Περί πτώσης

Ουαί αυτώ τω ενί, όταν πέση και μη η δεύτερος εγείραι αυτόν. [Αλίμονο στον ένα, όταν πέσει και δεν θα είναι κανείς άλλος να τον σηκώσει.] (Εκκλησιαστής 4,10)
Προ συντριβής ηγείται ύβρις, προ δε πτώματος κακοφροσύνη. [Προ πάσης συντριβής προηγείται αλαζονεία και υπερηφάνεια. Προ πάσης δε καταστρεπτικής πτώσεως, υπάρχει η κακοφροσύνη.] (Παροιμίες 16,18)
Η φιληδονία, η ανάπαυση και ο εγωισμός είναι τα αίτια παραχωρήσεως στις πτώσεις μας. (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
Το να στέκεσαι όρθιος και να μην πέφτεις στα πάθη, δεν οφείλεται στη δική σου αρετή, αλλά στη Χάρη του Θεού, που σε βαστάζει στα χέρια του, για να μη φοβηθείς. Αυτά να σκέφτεσαι τον καιρό της πνευματικής χαράς σου και όταν αρχίζεις να υψηλοφρονείς, κλάψε και δάκρυσε και να θυμάσαι συνεχώς τα πρότερα παραπτώματά σου, στα όποια έπεσες με την παραχώρηση του Θεού. Κάνε έτσι, για να αποκτήσεις ταπείνωση και να γλυτώσεις από την πτώση. Όμως και πάνω στις πτώσεις σου, μην απελπιστείς, αλλά με ταπεινούς λογισμούς εξιλέωσε τον Θεό και άφησέ Τον, να συγχωρήσει τα αμαρτήματά σου. (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
Πολλές φορές η ίδια πτώση, είναι εκατό φορές βαρύτερη από την πτώση ενός άλλου. Το αμάρτημα υπολογίζεται και από τον τρόπο και από τον τόπο και από την πνευματική προκοπή του αμαρτήσαντος και από άλλα πολλά. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Όπου συνέβη πτώση σε έναν άνθρωπο, προηγουμένως προηγήθηκε η υπερηφάνεια. Η πτώση όμως υπήρξε πολλές φορές σ' όσους το θέλησαν αιτία ταπεινοφροσύνης. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
Ελεεινός είναι όποιος πέφτει. Ελεεινότερος όμως, είναι εκείνος, ο οποίος παρασέρνει και τον άλλον στην πτώση. Διότι και των δύο πτώσεων την ενοχή και την εφάμαρτη ηδονή, την παίρνει πάνω του. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε, ποιές πτώσεις μας προέρχονται από αμέλεια, ποιές από σκόπιμη εγκατάλειψη του Θεού και ποιές από αποστροφή του Θεού. Το μόνο που κάποιος μου εξήγησε είναι, ότι όσες μας συμβαίνουν από σκόπιμη παραχώρηση του Θεού, έχουν σύντομη επανόρθωση, διότι ο Θεός που μας παρέδωσε, δεν μας αφήνει επί πολύ αιχμάλωτους σε αυτές. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Μην τρομάξεις όταν πέφτεις κάθε ημέρα και μην εγκαταλείψεις τον αγώνα. Αντιθέτως να ίστασαι ανδρείως και οπωσδήποτε να ευλαβηθεί την υπομονή σου ο φύλαξ άγγελός σου. Όσο είναι ακόμη πρόσφατο και ζεστό το τραύμα, τόσο και ευκολότερα θεραπεύεται. Ενώ τα τραύματα που χρόνισαν, σαν παραμελημένα και αποσκληρυμένα, δύσκολα θεραπεύονται και χρειάζονται για να ιατρευθούν, πολύ κόπο και νυστέρι και ξυράφι και το εδώ πυρ των καυτηριασμών, (δηλαδή το πυρ των εδώ θλίψεων, εν αντιθέσει με το μελλοντικό πυρ της κολάσεως). (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Είδα μερικούς να τρώγουν απολαυστικά, και να μη πολεμούνται αμέσως. Και είδα άλλους να συνεσθίουν και να συναναστρέφονται με γυναίκες, και να μην έχουν εκείνη την ώρα κανένα πονηρό λογισμό. Έτσι απατώμενοι πήραν θάρρος και φάνηκαν αμέριμνοι. Την ώρα όμως που νόμισαν, ότι βρίσκονται σε ειρήνη και ασφάλεια, μέσα στο κελλί τους έπαθαν ξαφνικό όλεθρο. Ποιός ήταν ο όλεθρος; Εκείνος που συμβαίνει σ΄ εμάς, στην ψυχή και στο σώμα, όταν είμαστε εντελώς μόνοι. Όποιος τον δοκίμασε, αντιλαμβάνεται. Όποιος δεν τον δοκίμασε, δεν χρειάζεται να τον γνωρίσει. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Ο Θεός ουδέποτε παραχωρεί να πειραστεί ο άνθρωπος παραπάνω από την δύναμή του. Η δικαιοσύνη του Θεού, δεν επιτρέπει τέτοια δοκιμασία. Η δοκιμασία είναι ανάλογη με την δύναμη και την αντίσταση. Αλλά τότε, γιατί νικήθηκε ο Αδάμ (και ο κάθε Αδάμ); Ο λόγος της ήττας, βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο∙ διότι αν και υπήρχε μέσα του η δύναμη της αντίστασης, δεν έκανε χρήση αυτής. Και ποιό ήταν το αίτιο αυτής της παράλειψης; Η αμέλεια! Η αμέλεια προς το καθήκον. Ο άνθρωπος είχε καθήκον να ανυψώνεται προς τον Θεό∙ να οδηγεί τον νου του, μόνο προς Εκείνον και όχι να αναζητά την ευχαρίστηση στις απολαύσεις των δημιουργημάτων. Η προσήλωσή του στα γήινα, επέφερε την αμέλεια του καθήκοντος προς τον Θεό και προς τον εαυτό του. Εξαιτίας της αμέλειας απομακρύνθηκε από τον Θεό, χάνοντας έτσι μεγάλο μέρος από τη Θεία δύναμη που τον ενίσχυε∙ γι' αυτό νικήθηκε και έπεσε στην αμαρτία. Αν ο Αδάμ δεν είχε ήδη απομακρυνθεί από τον Θεό, δεν θα τον νικούσε ο εχθρός, καθότι θα τον ενίσχυε η Θεία δύναμη. Η ενατένιση προς το απαγορευμένο ξύλο, ήταν ένδειξη της προσήλωσής του στην ύλη. Τότε κοιτάζει κάποιος προς την ύλη, όταν έχει αποσύρει την ματιά του από τον Θεό. Το γεγονός, ότι εξερευνούσαν την ωραιότητα των καρπών του απαγορευμένου δένδρου, ήταν σημάδι των γήινων φρονημάτων τους. Από τη στιγμή που προσέβλεψαν σ' αυτό, η πτώση του Αδάμ ήταν γεγονός που επρόκειτο να συντελεστεί. Ο Διάβολος προέτρεψε τον άνθρωπο, τη στιγμή που ήταν ήδη κάτω από το δέντρο και λαχταρούσε τους καρπούς του. Αν δεν έβλεπε προς το δέντρο, δεν θα νικιόταν από τον Διάβολο. Η ενατένιση επέφερε την πτώση. Παρατηρούμε λοιπόν, ότι αιτία της πτώσης δεν ήταν η ηθική του αδυναμία ή κάποια άλλη ατέλεια, αλλά η αμέλεια στο υψηλό του καθήκον, στο καθήκον του να λατρεύει τον Θεό και να ατενίζει μόνο προς Αυτόν. Για τον λόγο αυτό και ο Κύριος παραγγέλει πολλές φορές προς τους μαθητές του: «μένετε άγρυπνοι και προσεύχεστε, για να μη σας νικήσει ο πειρασμός» (Ματθ. 26΄41)∙ διότι ενόσω γρηγορούν και προσεύχονται, ο νους τους προσηλώνεται στον Θεό και έτσι τα εκτοξευόμενα βέλη του πονηρού, δεν μπορούν να προσβάλλουν τους λογισμούς. (ΆγιοςΝεκτάριος)
Η καλύτερη μέθοδος να φυλάξουμε τον εαυτόν μας από τις πτώσεις (με την βοήθεια βέβαια και του Θεού) είναι, να έχουμε πάντα μπροστά μας, τα αμαρτήματά μας και να λυπόμαστε γι' αυτά. (Άγιος Μωϋσής ο Αιθίοπας)
Δεν είναι η πτώση τόσο δυσάρεστη, όσο το να παραμένει κανείς στην πτώση. Ούτε είναι φοβερό το να τραυματιστεί κανείς, όσο το να τραυματιστεί και να μην θέλει να θεραπευτεί. (Ιερός Χρυσόστομος)
Εκείνο που είναι χειρότερο από την αμαρτία είναι, το να εμμένει κανείς στην αμαρτία. Και εκείνο που είναι πιο φοβερό από την πτώση είναι, το να παραμένει κανείς στην πτώση. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αυτός που έχει ασθενή θέληση, ο αμελής και ο αδιάφορος και χωρίς να υπάρχει ο διάβολος, καταπίπτει και κρημνίζεται σε μεγάλα βάραθρα κακίας. (Ιερός Χρυσόστομος)
Τις πτώσεις του Χριστιανού, δεν τις φέρνει η φύση των πειρασμών, αλλά η αμέλεια των πειραζομένων. (Ιερός Χρυσόστομος)
Ο Θεός άφησε τον Πέτρο να πέσει, επειδή και αυτόν επρόκειτο να τον κάνει άρχοντα ολόκληρης της οικουμένης, ώστε ενθυμούμενος τα δικά του παραπτώματα, να συγχωρεί στο εξής τα παραπτώματα εκείνων που πέφτουν στην αμαρτία. (Ιερός Χρυσόστομος)
Και αν όλη τη ζωή την περάσει κανείς με τον Χριστό και υποστεί πτώση σε βαθειά γεράματα, δεν είναι καλό ούτε τότε να απελπιστεί. Ας θυμηθεί τον ληστή, που πάνω στον σταυρό δικαιώθηκε και τους εργάτες που πήραν την εντεκάτη ώρα (Ματθ. 10,6), τον μισθό όλη της ημέρας. (Ιερός Χρυσόστομος)
Εκείνος που είναι άσημος και όχι πολύ γνωστός στην κοινωνία και αν κάποτε νικηθεί από τον διάβολο και πέσει ηθικά, δεν προκαλεί μεγάλη ζημιά στην κοινωνία. Αυτός όμως που βρίσκεται στην κορυφή της αρετής και είναι πασίγνωστος και θαυμαστός από όλους, αν πέσει με την επιρροή του διαβόλου, με την πτώση του προκαλεί μεγάλη ζημιά στην κοινωνία. Όχι μόνο επειδή έπεσε από μεγάλο ύψος, αλλά και διότι πολλούς που τον θαύμαζαν, τους έκανε ραθυμότερους στα καλά και ενάρετα έργα... Γιατί και ατο ανθρώπινο σώμα, οποιοδήποτε άλλο μέρος του αχρηστευτεί, η βλάβη δεν είναι τόσο μεγάλη, όσο το να υποστεί βλάβη το κεφάλι ή να εξορυχθούν τα μάτια, διότι τότε όλο το σώμα είναι άχρηστο. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αν ο άνθρωπος δεν στενοχωρηθεί κατ' αναλογίαν του σφάλματός του, εύκολα περιπίπτει (ξανά), εις το αυτό σφάλμα. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Η φιληδονία, η ανάπαυση και ο εγωισμός, είναι τα αίτια της παραχωρήσεως στις πτώσεις μας. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Οι πτώσεις σε βοηθούν να γνωρίσεις τον εαυτόν σου. Βγαίνουν όλα στην επιφάνεια και σιγά-σιγά, γίνεται η καλή εργασία. Βλέπεις, και οι γιατροί μερικές φορές δίνουν στους αρρώστους διάφορες ουσίες, για να εκδηλωθούν τα συμπτώματα της αρρώστιας και να κάνουν καλή διάγνωση. Δίνουν π.χ. ζάχαρη και κάνουν μετά εξέταση αίματος, για να δουν αν ανέβηκε το ζάχαρο. Στον πνευματικό αγώνα χρειάζεται να επισημαίνουμε τα αδύνατα σημεία του χαρακτήρα μας, τα ελαττώματά μας και ύστερα να προσπαθούμε να χτυπάμε εκεί. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο υπερήφανος δεν έχει πνευματικές πτήσεις, αλλά πτώσεις. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Στην πραγματικότητα ο Θεός ποτέ δεν θέλησε να ρίξει το Βυζάντιο αλλά αναγκάστηκε επειδή οι άνθρωποι τις ημέρες εκείνες, ήταν βλάσφημοι και δεν είχαν σεβασμό. Εδώ πέρα ο άλλος αντίδωρο πήγαινε να πάρει από την Εκκλησία και είχε στον κόρφο του σπαθί. Αυτά εξόργισαν τον Θεό. Αλλά η τιμωρία μας έχει τελειώσει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Πάντως διαπίστωσα, ότι όταν ο άνθρωπος, ενώ αγωνίζεται, συνεχίζει να σφάλλει και δεν αλλάζει, αιτία είναι ο εγωισμός, η φιλαυτία και η ιδιοτέλεια. Λείπει η ταπείνωση και η αγάπη και έτσι εμποδίζεται η Θεία επέμβαση. Δεν βοηθάει ο ίδιος ο άνθρωπος τον Θεό, για να τον βοηθήσει. Αν π.χ. τον βοηθήση ο Θεός να ξεπεράσει ένα πάθος του, θα το πάρει πάνω του, θα υπερηφανευθεί, γιατί θα νομίζει, ότι μόνος του το ξεπέρασε, χωρίς την βοήθεια του Θεού. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Είναι βαρύ να πούμε ότι παραχωρεί ο Θεός να αμαρτήσουμε. Ο Θεός ποτέ δεν παραχωρεί να αμαρτήσουμε. Εμείς κάνουμε παραχωρήσεις και έρχεται ο διάβολος και μας πειράζει. Όταν λ.χ. υπερηφανεύομαι, διώχνω την Θεία Χάρη, φεύγει ο Φύλακας Άγγελός μου, έρχεται ο άλλος ... άγγελος, ο διάβολος και σπάζω τα μούτρα μου. Αυτή είναι δική μου παραχώρηση και όχι του Θεού. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όποιος δικαιολογεί την πτώση του, δικαιολογεί τον διάβολο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Βλέπεις ένα παιδάκι, όταν πέσει μόνο του και χτυπήσει, κλαίει λιγότερο από ό,τι κλαίει, αν πέσει, γιατί το έσπρωξε ένα άλλο παιδί. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν πέφτεις σε κάποιο από τα συγγνωστά αμαρτήματα (τα μη θανάσιμα), θα ενεργείς με τον εξής τρόπο: από την μία, να αναγνωρίζεις την αθλιότητά σου και να ταπεινώνεσαι μπροστά στον Θεό και από την άλλη, να αναγνωρίζεις το έλεος του Θεού που έκανε σε σένα και να Τον αγαπάς και να Τον εξυψώνεις περισσότερο, με αμέτρητες ευχαριστίες και δοξολογίες. Μ' αυτόν τον τρόπο, η πτώση σου θα γίνει αιτία να ανυψωθείς περισσότερο, με την βοήθεια που θα σου δώσει ο Θεός και σε λίγο καιρό θα πλουτίσεις, με μεγάλους πνευματικούς θησαυρούς. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Όταν βρίσκεσαι πληγωμένος, επειδή έπεσες σε κάποιο αμάρτημα λόγω αδυναμίας σου ή καμμιά φορά με την θέλησή σου για κακό σου, μην δειλιάσεις, ούτε να ταραχθείς γι' αυτό, αλλά αφού επιστρέψεις αμέσως στο Θεό, μίλησε έτσι: «Βλέπε, Κύριέ μου, έκανα τέτοια πράγματα σαν τέτοιος που είμαι, ούτε ήταν δυνατόν να περίμενες και τίποτα άλλο από εμένα, τον τόσο κακοπροαίρετο και αδύνατο, παρά ξεπεσμό και γκρέμισμα». Και εδώ, ξευτελίσου στα μάτια σου αρκετή ώρα και λυπήσου με πόνο καρδιάς για την λύπη που προξένησες στον Θεό και χωρίς να συγχυστείς, αγανάκτησε κατά των αισχρών σου παθών, ιδιαιτέρως δε και μάλιστα, εναντίον εκείνου του πάθους που έγινε αιτία να πέσεις, έπειτα πες πάλι: «Ούτε μέχρι εδώ θα στεκόμουνα, Κύριέ μου και θα αμάρτανα χειρότερα, εάν εσύ δεν με κρατούσες με την πολύ μεγάλη σου αγαθότητα». Και ευχαρίστησέ Τον και αγάπησέ Τον περισσότερο παρά ποτέ, θαυμάζοντας την τόση μεγάλη ευσπλαγχνία Του, ότι και παρόλο που λυπήθηκε από σένα, πάλι σου δίνει το δεξί Του χέρι και σε βοηθάει, για να μη ξαναπέσεις στην αμαρτία τελευταία πες με μεγάλο θάρρος στη μεγάλη ευσπλαγχνία του. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Ο Απόστολος Πέτρος οδηγήθηκε στην πτώση και αρνήθηκε το Χριστό 3 φορές για τους εξής λόγους: α) λόγω υπερηφανείας β) λόγω αμέλειας και γ) λόγω έλλειψης προσευχής. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Για να γλυτώσεις από τις σαρκικές πτώσεις, απέφευγε την παρέα με πρόσωπα που σκανδαλίζουν, την τεμπελιά, την παρακοή στους πνευματικούς πατέρες, την κατάκριση προς τον πλησίον σου, να βρίσκεσαι σε εκγρήγορση με σκέψεις και έργα πνευματικά και να καλλιεργείς την ταπείνωση. (ΆγιοςΝικόδημοςοΑγιορείτης)
Πρέπει να γνωρίζουμε, ότι τα σφάλματα των ευσεβών, γίνονται πολλές φορές κατά οικονομία και παραχώρηση Θεού, προς το συμφέρον μας. Επιτρέπει δηλ. ο Θεός να παρασυρθούν, για να θεραπευτεί η έπαρση και η αλαζονεία που τους έχει ήδη καταλάβει, όπως είναι για παράδειγμα αυτό που είπε ο Απόστολος Πέτρος, ότι δεν θα συμβεί ποτέ σ' αυτόν να αρνηθεί τον Χριστό και το οποίο εντούτοις συνέβη σ' αυτόν τον ίδιο. (Μέγας Βασίλειος)
Αν έπεσες από εγκατάλειψη του Θεού σε πτώση σαρκική ή της γλώσσας ή του λογισμού, παρόλο που περνούσες ζωή επίπονη και τραχύτατη, μη σου φανεί ανεξήγητο και παράδοξο. Γιατί η πτώση είναι δική σου και οφείλεται σε σένα. Αν δηλαδή εσύ πρώτα δεν σχημάτιζες -όπως δεν έπρεπε- κάποια κούφια και μεγάλη ιδέα για τον εαυτόν σου, ή δεν υπερηφανευόσουν από αλαζονικό φρόνημα σε βάρος άλλου, ή δεν έκρινες κάποιον για την ανθρώπινη αδυναμία του, δεν θα σε εγκατέλειπε με δίκαιη απόφαση ο Θεός, και δεν θα μάθαινες έτσι την αδυναμία σου. Την έμαθες λοιπόν, για να μάθεις έτσι να μην κρίνεις, να μην έχεις φρόνημα υψηλότερο απ' ό,τι πρέπει να έχεις και να μην υπερηφανεύεσαι κατά των άλλων. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
Όταν καίγεται από κάτω το καζάνι, δεν μπορεί μύγα να το αγγίξει ή κανένα άλλο έντομο. Όταν όμως είναι κρύο, τότε κάθονται πάνω του. Έτσι και κάθε άνθρωπος, όσο παραμένει σταθερός στις πνευματικές του ασκήσεις, δεν μπορεί ο διάβολος να τον ρίξει. (Όσιος Ποιμήν)
Αν κάποιος δεν έχει αγγίξει το τέλειο μέτρο της αγάπης και δεν έχει φτάσει ακόμα να δεθεί μ' αυτήν την ίδια την αγάπη, αυτός βρίσκεται ακόμα κάτω από τον φόβο και τον πόλεμο και τον κίνδυνο της πτώσεως και αν δεν ασφαλίσει τον εαυτό του, ο σατανάς τον ρίχνει στην αμαρτία. Αν όμως κάποιος φτάσει στην τέλεια αγάπη, αυτός είναι δεμένος και αιχμαλωτισμένος στην Χάρη του Θεού. (Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος)
Όπως εκείνοι που αμαρτάνουν οφείλουν να τρέμουν γιατί παρόργισαν τον Θεό, έτσι και αυτοί που τους σκέπασε και τους φύλαξε η Χάρη για την αδυναμία τους και την ετοιμότητά τους προς απόγνωση, οφείλουν να τρέμουν περισσότερο, γιατί χρωστούν πολλά. (ΆγιοςΠέτροςοΔαμασκηνός)
''Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού''. Ας το προσέξωμε αυτό: «Μη εισενέγκης», μην μας αφήνεις να πέσουμε σε πειρασμό, στον οποίο δεν μπορούμε να αντισταθούμε. Δeν λέει: «Μην μας οδηγείς στον πειρασμό». Αλλά σαν αθλητές, που θέλουμε να αγωνιστούμε, ζητάμε να έχουμε την δύναμη να αντισταθούμε στον εχθρό, δηλαδή στην αμαρτία. Ο Κύριος, που σήκωσε στους ώμους Του τις αμαρτίες μας και συγχώρησε τα λάθη μας, είναι ικανός να μας προστατεύσει και να μας φυλάξει από τα τεχνάσματα του διαβόλου, που μας πολεμάει, ώστε ο εχθρός, που γεννάει συνεχώς το κακό, να μην μας κατακτήσ· όποιος εμπιστεύεται στον Θεό, δεν φοβάται τον διάβολο. Γιατί «ει ο Θεός υπέρ ημών, τις καθ' ημών;» (Ρωμ. 10,31). (Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων)
Καλότυχος είναι εκείνος, που περπατεί και προσέχει να μην πέσει. Πρώτα στην υπερηφάνεια, μετά στην κενοδοξία, στην ανθρωπαρέσκεια, στη ζήλεια, στο φθόνο, στην παρακοή, στο θέλημα, στα πονηρά και κακά θελήματα, στην απελπισία και γενικά στην αμέλεια. Διότι αν πέσουμε, δεν γνωρίζουμε, αν θα μπορέσουμε να σηκωθούμε. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Αν έχεις τον Χριστό στην καρδιά σου, πρόσεξε να μην τον χάσεις, γιατί μαζί του θα χάσεις και την ειρήνη. Θα είναι δύσκολο μετά να ξαναρχίσεις από την αρχή. Οι προσπάθειες μετά την πτώση είναι οδυνηρές και σε πολλούς κοστίζουν πολλά δάκρυα... (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
3 είναι οι μεγάλες πτώσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας: α) του διαβόλου β) του Ιούδα και γ) του πάπα. Και οι 3 είχαν τα ίδια κίνητρα. Και οι τρεις έχουν τα ίδια ολέθρια αποτελέσματα στον κόσμο. (ΆγιοςΙουστίνοςΠόποβιτς)
Η ουσία της πτώσεως στην αμαρτία, είναι πάντοτε η ίδια: το να θέλει κανείς να γίνει καλός δια του εαυτού του, το να θέλει κανείς να γίνει τέλειος, δια του εαυτού του, το να θέλει κανείς να γίνει θεός, δια του εαυτού του. Αλλά κατ' αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος ασυναισθήτως, εξισώνεται με τον διάβολο. (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
Ο Θεός παραχωρεί κάποτε να νικηθεί κανείς στον πόλεμο από τους δαίμονες ή από κάποιο ισχυρό πάθος. Αυτό γίνεται, όταν έχουμε υπερηφάνεια και υψηλοφροσύνη. Άλλοτε πάλι η ήττα μας παραχωρείται για κάποιες αμαρτίες, έτσι ώστε αφενός να έρθουμε σε συναίσθηση και να μετανοήσουμε και αφετέρου να γίνουμε πιο έμπειροι στον πνευματικό αγώνα. Άλλοτε τέλος ο Θεός παραχωρεί να νικηθούμε, για να αξιωθούμε μεγαλύτερα στεφάνια με την κατοπινή συντριβή. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφκυ)
Στον αόρατο πόλεμο, πολλές φορές είναι αναγκαίες για εμάς και οι ήττες, οι ήττες όμως που οφείλονται στην αδυναμία και στην εμπάθειά μας και όχι στην μεταβολή της προαιρέσεώς μας. Οι ήττες αυτές παραχωρούνται από τον Θεό, για να ταπεινωθούμε, για να παρατηρήσουμε και να μελετήσουμε την ξεπεσμένη φύση μας, για να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα του Λυτρωτή και για να πιστέψουμε σ' Αυτόν και να Τον ομολογήσουμε. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
Και ο νους και η καρδιά και το σώμα του μεταπτωτικού ανθρώπου, βρίσκονται σε έχθρα με τον νόμο του Θεού. Ο μεταπτωτικός νους, δεν δέχεται τον λόγο του Θεού. Η μεταπτωτική καρδιά, δεν δέχεται το θέλημα του Θεού. Και το ίδιο το σώμα που υπόκειται στη φθορά, έχει το δικό του θέλημα, το θέλημα που απέκτησε με την πτώση (των Πρωτοπλάστων). (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
Εάν μετά την μετάνοιά μας, υποπέσουμε πάλι στα παλαιά (θανάσιμα) αμαρτήματά μας, τότε κινδυνεύουμε να πεθάνουμε αμετανόητοι, διότι η μετάνοια στα ίδια αμαρτήματα, είναι πολύ δυσκολότερη από ότι ήταν την πρώτη φορά. Μην ξεχνάτε τα αποτελέσματα της υποτροπής, σε μια σοβαρή σωματική ασθένεια: Αν μετά την θεραπεία του αρρώστου, εμφανιστεί για δεύτερη φορά η ίδια αρρώστια, αντιμετωπίζεται και υποχωρεί πολύ δύσκολα. Αν εμφανιστεί και τρίτη φορά, επιφέρει τον θάνατο... (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Ο εχθρός σας προτρέπει ύπουλα σε νέες πτώσεις, υποβάλλοντας την σκέψη, ότι και χωρίς μετάνοια, συγχωρεί ο Θεός. Αυτό αποτελεί θανάσιμη πλάνη. Είναι φοβερό να αμαρτάνη κανείς, ελπίζοντας στο έλεος του Θεού. (ΆγιοςΘεοφάνηςοΈγκλειστος)
Όχι μόνο να μη χαίρεσαι, άλλα και να θρηνείς για την πτώση του αδελφού σου, επειδή έχουμε εντολή να τον αγαπούμε όπως τον εαυτόν μας. (Στάρετς Ευστράτιος)
Μερικές φορές οι πτώσεις μας είναι απαραίτητες, ώστε με την ταπείνωση της μετανοίας, να έχουμε την δύναμη να προσλάβουμε μεγαλύτερη ευλογία. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
Εάν εύχεστε έντονα και αδιάλειπτα, δεν θα πέσετε, εάν την προσευχήν αμελήσετε, να ξέρετε, θα έχετε γενική πτώση. (Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας)
Κάθε πτώση ή αποτυχία έχει αρχή και ρίζα, την απώλεια του ταπεινού φρονήματος. (ΓέρονταςΙωσήφο Βατοπαιδινός)
Το να πέσω είναι φαινόμενο της αδυναμίας μου, αλλά το να παραμείνω στην αμαρτία είναι έργο του διαβόλου και είναι η ολοσχερής απώλειά μου. (Γέροντας Αρσένιος Μπόκα)
Να γνωρίζουμε, ότι ο Θεός (πολλές φορές) παραχωρεί να αμαρτάνουμε, για να ταπεινωθούμε. Αλλιώς δεν μπορούμε να εισέλθουμε στην Βασιλεία των Ουρανών. (Γέροντας Άνθιμος Αγιαννανίτης)
Μόνο η Χάρη του Θεού όταν έρθει, τότε στέκει στα πόδια του ο άνθρωπος. Αλλιώς χωρίς Χάρη, πάντοτε μεταβάλλεται και πάντοτε πέφτει. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Ο Θεός επιτρέπει να έχουμε πτώσεις, γιατί διαφορετικά θα ήμασταν πολύ ανάλγητοι, λόγω της κενοδοξίας μας. Οι μεγαλύτερες πτώσεις συμβαίνουν, λόγω της κενοδοξίας μας. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
Το πλοίο δεν βυθίζεται όταν βρίσκεται μέσα στο νερό - βυθίζεται όταν υπάρχει νερό μέσα του. Δεν είναι τόσο σημαντικό τι συμβαίνει γύρω μας - αυτό που είναι σημαντικό είναι αυτό που συμβαίνει μέσα μας. (Είπε Γέρων)
Πέφτει εκείνος που τρέχει. Εκείνος που σέρνεται δεν πέφτει. (Πλίνιος)
Η τρις άρνηση-πτώση του Πέτρου, προς το Χριστό οφείλονταν: α) στην αντιλογία του, στα λόγια του Κυρίου (ανυπακοή) β) στην πίστη και στην δύναμη του εαυτού του (γι΄αυτό και δεν προσευχήθηκε) και γ) στην προτίμηση του εαυτού του, από τους άλλους μαθητές (υπερηφάνεια).
Οι πτώσεις μου είναι πολλές! Ευδόκησε Κύριε, η τελευταία να είναι στα πόδια Σου...
Δεν έχει σημασία το αν έπεσες, αλλά το πόσο γρήγορα θα σηκωθείς.

***