Καμμία ωφέλεια δεν παίρνει ο Χριστιανός, όταν
Μεταλαμβάνει απροετοίμαστος, έστω και αν είναι ετοιμοθάνατος. Όταν Μεταλαμβάνει
κάποιος χωρίς να έχει καθαριστεί, με την μετάνοια και την εξομολόγηση, αντί για
ωφέλεια, αποκομίζει ανυπολόγιστη ζημιά. (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)
Όταν Κοινωνάμε και μετά τη Θεία Λειτουργία,
πέφτουμε σε αργολογία και κατάκριση, είναι σαν να ξερνάμε τον αγιασμό που πήραμε.
(Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης)
Να Κοινωνείς τακτικά. Πως πεινάς και τρως. Πως
διψάς και πίνεις νερό. Έτσι να πεινάς και να διψάς, για να Κοινωνείς, να
παίρνεις το Χριστό μας. (Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης)
Κάθε πότε Κοινωνείτε, κάθε πότε διψάει η ψυχή σας;
Αν δεν σας έρθουν πάντως δάκρυα, να μην Κοινωνείτε. Κάθε δέκα πέντε μέρες, καλά
είναι. Αυτό όμως θα το κανονίσει ο πνευματικός σας. (Γέροντας Ιερώνυμος της
Αιγίνης)
Χωρίς να διαβάζεις την Θεία Μετάληψη
προηγουμένως, να μην Κοινωνείς. Να την διαβάζεις και να εμβαθύνεις στους
λόγους, σαν εσύ να τους λες από την καρδιά σου. (Γέροντας Ιερώνυμος της
Αιγίνης)
Να μην Κοινωνάτε αναισθήτως και χωρίς δάκρυα, για
να έχει ωφέλεια το Θείο Μυστήριο. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Εκείνη την ημέρα που θα Κοινωνήσουμε, τίποτε δεν πρέπει
να βγαίνει από το στόμα μας. Τσιμουδιά, ούτε λόγια, ούτε συζητήσεις, ούτε νεύρα.
Θα έχουμε στο στόμα μας, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, για να έρθει να καθίσει
στην καρδιά μας. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Την ώρα της Θείας Μεταλήψεως, πρέπει να συγκεντρώνει
κανείς τον εαυτόν του. Ποιόν παίρνει εκείνη την ώρα! Ποιόν γεύεται εκείνη την ώρα!
Ο άνθρωπος εκείνη τη στιγμή πρέπει να λέει: "Πώς θα πλησιάσω το έλεος του Θεού;
Την άπειρη ευσπλαχνία Του;". (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Μην πάμε στην Θεία Κοινωνία έτσι, όπως τύχει. Να
προσέχετε, όταν διαβάζεται η Θεία Μετάληψη. Και την ώρα που ξεκινάμε για να
κοινωνήσουμε, να προσευχόμαστε και να λέμε: «Θεέ μου, συγχώρεσέ με, ιλάσθητί
μοι». Να προσερχόμαστε με πολλή προσοχή. Κι όταν επιστρέψουμε, να έχουμε λόγια
δοξολογίας, να δοξάζουμε τον Χριστό που μας δέχτηκε. (ΓερόντισσαΘεοσέμνη, Καθηγουμένη Ι.Μ. Χρυσοπηγής
Χανίων Κρήτης)
Ο Χριστιανός που Κοινωνεί με φόβο, ευλάβεια και προετοιμασία,
αξιώνεται αναρίθμητων δωρεών, στις οποίες οι σπουδαιότερες είναι οι εξής: α)
Ενώνεται με τον Χριστό κατά χάριν, διότι όπως λέγει το χωρίο: «Ο τρώγων μου
την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ» (Ιωάν. 6,56) β) Συμμετέχει
στην αιώνιο ζωή, όπως λέγει το χωρίο: «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα
έχει ζωήν αιώνιον (Ιωάν. 6,54) γ) Θα αναστηθεί την ημέρα της κρίσεως, όπως
λέγει το χωρίο: «Και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (Ενθ' ανωτ.) δ) Δημιουργεί
κατοικία ο Χριστός μέσα στην καρδιά μας, όπως λέγουν τα χωρία: «κατοικήσαι τον Χριστόν
διά της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών» (Έφεσ. 3,17) και «εν εκείνη τη ημέρα γνώσεσθε
υμείς ότι εγώ εν τω πατρί μου και υμείς εν εμοί καγώ εν υμίν» (Ιωάν. 14,20) και
άλλα ε) έχει Αυτόν ζώντα μέσα του «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός»
(Γαλ. 2,20), και «τεκνία μου, ους πάλιν ωδίνω, μέχρις ου μορφωθή Χριστός εν υμίν!»
(Ενθ. ανωτ. 4,19) στ) Προοδεύει και αυξάνεται στα πνευματικά έργα, κατά το
χωρίο: «αληθεύοντες δε εν αγάπη αύξήσωμεν εις αυτόν τα πάντα, ος έστιν η κεφαλή,
ο Χριστός» (Εφεσ. 4,15) ζ) Καθαρίζει από αμαρτίες, αγιάζει, φωτίζει και χαρίζει
την αιώνια ζωή. (Από την ευχή της Θ. Μεταλήψεως του Αγίου Ιωάννου Δαμάσκηνου) η)
Επιφέρει τον αγιασμό σώματος και ψυχής, εκδιώκει τις φαντασίες και καθαρίζει
από τα πάθη, δίνει παρρησία προς τον Θεό, φωτισμό και ενίσχυση για την αύξηση των
αρετών και την τελειότητα (6η ευχή Θ. Μεταλήψεως του Αγίου Βασιλείου) θ) Επιφέρει
πνευματική χαρά, υγεία σώματος και ψυχής, κατά τον Άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας. Αυτοί
και άλλοι πολλοί ακόμη είναι οι πνευματικοί καρποί, τους οποίους αποκτά ο πιστός,
που προσέρχεται συχνά και με καλή προετοιμασία στην Θεία Ευχαριστία. Αυτός που δεν
προσέρχεται σ' αυτό το Μυστήριο, ποτέ δεν θα μπορέσει να προοδεύσει στην εργασία
των αρετών, διότι δεν παραμένει μέσα στον Χριστό και Εκείνος μέσα του, καθώς λέγει
και ο Ίδιος: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάν. 15,4). (Γέροντας
Κλέοπας Ήλιε)
Δεν μπορούν (και δεν επιτρέπεται) να Κοινωνήσουν,
ούτε ακόμη στο κρεβάτι του θανάτου οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι οποίοι αρνούνται
αυτά τα Θεία Δώρα, αυτοί πού αρνήθηκαν την πίστη και εγκατέλειψαν την Εκκλησία και
προσχωρήσαν σε αιρέσεις, οι παράφρονες δηλ. αυτοί που ψυχομαχούν και δεν έχουν
προφθάσει να εξομολογηθούν, οι δαιμονισμένοι, οι βλασφημούντες τον Θεό και τον
πλησίον, οι απελπισμένοι, που πρόκειται να θέσουν μόνοι τους τέρμα στην ζωή
τους, όσοι είναι δούλοι μέχρι θανάτου στο πάθος της μέθης, των σαρκικών παθών, οι
μισούντες τα Θεία και αυτοί που δεν θα συγχωρήσουν μέχρι θανάτου, τον πλησίον
τους. (Γέροντας Κλέοπας Ήλιε)
Το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας εξαλείφει τις αμαρτίες,
καθαρίζει τη συνείδηση, αυξάνει την πίστη, θερμαίνει την αγάπη, στερεώνει την ελπίδα,
στηρίζει τους ολιγοψύχους, χαροποιεί τους θλιμμένους, προθυμοποιεί τους αμελείς,
θεραπεύει τους ασθενείς, πλουτίζει τους φτωχούς, χορταίνει τους πεινασμένους, ντύνει
τους γυμνούς, αναπαύει τους κουρασμένους. Με λίγα λόγια, όποιο αγαθό χρειάζεται
ο άνθρωπος, το βρίσκει σ΄αυτό το ουράνιο και γλυκύτατο Μάννα. Και το σπουδαιότερο
από όλα, με την άξια προσέλευση στην Θεία Κοινωνία, ο Χριστιανός δέχεται τον αρραβώνα
της αιώνιας ζωής, ενώνεται με το Θεό και γίνεται κι αυτός Θεός ''κατά χάριν'', όπως
το σίδερο, όταν ενώνεται με τη φωτιά, γίνεται και αυτό φωτιά. (Μοναχός
Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Από την Θεία Κοινωνία, εμποδίζουν όλα τα
ανεξομολόγητα αμαρτήματα, προπαντός όμως δύο, το μίσος και οι κάθε μορφής
σαρκικοί μολυσμοί. Και μην τολμήσει κανείς να φάει τον Ουράνιο Άρτο
ανεξομολόγητος και έχοντας τελέσει θανάσιμη αμαρτία, γιατί τότε βάζει στην ψυχή
του, ο άθλιος, πυρ και φωτιά και κληρονομεί μαζί με τον προδότη Ιούδα, την
αιώνια κόλαση. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Καλύτερα να απέχεις με ευλάβεια, μέχρι να
Κοινωνήσεις με την άδεια του πνευματικού, παρά να Κοινωνήσεις αναξίως.
Προτιμότερο είναι να προκαλέσεις φόνο - αν είναι ποτέ δυνατόν κάτι τέτοιο -
παρά να Κοινωνήσεις ανάξια. Διότι δεν υπάρχει άλλη αμαρτία χειρότερη απ' αυτήν,
διότι γίνεσαι με την θέλησή σου καταφρονητής της Θείας μεγαλειότητας. (Μοναχός
Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Εάν τύχει σε κάποιον στον ύπνο του, μια φαντασία
σαρκικής ηδονής, ορίζει ο Νόμος, να στερείται εκείνη την ημέρα, την Θεία
Κοινωνία, το αντίδωρο και κάθε άλλο αγιασμό. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος
Κρήτης)
Εάν βάλεις μια σταγόνα νερό σε ένα βαρέλι κρασί,
θα γίνει και το νερό κρασί, γιατί δεν ήταν σχεδόν τίποτα και ''νικήθηκε'' από
την ποσότητα του κρασιού ή εάν πάλι χύσεις λίγο κρασί στη θάλασσα, γίνεται και
αυτό θάλασσα, γιατί ''νικάται'' από το αμέτρητο πέλαγος. Έτσι και εσύ άνθρωπε,
όταν ενωθείς μέσω της Θείας Κοινωνίας, με το άπειρο πέλαγος της Θεότητας, δεν
μετατρέπεις εσύ τον Θεό στη φύση σου, γιατί δεν είσαι τίποτα μπροστά σε μια
τέτοια μεγαλειότητα, αλλά γίνεσαι εσύ θεός, δια της μετοχής και αγιάζεσαι με
την Θεία Χάρη. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Όσοι λένε, ότι φτάνει να Κοινωνούμε μια φορά το
χρόνο, γιατί είναι ο κόσμος γεμάτος αμαρτίες και δεν είμαστε άξιοι να
Κοινωνούμε πολλές φορές το χρόνο, δεν ξέρουν τι φλυαρούν. Γιατί όποιος είναι
ανάξιος να Κοινωνάει κάθε μήνα, ούτε κάθε χρόνο δεν είναι άξιος. (Μοναχός
Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Αν θέλεις να Κοινωνήσεις και δεν έχεις μαζί σου
την Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως, να κάνεις δέκα κομποσχοίνια εκατοστάρια.
Αλλά είναι καλύτερα, να διαβάζεις τις ευχές... (παπα-Διονύσιος της Κολιτσού
ο Ρουμάνος)
Αν μετά την εξομολόγηση και πριν από την Θεία
Κοινωνία σου συμβεί κάτι, το οποίο δεν είναι σοβαρό, κάνε τον σταυρό σου και
πες: ''Θεέ μου, συγχώρησέ με'' και Κοινώνησε. (παπα-Διονύσιος της Κολιτσού ο
Ρουμάνος)
Η Θεία Κοινωνία είναι μυστήριο ταπεινώσεως. Δεν
αναφέρομαι στο γεγονός της ταπεινώσεως της Σταυρικής Θυσίας του Κυρίου, αλλά σε
κάτι άλλο. Αυτό το ελάχιστο περιεχόμενο σε ένα μικρό κουταλάκι, την Αγία Λαβίδα,
είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο μεγάλος Θεός και παντοδύναμος δημιουργός του
σύμπαντος. Είναι συγκλονιστικό γεγονός, που απαιτεί δυνατή πίστη και
σταθερότητα. (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Να Κοινωνείτε συχνά! Το Σώμα και το Αίμα του
Κυρίου μεταμορφώνει ριζικά όλο τον άνθρωπο. Αναζωογονείται η ψυχή και το σώμα. Γίνεται
ένας καινούργιος άνθρωπος με άλλο χαρακτήρα και ψυχισμό. Αλλά και τα κύτταρα
αναζωογονούνται. (π. Σεραφείμ Δημόπουλος)
Υπάρχει κανόνας του Μεγάλου Βασιλείου που λέει,
ότι ο χρόνος δεν είναι εκείνος που καθορίζει πότε θα Κοινωνήσει ο
εξομολογούμενος, που έκανε κάποια αμαρτία, αλλά ο τρόπος. Όταν δηλ. ο Πνευματικός
δει ότι ο εξομολογούμενος έχει πραγματικά μετανοήσει, κόβει το χρόνο που
προβλέπει η Εκκλησία να απέχει από την Θεία Κοινωνία και Μεταλαμβάνει
γρηγορότερα. Αντιθέτως, όταν δει ο Πνευματικός, ότι ο εξομολογούμενος δεν έχει
μετανοήσει και οι κανόνες της Εκκλησίας, προβλέπουν ένα χρόνο για ένα αμάρτημα,
ο Πνευματικός θα τον κάνει δύο χρόνια. Και αυτό γίνεται, για παιδαγωγικό λόγο
και έχει σκοπό να βοηθήσει τον εξομολογούμενο και όχι για να τον καταστρέψει. (π.
Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Αυτός που δεν πιστεύει, ότι η Θεία Κοινωνία,
είναι το Τίμιο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Χριστού, διαπράττει την μεγαλύτερη
αμαρτία, πιο μεγάλη και από την παράβαση του Δεκαλόγου του Μωϋσέως. Διαπράττει
την αμαρτία του Ιούδα... της προδοσίας του Σώματος και του Αίματος του Χριστού.
(π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Υπάρχει μια ιστορία στον βίο του Αγίου Μακαρίου, για
να καταλάβουμε την σημασία των Μυστηρίων. Κάποιος Αιγύπτιος, άνθρωπος άσωτος, ερωτεύτηκε
μία γυναίκα παντρεμένη και σώφρονα. Δεν μπορούσε όμως να την δελεάσει διαφορετικά,
γι' αυτό κατέφυγε σ' ένα μάγο. Αφού τον πλήρωσε, του ζήτησε να κάνει με την τέχνη
του τον άνδρα της, να τη διώξει. Ο μάγος προσπάθησε, αλλά επειδή δεν κατάφερε να
στρέψει το λογισμό της γυναίκας, την έκανε με τις μαγγανείες του να φαίνεται σαν
φοράδα. Ο άνδρας της άρχισε να κλαίει και να οδύρεται. Για τρεις μέρες η φοράδα
δεν έβγαλε μιλιά, ούτε και έφαγε τίποτα. Τελικά, της φόρεσε καπίστρι και την οδήγησε
στον Όσιο Μακάριο τον Αιγύπτιο. ''Γιατί μας έφερες εδώ αυτή τη φοράδα;''. ρώτησαν
ενοχλημένοι οι μοναχοί, που βρίσκονταν κοντά στο κελί του Οσίου. ''Για να ελεηθεί
με την προσευχή του αββά Μακαρίου'', απάντησε εκείνος. ''Τι κακό έκανε;''. ''Αυτή
που βλέπετε, εξήγησε εκείνος, ήταν γυναίκα μου, αλλά, δεν ξέρω πως, μεταβλήθηκε
σε φοράδα! Έχει μάλιστα τρεις μέρες νηστική...''. Οι μοναχοί πλησίασαν στον Όσιο
Μακάριο και του είπαν: ''Κάποιος άνθρωπος έφερε εδώ ένα άλογο''. ''Εσείς είστε άλογα,
αποκρίθηκε εκείνος, γιατί έχετε μάτια αλόγων. Εκείνη όμως είναι γυναίκα, όπως πλάστηκε''.
Ύστερα ευλόγησε νερό, το έριξε στο κεφάλι της φοράδας και προσευχήθηκε γι' αυτήν.
Έτσι την έκανε να φανεί σε όλους και πάλι γυναίκα. Και αφού της έδωσε να φάει, την
άφησε να φύγει μαζί με τον άνδρα της. Καθώς όμως έφευγε, την συμβούλεψε να μην λείπει
ποτέ από την Εκκλησία, ούτε να μένει μακριά από τη Θεία Κοινωνία. "Αυτό",
της τόνισε, "το έπαθες, γιατί είχες πέντε εβδομάδες να Μεταλάβεις τα Άχραντα
Μυστήρια". Αυτό σημαίνει, ότι ο άνθρωπος δεν αντέχει πάνω από ένα μήνα - σαράντα
μέρες να μείνει χωρίς Θεία Κοινωνία, εκτός αν έχει κανόνα από τον πνευματικό, οπότε
είναι καλυμμένος. Τότε τον καλύπτει η ευχή του πνευματικού. Αν όμως μόνος του «κανονίζει»
τον εαυτόν του και απέχει, είναι πολύ επικίνδυνο, γιατί τον ''πιάνουν'' οι δαιμονικές
ενέργειες, οι οποίες δυστυχώς είναι πάρα πολλές και στην εποχή μας. Είναι ευάλωτος.
Όπως και στα σωματικά, όταν ένας άνθρωπος δεν τρώει. Και βλέπετε είναι τα ίδια χρονικά
όρια και σωματικά, αν δεν φας, σαράντα μέρες είναι τα όρια του ανθρώπου. Μέχρι σαράντα
μέρες κανείς αντέχει, μετά είναι για το νοσοκομείο ή για το κοιμητήριο... Βλέπετε
και στην ψυχή το ίδιο είναι, περίπου σαράντα μέρες είναι οι αντοχές μας. Γι' αυτό
κανείς αυτά πρέπει να τα έχει υπόψιν του και να φροντίζει την Μυστηριακή ζωή
του. (π. ΣάββαςοΑγιορείτης)
Πολλοί θρησκευόμενοι έρχονται και Κοινωνούν,
επειδή νήστεψαν με ένα άγριο κυνηγητό αποχής του φαγητού, ικανοποιημένοι με το
έργο τους αυτό, διότι ζει μέσα τους φαρισαϊκά ένας εσωτερικός αυτοηδονισμός,
του δήθεν αγίου και αξίου. (π. Παύλος Παπαδόπουλος)
Όλα εστιάζονται, στο τι θα φάγουν και τι θα πιούν
και πότε και μέχρι ποιά ώρα και αφήνουν την κύρια καλλιέργεια της πνευματικής
προετοιμασίας που συγκεκριμενοποιείται στην πρόσκληση: «μετά φόβου Θεού, πίστεως
και αγάπης προσέλθετε». (π. Παύλος Παπαδόπουλος)
Η Θεία Κοινωνία, είναι ασυγκρίτως ανώτερη από το
Τίμιο Ξύλο. Και αυτό γιατί το Τίμιο Ξύλο, αν έχει την δύναμη αυτή που έχει, την
έχει διότι έσταξε πάνω του, κατά την Σταύρωση, το Αίμα του Χριστού μας.
Υγράνθηκε από το Θεϊκό Αίμα. Αλλά το Αίμα αυτό, εμείς το λαμβάνουμε, δια της
Θείας Κοινωνίας. Φανταστείτε τώρα, πόση δύναμη παίρνουμε, όταν πίνουμε το Αίμα
του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και εάν είναι δυνατόν, να
μας πλησιάσει τότε σατανάς. (Αρχ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος)
Εάν εμείς το θεωρούμε προσβολή και δεν θα ανεχθούμε
ποτέ, να μας βάλει ένας που μας φιλοξενεί, σε μέρος ακάθαρτο και βρωμερό, πώς ο
Χριστός θα δεχθεί να Τον βάλουμε, σε ακάθαρτη και αμαρτωλή ψυχή; (Αρχ.
Χαράλαμπος Βασιλόπουλος)
Η υλική τροφή, δίνει ζωή στο σώμα και η Θεία
Κοινωνία, δίνει ζωή στην ψυχή. Αυτός που δεν Κοινωνεί, είναι πεθαμένος
πνευματικώς από τώρα και δεν τον περιμένει τίποτε άλλο, παρά ο αιώνιος θάνατος.
Και αυτό, διότι έχει αποκοπεί από την πηγή της Ζωής. Όπως ένα κλωνάρι, όταν
κοπεί από τον κορμό, μετά από λίγο θα ξηρανθεί, έτσι ακριβώς και όποιος δεν
Κοινωνεί, θα πεθάνει πνευματικώς. (Αρχ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος)
Αν Κοινωνήσεις και πεθάνεις την ίδια μέρα, πας
κατευθείαν στον Παράδεισο. (Είπε Γέρων)
Για να Κοινωνήσει κάποιος, χρειάζεται και η ανάλογη
προετοιμασία: α) εξομολόγηση-μετάνοια και νηστεία β) πίστη ότι λαμβάνει
το Σώμα και το Αίμα του Χριστού και γ) ταπείνωση και συναίσθηση της αμαρτωλότητας
μας. Αν προσέλθουμε στο Μυστήριο απροετοίμαστοι, είναι σαν βάζουμε καρκίνο στην
ψυχή μας. Εδώ ο Ιούδας Κοινώνησε, δαιμονίστηκε και κατέληξε στην αυτοκτονία. (Παναγόπουλος)
Ένας άνθρωπος που πάει να Κοινωνήσει ανεξομολόγητος,
δεν κάνει τίποτα άλλο, από το να παίρνει το Χριστό και να Τον ρίχνει μέσα σε ένα
βόθρο. (Παναγόπουλος)
Αν έχεις την άδεια να Κοινωνήσεις από τον
πνευματικό σου, αλλά η συνείδησή σου σε καταμαρτυρά κάτι που σε εμποδίζει να
Κοινωνήσεις, θα ακούσεις την συνείδησή σου και δεν θα Κοινωνήσεις. (Παναγόπουλος)
Ταπεινολογίες ακούω: Είμαι ανάξιος να Κοινωνήσω, λένε
πολλοί. Και τους ρωτώ: Πώς και πότε θα γίνετε άξιοι; Οι άνθρωποι αυτοί ομοιάζουν
με εκείνον που θα πάει στη θάλασσα για κολύμπι, όταν μάθει να κολυμπάει. Μα στη
θάλασσα θα μάθει κολύμπι... Ομοιάζουν με εκείνον που είναι άρρωστος και περιμένει
μόλις λίγο γίνει καλά, να πάει στο νοσοκομείο. Μα στο νοσοκομείο θα γίνει καλά...
Δεν είναι αστεία αυτά τα πράγματα...; Έτσι ακριβώς και εμείς, εφόσον
προετοιμαστούμε καταλλήλως, Κοινωνούμε, για να γίνουμε άξιοι. (Παναγόπουλος)
Εδώ για να βάλεις λίγο αλοιφή πάνω σε μια πληγή σου,
χαλάς οξυζενέ για να καθαρίσεις την πληγή. Αν όμως δεν καθαρίσεις την πληγή και
βάλεις όπως είναι την αλοιφή, θα έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα. Πώς εσύ λοιπόν
άνθρωπε, πας και Κοινωνάς, χωρίς πρώτα να εξομολογηθείς; (Παναγόπουλος)
Το φάρμακο είναι καλό, αλλά άμα δεν το πάρω
σύμφωνα με τις οδηγίες που με έδωσε ο ιατρός, αντί να θεραπεύσει, θα κάνει
κακό. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τη Θεία Κοινωνία. Η Θεία Κοινωνία, πρέπει
να λαμβάνεται κατόπιν προετοιμασίας του ανθρώπου, για να είναι εις άφεση
αμαρτιών και εις ζωήν αιώνια. Διαφορετικά ο άνθρωπος βλάπτεται και βάζει φωτιά
μέσα του. (Παναγόπουλος)
Η Θεία Κοινωνία είναι ο ''μαστός'' της Εκκλησίας,
από τον οποίον τρέφονται τα παιδιά της. Η Θεία Κοινωνία δεν πρέπει να δίδεται σε
ανθρώπους που δεν έχουν επαφή με το περιβάλλον, που μόλις αναπνέουν, δεν αισθάνονται
και δεν καταλαβαίνουν. (Παναγόπουλος)
Όπως το άρρωστο μωρό δείχνει αδιαφορία για τον
μαστό της μάνας και δεν τρέφεται, έτσι και αυτοί που αδιαφορούν να τραφούν από
τον ''μαστό'' της Εκκλησίας, την Θεία Κοινωνία, είναι άρρωστοι και πνευματικά
νεκροί. (Παναγόπουλος)
Όπως το σώμα τρέφεται, έτσι και το πνεύμα πρέπει
να τρέφεται με την Θεία Κοινωνία. Και αν πολλοί Χριστιανοί δεν έχουν προχωρήσει
ή δεν μπορούν να προχωρήσουν στα πνευματικά, είναι διότι τους λείπει η συνεχής
Θεία Κοινωνία. ''Άνευ εμού, είπε ο Κύριός μας, ου δύνασθαι ποιείν ουδέν''. (Παναγόπουλος)
Ο άνθρωπος που προετοιμασμένος συμμετέχει τακτικά
στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, φωτίζεται ο νους του, αποκτά Θεία γνώση, προοδεύει
πνευματικά και γίνεται κατάλληλος για την Βασιλεία των ουρανών, γιατί είναι πια
παιδί του Θεού. Ο άνθρωπος γίνεται βασιλόπουλο, αφού μέσα του ρέει Αίμα Χριστού
και μαζί με το Χριστό γίνεται συγκληρονόμος της Βασιλείας που ετοίμασε ο Θεός Πατήρ,
από καταβολής κόσμου. Επομένως η Θεία Κοινωνία είναι το εισιτήριο, για να
εισέλθει κανείς στην Βασιλεία των Ουρανών. (Παναγόπουλος)
Όταν προσερχόμαστε να Κοινωνήσουμε, ο ίδιος ο Χριστός
μας Κοινωνεί, δανειζόμενος το χέρι του παπά! (Παναγόπουλος)
Υπάρχουν πολλοί Χριστιανοί, που και
Εκκλησιάζονται και αγαθοεργούν και προσεύχονται, αλλά δεν πρόκειται να σωθούν,
διότι δεν Κοινωνούν. Βέβαια η Θεία Κοινωνία δημιουργεί προϋποθέσεις σωτηρίας,
αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι όσοι Κοινωνούν πρόκειται να σωθούν, διότι εξαρτάται
με τι φρόνημα προσέρχεται κάποιος να Κοινωνήσει. Ο Χριστιανός πρέπει να
προσέρχεται στην Θεία Κοινωνία με εξής φρόνημα: Κύριε, παρότι Κοινωνώ αναξίως,
προσέρχομαι για να μην με ''φάει'' ο διάβολος και αν θέλεις με σώζεις! Και αν
δεν φεύγει το φρόνημα από τη μέση, ότι δηλ. εγώ τα κάνω καλά και θα σωθώ, σε
σχέση με κάποιον άλλον, που δεν τα κάνει καλά και δεν θα σωθεί, δεν πρόκειται
να σωθεί κανένας. Γιατί και οι ιερείς Κονωνούν κάθε μέρα, αλλά οι περισσότεροι
είναι στην κόλαση. Είναι αυτό που λέει ο Μέγας Βασίλειος, ότι το καλό δεν είναι
καλό, όταν δεν γίνεται με καλό τρόπο. (Παναγόπουλος)
Ακούς τον άλλον να λέει: Ε, μπορεί στην Εκκλησία να
μην πηγαίνω, μπορεί να μην Κοινωνώ, αλλά δεν πειράζω κανέναν! Δεν βλάπτω κανέναν!
Γιατί να κολαστώ; Γιατί είσαι νεκρός, γι΄αυτό θα κολαστείς...! Ο Χριστός είπε, ότι
όποιος δεν τρώει τη Σάρκα Μου και δεν πίνει το Αίμα Μου, δεν έχει ζωή Αιώνια! Θα Τον διορθώσεις;;; (Παναγόπουλος)
Όπως δεν καταλαβαίνουμε πως και πότε ψηλώνουμε, έτσι
ακριβώς και δεν καταλαβαίνουμε πως η Θεία Κοινωνία καλλιεργεί, τρέφει, καθαρίζει
και λαμπρύνει με μυστικό και ιεροκρυφικό τρόπο, την ψυχή του πιστού και την κάνει
κατάλληλη για τον παράδεισο. (Παναγόπουλος)
Τα μωρά που Μεταλαμβάνουν, επειδή δεν γνωρίζουν και
δεν έχουν συνείδηση του γεγονότος, Κοινωνούν με την πίστη της μάνας ή του πατέρα
τους, που τα πάνε να Κοινωνήσουν. Όταν όμως οι γονείς τα Κοινωνούν, ενώ οι ίδιοι
δεν συμμετέχουν του Μυστηρίου, πώς είναι δυνατόν να ωφεληθούν τα παιδιά τους; (Παναγόπουλος)
Άνθρωπος που είναι στην Εκκλησία και δεν Κοινωνεί,
δεν έχει λόγο να βρίσκεται στην Εκκλησία, εκτός και αν έχει κανόνα από τον εξομολόγο
του. Όσο σκληρός και αν είναι αυτός ο λόγος μου, είναι όμως μια αλήθεια. Γιατί,
τί θα πούμε στον παππά, όταν μας καλεί να προσέλθουμε στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας
με πίστη, αγάπη και φόβο Θεού και εμείς δεν προσερχόμαστε; Θα πούμε ότι δεν έχουμε
αγάπη, δεν έχουμε πίστη και δεν έχουμε φόβο Θεού; Τότε γιατί πήγαμε στην Εκκλησία;
Είναι μεγάλη βλασφημία να προσφέρεται ο Χριστός στην Εκκλησία, να σου σερβίρουν
τη Ζωή την αιώνια και εσύ να μην προσέρχεσαι στο Μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως.
Άλλωστε άλλος δρόμος για την αιώνια Ζωή δεν υπάρχει. Ούτε το ''Πάτερ ημών'' δεν
πρέπει να λένε, όσοι δεν Κοινωνούν, διότι δεν είναι αδερφοί του Χριστού. Και για
να έχω Πατέρα το Θεό, πρέπει να έχω αδερφό το Χριστό. Άμα δεν έχω αδερφό το Χριστό,
που βρήκα τον Πατέρα στον Ουρανό; (Παναγόπουλος)
Ο Χριστός, ως ένδειξη ταπείνωσης, έπλυνε τα πόδια
των μαθητών Του, πριν τον Μυστικό Δείπνο. Ο Χριστός μόνος Του πήρε τη λεκάνη και
την γέμισε με νερό και ήθελε να μας δείξει, πως πρέπει να προσέρχεται ο άνθρωπος
στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Το γεγονός αυτό είναι γνωστό και ως <<ιερός
νηπτήρας>> και συμβολίζει την ιερά εξομολόγηση που είναι απαραίτητη, πριν
ο άνθρωπος συμμετάσχει στον Μυστικό Δείπνο, την Θεία Κοινωνία. (Παναγόπουλος)
Η Θεία Κοινωνία είναι ένα κάρβουνο που καίει τις
αμαρτίες των μετανοημένων και καίει τις ψυχές των αμετανοήτων. (Παναγόπουλος)
Ο άνθρωπος που Μεταλαμβάνει των Αχράντων Μυστηρίων,
Κοινωνεί όλο το σώμα του Χριστού και όλο το Αίμα Του. Ξέρερε γιατί; Για να κάνει
ο άνθρωπος το νου του Χριστό, για να κάνει σπλάχνα Χριστού, για να κάνει πόδια Χριστού,
για να κάνει μάτια Χριστού, να είναι όλο το είναι του Χριστός. Έτσι αλλάζει η φύση
του ανθρώπου, χωρίς να το καταλάβει και δημιουργεί συγγένεια ο άνθρωπος με το Χριστό
και γίνεται κατά χάρη αδερφός του Χριστού. Όσοι όμως δεν Κοινωνούν, δεν μπορούν
να έχουν γνωρίσματα του Χριστού, με αποτέλεσμα ο,τιδήποτε καλό και αν κάνουν, να
μην έχουν την ευλογία από το Θεό. Καταλάβατε; (Παναγόπουλος)
Είναι πολλοί που αμφισβητούν, ότι ο Θεός μπορεί
να κάνει τον οίνο και τον άρτο, Αίμα και Σώμα Χριστού στο Μυστήριο της Θείας
Κοινωνίας. Και την ίδια στιγμή, ο ίδιος ο οργανισμός τους μετατρέπει
μυστηριωδώς, τον άρτο που τρώνε σε σάρκα και τον οίνο που πίνουν σε αίμα.
Είμαστε αστείοι... (Παναγόπουλος)
Είναι αλήθεια, ότι η προσευχή έχει μεγάλη δύναμη.
Όμως δεν είναι η μόνη... Οσοδήποτε και αν προσευχηθεί ο άνθρωπος, εάν δεν
Κοινωνεί θα πάει στην Κόλαση. Δεν έχει μόνο την ανάγκη της προσευχής ο
άνθρωπος, αλλά έχει και την ανάγκη του φαγητού. Με το αναπνέεις μόνο οξυγόνο
ζεις, εφόσον η κοιλιά μένει άδεια; (Παναγόπουλος)
Δεν υπάρχει αγιοτέρα στιγμή, από τη στιγμή που
έρχεται ο πιστός να ενωθεί με το Θεό του στην Ωραία Πύλη, όπως και δεν υπάρχει
φρικτότερη στιγμή, από το έρθει κάποιος βέβηλος, λερωμένος, αμετανόητος και
ανεξομολόγητος, προκειμένου να Κοινωνήσει. (Παναγόπουλος)
Ούτε το ''Πάτερ ημών'' δεν πρέπει να λένε, όσοι
δεν Κοινωνούν. Γιατί, για να έχω Πατέρα τον Θεό, πρέπει να έχω αδελφό το
Χριστό. (Παναγόπουλος)
Ο διάβολος σε αφήνει να πας να Κοινωνήσεις, χωρίς
να εξομολογηθείς, όμως δεν σε αφήνει, να πας μετανιωμένος και εξομολογημένος. Πρέπει να παλέψει κανείς για να πάει... (Παναγόπουλος)
Στους 1000 που πάνε να Κοινωνήσουν τα
Χριστούγεννα, οι 950 αναξίως προσέρχονται και θανασίμως Κοινωνούν. (Παναγόπουλος)
Στόμα που μένει κλειστό μπροστά στην αδικία, είναι
ανάξιο να σταθεί ανοιχτό μπροστά στην Θεία Κοινωνία.
Η Θεία Κοινωνία είναι η ειρήνη μέσα στον πόλεμο,
η νίκη μέσα στη μάχη, η βοήθεια μέσα στην αγωνία, η ζωή μέσα στον θάνατο.
Μετέλαβες αλλά δεν μετέβαλλες την ζωή σου...
Ο Άγιος Ιωάννης ο Βοστρυνός, άνθρωπος με εξουσία
κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ''παγίδευσε'' δαίμονες και τους ρώτησε: "Ποιά πράγματα
φοβάστε από τους Χριστιανούς"; Και αυτοί απάντησαν: "Έχετε πράγματι τρία
μεγάλα πράγματα· εκείνο που φοράτε στο λαιμό σας (Σταυρό), εκείνο που λούζεστε
στην Εκκλησία (Βάπτισμα) και εκείνο που τρώτε στη Θεία Λειτουργία (Θεία
Κοινωνία)". Αυτός ρώτησε πάλι: "Ποιό από τα τρία αυτά φοβάστε περισσότερο;"
και εκείνοι αποκρίθηκαν: "Αν φυλάγατε καλά εκείνο που Μεταλαμβάνετε, κανένας
από εμάς, δεν θα μπορούσε να βλάψει Χριστιανό".
Κάποιος παπάς, με τους λογισμούς που του έβαζε ο
εχθρός, είχε αμφιβολίες ότι το ''ψωμάκι'' της Θείας Κοινωνίας είναι ο Χριστός. Μια
μέρα κατέλυσε τη Θεία Κοινωνία και μέσα του κατακάηκε! Και άρχισε να φωνάζει:
Είναι Χριστός! Βοήθεια είναι Χριστός! Τί έπαθες, πάτερ, τον ρώτησαν
κάποιοι. Είναι Χριστός, βοηθείστε με! Καίγομαι, βοηθείστε με, ανοίξτε
με! Κάρβουνα αναμμένα νιώθω μέσα μου. Δεν είναι ''ψωμάκι''...!
Κάποτε σε κάποιο Επίσκοπο, που Κοινωνούσε τον λαό,
του αποκαλύφθηκε άγγελος Κυρίου, που του επέτρεψε να δει χρωματιστές τις ψυχές
εκείνων που μεταλάμβαναν την Θεία Κοινωνία. Κάποιες ψυχές ανθρώπων ήταν
λευκές, λαμπερές από την προσευχή και την αγνότητά τους, κάποιες άλλες ήταν
κόκκινες σαν το αίμα, από την ζήλεια και την κακία και τέλος κάποιες άλλες, ήταν
μαύρες από την ακολασία.
