο άνθρωπος ετοιμάζεται για προσευχή, επιστρατεύει όλα τα
όπλα του, με σκοπό να σταματήσει την προσευχή, γι΄αυτό και είναι το δυσκολότερο
πνευματικό έργο. Η προσευχή στο όνομα του Ιησού Χριστού, είναι η υψηλότερη και
η πιο δυνατή προσευχή, διότι ελκύει γρηγορότερα, αλλά και την περισσότερη Χάρη
Αγίου Πνεύματος. Όση δύναμη έχει ο Χριστός ως Θεός, την ίδια δύναμη έδωσε ο
Χριστός και στο Όνομα Του! Η ευχή αυτή του Χριστού κατακαίει τους δαίμονες και
παράλληλα αγιάζει εμάς. Διπλά ενεργεί. Επίσης την ίδια δύναμη έδωσε και στο
όνομα της Μητέρα Του, της Παναγίας, κατά χάρη. Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι
πρέπει να παραμελούνται οι άλλες προσευχές. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
Όταν ο
άνθρωπος προσεύχεται ενδιαθέτως, χωρίς να κουνάει το στόμα και την γλώσσα του,
τότε αρχίζει η νοερά προσευχή. Η νοερά προσευχή χαρακτηρίζεται από σφοδρό
βομβαρδισμό πολλών-πολλών μετεωρισμών και όλου του κόσμου οι λογισμοί μας
πλασάρονται. Και αυτό διότι ο άνθρωπος μπήκε σε προχωρημένη κατάσταση
προσευχής, την νοερά προσευχή ή εγκεφαλική προσευχή. Αυτή η προσευχή κρατάει
χρόνους ικανούς, έως ότου θεραπεύσουμε τα κατώτερα πάθη, που είναι τα σαρκικά
και φτάσουμε στα μεσαία που είναι ο θυμός (και τα παράγωγα αυτού) και στη
συνέχεια φτάσουμε τα ανώτερα, που είναι ο εγωισμός και όλα τα συνακολοθούμενα.
Και όταν η διάνοιά μας, η ενέργεια του νοός ''χορτάσει'' την προσευχή, από μόνη
της, με νεύση του Αγίου Πνεύματος
αρχίζει και κατεβαίνει στην καρδιά, για να ενωθεί η ενέργεια του νοός με την
ουσία του νοός και επιτυγχάνεται έτσι ο αγιασμός της ψυχής και το σώμα
πνευματοποιείται. Γίνεται αυτό που λένε οι Αγίοι Πατέρες, ότι η Χάρη του Αγίου
Βαπτίσματος ενεργεί. Και η σπίθα της Χάριτος, όχι μόνο έγινε φωτιά, αλλά
πυρκαγιά. Αυτή η πνευματική πυρκαγιά, κατακαίει και εξαφανίζει τα πάθη, ενώ
ταυτόχρονα λαμπρύνει τις υπάρχουσες αρετές. Με αυτόν τον τρόπο, ένα κομμάτι του
νοός, ενώνεται με το καθ΄αυτό κομμάτι του νοός και ο νους καθίσταται ενοειδής
και έχει μόνο έναν λογισμό, την προσευχή του Χριστού. Τότε οι λογισμοί όλοι
έχουν σχεδόν εξαφανιστεί (μπορεί να υπάρχουν 2-3 αλλά τελικά και αυτοί
εξαφανίζονται). Αυτή η κατάσταση της προσευχής ονομάζεται νοοκαρδιακή κατάσταση
και είναι το προστάδιο της καρδιακής προσευχής. Στην νοοκαρδιακή κατάσταση, δεν
υφίσταται η προσευχή κατά τη διάρκεια του ύπνου, όπως συμβαίνει στην καρδιακή
κατάσταση. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
Καρποί
της νοεράς προσευχής είναι: η ειρήνη της συνειδήσεως, η πηγαία και αυθόρμητος
χαρά, η τακτοποίηση των 5 σωματικών αισθήσεων (παίρνουν την φυσιολογική
λειτουργία τους), η συγκέντρωση του νου κατά την προσευχή, η αίσθηση της
κατάνυξης που μαλακώνει την ψυχή του ανθρώπου σαν ζυμάρι, με αποτέλεσμα ο
άνθρωπος να αλλοιώνεται. Επίσης αρχίζει να αισθάνεται περισσότερο πόλεμο από τα
δαιμόνια και ο πιο μεγάλος καρπός είναι η παρουσία και η θέα του Ακτίστου
Φωτός, που θεώνει τον άνθρωπο. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
Όλες
οι προσευχές μας οδηγούν στα ανάκτορα του βασιλέα και εκεί μας αφήνουν. Όμως η
νοερά προσευχή, μας οδηγεί στον ίδιο τον Βασιλιά και μιλάμε μαζί Του, πρόσωπο
προς πρόσωπο. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
Το πρώτο
στάδιο της προσευχής του Χριστού, είναι η στοματική προσευχή (μπορεί να διαρκέσει
από μήνες μέχρι και 15 χρόνια, ανάλογα με την ταπείνωση). Το δεύτερο στάδιο είναι
η νοερά προσευχή (μπορεί να διαρκέσει από 3 έως και 5 χρόνια, ίσως και περισσότερα
γιατί στην πονηρά εποχή μας, έχουμε γίνει πολύ πονηροί). Τρίτο στάδιο είναι η νοοκαρδικά
προσευχή. Και τέταρτο στάδιο είναι η καρδιακή προσευχή, που είναι η αδιάλλειπτος
προσευχή και η πνευματική προσευχή που έχει καταστάσεις αρπαγές νοός. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
Οι αυτοσχέδιες
προσευχές είναι σαν το γάλα σκόνη. Δεν είναι φυσικό γάλα. Δεν απορρίπτονται οι προσευχές
αυτές, αλλά μ΄αυτές δεν πετυχαίνουμε το σκοπό, που είναι η ένωσή μας με τον Κύριο.
(ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
Όταν
προσευχόμαστε χωρίς μετεωρισμούς και ρεμβασμούς του νου, τότε κάνουμε καθαρή
προσευχή. Και αυτό δεν είναι επίτευγμα δικό μας, αλλά του Αγίου Πνεύματος.
Εμείς απλά έχουμε το πόθο, για να φτάσουμε σε αυτήν την κατάσταση. Το Άγιο
Πνεύμα, βλέποντας ότι έχουμε φτάσει σε επίπεδα ταπεινοφροσύνης, μας δωρίζει
αυτό το χάρισμα της καθαρής προσευχής. Επομένως ποιότητα στην προσευχή μας, θα
μας δώσει το Άγιο Πνεύμα, εμείς μπορούμε μόνο την προαίρεση να προσθέσουμε στην
προσευχή, δηλαδή την ποσότητα. Για εμάς που δεν έχουμε προχωρήσει ψηλά στην
προσευχή, ο άγγελος φύλακας ή κάποιος Άγιος μας βοηθάει, για να προσευχόμαστε
χωρίς ρεμβασμούς. Κανείς δεν μπορεί να προσευχηθεί αμετεώριστα, αν δεν
καλλιεργήσει πρώτα την προσοχή και την νήψη του νου. Δεν υπάρχει προσευχή χωρίς
προσοχή. Βλέποντας ο Χριστός τον κόπο, την προαίρεση και την αγάπη μας για την
προσευχή, μας προικίζει σιγά-σιγά, με το να προσευχόμαστε αμετεώριστα. Λένε οι
Πατέρες ότι, το να προσευχόμαστε αμετεώριστα και χωρίς λογισμούς (καρδιακή
προσευχή), είναι ίσως το ακριβότερο και μεγαλύτερο χάρισμα επί της γης. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
Όταν
προσευχόμαστε. αλλά μετεωριζόμαστε και το μυαλό πηγαίνει εδώ και εκεί και δεν
είναι συγκεντρωμένο στην προσευχή, αυτό που μας λείπει είναι η Χάρη του Αγίου
Πνεύματος, διότι η διάθεσή μας δεν είναι ταπεινή. Η εμπειρία των Πατέρων είναι,
ότι μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων, κανένας άνθρωπος δεν έχει το αυτεξούσιο
και τη δύναμη, όσο και να θέλει, να προσεύχεται, χωρίς κανένα λογισμό
(αμετεώριστα). Έχει εξουσία ο σατανάς να ''κινεί'' το μυαλό των ανθρώπων, ακόμα
και μετά το Βάπτισμα. Όταν όμως μάθουμε τη μέθοδο, κόβουμε σιγά-σιγά τους λογισμούς
στην προσευχή, με την Χάρη του Θεού. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
Προσευχόμαστε
και μετεωριζόμαστε, διότι υπάρχει ''υλικό'' βρώμικο μέσα στην καρδιά μας
αποθηκευμένο, σε όλα τα χρόνια της ζωής μας. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
