ΚαθώςανεύξηευχήντωΘεώ, μηχρονίσηςτουαποδούναιαυτήν, ότιουκέστιθέλημαενάφροσι·συουνόσαεάνεύξη, απόδος. Αγαθόντομηεύξασθαίσεητοεύξασθαίσεκαιμηαποδούναι. ΜηδωςτοστόμασουτουεξαμαρτήσαιτηνσάρκασουκαιμηείπηςπροπροσώπουτουΘεού, ότιάγνοιαέστιν, ίναμηοργισθήοΘεόςεπίφωνήσουκαιδιαφθείρηταποιήματαχειρώνσου. [Όταν κατά την προσευχήν σου κάνεις κάποιο τάξιμο στον Θεό, μην βραδύνεις να το εκπληρώσεις. Διότι ο Θεός δεν ευαρεστείται στους αμυάλους, οι οποίοι τάζουν και δεν εκπληρώνουν το τάξιμό τους. Εσύ όμως, όσα θα τάξεις, πρέπει και να τα δώσεις στον Θεό. Προτιμότερο είναι, να μην τάξεις τίποτε, παρά να τάξεις και να μην το εκπληρώσεις. Μην αφήσεις το στόμα σου κατά την ώρα της προσευχής, να διαπράξει απέναντί σου το σφάλμα και να προβεί στο μεγάλο τάξιμο, για το οποίο δικαιολογούμενος ενώπιον του Θεού, θα πεις, ότι εξ αγνοίας έταξες ανεκπλήρωτο τάξιμο, για να μην οργιστεί ο Θεός εξ αιτίας της ακρίτου προσευχής σου και καταστρέψει τα έργα των χειρών σου.] (Εκκλησιαστής 5,3-5)
Μηεμποδισθήςτουαποδούναιευχήνευκαίρως, καιμημείνηςέωςθανάτουδικαιωθήναι. Πρινεύξασθαι, ετοίμασονσεαυτόνκαιμηγίνουωςάνθρωποςπειράζωντονΚύριον. [Από τίποτε δεν πρέπει να εμποδιστείς για την έγκαιρη εκπλήρωση του τάματος, που έχεις κάνει. Μην περιμένεις να τακτοποιηθείς και να δικαιωθείς ενώπιον του Κυρίου κατά την ώραν του θανάτου σου. Πριν να κάνεις το τάμα σου, εξέτασε και ετοίμασε τον εαυτόν σου για την εκπλήρωσή του και μη γίνεις σαν άνθρωπος, που αρνείται το τάμα του και πειράζει έτσι τον Κύριο.] (ΣοφίαΣειράχ 18,22-23)
ΕάνδεεύξηευχήνΚυρίωτωΘεώσου, ουχρονιείςαποδούναιαυτήν, ότιεκζητώνεκζητήσειΚύριοςοΘεόςσουπαράσου, καιέσταιενσοιαμαρτία. [Εάν κάνεις τάξιμο στον Κύριο τον Θεόν σου, δεν πρέπει να βραδύνεις στην εκπλήρωσή του· διότι διαφορετικά θα σου
ζητήσει ευθύνη Κύριος ο Θεός σου και θα είσαι χρεωμένος με την αμαρτία.] (Δευτερονόμιο 23,22)
Να μην αναβάλλουμε, όταν υποσχόμαστε κάτι στο Θεό
(ή στους Αγίους), αντίθετα να βιαζόμαστε να το εκπληρώσουμε. (Ιερός Χρυσόστομος)
Να μην κάνεις τάματα, για να μην τα παραβείς και
πέσεις στην αμαρτία. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Να σας πω τι έπαθε μια φορά ένας πολύ απλός και
ευλαβής προσκυνητής. Πήγε στην Μονή Ιβήρων και προσκύνησε την Παναγία την Πορταΐτισσα. Εκεί η εικόνα είναι γεμάτη φλουριά. Στον γυρισμό, πηγαίνοντας για την Μονή Σταυρονικήτα, μπήκε σε
λογισμούς. «Παναγία μου, είπε, εγώ ήθελα να Σε δώ αλλιώς· απλή, όχι με
φλουριά». Τί παθαίνει εν τω μεταξύ; Τον έπιασε ένας πόνος δυνατός, ζαλίστηκε και έμεινε εκεί, στην μέση του δρόμου. Άρχισε λοιπόν να ζητάει βοήθεια από την Παναγία: «Παναγία μου, έλεγε, κάνε με καλά και θα σου φέρω δύο φλουριά!». Τότε του
παρουσιάστηκε η Παναγία και του είπε: «Έτσι μου τα έφεραν τα
φλουριά. Μήπως εγώ τα ζήτησα; Μήπως τα ήθελα εγώ;». Και αμέσως ο
πόνος σταμάτησε. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Για το τάμα στον Θεό είτε για τον εαυτό μας ή για
άλλον, είτε για κάποιο αμάρτημα ή από ευγνωμοσύνη, ο άνθρωπος
πρέπει να προσέχει να μην υπερβάλλει και υποσχεθεί εκείνο που δεν είναι συνετό, ή είναι παραπάνω από τις δυνάμεις του. Από την Βίβλο
είναι γνωστό το απερίσκεπτο τάμα του Ιεφθάε. Στον πόλεμο
εναντίων των γιών του Αμμών, υποσχέθηκε ο διοικητής και δικαστής του Ισραήλ
Ιεφθάε, πως εάν ο Θεός του χαρίσει νίκη, εκείνος θα προσφέρει για θυσία εκείνον,
που πρώτος θα τον προϋπαντήσει στον οίκο του κατά την επιστροφή από τον πόλεμο. Και νίκησε ο Ιεφθάε. Αλλά όταν επέστρεψε στο σπίτι, τον προϋπάντησε η κόρη του. «Α, θυγάτηρ μου» φώναξε ο
πατέρας σαν τραυματισμένο λιοντάρι, εγώ έδωσα λόγο στον Κύριο «και ου δυνήσομαι αποστρέψαι» (Κριταί 11,35). (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Όταν υποσχεθείς ή ορκιστείς να κάνεις κάποια
θεάρεστη πράξη, είσαι υποχρεωμένος να πραγματοποιήσεις γρήγορα αυτό που έταξες,
γιατί θα έχεις διπλό αμάρτημα, πως δεν έκανες το σωστό και πως επιόρκησες. Αν
πάλι δεν μπορείς να κάνεις αυτό που υπόσχεσαι ή δεν είναι στην εξουσία σου, δεν
σε αναγκάζει ο Νόμος να το κάνεις, μόνο για τον όρκο τιμωρείσαι. (Μοναχός
Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Ακούω πιστούς ανθρώπους να λένε π.χ Παναγιά μου ή Άγιέ μου, κάνε μου αυτό και εγώ θα σου κάνω εκείνο. Η ψυχή μου γεμίζει με πόνο για την πλάνη των ανθρώπων, σχετικά με το πως λειτουργεί η θρησκεία μας και το τι αντιπροσωπεύει. Φέραμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε, να ζητάμε την Χάρη του Θεού σε επίπεδο συναλλαγής! Κάνε μου να σου κάνω... Στα δικά μου αυτιά ακούγεται ανεπίτρεπτο! Δεν ξέρω, μπορεί να κάνω και λάθος στην προσέγγιση μου πάνω στο θέμα αυτό. Με το δικό μου σκεπτικό, δεν πρέπει να συνδυάζουμε την Χάρη του Θεού, με την προοπτική ανταπόδοσης, για την περίπτωση που μας ευλογήσει με την αγάπη Του και μας δώσει αυτό που ζητάμε. Φανταστείτε την εξής σκηνή: Στον ουρανό που φτάνουν οι προσευχές μας, να υπάρχει μια επιτροπή Αγίων μαζί με τον Θεό και να κάνουν την ακόλουθη συζήτηση: ''Κύριε, μας ζητάνε να κάνουμε καλά τον Παναγιώτη και θα αλλάξουν σε αντάλλαγμα τα κεραμίδια της Εκκλησίας που στάζουν. Τι λέτε Θεέ μου; Να δεχτούμε την συμφωνία αυτή;''. Καταλαβαίνω ότι έχετε ανατριχιάσει και μόνο που το φανταστήκατε... Είσαστε έτοιμοι μάλιστα, να μου τα ψάλλετε για τα καλά, για την εικόνα που σας περιέγραψα θεωρώντας, ότι ακούστηκε σαν βλασφημία στα αυτιά σας ο τρόπος που εκλαΐκευσα την παρουσία των Αγίων και του Θεού. Όμως αδέλφια μου, όταν κάνετε τάμα συναλλαγής με τον Θεό, κάπως έτσι ακούγεται η προσευχή σας στον ουρανό. Και πάνω από όλα δείχνει ότι δεν υπάρχει αληθινή πίστη. Γιατί αν είχαμε αληθινή πίστη δεν θα έπρεπε να είχαμε την παραμικρή αμφιβολία, ότι ο Θεός θα σκύψει στην ανάγκη μας και θα μας βοηθήσει. Αυτός ξέρει καλύτερα από εμάς τις ανάγκες μας. Δεν χρειάζεται να Του δώσουμε, για να μας δώσει. Το μόνο που ζητά από εμάς, είναι η αγάπη μας... (π. Ιωάννης)
Είναι καλό να αποφεύγονται και να λείψουν οι συναλλαγές που γίνονται με τα τάματα. Γιατί περί συναλλαγής πρόκειται (λες και είναι εμπόριο).
Να μου κάνεις εκείνο, Άγιε ή Παναγία μου, για να σου κάνω αυτό. Δεν μου το έκανες, δεν θα σου το κάνω! Δεν είναι σωστό για τον Χριστιανό να κάνει τάματα. Ο Θεός τα δέχεται τα τάματα, αλλά δεν ευχαριστείται με αυτά. (Παναγόπουλος)
Συνήθως πολλές γυναίκες που έχουν κάνει τάματα, ζητούν στη συνέχεια από τον πνευματικό τους, να τους σβήσει το τάμα που έκαναν. Ούτε ο Πατριάρχης δεν μπορεί να στο σβήσει το τάμα. Η συνείδησή σου, θα σε φωνάζει για αυτό που έχεις υποσχεθεί, ώστε να μην αποδειχτείς ψεύτης και κολαστείς ως ανακόλουθος και ψευταράς, απέναντι στον Άγιο. (Παναγόπουλος)
Ξέρετε πόσος κόσμος δεν εκπλήρωσε το τάμα του και είναι αμπαρωμένος από τον σατανά; (Παναγόπουλος)
Τιμιότητα είναι να κρατάς το λόγο που έδωσες και
φρόνηση είναι να μην τον δίνεις ποτέ.
Μην τάξεις σ' άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι.
Σε ένα Εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου κάποιος προσκυνητής είχε αφήσει ένα ζευγάρι παπούτσια, κάποιος που πήγε και τα είδε του άρεσαν και τα πήρε. Μετά από λίγες μέρες εκεί που δούλευε και ήταν πάνω στο κλαρκ, το κλαρκ από μόνο του γύρισε και έπεσε στα πλάγια και τα παπούτσια που φόραγε που τα είχε πάρει από τον Άγιο Γεώργιο, φύγανε από τα πόδια του και εξαφανίστηκαν. ΌτανξαναπήγεστοΕκκλησάκιτουΑγίουΓεωργίουήτανκαιπάλιεκεί!!! ΤαείχεπάρειοΆγιοςΓεώργιοςγιατίήταντάμαστοόνομάτου. Το συγκεκριμένο γεγονός έγινε πρόσφατα και οι άνθρωποι που τα είδαν και τα έζησαν είναι εν ζωή.
Μια γιαγιά κάποτε, η οποία βασανιζόταν από φοβερούς πόνους, έταξε στην Παναγία, τα κορδόνια των τσαρουχιών της, αν την απάλλαζε από τους φρικτούς πόνους. Πράγματι η γιαγιά έγινε καλά και τώρα θα έπρεπε να πάει τα κορδόνια στην Παναγία. Η γιαγιά όμως θεώρησε καλό, να πάει στην Παναγία μια εικόνα και όχι τα κορδόνια των τσαρουχιών της, γιατί σκέφτηκε, ότι θα ήταν δύσκολο γι΄αυτήν να περπατάει με τα τσαρούχια, δίχως τα κορδόνια. Έτσι μια μέρα πήρε την εικόνα και την πήγε στο μοναστήρι της Παναγίας. Επιστρέφοντας όμως στο σπίτι, άρχισαν πάλι οι πόνοι να βασανίζουν τη γιαγιά. Η γιαγιά τα΄χασε. ''Παναγιά μου, γιατί γίνεται τούτο και πονάω πάλι'' και κάτι παρόμοια άρχισε να μονολογεί η γιαγιά. Και τότε ακούει μια φωνή να της λέει: ''Τακορδόνιασουμεέταξεςκαιαυτάθαμεφέρεις, όχιτηνεικόνα!''Πράγματιτότεηγιαγιά, ξαναπήγεστομοναστήριτηςΠαναγίαςκαιάφησετακορδόνιατης, στηνεικόνατηςΠαναγίαςκαιαπαλλάχτηκεαπόεκείνουςτουςφοβερούςπόνους.
