Περί προσευχής "9"

Ο διάβολος δεν φοβάται τους πιστούς που εργάζονται πολύ και προσεύχονται λίγο. Αυτός εξάλλου είναι ο λόγος, που είναι τόσο λίγα τα αποτελέσματα, τόσης πολλής δουλειάς των Χριστιανών.
Το ''αντί για προσευχή, κάνω μόνο το Σταυρό μου'', μοιάζει με το ''αντί για φαϊ, βάζω και βγάζω το πηρούνι στο στόμα μου''!
Θεέ μου, δώσε μου τη γαλήνη να δέχομαι όσα δεν μπορώ να αλλάξω, τη δύναμη να αλλάξω όσα μπορώ και τη σοφία να διακρίνω τη διαφορά.
Μακάριος είναι εκείνος, που την ώρα της προσευχής, στέκεται μπροστά στον Κύριο, όπως οι υπηρέτες εμπρός στον βασιλιά.
Η προσευχή γεννιέται από την πίστη, ενώ η πίστη αυξάνει την προσευχή.
Αν η καρδιά δεν προσεύχεται, τότε είναι άδικος ο κόπος της γλώσσας.
Όποιος τρέχει στο Θεό, Του ψιθυρίζει βιαστικά αιτήματα και ύστερα φεύγει, ποτέ δεν βλέπει το Θεό.
Προσευχόμαστε παντού και πάντα, αφού ο Θεός είναι πανταχού παρών!
Όταν ενώνεις τα χέρια σου και προσεύχεσαι, ο Θεός ανοίγει τα δικά Του και σε αγκαλιάζει...!
Δυστυχώς οι περισσότεροι Χριστιανοί γονατίζουν το πρωί για να πουν στο Θεό, τι θέλουν να κάνει γι' αυτούς εκείνη τη μέρα. Λίγοι γονατίζουν για να ζητήσουν από το Θεό, να τους πει, τι θα' θελε Αυτός να κάνουν γι' Αυτόν στη ζωή τους...
Όταν λείπει από την ψυχή το πνεύμα της συγχωρητικότητας, τότε η προσευχή χάνει το νόημά της...
Να προσεύχεσαι! Διαφορετικά θα χάσεις το δρόμο σου...
Η προσευχή που γίνεται χωρίς προσοχή, μοιάζει με θυμιατήριο χωρίς κάρβουνα και λιβάνι.
Εάν το δάκρυ δεν ποτίσει την προσευχή, αυτή ξηραίνεται.
Κανένας Χριστιανός δεν έχει τόσα λίγα, ώστε να μην ευχαριστεί τον Θεό, ή τόσα πολλά ώστε να μην προσεύχεται.
Όσο περισσότερο προσευχόμαστε, τόσο περισσότερο βρίσκουμε λόγια για να δοξάσουμε τον Θεό.
Ο Προφήτης Δανιήλ προτίμησε μια νύχτα με τα λιοντάρια, παρά μια μέρα χωρίς προσευχή.
Όπου σπέρνονται όνειρα με προσευχές, εκεί φυτρώνουν πραγματικότητες ονειρεμένες.
Κάποιοι, τους αρκεί μια βόλτα στην περίβολο του σπιτιού τους. Κάποιοι άλλοι, τ' όνειρό τους είναι να κάνουν τον γύρο της Ελλάδας, ενώ είναι και άλλοι, που θα αναπαυτούν μόνο εάν γυρίσουν όλη την Ευρώπη. Είναι και άλλοι που ονειρεύονται να δουν με τα μάτια τους τον κόσμον όλον...! Υπάρχουν επίσης και αυτοί που δεν τους φτάνει η γη, και λαχταράνε να πατήσουν το φεγγάρι... Είναι τέλος και αυτοί, οι λίγοι, οι ''άπληστοι'', που ζητάνε τα περισσότερα... Είναι αυτοί που ξέρουν, πως ταξίδι είναι μόνο η προσευχή....
Τί θα έλεγες για ένα γλύπτη, που θα ήθελε να κατασκευάσει ένα άγαλμα χωρίς κοπίδι; Για ένα ζωγράφο, που θα ήθελε να ζωγραφίσει έναν πίνακα χωρίς χρωστήρα και μπογιές; Για ένα συγγραφέα που θέλει να γράψει ένα σύγγραμμα χωρίς πέννα και μελάνι; Για έναν ξυλουργό που θα ήθελε να φτιάξει ένα έπιπλο χωρίς να μεταχειριστεί ροκάνι και σφυρί; Για έναν καβαλάρη που θα ήθελε να οδηγήσει το ατίθασο άλογό του, χωρίς τη σέλα και τα γκέμια; Για έναν στρατιώτη, που θα ήθελε να πάει στην πρώτη γραμμή, χωρίς όπλο; Το ίδιο πες και για έναν Χριστιανό, που θέλει να μπει στον Παράδεισο χωρίς προσευχή...
Θεέ μου, αν προσεύχομαι σε Σένα από το φόβο της κολάσεως, τότε κάψε με στην κόλασή σου.

Και αν προσεύχομαι σε Σένα για χάρη του παραδείσου, τότε κλείσε μου την πόρτα του.

Αν όμως προσεύχομαι σε Σένα, γιατί Σε αγαπώ, τότε μη μου στερήσεις τη θέα του

προσώπου Σου...

Ζήτησα από το Θεό δύναμη, για να κάνω κατορθώματα. Με έκανε αδύνατο, για να μάθω ταπεινά να υπακούω.

Ζήτησα βοήθεια για να κάνω μεγαλύτερα πράγματα. Μου έδωσε αναπηρία, για να

μπορέσω να κάνω καλύτερα πράγματα.

Ζήτησα πλούτη για να είμαι ευτυχής. Μου΄δωσε φτώχεια για να γίνω σοφός.

Ζήτησα δύναμη για να ελκύσω τον έπαινο των ανθρώπων. Μου΄δωσε αδυναμία, για να

νιώσω την ανάγκη του Θεού.

Ζήτησα όλα τα πράγματα για να μπορώ να χαρώ τη ζωή. Μου΄δωσε ζωή, για να

μπορέσω να χαρώ όλα τα πράγματα...

Αν όλα τα έχασες ... Κύριε ελέησον! Και αν όλα τα κέρδισες ... Κύριε ελέησον!

Αν είσαι μόνος σου ... Κύριε ελέησον! Και αν έχεις φίλους δίπλα σου ... Κύριε ελέησον!

Αν αγαπάς ... Κύριε ελέησον! Και αν σε μισούν ... Κύριε ελέησον!

Αν είσαι νέος ... Κύριε ελέησον! Και αν είσαι γέρος ... Κύριε ελέησον!

Αν είσαι χαρούμενος ... Κύριε ελέησον! Και αν είσαι λυπημένος ... Κύριε ελέησον!

Αν κάποιος δικός σου έφυγε απ' τούτη τη ζωή ... Κύριε ελέησον! Και αν της ζωής σου

λιγοστεύει το νήμα ... Κύριε ελέησον!

Αν έχεις αμαρτίες ... Κύριε ελέησον! Και αν έχεις αρετές πολλές ... Κύριε ελέησον!

Αν η ζωή σου χαμογελά ... Κύριε ελέησον! Και αν έχεις θλίψεις και δοκιμασίες ... Κύριε

ελέησον!

Αν σε στόλισαν με κολακείες ... Κύριε ελέησον! Και αν σε πρόσβαλαν με ειρωνείες ...

Κύριε ελέησον!

Και αν αναπνέεις ... Κύριε ελέησον! Ό,τι και αν σκέφτεσαι ... Κύριε ελέησον!

Ό,τι και αν έχεις στην καρδιά σου ... Κύριε ελέησον! Όλη η ζωή σου ας είναι τούτη η

ικεσία:

Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον!

Ήθελα να φυτέψω ένα λουλούδι στης ψυχής σου την αυλή,

και να 'ρχομαι να το ποτίζω το εσπέρας, την αυγή.

Ήθελα να θέσω ένα λουλούδι στης ψυχής σου την ανθοδόχη,

τώρα που μαλάκωσε το χώμα του Φθινοπώρου το πρωτοβρόχι.

Ήθελα να σου δείξω ένα δρόμο κουραστικό και ανηφορικό,

που την ψυχή ανεβάζει σ ένα παλάτι φωτεινό.

Ήθελα να σου δείξω ένα μονοπάτι καθαρό και μυστικό,

και εκεί στο τέλος σ' αναμένει ζωή αιώνιος στον ουρανό.

Ήθελα να πιείς νερό από μια μοναδική πηγή,

που πάντα αυτή χαρίζει αθανασία στην ψυχή.

Ήθελα να οσφρανθεί η ψυχή σου μια ακατάληπτη ευωδία,

και τότε θα πληροφορηθεί τι είναι ζωή η αιωνία.

Ήθελα να ιδής και το φώς που το σκότος της ψυχής φωτίζει,

και ταπείνωση αληθινή και μετάνοια ειλικρινή χαρίζει.

Εσύ ψυχή μου τι θα ήθελες από όλα αυτά να σου χαρίσω;

Λέγε μου τον κρυφό σου λογισμό και δεν θ΄ αργοπορήσω.

Χάριζέ μου ένα άνθος άφθαρτο και ευωδιαστό...

Πιστέ μου φίλε ένα μόνο λαχταρώ.

Δεν θέλω εγώ πολλά μόνο ένα άνθος αγαπώ

που η μυστική του χάρη δίδει τον ουράνιο θησαυρό.

Εάν θέλεις τέτοια χάρη ψυχή μου ευγενική

στα βάθη σ΄ αναμένει η νοερά η προσευχή.

Αυτή γίνεται για σένα λουλούδι, πηγή και οδός

Ευωδία παρηγορία και φώς και ο απλανής σου οδηγός.

Ένα λουλούδι γίνεται η ψυχή και πάντοτε ανθοφορεί,

όταν στα βάθη ενεργεί η αδιάλειπτος ευχή.

Εφύτευσα ένα λουλούδι στης ψυχής σου την αυλή,

και σύντομα θα αισθανθείς μια ευωδιαστή οσμή.

Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί,

αδιάψευστα πληροφορεί η αδιάλειπτος ευχή.

Ταύτην ψυχή μου φύλλατε και θα λείψει κάθε λογισμός

και εντός θα μορφωθεί ο Ιησούς Χριστός. (Μοναχός Μάρκελλος Καρακαλληνός)

Εμείς σήμερα, οι καθημερινοί μιμητές του μικρού και αδύναμου Δαβίδ, πώς μπορούμε να κερδίσουμε τον νοητό Γολιάθ (διάβολο); Ο Δαβίδ όταν πήγε να πολεμήσει τον Γολιάθ τι είχε μαζί του; Μία σφεντόνα και πέντε ομαλές πέτρες που μάζεψε από το ποτάμι. Όταν τον είδε ο Γολιάθ δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα παλέψει μαζί του. Ίσως του φαινόταν και αστείο.
''Έλα σε εμένα'', λέει ο Γολιάθ, ''και θα δώσω το σώμα σου στα πουλιά και στα ζώα να το φάνε''. Αλλά ο Δαβίδ απαντάει: ''Εσύ έρχεσαι σε εμένα με σπαθί, δόρυ και ακόντιο, αλλά εγώ έρχομαι σε εσένα με το όνομα του Θεού. Την ημέρα αυτή ο Θεός θα σε παραδώσει στα χέρια μου και θα σε πατάξω''. Τότε ο Δαβίδ τρέχει προς το μέρος του Γολιάθ. Παίρνει μια πέτρα, την βάζει στη σφεντόνα του και την ρίχνει με όλη του τη δύναμη. Η πέτρα πηγαίνει κατευθείαν στο κεφάλι του Γολιάθ και εκείνος πέφτει κάτω νεκρός!
Εμείς σήμερα, οι καθημερινοί μιμητές του μικρού και αδύναμου Δαβίδ, πώς μπορούμε να κερδίσουμε τον νοητό Γολιάθ; Πρέπει να έχουμε μαζί μας και να είμαστε οπλισμένοι όπως ο Δαβίδ. Θα χρησιμοποιούμε και εμείς πέντε ομαλές «πέτρες», πέντε μικρές λέξεις.
1η λέξη-πέτρα: Κύριε
2η λέξη-πέτρα: Ιησού
3η λέξη-πέτρα: Χριστέ
4η λέξη-πέτρα: ελέησόν
5η λέξη-πέτρα: με
Αυτές οι λέξεις είναι το πανίσχυρό μας όπλο, οι «αήττητες πέτρες μας» κατά του μεγάλου εχθρού-Γολιάθ, του διαβόλου και μας δίνουν τη δύναμη και την βεβαιότητα να φωνάζουμε στον καθημερινό αγώνα μας: Εσύ, διάβολε, έρχεσαι σε εμένα με νοητό σπαθί, δόρυ και ακόντιο (όλους δηλαδή τους πειρασμούς), αλλά εγώ έρχομαι σε εσένα με το όνομα του Θεού και θα σε κατανικήσω μ' αυτό...
Διάλογος ενός υποτακτικού με τον γέροντά του, τον Γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη:
- Γέροντα, λέω την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα.
- Δεν καταλαβαίνεις εσύ που την λες την ευχή, αλλά καταλαβαίνει ο διάβολος και καίγεται και φεύγει. Ε, καλά παιδί μου, θέλεις να δεις θαύμα, από την ευχή, απ' την προσευχή;
- Και βεβαίως θέλω!
- Καλά, του λέει, θα προσευχηθώ στον Θεό να σου δείξει ένα θαύμα να καταλάβεις πόση δύναμη έχει η ευχή του Χριστού.
Έκανε προσευχή ο γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, έκανε νηστεία, τριήμερο νηστεία, μόνο με λίγο νερό. Και μετά από τρεις μέρες δίνει στον υποτακτικό του ένα καλάθι και του λέει:
- Πήγαινε να το γεμίσεις νερό.
- Γέροντα, λέει, με συγχωρείς, τα μυαλά τα έχω, το λογικό το έχω, πως θα γεμίσει αυτό νερό; Γεμίζει το καλάθι νερό; Βρέχεται, ναι, αλλά να γεμίσει νερό;
- Καλά, παιδί μου, του λέει ο γέροντας, δεν ήθελες να δεις ένα θαύμα; Να δεις τι δύναμη έχει η ευχή; Το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» τί δύναμη έχει; Γιατί την παντοδυναμία της ευχής την παίρνει απ' τον παντοδύναμο Θεό, διότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι καί σωτήρας του κόσμου, αλλά είναι και Θεός αληθινός, εκ Θεού αληθινού. Δεν θέλεις να την δεις;
- Πως, πως, πως!
- Ε, κάνε αυτό που λέω, αλλά θα λες την ευχή, όλο την ευχή. Θα πας και θα 'ρθεις χωρίς να την διακόψεις καθόλου. Θα λες συνέχεια «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».
- Να 'ναι ευλογημένο.
Πάει λοιπόν ο υποτακτικός στό δρόμο, περπατάει να πάει μέχρι την πηγή που ήταν το νερό και έλεγε συνεχώς την ευχή. Και βάζει το καλάθι στη βρύση και τό νερό γεμίζει το καλάθι! Και το καλάθι δεν τρέχει! Δεν βγάζει ούτε από τα πλάγια, ούτε από κάτω σταγόνα νερό. Δεν διακόπτει την ευχή και τη λέει συνεχώς.
Μόλις είδε ο υποτακτικός το καλάθι γεμάτο, τρέχει να το δείξει στον γέροντά του.
Στον δρόμο πηγαίνοντας αυτά τα πενήντα μέτρα, φανερώνεται ο διάβολος, αλλά με ανθρώπινη μορφή, σαν καλόγερος.
Του λέει:
- Καλόγερε, του λέει, πού πας;
- Πάω στον γέροντά μου.
- Πως σέ λένε;
- Γεώργιο.
- Πόσα χρόνια έχεις εδώ;
- Πέντε - έξι.
- Και τι δουλειά κάνεις; Τί διακόνημα κάνεις;
- Φτιάχνουμε σφραγίδια.
Με τον διάλογο, αδειάζει το καλάθι και το νερό φεύγει από κάτω όλο. Έπιασε αργολογία, άφησε την ευχή. Πήγε στον γέροντά του με άδειο το καλάθι.
- Τί συμβαίνει παιδί μου; Γιατί μου φέρνεις το καλάθι άδειο;
- Γέροντα έτσι και έτσι...
- Ααα... Άφησες την ευχή παιδί μου. Και έπιασες διάλογο μ' αυτόν που φαινόταν σαν καλόγερος, αλλά δεν ήταν καλόγερος, Αλλά ήταν ο διάβολος! Εάν δεν του μιλούσες, το καλάθι θα ήταν γεμάτο νερό. Τώρα όμως που μίλησες και άφησες την ευχή, έφυγε το νερό. Βλέπεις λοιπόν, όταν έλεγες και όσο έλεγες την ευχή το καλάθι κρατούσε το νερό. Όταν την σταμάτησες και άρχισες την αργολογία σου, έφυγε το νερό. Η προσευχή, το κομποσχοίνι με το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», είναι πνευματική ελεημοσύνη και νικά το έλεος του Θεού. Και το έλεος του Θεού είναι μεγάλο! Ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής, μας είχε πει, ότι όχι μόνον με τη Θεία Λειτουργία, αλλά και με το κομποσχοίνι, με τη λεγομένη νοερά προσευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», βγάζεις ψυχές απ' την Κόλαση και τις βάζεις στον Παράδεισο. Προσευχότανε ο γέροντας Ιωσήφ αρκετόν καιρό και στο τέλος, όπως μας είπε, είδε όραμα που η ψυχή του είπε «Μεγάλη μου η μέρα σήμερα, πηγαίνω στο καινούργιο μου σπίτι, και αυτό το οφείλω σε σένα...!». Έτσι λοιπόν πληροφορήθηκε, ότι σώθηκε η ψυχή...
Κάποτε ένας ερημίτης που καθότανε έξω από το κελί του, το οποίο βρισκότανε ψηλά σε ένα βράχο, έβλεπε το ποτάμι που διέσχιζε τον κάμπο, να έχει φουσκώσει. Εκείνη την ημέρα έβρεχε καταρρακτωδώς και είχε κατεβάσει πολύ νερό, με αποτέλεσμα να είχε αποκλειστεί ένα πέρασμα που υπήρχε εκεί στην αερογέφυρα. Για μια στιγμή βλέπει κάποιον που είχε την ανάγκη να περάσει απέναντι και τον βλέπει να γονατίζει και να προσεύχεται στο Θεό, για να τον βοηθήσει να περάσει απέναντι. Βλέποντας το θέαμα αυτό ο ερημίτης, σήκωσε και αυτός τα χέρια του στον ουρανό και προσευχήθηκε και αυτός, για να βοηθηθεί ο άνθρωπος. Μετά από αρκετή ώρα, σηκώνεται ο άνθρωπος, κάνει μια τελευταία φορά τον σταυρό του και μπαίνει μέσα στο ποτάμι, αλλά το ποτάμι τον παρέσυρε και τελικά πνίγηκε! Ο ερημίτης σοκαρίστηκε με αυτό που είδε. Για πολύ ώρα δεν μπορούσε να συνέλθει. Γιατί δεν ειαακούστηκαν οι προσευχές μας, αναρωτήθηκε. Μετά από αρκετή ώρα, έρχεται κάποιος άλλος άνθρωπος στο ποτάμι, κάνει τον σταυρό του, μπαίνει στο ποτάμι και περνάει απέναντι! Κόκκαλο ο ερημίτης! Που είναι η δικαιοσύνη του Θεού, αναρωτήθηκε. Γονατίζει τότε ο ερημίτης και διαμαρτύρεται στο Θεό και του λέει: ''Δεν σηκώνομαι από εδώ Κύριε, αν δεν μου πεις, πως σκέφθηκες και ενήργησες έτσι!''. Ο Θεός είναι αγαθός και συγκαταβαίνει στην αδυναμία του ανθρώπου και έτσι του στέλνει έναν άγγελο, για να του πει την απάντηση. Ο άγγελος χτυπάει την πλάτη του ερημίτη και του λέει: ''Τί κάνεις εδώ γέροντα; Γιατί προσεύχεσαι;''. ''Να για κάτι που είδα και σκανδαλίστηκα, απάντησε ο ερημίτης και του ανάφερε το περιστατικό που είδε στο ποτάμι''. Και του λέει τότε ο άγγελος: ''Αυτός που δεν πνίγηκε, προσευχότανε και άλλες φορές και θα συνεχίζει να προσεύχεται, ενώ αυτός που πνίγηκε, προσευχήθηκε μόνο τώρα που είχε ανάγκη. Ούτε προσευχότανε, αλλά και ούτε θα προσευχότανε στο μέλλον''.
Ένα κρουαζιερόπλοιο κατά τη διάρκεια μιας σφοδρότατης καταιγίδας βυθίστηκε και μόνο δύο από τους επιβάτες του κατάφεραν να κολυμπήσουν μέχρι ένα μικρό ερημονήσι. Οι δύο ναυαγοί μη ξέροντας τι άλλο να κάνουν, συμφώνησαν, ότι δεν είχαν άλλη διέξοδο από το να προσευχηθούν στο Θεό. Ωστόσο για να εξακριβώσουν ποιανού η προσευχή είναι ισχυρότερη, αποφάσισαν να χωρίσουν την περιοχή στα δύο και να μείνουν στις αντίθετες πλευρές του νησιού. Το πρώτο πράγμα για το οποίο προσευχήθηκαν ήταν τροφή. Το επόμενο πρωινό, ο πρώτος άνδρας είδε ένα δέντρο γεμάτο φρούτα στην πλευρά του και ικανοποίησε την πείνα του. Η άλλη πλευρά του νησιού παρέμεινε άγονη. Μετά από μια εβδομάδα, ο πρώτος άνδρας ένοιωθε μοναξιά και αποφάσισε να προσευχηθεί για μια σύζυγο. Την επόμενη μέρα, μια γυναίκα βγήκε κολυμπώντας στη δική του πλευρά του νησιού. Στην άλλη πλευρά δεν έγινε τίποτα. Σύντομα ο πρώτος άνδρας προσευχήθηκε για ένα σπίτι, ρούχα, περισσότερη τροφή. Την επόμενη μέρα έγινε το θαύμα! Ότι προσευχήθηκε του δόθηκε! Ωστόσο ο δεύτερος άνδρας ακόμη δεν κατάφερε να αποκτήσει τίποτα. Τελικά, ο πρώτος άνδρας προσευχήθηκε για ένα πλοίο ώστε αυτός και η σύζυγος του να μπορέσουν να φύγουν από το ερημονήσι. Το πρωί, βρήκε ένα πλοίο αραγμένο στη δική του πλευρά του νησιού! Ο πρώτος άνδρας και η σύζυγος του επιβιβάστηκαν στο πλοίο και αποφάσισαν να αφήσουν τον δεύτερο άνδρα μόνο του στο νησί. Θεώρησαν, ότι ο δεύτερος άνδρας ήταν ανάξιος να λάβει τις ευλογίες του Θεού, καθώς καμιά από τις προσευχές του δεν εισακούστηκαν. Καθώς το καράβι ήταν έτοιμο να σαλπάρει, ο πρώτος άνδρας άκουσε μια φωνή από τον παράδεισο να δονεί τον αέρα και να του λέει: ''Γιατί παρατάς τον σύντροφό σου στο νησί; Οι ευλογίες που πήρες είναι μόνο δικές Μου!'' ''Από τις δικές του προσευχές δεν εισακούστηκε καμμία και έτσι δεν του αξίζει τίποτα'', απάντησε ο πρώτος άνδρας. ''Κάνεις πολύ μεγάλο λάθος, τον επίπληξε η φωνή. Ο άνδρας αυτός προσευχόταν μόνο για ένα πράγμα το οποίο και εισακούστηκε. Αν δεν γινόταν αυτό, εσύ δεν θα λάμβανες καμιά από τις ευλογίες Μου!''. ''Πες μου, ρώτησε ο πρώτος άνδρας, ποιά ήταν η προσευχή του, για την οποία του είμαι υποχρεωμένος;''. Και ακούστηκε η φωνή να του λέει: ''Προσευχόταν να εισακουστούν όλες οι προσευχές σου!!!''...
Ο πατήρ Σεραφείμ Ρομαντσόφ (Στάρετς του Γκλίνσκ), ήταν νέος υποτακτικός, όταν άρχισε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, από το μοναστήρι όπου μόναζε, πήραν κάποιους για το μέτωπο και ανάμεσά τους ήταν και εκείνος. Σύντομα τραυματίστηκε και τον έστειλαν στο νοσοκομείο. Εκεί ανάμεσα στους τραυματίες, ξεφύτρωσε ένας υπνωτιστής, ο όποιος προσπαθούσε να δράσει πάνω σ' όλους που ήταν δίπλα του. Με τις κινήσεις των χεριών του, υπνώτιζε τους τραυματίες, αλλά δεν μπορούσε να επιδράσει καθόλου πάνω στον νεαρό τότε π. Σεραφείμ. Ο π. Σεραφείμ θυμόταν, ότι καθώς ήταν ξαπλωμένοι, έλεγε την ευχή, την προσευχή τού Ιησού. Βλέποντας, ότι οι προσπάθειες του υπνωτιστή έπεφταν στο κενό, ο π. Σεραφείμ πείστηκε, ότι αυτό δεν είναι απλώς επίδραση σε κάποιες κρυφές δυνατότητες του ανθρώπου, αλλά πίεση του διαβόλου, ο οποίος εύκολα κυριεύει την ανυπεράσπιστη ψυχή. Δεν μπορεί όμως να εκδηλώσει τις δυνάμεις του, εάν ο άνθρωπος προσεύχεται.
Κάποτε εμφανίστηκε στον Άγιο Ιωάννη τον Κολοβό, ο διάβολος με την μορφή τεραστίου φιδιού, κατά τη διάρκεια της προσευχής του. Και το φίδι δάγκωνε τις σάρκες του και ξεφυσούσε από το στόμα του και παρόλα αυτά, ο Άγιος Ιωάννης δεν χωρίστηκε από τη γλυκύτατη ένωσή του με τον Θεό. Ένας άλλος πάλι γέροντας, καθώς προσευχόταν, δαγκώθηκε από οχιά! Δεν κατέβασε όμως τα χέρια του από τη στάση της ικεσίας, μέχρις ότου τελείωσε τη συνηθισμένη προσευχή του. Αλλά και με την Θεία βοήθεια, το δηλητήριο της οχιάς δεν ενήργησε στον αδελφό, που αγάπησε τον Κύριο, περισσότερο από τον ευατόν του...
Ένας αρχάριος μοναχός, πήγε σε κάποιον Γέροντα, να πάρει οδηγίες. Συνομίλησαν πολύ ώρα για πολλά πράγματα, γύρω από τη ζωή τους. Ωφελημένος ο νέος μοναχός και με ψυχική ικανοποίηση, σηκώθηκε να φύγει. ''Συγχώρησέ με Αββά'', του είπε, καθώς έβαζε μετάνοια στον Γέροντα, ''σε εμπόδισα από την προσευχή σου, με την επίσκεψή μου σήμερα''. Και ο Γέροντας του είπε: ''Δική μου προσευχή τέκνο μου είναι, να σε αναπαύσω και να σε στείλω ωφελημένο ψυχικά στο κελί σου''. Οι Άγιοι Πατέρες υποστηρίζουν, ότι κάθε καλή πράξη, είναι μια μορφή προσευχής.
Κάποιος προσκυνητής, ονόματι Ιωάννης, ψάχνοντας στην έρημο του Αγίου Όρους να βρει αγίους ασκητές, επισκέφτηκε έναν σύγχρονο ασκητή και του είπε: ''Σε παρακαλώ γέροντα, προσευχήσου για μένα, γιατί έχω σοβαρά προβλήματα!''. Ο ασκητής τον λυπήθηκε και κάθε βράδυ στην αγρυπνία του, έκανε αγώνα προσευχής γι΄αυτόν. Μια νύχτα, ενώ προσευχόταν, βλέπει έξω από το κελλί του, τον σατανά να γελάει σαρκαστικά και να τον κοροϊδεύει: ''Γιατί βρε καταραμένε, μου χαλάς την ησυχία; τον ρώτησε ο ασκητής''. ''Χα, χα, χα! Γελάω που αγρυπνάς άδικα για τον ''δικό μου'', τον Γιάννη. Και αυτός αγρυπνάει, αλλά στα στέκια τα δικά μου (εννοούσε τα κέντρα διαφθοράς). Πριν από λίγο τελείωσε την ''αγρυπνία '' του και τώρα ροχαλίζει!''. Η προσευχή του ασκητή, δεν ωφελούσε τον Ιωάννη, γιατί ο ίδιος ο Ιωάννης δεν αγωνιζόταν πνευματικά, όσο μπορούσε...
Ρώτησα, διηγείται ένας κληρικός, κάποτε ένα νέο 16 ετών: ''Αγαπάς, παιδί μου, τον Θεό;''. ''Τον αγαπώ πολύ, πάτερ μου'', μου απάντησε αυθόρμητα. ''Προσεύχεσαι σ' Αυτόν τακτικά;''. ''Όχι!'', μου είπε με ειλικρίνεια. Ο νέος αυτός δεν μπορούσε να συλλάβει την αντίθεση που υπήρχε μεταξύ των δύο απαντήσεών του. Γιατί είναι αδύνατον να αγαπά κανείς πραγματικά το Θεό και να μην προσεύχεται. Αν έχεις ένα φίλο εξαιρετικά αγαπητό, δεν προσπαθείς να βρεις τρόπους να επικοινωνείς συχνά μαζί του και να συζητάς διάφορα ζητήματα; Έτσι δεν είναι; Παρακολούθησε, παιδί μου, αυτούς τους αριθμούς που θα σου πω: Είναι εξακριβωμένοι. Ένας άνθρωπος που πέθανε 70 ετών διέθεσε τα χρόνια της ζωής του ως εξής: 15 χρόνια εργάσθηκε, 20 κοιμήθηκε, 2 έτρωγε, 1 ντυνότανε, 9 μήνες πλυνότανε, 7 μήνες ξυριζότανε, 4 μήνες καθάριζε τη μύτη του, 2 μήνες τα δόντια του κλπ. Παρατήρησες κάτι; Όλα όσα αναφέρονται πιο πάνω αφορούν εξωτερικές ασχολίες. Φροντίδες και μέριμνες για το σώμα. Όταν όμως, παιδί μου, παρουσιασθείς ενώπιον του Θεού πολύ διαφορετικός θα είναι ο λογαριασμός τον οποίο θα υποχρεωθείς να κάνεις. Θα σε ρωτήσει τότε ο δίκαιος Κριτής: «Πόσα καλά έκανες; Πόσα κακά;». «Πόσα καθήκοντα εκτέλεσες και πόσα όχι;». «Πόσον καιρό προσευχόσουν;». Μέσα σ' ένα χρόνο η καρδιά σου χτύπησε 36.792.000 φορές. Απ' το τεράστιο αυτό ποσό, πόσους παλμούς διέθεσες για το Θεό σου; «Μα πόσο λοιπόν πρέπει να προσεύχομαι;» Πρέπει να ξέρεις, παιδί μου, πως ο Θεός δεν υπολογίζει την προσευχή με τη χρονική της διάρκεια, αλλά με το ζήλο, με τη διάθεση, με την καρδιά. Μια μικρή, ζωντανή, ολόθερμη προσευχή αξίζει πολύ περισσότερο από μια άτονη, τυπική, ξερή, έστω και πολύωρη. Εκείνο που προέχει είναι ο ζήλος και η θερμή διάθεση της καρδιάς. Κάνε την πρωινή και βραδυνή σου προσευχή. Μην παραλείπεις όμως καθ' όλη την ημέρα πολλές φορές να στρέφεις τη σκέψη και την καρδιά σου στο Θεό. Θα 'ναι, παιδί μου, ευλογημένη η μέρα σου, όταν τις πρώτες σου τις σκέψεις τις αφιερώνεις στο Θεό. Και ο ύπνος σου θα είναι ήρεμος και γαλήνιος όταν, πριν παραδοθείς στα χέρια του, στρέψεις και πάλι σ' Αυτόν τους λογισμούς σου. Δεν σου συνιστώ να προσεύχεσαι στο κρεβάτι! Αν όμως δεν πρόκειται καθόλου να προσευχηθείς αλλιώς, τότε μη σταματήσεις τη συνήθειά σου. Πιστεύω όμως ότι και εσύ δεν θα το βρίσκεις τόσο σωστό, να συνομιλείς με το Θεό και Κύριό σου, και να είσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι σου! Αφήνω πως μπορείς να πάθεις, αυτό που πολλοί νέοι το παθαίνουν, να μην προλάβεις δηλαδή να τελειώσεις την προσευχή σου και... να σε πάρει ο ύπνος! Σαν φρόνιμος λοιπόν νέος, κάνε την πρωινή σου προσευχή αφού ντυθείς και τη βραδινή σου πριν βγάλεις τα ρούχα σου. Κατόπιν δε, όταν θα πέσεις στο κρεβάτι, εξακολούθησε, αν θέλεις, τις ευσεβείς σου σκέψεις· θα κοιμηθείς έτσι πιο γαλήνια. Ξέρεις εκείνο το σοφό γνωμικό που λέει «Τίποτε δεν μπορεί να επιτύχει, αν δεν το ευλογήσει ο Θεός»; Εάν λοιπόν τις μέρες σου δεν τις αρχίζεις ζητώντας τη βοήθεια του Θεού, πώς περιμένεις την ευτυχία; Μην στερείς λοιπόν, παιδί μου, την ατίμητη ψυχή σου απ' τη ζωογόνα αναπνοή της, αλλά προσεύχου, προσεύχου με ζήλο, ώστε να έλθει η μυριοπόθητη μέρα που θα στεφανωθείς με το στεφάνι της δόξης.
Ήταν κάποτε 2 θρησκεύομενες αδερφές, που ήταν πολύ αγαπημένες. Η μία είχε ως όνειρο, να εργαστεί στην Εθνική Τράπεζα. Προσευχόταν γι΄αυτό στο Θεό, να την βοηθήσει, ώστε να κατορθώσει να την προσλάβουν. Τα χρόνια όμως περνούσαν, χωρίς να κατορθώσει τίποτα. Αυτή όμως επέμενε και προσευχόταν διαρκώς στο Θεό. Η αδερφή της, την έλεγε: ''Μάλλον δεν θα είναι για το καλό σου, να περάσεις στην Εθνική. Κοίτα να βολευτείς κάπου αλλού''. Πού να το καταλάβει η αδερφή της! Αποτέλεσμα: Μετά από πολλά χρόνια, κατόρθωσε να μπει στην Εθνική. Όμως τί έγινε; Δημιούργησε, ερωτική σχέση με τον παντρεμένο διευθυντή της, πατέρα 2 παιδιών! Έτσι έγινε η αιτία, να διαλύσει την οικογένεια του διευθυντή και να σέρνεται τώρα μαζί του, στα μονοπάτια της πορνείας. Αυτά είναι τα αποτελέσματα, όταν ο άνθρωπος επιμένει σε πράγματα που ο Θεός λέει όχι. Μας φυλάει ο Θεός από καταστροφές, που εμείς δεν διαβλέπουμε και δεν πρέπει να επιμένουμε σε αυτά με την προσευχή μας, γιατί τα αποτελέσματα, θα είναι αντίθετα από τα προσδοκώμενα.
Μια φορά αρρώστησε μια μητέρα και έστειλε το παιδί της να πάρει το φάρμακο από το φαρμακείο. Ο φαρμακοποιός όμως, έκανε λάθος στο φάρμακο και έδωσε άλλο που θα έβλαπτε την άρρωστη και ίσως μ' αυτό θα πέθαινε. Το παιδί πήρε το φάρμακο και έφυγε. Ο φαρμακοποιός είδε την συνταγή του ιατρού πάνω στον πάγκο και την πήρε να την φυλάξει. Την ξανακοιτάζει και είδε πως είχε δώσει λάθος φάρμακο! Δεν γνώριζε το παιδί, ούτε που έμενε. Ήταν δε πολύ θεοσεβούμενος. Τότε λοιπόν κλείνει για λίγο το φαρμακείο και γονατίζει. Παρακαλεί τον Χριστό με δάκρυα στα μάτια να σώσει την άρρωστη, από το λάθος του και σηκώθηκε κατόπιν. Όταν άνοιξε το φαρμακείο, ήρθε πάλι το παιδί και του λέει: ''Κύριε φαρμακοποιέ, δώσε μου σε παρακαλώ άλλο φάρμακο, γιατί όπως ανέβαινα την σκάλα, έπεσα και έσπασε το μπουκαλάκι...!''. Δοξολογώντας ο φαρμακοποιός τον Θεό, που άκουσε την προσευχή του, έδωσε το σωστό φάρμακο αυτή τη φορά. Βλέπετε λοιπόν, τι μπορεί να κάνει η προσευχή...;