Και μη είπης· ο οικτιρμός αυτού
πολύς, το πλήθος των αμαρτιών μου εξιλάσεται· έλεος γαρ και οργή παρ' αυτού, και
επί αμαρτωλούς καταπαύσει ο θυμός αυτού. [Μην πεις:
''Μέγα και πολύ είναι το έλεος του Θεού και οσονδήποτε πλήθος αμαρτιών και αν έχω
διαπράξει, θα με συγχωρήσει ο Κύριος''. Μην λησμονείς όμως, ότι παρά τω Θεώ, υπάρχει
βεβαίως το έλεος άλλα και η οργή. Εναντίον δε εκείνων, οι οποίοι αφόβως αμαρτάνουν,
θα επιπέσει η οργή του Θεού.] (ΣοφίαΣειράχ 5,6)
Ο Κύριος ου μη βραδύνη, ουδέ
μη μακροθυμήση επ' αυτούς. [Ο Κύριος δεν θα
αργοπορήσει να αποδώσει το δίκαιο και δεν θα δείξη επί πολύν χρόνο την
μακροθυμίαν του για τους αδίκους.] (Σοφία Σειράχ 35,19)
Και μη εισέλθης εις κρίσιν
μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. [Μην θελήσεις όμως να προβείς σε λεπτομερή εξέταση της ζωής εμού του δούλου
σου, διότι κανείς από τους ζώντες ανθρώπους επί της γης, δεν θα βρεθεί τελείως αθώος
και αναμάρτητος ενώπιόν Σου.] (Ψαλμοί 142,2)
Η ανθρώπινη δικαιοσύνη λέει: Έσφαλες; Πρέπει να
τιμωρηθείς. Η Θεία δικαιοσύνη λέει: Αναγνωρίζεις το λάθος σου και μετανοείς; Συγχωρείσαι.
Βλέπεις, ακόμη και από τον ανθρώπινο νόμο δικάζεται με επιείκεια κάποιος, που
κάνει ένα έγκλημα, όταν μετανοεί ειλικρινά και πάει μόνος του και το ομολογεί, ενώ
δεν υπάρχει καμμία υποψία για το πρόσωπό του. Και αν από τους ανθρώπους
δικάζεται με επιείκεια, πόσο μάλλον από τον δικαιοκρίτη και φιλεύσπλαχνο Θεό!
Είμαστε στα χέρια του Θεού. Ο Θεός μας παρακολουθεί με ακρίβεια και γνωρίζει
την καρδιά του καθενός. Δεν θα μας αδικήσει. Αφού υπάρχει
Θεία δικαιοσύνη και θεία ανταπόδοση, και ο Θεός μας αγαπάει - το κυριώτερο
από όλα - ό,τι καλό κάνει κανείς δεν χάνεται. Για αυτό είναι
χαμένος, τελείως λειψός, όποιος ζητάει να δικαιωθεί από τους ανθρώπους. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Θεία δικαιοσύνη είναι να κάνεις, αυτό που
αναπαύει τον άλλο. Αν έχεις για παράδειγμα, να μοιραστείς κάτι με κάποιον άλλο, να του δώσεις όχι το μισό από αυτό που έχεις (αυτό είναι
ανθρώπινη δικαιοσύνη), αλλά όσο θέλει εκείνος. Να του πεις: «Πόσα θέλεις;» Να δίνεις τα καλά και να κρατάς τα σάπια. Να δίνεις τα
περισσότερα και να κρατάς τα λιγότερα... Έχω παρατηρήσει, ότι
όταν ο άνθρωπος αδικηθεί και εφαρμόσει την Θεία δικαιοσύνη, ο Θεός τον
δικαιώνει, ακόμη και σ' αυτήν την ζωή. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ας υποθέσουμε, ότι δύο αδέλφια έχουν ένα κτήμα
δέκα στρεμμάτων. Ανθρώπινη δικαιοσύνη, είναι να πάρει ο καθένας από πέντε
στρέμματα. Θεία δικαιοσύνη, είναι να πάρει ο καθένας αυτό που έχει ανάγκη. Αν
δηλαδή ο ένας αδελφός έχει επτά παιδιά και ο άλλος δύο ή η δουλειά του ενός,
είναι κατώτερη από την δουλειά του άλλου, πρέπει να πάρει περισσότερο εκείνος
που έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Σ' αυτήν την περίπτωση, είναι αδικία να πάρει ο δεύτερος, όσα και ο
πρώτος. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ένας εγκληματίας πιέζει τον εαυτόν του και αντί
να κάνει τρία εγκλήματα, κάνει ένα. Αυτός στην κρίση θα σταθεί ενώπιον του Θεού
καλύτερα από εμάς, που ενώ θα έπρεπε και μπορούσαμε να κάνουμε 3 θαύματα, δεν
κάναμε ούτε ένα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο Θεός είναι πολύ δίκαιος, αλλά και πολυεύσπλαχνος και η ευσπλαχνία Του νικάει την δικαιοσύνη Του. Θα σου πω ένα παράδειγμα, για να καταλάβεις. Αν κάποιος άνθρωπος δεν είχε την ευκαιρία να ακούσει ποτέ για τον Θεό, αυτός δεν θα κριθεί σύμφωνα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, αλλά σύμφωνα με την κατάσταση στην οποία θα βρισκόταν, αν είχε γνωρίσει τον Θεό. Γιατί αλλιώς δεν θα ήταν δίκαιος ο Θεός. Η Θεία δικαιοσύνη έχει δικούς της μαθηματικούς όρους. Το ένα και ένα άλλοτε κάνουν δύο και άλλοτε δύο εκατομμύρια. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο Θεός στους αμαρτωλούς είναι επιεικείς, ενώ
στους δικαίους είναι αυστηρός. (Ιερός Χρυσόστομος)
Επιφέρει ο Θεός την τιμωρία, για να ανακόψει τα δεινά που έρχονται και για να αναχαιτίσει την
αύξηση της κακίας. (Ιερός Χρυσόστομος)
Ούτε δίκαιος υπάρχει, που να μην
έχει διαπράξει κάποια αμαρτία, ούτε αμαρτωλός υπάρχει, που να μην
έχει κάνει κάποια πράξη δικαιοσύνης. Και για τους 2 υπάρχει αμοιβή και ανταπόδοση. Γι' αυτό, εάν
κάποιος είναι δίκαιος και υποπέσει σε κάποιο αμάρτημα και ασθενήσει και δοκιμάσει
κάποια αμαρτία, μην ταραχτείς αλλά πες, ότι ο δίκαιος αυτός, κάποτε έκανε
κάποια μικρή αμαρτία και λαμβάνει εδώ την πρέπουσα τιμωρία, για να μην κολαστεί στην άλλη ζωή. Εάν δεις
κάποιον αμαρτωλό, ο οποίος είναι άρπαγας και πλεονέκτης να ευτυχεί, ενώ διαπράττει αμέτρητα κακά, ούτε και τότε να ταραχτείς, αλλά να πεις, ότι ο αμαρτωλός αυτός, ο οποίος
διαπράττει άπειρα κακά και απολαμβάνει εδώ τα αγαθά, κάποτε έκανε
κάποιο καλό και απολαμβάνει εδώ τα αγαθά, για να μην
ζητήσει αμοιβή εκεί, στην άλλη ζωή... (Ιερός Χρυσόστομος)
Λένε (κάποιοι): ''Είναι φιλάνθρωπος ο Θεός και
γι' αυτό δεν τιμωρεί''. Δηλαδή, αν κολάσει τους ασεβείς, δεν θα είναι για εσάς
φιλάνθρωπος; Βλέπετε σε τι βλάσφημα λόγια σας οδηγεί ο διάβολος; Λοιπόν ρωτάω:
Οι μοναχοί που πήγαν στα βουνά και επίδειξαν πάρα πολύ μεγάλη άσκηση, θα φύγουν
απ' αυτόν τον κόσμο αστεφάνωτοι; Αν δεν τιμωρούνται οι κακοί και δεν υπάρχει
για κανέναν ανταπόδοση, τότε θα πει κάποιος, ότι ούτε οι αγαθοί και ενάρετοι
βραβεύονται. ''Ναι'', λένε (απερίσκεπτα), διότι αυτό αρμόζει στον Θεό, να
υπάρχει μόνο Βασιλεία του Θεού. Να μην υπάρχει κόλαση!''. Δηλαδή, ο πόρνος και
ο μοιχός και όποιος έκανε άπειρα κακά, θα απολαύσει τα ίδια, με εκείνον που
αγωνίστηκε και επέδειξε σωφροσύνη και αγνότητα; Το ίδιο τέλος περιμένει έναν
Απόστολο Παύλο και έναν Νέρωνα ή και τον διάβολο;... Στοχάσου που οδηγεί αυτή η
βλασφημία, όταν αποφαίνονται, ότι ο φιλάνθρωπος και επιεικείς Θεός, περιφρονεί
τόσους κόπους και ιδρώτες. Πώς θα δικαιολογηθούν αυτά; (Ιερός Χρυσόστομος)
Αν δεν υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο, οι άγιοι θα
φύγουν αδικημένοι και οι άδικοι ευεργετημένοι. Αν δεν υπάρχει η άλλη ζωή, πώς
θα απονεμηθεί το δίκαιο; Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη, να υπάρχει η άλλη ζωή,
όπου η δικαιοσύνη θα αποδοθεί στον καθένα κατ' αξίαν. Γιατί αν δεν υπάρχει, πώς
θα λειτουργήσει η δικαιοσύνη; Και αν όπως λες, δεν υπάρχει άλλη ζωή, τότε ο
Θεός δεν είναι δίκαιος. Αλλά ένας Θεός που δεν είναι δίκαιος, είναι ανύπαρκτος.
(Ιερός Χρυσόστομος)
Εάν εδώ στη γη, δεν τιμωρούνταν κανείς από τους
κακούς και δεν τιμούνταν κανείς από τους καλούς, πολλοί από εκείνους οι οποίοι
δεν πιστεύουν στην διδασκαλία περί Αναστάσεως και Δευτέρας Παρουσίας, την μεν
αρετή θα την απέφευγαν, ως αιτία πολλών κακών και θα προτιμούσαν την πονηριά,
ως πρόξενος πολλών καλών. Εάν πάλι εδώ στην παρούσα ζωή, όλοι απολάμβαναν
σύμφωνα με την αξία του ο καθένας, τότε θα σχημάτιζαν την γνώμη, ότι η
διδασκαλία περί Μελλούσης Κρίσεως είναι περιττή και ψευδής. Για να μην τίθεται
λοιπόν υπό αμφισβήτηση η διδασκαλία περί Μελλούσης Κρίσεως, ο Θεός πολλούς εκ
των αμαρτωλών τιμωρεί και πολλούς εκ των αγαθών ανταμείβει. Με το να μην
ανταμείβει όλους τους καλούς, επιβεβαιώνει την διδασκαλία περί Μελλούσης
Κρίσεως και με το να τιμωρεί μερικούς προ της Μελλούσης Κρίσεως, αφυπνίζει
εκείνους, οι οποίοι κοιμούνται τον βαθύ ύπνο της αδιαφορίας. (Ιερός
Χρυσόστομος)
Ο Θεός στους αμαρτωλούς χαρίζει και το κεφάλαιο, όταν μετανοούν, όπως στην πόρνη και τον τελώνη, ενώ από τους δικαίους ζητάει και τόκους. Και αυτό είναι
ακριβώς εκείνο που έλεγε ο Κύριος στους Αποστόλους: «Εάν η ευσέβειά
σας δεν ξεπεράσει την ευσέβεια των Γραμματέων και των Φαρισαίων, δεν θα μπείτε στη Βασιλεία των Ουρανών». (Άγιος
Επιφάνιος)
Εάν κάποιος αμαρτάνει χωρίς να αισχύνεται και δεν μετανοεί και παρά ταύτα δεν έπαθε κανένα κακό μέχρι του θανάτου του, γνώριζε ότι η κρίση του Θεού γι' αυτόν θα είναι χωρίς έλεος. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Αν δεν θέλεις να υποφέρεις κακά, μην θέλεις και να κάνεις κακά, γιατί σ' αυτά ακολουθεί, χωρίς εξαίρεση, εκείνο. Ό,τι σπείρει ο
άνθρωπος, τούτο και θα θερίσει. Όταν λοιπόν εκουσίως σπέρνουμε τα πονηρα και
έπειτα ακουσίως τα θερίζουμε, οφείλουμε να θαυμάζουμε την δικαιοσύνη του Θεού. (Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος)
Εάν ο Θεός σε βρεί, ύστερα από την αμαρτία που
έκανες, συντετριμμένο, σε δει ότι έκλαψες πικρά και το εξομολογήθηκες και ότι
παρακάλεσες και τους άλλους αδελφούς, να σε βοηθήσουν για να διορθωθείς, τότε
θα σου χορηγήσει άφθονα την ευσπλαχνία του. Εάν απεναντίας σε δει, ότι έχεις
αμετανόητη καρδιά, φρόνημα υπερήφανο, απιστία για την μέλλουσα ζωή, αφοβία για
τελική κρίση, τότε πλέον προτιμά για σένα την δίκαιη καταδίκη και τιμωρία.
Διότι ο Θεός στην αρχή μεν, σαν έμπειρος ιατρός και φιλάνθρωπος, προσπαθεί με
πλύσεις και με μαλακτικά καταπλάσματα, να ελαττώσει το πρήξιμο. Όταν όμως δει,
ότι ο όγκος δεν υποχωρεί, αλλά δείχνει αντίσταση και γίνεται σκληρός, τότε
αφήνει το λάδι και τα μαλακτικά και προτιμά να μεταχειριστεί το μαχαίρι. Αγαπά
λοιπόν την ευσπλαχνία για τους μετανοούντες, αγαπά όμως και την τιμωρία, για
τους επιμένοντες στην αμαρτία. (Μέγας Βασίλειος)
Δικαιοσύνη του Θεού είναι εκείνη που δίνεται από τον Θεό, δηλαδή η από τον Θεό δικαίωση και αθώωση και απαλλαγή από τα αμαρτήματα. Η δικαιοσύνη δεν κρίνει χαριστικά, αλλά απονέμει στον καθένα σύμφωνα με την αξία του. Η δικαιοσύνη του Θεού είναι φιλανθρωπία, επειδή στον δίκαιο παρέχεται έλεος. Η έλλειψη δικαιοσύνης μαρτυρεί έλλειψη αγάπης. (Άγιος Νεκτάριος)
Οι θεοφώτιστοι άνθρωποι λένε, πως οι πράξεις των ανθρώπων, στην ύστατη πνοή τους, δοκιμάζονται σαν σε ζυγαριά. Και αν η δεξιά πλάστιγγα είναι πιο πάνω από την αριστερή, είναι ολοφάνερο, πως ο ετοιμοθάνατος θα παραδώσει την ψυχή του στους Αγίους αγγέλους. Αν πάλι και οι δύο πλάστιγγες είναι ίσες, νικάει οπωσδήποτε η φιλανθρωπία του Θεού. Μα και αν ακόμα η ζυγαριά γέρνει λίγο προς τα αριστερά, η ευσπλαχνία του Θεού θα αναπληρώσει, όσο χρειάζεται. Να οι τρεις Θείες κρίσεις του Κυρίου: η πρώτη είναι δίκαιη· η δεύτερη είναι φιλάνθρωπη· η τρίτη είναι υπεράγαθη. Μετά απ' αυτές έρχεται η τέταρτη, όταν οι εφάμαρτες πράξεις είναι πολύ βαρύτερες. Αλίμονο τότε, αδερφοί! Και αυτή όμως η Κρίση του Θεού είναι δίκαιη και θεσπίζει δίκαια, για τους ανθρώπους που κρίνονται. (ΆγιοςΙωάννηςοΔαμασκηνός)
Ο Κριτής μας, είναι σπλαχνικός και φιλάνθρωπος. Δεν ψάχνει να βρει κάτι για να μας καταδικάσει. Απεναντίας, ψάχνει κάτι, το παραμικρό, για να μας δικαιώσει. (ΆγιοςΘεοφάνηςοΈγκλειστος)
Εσείς όλο σκέπτεστε την αγαθότητα του Θεού και λημονείτε την δικαιοσύνη Του. Ο Κύριος όμως είναι αγαθός, είναι και δίκαιος. Όταν λοιπόν η αγαθότης Του, εξαντλεί όλα της τα μέσα, τότε ασφαλώς φθάνει η ώρα, να ενεργήσει και η δικαιοσύνη Του... (ΆγιοςΘεοφάνηςοΈγκλειστος)
Πουλούσαν κάποτε σε σκλαβοπάζαρο δύο παιδιά. Το ένα το πήρε κάποιος που διηύθυνε οίκο ανοχής και το μεγάλωσε έτσι, που το παιδί δεν έμαθε ποτέ, αν υπάρχουν μοναστήρια. Το δεύτερο παιδί, το εξαγόρασε ο Hγούμενος ενός Mοναστηριού. Αυτό το παιδί μεγάλωσε έτσι, που ποτέ του δεν έμαθε αν υπάρχουν οίκοι ανοχής. Πείτε μου τώρα, που θα πάνε αυτά τα παιδιά μετά θάνατον; Δεν ξέρουμε... Ούτε και οι άγγελοι ξέρουν, πως θα κρίνει ο Θεός τον άνθρωπο.
(ΆγιοςΓαβριήλοδιαΧριστόνΣαλός)
Μόνο ο Θεός μπορεί είτε να δικαιώσει, είτε να κατακρίνει τον καθένα, γιατί Αυτός μόνο ξέρει του καθενός την κατάσταση και την δύναμη και το περιβάλλον και τα χαρίσματα και την ιδιοσυγκρασία και τις ιδιαίτερες ικανότητές του και κρίνει σύμφωνα με όλα αυτά. Γιατί Αυτός έπλασε τα πάντα και γνωρίζει τα πάντα... Θυμάμαι, ότι άκουσα πως κάποτε συνέβη, κάτι σχετικό με το θέμα αυτό: Ένα πλοίο γεμάτο σκλάβους, αγκυροβόλησε κοντά σε μια πόλη. Ζούσε σε εκείνη την πόλη μια μοναχή, με πολύ αγία ζωή. Όταν έμαθε ότι άραξε το πλοίο εκείνο χάρηκε, γιατί ήθελε να αγοράσει ένα πολύ-πολύ μικρό κοριτσάκι. Επειδή σκέφθηκε:
«Θα την πάρω και θα την αναθρέψω όπως θέλω, για να μην μάθει τίποτα από την κακία του κόσμου». Έστειλε λοιπόν και κάλεσε τον καραβοκύρη του πλοίου εκείνου και έμαθε, ότι είχε δύο πολύ μικρά κοριτσάκια, όπως ακριβώς τα ήθελε η μοναχή. Και αμέσως με χαρά δίνει το αντίτιμο και παίρνει το ένα κοριτσάκι μαζί της. Μόλις λοιπόν κατέβηκε ο καραβοκύρης από το μέρος που κατοικούσε εκείνη η αγία, μόλις λίγο απομακρύνθηκε, τον συναντάει μια κακόφημη και μολυσμένη γυναίκα και βλέπει το άλλο κοριτσάκι που ήταν μαζί του. Τις ήρθε τότε η επιθυμία να το αγοράσει και το αγόρασε. Πήρε λοιπόν η αγία εκείνη μοναχή το κοριτσάκι εκείνο και το ανέθρεψε με φόβο Θεού, συνηθίζοντάς το σε κάθε καλή πράξη, διδάσκοντας κάθε λεπτομέρεια της μοναχικής πολιτείας και κάνοντάς το να γνωρίσει το άρωμα που πηγάζει από την τήρηση των αγίων εντολών του Θεού. Πήρε και η κακόφημη την δύστυχη εκείνη μικρή και την έκανε όργανο του διαβόλου. Και οι 2 ήταν μικρές και οι 2 πουλήθηκαν, χωρίς να ξέρουν που πάνε. Και βρέθηκαν η μία στα χέρια του Θεού και η άλλη έπεσε στα χέρια του διαβόλου. Μπορούμε λοιπόν να πούμε, ότι αν κάτι απαιτεί από την μία ο Θεός, το περιμένει και από την άλλη; Πώς είναι δυνατόν; Αν λοιπόν πέσουν και οι 2 στην πορνεία ή σε κάποιο άλλο παράπτωμα, είναι ποτέ δυνατόν να πούμε, ότι θα κριθούν με το ίδιο μέτρο, έστω και αν ακόμα πέσουν στο ίδιο σφάλμα; Πώς είναι δυνατόν; Η μία έμαθε όλα τα σχετικά με την κρίση, έμαθε τα πάντα για την Βασιλεία του Θεού και η άλλη έμαθε όλα τα αισχρά, όλα τα διαβολικά. Πώς λοιπόν μπορεί, να απαιτήσει κανείς και από τις 2 την ίδια ακρίβεια;
(ΑββάςΔωρόθεος)
Δικαιοσύνη του Θεού είναι να εφαρμοστούν οι εντολές
του Θεού σε εμάς και σε όλους τους ανθρώπους. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου
Ανδρέα)
100% κακός άνθρωπος δεν υπάρχει, παρά μόνο ο
διάβολος και 100% αγαθός άνθρωπος επίσης δεν υπάρχει, παρά μόνο ο Θεός. Αν
πλεονάζουν οι αρετές σε έναν άνθρωπο λέγεται αγαθός και εάν πλεονάζουν τα πάθη
και οι κακίες, λέγεται κακός. Και επειδή δεν υπάρχουν 100% κακοί άνθρωποι, αυτό
σημαίνει, ότι υπάρχουν και καλά στοιχεία στους κακούς ανθρώπους. Ο Θεός όντως
απροσωπόληπτος και δίκαιος, δίνει σ' αυτούς τους κακούς ανθρώπους, για τα λίγα
καλά που έχουν, κάποια αγαθά να απολαύσουν εδώ στη γη και έτσι εξοφλούνται,
αφού στην κόλαση που θα πάνε, θα πληρώσουν για την κακία τους. Και δεν μπορούν
κάποιοι δυστυχείς άνθρωποι να καταλάβουν, την δικαιοσύνη του Θεού, το πόσο
ακριβοδίκαιος είναι ο Θεός, παρά μόνο να λένε: Εγώ με το σταυρό στο χέρι πάω
και με πάνε στραβά και ο άλλος κλέβει και ρημάζει και απολαμβάνει αγαθά...
Παρομοίως, επειδή δεν υπάρχουν 100% αγαθοί άνθρωποι, αυτό σημαίνει, ότι έχουν
οι άνθρωποι αυτοί και κάποια κακά στοιχεία και ο Θεός τους στέλνει διάφορες
θλίψεις, ώστε να εξοφλήσουν μ' αυτές σ' αυτήν την ζωή και να μπορέσουν έτσι να
εισέλθουν στον Παράδεισο. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Όταν βλέπεις, κάποιον που
έχει έφεση και αγαπάει την πνευματική ζωή και διψάει η γη της καρδιάς του, μην βιαστείς να πεις: Πολύ καλός άνθρωπος. Διότι δεν
ξέρεις τις προυποθέσεις που είχε αυτός. Και μπορεί αυτός ο καλός
άνθρωπος, να έπρεπε να είναι πολύ πιο καλός, με βάση τις προυποθέσεις του. Και ο Θεός σ' αυτόν τον καλό να βλέπει ότι του λείπουν πολλά ακόμα. Αυτόν που εσύ θαυμάζεις! Και μπορεί εσύ που βλέπεις τον εαυτό σου να
τεμπελιάζει, να ραθυμεί, να ζει σε ένα πνευματικό λήθαργο και να μη σου αρέσουν πολύ αυτά τα
πράγματα, ο Θεός να σε επαινεί στους Αγγέλους Του και να λέει: ''Αυτός ο άνθρωπος, αυτή η ψυχή, αυτή η γη της
καρδιας του, κοίταξε! Δέχθηκε αυτές τις σταγόνες, έστω λίγες σταγόνες από τη
δική Μου θεϊκή βροχή! Αλλά αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο αβόηθητος δίπλα του, ήταν τόσο δύσκολο το περιβάλλον του, ήταν τόσο
δύσκολος ο χώρος εργασίας του, του σπιτιού του, οπότε πάλι
καλά και αυτό που κάνει. Τον βαθμολογώ αλλιώς''. Αλλιώς
βαθμολογεί ο Θεός!!! (π. Ανδρέας Κονάνος)
Η δικαιοσύνη του Θεού σε τούτο τον κόσμο είναι σε ημι-ανάπαυση. Στους 100 που είναι να δικαιωθούνε, μόνο ο ένας δικαιώνεται και στους 100 που είναι να κατηγορηθούνε, μόνο ο ένας τιμωρείται. Στον άλλο κόσμο υπάρχει η Δικαιοσύνη Του και τότε θα είναι, που θα μας κρίνει ο Χριστός. (Παναγόπουλος)
Λένε πολλοί: Είναι δυνατόν ένας Θεός αγαθός, γεμάτο αγάπη να κολάσει τον άνθρωπο; Αυτή η σκέψη, είναι μια καθαρά σατανική σκέψη. Το ζήτημα είναι, ότι ο Θεός είναι κακός επειδή τιμωρεί τον άνθρωπο ή ότι επειδή ο άνθρωπος είναι κακός, πρέπει να τιμωρηθεί; Είναι κακός ο δικαστής που τιμώρησε κάποιον
10 χρόνια, γιατί έτσι έλεγε ο νόμος; Εξάλλου ο Θεός δεν έκανε κόλαση για τον άνθρωπο. Την κόλαση, την έκανε για τον διάβολο. Για τον άνθρωπο έκανε Βασιλεία, από καταβολής κόσμου. Τώρα όμως, ο άνθρωπος απορρίπτει το Θεό και συντάσσεται με τον διάβολο και θα πάει αναγκαστικά με τον διάβολο στην κόλαση. Δεν υπάρχει μέση κατάσταση. Ή κόλαση ή παράδεισος, αυτές είναι οι καταστάσεις. Ο άνθρωπος όμως, αμετανόητος μέχρι θανάτου, παρά τις τόσες ευλογίες και τις τόσες ευκαιρίες μετανοίας που του δίνει ο Θεός, θεληματικά και με ελευθερία επιλογής, διαλέγει την κόλαση. Άρα δεν φταίει ο Θεός. Αποκλειστικός υπεύθυνος είναι μόνο ο άνθρωπος. Εξάλλου, αν ο Θεός δεν τιμωρούσε τους αμετανόητους ανθρώπους, τότε θα ήταν κακός, γιατί ο καλός είναι και δίκαιος. (Παναγόπουλος)
Ο Χριστός δεν κρίνει αυτό καθ΄αυτό το αμάρτημά μας, αλλά την αιτία του αμαρτήματός μας. Κρίνει γιατί αμαρτάνουμε. Για παράδειγμα, κλέβει κάποιος για να ικανοποιεί την φιλενάδα του και κλέβει και ο άλλος, για να πάει καρβέλι στα παιδιά του. Είναι 2 διαφορετικές αιτίες για το ίδιο αμάρτημα και ο Κύριος διαφορετικά θα κρίνει τον έναν από τον άλλον. Γι΄αυτό δεν θα πρέπει ποτέ να κρίνουμε και να βάζουμε βαθμούς στους ανθρώπους, γιατί δεν γνωρίζουμε πως έχουν ακριβώς τα πράγματα. Αυτό θα το κάνει μόνο ο Χριστός. (Παναγόπουλος)
Πολλά ανθρώπινα έργα που γίνονται σε τούτο τον κόσμο και θεωρούνται καλά, ουσιαστικά δεν είναι καλά, γιατί δεν αντέχουν στην δικαιοσύνη του Θεού. Γιατί διαφορετική είναι η δικαιοσύνη του Θεού, από την δικαιοσύνη του ανθρώπου. (Παναγόπουλος)
Τον Αύγουστο του 1891 σε ένα χωριό της Σερβίας,
έπεσε ένα μεγάλο χαλάζι, που κατέστρεψε τα αμπέλια και τα χωράφια. Κατά την
θεομηνία, πολλοί χωρικοί βρίσκονταν μαζεμένοι σε ένα καφενείο και έκλαιγαν την
τύχη τους, ενώ ένας βλασφημούσε και ο άλλος καταριόταν, ο ταβερνιάρης πιο
εξοργισμένος από τους άλλους, αφού ξεστόμισε αρκετές βλασφημίες, είπε: ''Πάω
να τουφεκίσω αυτόν τον Θεό, που μας στέλνει το χαλάζι...''. Και ξεκρεμώντας
το τουφέκι, βγήκε για να τουφεκίσει τον ουρανό. Τον ακολούθησε και ένας
αθίγγανος, περίεργος να δει, τι θα έκανε. Αλλά μόλις πυροβόλησε ο ταβερνιάρης, ένας
κεραυνός έπεσε και άφησε νεκρούς και τους δύο.!... Μερικές φορές, η Θεία
Δικαιοσύνη είναι ανέλεη, ακόμα και σε τούτη τη ζωή. Να είμαστε ταπεινοί και
να μην τα βάζουμε με τον Κύριο. Γνωρίζει εκείνος, για ποιό λόγο επιτρέπει μια
θεομηνία...
