Περί θράσους

Αναιδής προσώπω αυτού μισηθήσεται. [Ο θρασύς άνθρωπος κατά την εμφάνιση και την συμπεριφορά του γίνεται μισητός και αποκρουστικός, διότι του λείπει η σύνεση και η σοφία.] (Εκκλησιαστής 8,1)
Άνεμος Βορέας εξεγείρει νέφη, πρόσωπον δε αναιδές γλώσσαν ερεθίζει. [Ο Βοριάς σηκώνει και παρασύρει σύννεφα. Έτσι και ένας άνθρωπος αδιάκριτος και θρασύς ερεθίζει τους άλλους, ώστε να ομιλήσουν και εκείνοι κατά τρόπο οργίλο και πικρό.] (Παροιμίες 25,23)
Τίποτα δεν κάνει τον άνθρωπο τόσο αδιάντροπο, όσο η αμαρτία. (Ιερός Χρυσόστομος)
Να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, για να μάθουμε να σεβόμαστε και τον Θεό. Εκείνος που είναι θρασύς στους ανθρώπους, είναι θρασύς και στον Θεό. (Ιερός Χρυσόστομος)
Δώσε μου έναν θρασύ και έναν αλαζόνα άνθρωπο και θα τον δεις να γίνεται πιο δειλός και από τον λαγό, στην παραμικρή δυσκολία. (Ιερός Χρυσόστομος)
Το να περιεργάζεσαι τα ξένα και τους άλλους, είναι απόδειξη μεγάλης αδιαντροπιάς και θρασύτητας. (Ιερός Χρυσόστομος)
Η ανοχή και η αγάπη κάνουν τον αναιδή πιο αναιδή και τον φιλότιμο πιο φιλότιμο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
«Ο Θεός, λένε, στο τάδε θέμα έτσι έπρεπε να ενεργήσει· δεν ενήργησε σωστά. Αυτό ο Θεός δεν έπρεπε να το κάνει»! Ακούς κουβέντα; «Βρε, παιδί μου, εσύ θα πεις;» «Γιατί; Με συγχωρείς, την γνώμη μου είπα· δεν μπορώ να πω την γνώμη μου;» σου λέει και δεν καταλαβαίνει πόση αναίδεια έχει αυτό. Κρίνουν τον Θεό και ούτε τους πειράζει ο λογισμός, ότι είναι βλασφημία. Το ''γιατί;'', είναι κρίση, υπερηφάνεια, εγωισμός. Τι ακούει ο Θεός από εμάς! Ευτυχώς, που δεν μας παίρνει τοις μετρητοίς... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Θάρρος είναι η κίνηση της ψυχής που με μέτρο τη λογική πράττει και τολμά. Θράσος λέγεται η ασυλλόγιστη κίνηση της ψυχής να πράξει όσα είναι πάνω από τη δύναμη της. Ο θρασύς, ενώ βρίσκεται σε άγνοια για το μέγεθος του κινδύνου, κινείται δίχως καλά-καλά να το σκεφτεί. Ο θαρραλέος είναι ανδρείος, γενναίος, μεγαλόψυχος, φρόνιμος· ο δε θρασύς είναι άνανδρος, δειλός, μικρόψυχος και ανόητος. (Άγιος Νεκτάριος)
Το θράσος είναι παρωδία του θάρρους. (Άγιος Νεκτάριος)
Η θρασύτητα και η αναίδεια είναι μίμηση του διαβόλου. (ΜέγαςΒασίλειος)
Η πιο μεγάλη από όλες τις αρρώστιες του ανθρώπου είναι η αναίδεια. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Θράσος είναι το θάρρος, γι' αυτά που δεν πρέπει να τολμά κανείς. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Η θρασύτητα ενός ανθρώπου, φανερώνει την άγνοιά του. (Ιερός Αυγουστίνος)
Όποιος είναι αναιδής και αυθάδης προς τους ανθρώπους, θα είναι και προς τον Θεό. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
Αλίμονο στη ψυχή, που θα φτάσει στην αναίδεια να πει: «Τίποτα δεν φοβάμαι!». Αυτή η εγωιστική αφοβία, είναι η αρχή της πτώσεως και της καταστροφής της. (ΆγιοςΘεοφάνης ο Έγκλειστος)
Αν διακόψεις την συζήτηση, τότε αυτό είναι έργο του θράσους. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
Προκλητικός γίνεσαι, όταν δεν νοιώθεις ασφαλής. Προκαλείς για να νιώσεις ότι υπάρχεις, ότι είσαι κάποιος. Οι διαδηλώσεις «υπερηφάνειας» είναι η πιό τρανή απόδειξη. (Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος)
Αυτός που ξεχνά τα λάθη του, γίνεται θρασύς. (Δημόκριτος)
Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ' ανέβει στο κρεβάτι.
- Να κουμπάρε το πάπλωμα.

- Δωσ' μου δα και το κρεβάτι.

Αντί να βογκάει ο γάϊδαρος, βογκάει ο καβαλάρης.
Τον ξεδιάντροπο φτύνανε και έλεγε ψιχαλίζει.
Από γάϊδαρο, γαϊδουριά να περιμένεις.
Μπαίνει με τον γάϊδαρο στο σπίτι που τον τάϊσαν.
Άνθρωπος ξετσίπωτος, γάϊδαρος αδέσποτος.
Ο αμαθέστατος και αυθαδέστατος.
Εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι.
Δώσε μου όλο το ψωμί σου, να στο δίνω λίγο - λίγο.
Όποιος φωνάζει δυνατά, όταν τον πιάνει φούρια, να μη ξεχνά, ότι φωνή έχουν και τα γαϊδούρια.
Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης.
Ζητάει και τα ρέστα.
Όποιος δεν ντρέπεται, νομίζει ότι έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει. (Κυπριακή παροιμία)