Περί βοηθείας

Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε, και ούτως αναπληρώσατε τον νόμον του Χριστού. [Να βαστάζετε τα βάρη ο ένας του άλλου και έτσι θα εκπληρώσετε πλήρως το νόμο του Χριστού.] (Προς Γαλάτας 6,2)
Ωςκαιρόνέχομεν, εργαζώμεθατοαγαθόνπροςπάντας, μάλισταδεπροςτουςοικείουςτηςπίστεως.[Όσο έχουμε καιρό (σ' αυτήν τη ζωή), ας εργαζόμαστε το καλό σε όλους, ιδιαίτερα σε εκείνους, που έχουν την ίδια πίστη με εμάς.] (Προς Γαλάτας 6,10)
Οφείλομενδεεμείςοιδυνατοίταασθενήματατωναδυνάτωνβαστάζειν, καιμηεαυτοίςαρέσκειν. Έκαστοςημώντωπλησίοναρεσκέτωειςτοαγαθόνπροςοικοδομήν.[Εμείς, οι προοδευμένοι και φωτισμένοι στην πίστη και την αρετή, έχουμε υποχρέωση, να ανεχόμαστε και να υπομένουμε τις πνευματικές ασθένειες των αδυνάτων αδελφών, να μην φερόμαστε με αυταρέσκεια και να μην επιζητούμεν ό,τι ευχαριστεί τον ευατόν μας. Ο καθένας σας, ας προσπαθεί να αρέσει στον πλησίον του, όχι για λόγους κολακείας και ιδιοτελείας, αλλά για να τον υποβοηθεί στο καλό και να τον οικοδομεί στην πνευματική ζωή.] (ΠροςΡωμαίους 15,1-2)
Εγενόμηντοιςασθενέσινωςασθενής, ίνατουςασθενείςκερδήσω·τοιςπάσιγέγοναταπάντα, ίναπάντωςτινάςσώσω.[Στους ασθενείς κατά την πίστη και την αρετή Χριστιανούς, έγινα και εγώ σαν ασθενής, για να κερδίσω εις Χριστόν τους ασθενείς. Εις όλους έγινα τα πάντα, χωρίς βέβαια να παραβώ ποτέ το θέλημα του Θεού, για να σώσω με κάθε τίμημα και θυσία, έστω και μερικούς.] (Προς Κορινθίους Α' 9,22)
Γίνεσθεειςαλλήλουςχρηστοί. [Να γίνεστε αγαθοί και ευεργετικοί μεταξύ σας.] (Προς Εφεσίους 4,32)
Οεπιστρέψαςαμαρτωλόνεκπλάνηςοδούαυτούσώσειψυχήνεκθανάτουκαικαλύψειπλήθοςαμαρτιών. [Εκείνος που επαναφέρει έναν αμαρτωλό από τον δρόμο της πλάνης του στον δρόμο της αληθείας, θα σώσει μίαν ψυχή από τον αιώνιο θάνατο και θα εξαλείψει πλήθος αμαρτιών, τις οποίες ο παραπλανηθείς αμαρτωλός, είχε διαπράξει.] (Ιακώβου 5,20)
Οςφράσσειταώτααυτούτουμηεπακούσαιασθενούς, καιαυτόςεπικαλέσεται, καιουκέσταιοεισακούων. [Εκείνος που κλείνει τα αυτιά του, για να μην ακούσει την παράκληση ενός πτωχού, ενός αδυνάτου και ασθενούς, θα βρεθεί και αυτός κάποτε στην ανάγκη να επικαλεστεί και να ζητήσει βοήθεια των άλλων και δεν θα υπάρξει κανείς να τον ακούσει.] (Παροιμίες 21,13)
Τέκνον, την ζωήν του πτωχού μη αποστερήσης και μη παρελκύσης οφθαλμούς επιδεείς. Ψυχήν πεινώσαν μη λυπήσης και μη παροργίσης άνδρα εν απορία αυτού. Καρδίαν παρωργισμένην μη προσταράξης και μη παρελκύσης δόσιν προσδεομένου. Ικέτην θλιβόμενον μη απαναίνου και μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου από πτωχού. Από δεομένου μη αποστρέψης οφθαλμόν. [Παιδί μου, μην στερήσεις τον φτωχό από όσα του χρειάζονται για την ζωή του και μην αναβάλλεις την βοήθειάν σου σε μάτια, τα οποία σε κυττάζουν ικετευτικώς. Άνθρωπο που πεινά, μην τον λυπήσεις. Μην εξοργίζεις άνθρωπο, ο οποίος βρίσκεται σε ανάγκη. Μην ταράξεις περισσότερο καρδιά, την οποίαν έχει αναστατώσει η οργή και μην αναβάλλεις την βοήθειάν σου σε άνθρωπο, που έχει την ανάγκη σου. Μην απωθείς άνθρωπο, που θλίβεται και ο οποίος σε παρακαλεί. Και μην αποστρέψεις το πρόσωπό σου από φτωχό άνθρωπο. Μην απρστρέψεις τα μάτια σου από άνθρωπο, που βρίσκεται σε ανάγκη.] (Σοφία Σειράχ 4,1-5)
Ουκέστιναγαθάτωενδελεχίζοντιειςκακάκαιτωελεημοσύνηνμηχαριζομένω. Δοςτωευσεβείκαιμηαντιλάβητουαμαρτωλού. Ευποίησοντωταπεινώκαιμηδωςασεβεί·Εμπόδισοντουςάρτουςαυτούκαιμηδωςαυτώ, ίναμηεναυτοίςσεδυναστεύση·διπλάσιαγαρκακάευρήσειςενπάσιναγαθοίς, οιςανποιήσηςαυτώ. [Δεν είναι ορθό και δίκαιο, να ευεργετείται άνθρωπος, ο οποίος ισχυρογνωμόνως επιμένει στο κακό. Όπως επίσης και εκείνος, ο οποίος ενώ μπορεί, δεν κάνει ποτέ ελεημοσύνη. Δώσε την ελεημοσύνην σου στον ευσεβή και μην έρχεσαι σε βοήθεια του αμετανοήτου αμαρτωλού. Ευεργέτησε τον ταπεινό άνθρωπον και μην δώσεις την ευεργεσίαν σου στον πωρωμένο ασεβή. Κράτησε τους άρτους σου, μην τους δίδεις στον ασεβή, για να μην σε καταδυναστεύσει εκείνος με αυτούς. Διότι θα βρεις από αυτόν, όχι ευγνωμοσύνη, αλλά διπλάσια κακά από τα αγαθά, τα οποία του έκανες.] (ΣοφίαΣειράχ 12,3-5)
Μακάριος ο συνιών επί πτωχόν και πένητα· εν ημέρα πονηρά ρύσεται αυτόν ο Κύριος. Κύριος διαφυλάξαι αυτόν και ζήσαι αυτόν και μακαρίσαι αυτόν εν τη γη και μη παραδώ αυτόν εις χείρας εχθρών αυτού. Κύριος βοηθήσαι αυτώ επί κλίνης οδύνης αυτού· όλην την κοίτην αυτού έστρεψας εν τη αρρωστία αυτού.[Μακάριος είναι ο άνθρωπος εκείνος, που κατανοεί την θέση του φτωχού και του πένητος, τον συμπαθεί και ενδιαφέρεται γι' αυτόν. Αυτόν σε ημέρα δύσκολη θα τον βοηθήσει ο Κύριος γι' αυτήν την καλοσύνη του. Ο Κύριος θα τον διαφυλάξει από κάθε κίνδυνο. Θα του χαρίσει μακρότητα ζωής και ασφάλεια. Θα τον καταστήσει ευτυχισμένο και χαρούμενο στον κόσμο αυτόν και δεν θα τον παραδώσει ποτέ στα χέρια των εχθρών του. Ο Κύριος θα τον βοηθήσει να εγερθεί υγιής από την κλίνη του. Ναι, Κυριε, θα μεταβάλλεις το στρώμα του, όπου κατάκειται ασθενής και πονών, σε κλίνην ανέσεως, όπου υγιής θα αναπαύεται.] (Ψαλμοί 40,2-4)
Αυτό ευχαριστεί περισσότερο τον φιλεύσπλαχνο Κύριο και Τον κάνει να δοκιμάζει μεγάλη χαρά, το να τρέχει ο καθένας στην βοήθεια του άλλου. (ΆγιοςΙωάννηςοΔαμασκηνός)
Πράγματα που γίνονται από τους ανθρώπους να μην τα ζητάμε από τον Θεό. Να ταπεινωνόμαστε στους ανθρώπους και να ζητάμε την βοήθειά τους. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Να λες: Θεέ μου, όπως ευεργέτησες εμένα τόσο πολύ, βοήθησε και τον αδελφό μου, που είναι καλύτερος από μένα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Δώσε σε έναν που δεν έχει όρεξη, να φάει με το ζόρι· Θα το κάνει εμετό. Πρέπει να θελήσει ο ίδιος να βοηθηθεί. Όταν ο άλλος δεν θέλει, δεν μπορώ να (τον βοηθήσω και να) του στερήσω την ελευθερία, το αυτεξούσιο. Ξέρετε πόσοι βασανίζονται, επειδή δεν ακούν κάποιον, που μπορεί να τους βοηθήσει πνευματικά; (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Αν ο άνθρωπος δεν έχει καλό λογισμό και δεν βγάζει τον εαυτό του από τις ενέργειές του - αν ενεργεί δηλαδή με ιδιοτέλεια -, δεν βοηθιέται, ούτε και από έναν Άγιο. Όχι άγιο Γέροντα ή άγια Γερόντισσα να έχει, όχι τον Άγιο Αντώνιο να είχε Γέροντα, αλλά και όλους τους Αγίους, δεν μπορεί να βοηθηθεί. Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να βοηθήση έναν τέτοιον άνθρωπο, αν και το θέλει πολύ. Όταν κανείς αγαπάει τον εαυτό του, έχει δηλαδή φιλαυτία, όλα τα ερμηνεύει όπως τα αγαπάει ο εαυτός του. Και βλέπεις, άλλοι τα ερμηνεύουν αμαρτωλά, άλλοι όπως τους αναπαύει και σιγά-σιγά γίνονται φυσιολογικές αυτές οι παράλογες ερμηνείες τους. Όπως και αν φερθείς, σκανδαλίζονται. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ξέρεις τί κόπος είναι, να ζου ζητήσει κάποιος (πνευματική) βοήθεια και να μην έχει διαβάσει στη ζωή του ποτέ κανένα πνευματικό βιβλίο; Είναι σαν να πηγαίνει ένα παιδί του Δημοτικού σε καθηγητή Πανεπιστημίου και να του λέει: «Βοήθησέ με!». Τί να του πει ο καθηγητής; «Ένα και ένα ίσον δύο»; (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Πόσοι έρχονται και ζητούν να τους βοηθήσω σε κάποιο πρόβλημά τους και ούτε εξομολογούνται, ούτε εκκλησιάζονται! «Εκκλησιάζεσαι καθόλου;», τους ρωτάω. «Όχι», μου λένε. «Εξομολογήθηκες καμμιά φορά;». «Όχι. Ήρθα να με κάνεις καλά». «Μα πώς; Πρέπει να μετανοήσεις για τα σφάλματά σου, να εξομολογείσαι, να Εκκλησιάζεσαι, να Κοινωνάς όταν έχεις ευλογία από τον πνευματικό σου και εγώ θα κάνω προσευχή να γίνεις καλά. Ξεχνάς, ότι υπάρχει και άλλη ζωή και πρέπει να ετοιμαστούμε για εκεί;». «Κοίταξε, πάτερ, αυτά που λες, Εκκλησίες, άλλη ζωή κ.λπ., εμένα δεν με απασχολούν. Αυτά είναι παραμύθια... Έχω πάει σε μάγους, σε μέντιουμ και δεν μπόρεσαν να με κάνουν καλά. Έμαθα, ότι εσύ μπορείς να με κάνεις καλά». Άντε τώρα! Τους μιλάς για εξομολόγηση, για την μέλλουσα ζωή και σου λένε «αυτά είναι παραμύθια» και από την άλλη μεριά: «Βοήθησέ με, παίρνω χάπια». Εμ πώς, με μαγικό τρόπο θα γίνουν καλά; Γι' αυτό, όσους έρχονται να συζητήσουμε ένα θέμα ή να μου ζητήσουν μια συμβουλή κ.λπ., αν δεν έχουν εξομολογηθεί ποτέ, τους στέλνω πρώτα να εξομολογηθούν και μετά να έρθουν να μιλήσουμε. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
Μερικοί άνθρωποι έρχονται και μου λένε: «Κάνε με καλά· έμαθα ότι μπορείς να με βοηθήσεις». Θέλουν όμως να βοηθηθούν, χωρίς οι ίδιοι να καταβάλλουν καθόλου προσπάθεια. Λες λ.χ. στον άλλον: «μην τρως γλυκά, κάνε αυτήν την θυσία, για να σε βοηθήσει ο Θεός» και σου λένε: «Γιατί; Δεν μπορεί να με κάνει καλά ο Θεός;». Δεν κάνουν μια θυσία για τον εαυτό τους, πόσο μάλλον να θυσιαστούν για τον άλλον. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Κάνω για ορισμένους χρόνια προσευχή και δεν βοηθιούνται, γιατί έχουν πείσμα, θέλημα, εγωισμό. Λένε: ''Γιατί ο Θεός δεν μου δίνει αυτό;'' Και γιατί να μας το δώσει; Για να μας κάνει πιο εγωιστές, πιο θεληματάρηδες; Δεν τους ωφελεί, αν το δώσει. Είναι σαν να διατάζουν μ' αυτόν τον τρόπο τον Θεό. Ενώ αν έλεγαν: ''Αν θέλεις, δώσε μου αυτό''. Ο τρόπος προσευχής να είναι ταπεινός. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν βλέπω, ότι ο άλλος δεν βοηθιέται από το ενδιαφέρον μου, την καλοσύνη, την αγάπη και δεν τα εκτιμάει αυτά, αλλά εκμεταλλεύεται την αγάπη μου και μου φέρεται με αναίδεια, τραβιέμαι σιγά - σιγά, για να μην γίνει περισσότερο αναιδής και λέω ότι δεν έχω συγγένεια μαζί του. Και αναγκάζομαι να μην του φέρομαι με καλοσύνη. Κανονικά, όσο καλοσύνη σου δείχνουν, τόσο πρέπει να αλλοιώνεσαι, να διαλύεσαι, να λειώνεις. Παλιά τι είχε συμβεί με κάποιον. Στην αρχή, για να τον βοηθήσω, αναγκάστηκα να του πω μερικά Θεία γεγονότα που είχα ζήσει. Αντί όμως να πει: «Θεέ μου, πώς να Σε ευχαριστήσω γι' αυτήν την παρηγοριά κ.λπ.» και να διαλυθεί, πήρε θάρρος και φερόταν με αναίδεια. Τότε κράτησα μια αυστηρή στάση. «Θα τον βοηθώ, είπα, από μακριά με την προσευχή». Αυτό το έκανα, όχι γιατί δεν τον αγαπούσα, αλλά γιατί αυτός ο τρόπος θα τον βοηθούσε. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Σε μερικούς λέω ένα - δύο λόγια και αμέσως γυαλίζουν τα μάτια τους. Τα σημειώνουν σε ένα τόσο δα χαρτάκι, τα εφαρμόζουν και προχωρούν παραπέρα. Και άλλοι, αν και έχουν ακούσει ένα σωρό και έχουν βοηθηθεί πολύ, δεν κάνουν τίποτε, γιατί δεν μπήκε μέσα τους η καλή ανησυχία (ο ζήλος για το πως θα σωθούνε). (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Στον πολύ ταπεινό και ευαίσθητο άνθρωπο όταν ταπεινώνεται κανείς, βοηθιέται πολύ, ενώ στον άνθρωπο που αγνοεί την ταπείνωση, εάν ταπεινωθείς, τον συμβουλευτείς ή πεις τα ελαττώματά σου, τον κάνεις πιο υπερήφανο και αναιδή. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Αν ένας άνθρωπος έχει αγαθή προαίρεση, αλλά δεν βοηθήθηκε από μικρός, δεν είναι κολακεία να του πεις τα καλά που βλέπεις σ' αυτόν, γιατί κατ' αυτόν τον τρόπο βοηθιέται και αλλοιώνεται, επειδή δικαιούται και την Θεία βοήθεια. Είπα σε κάποιον:''Έσύ είσαι καλός. Δεν ταιριάζουν σ' εσένα αυτά που κάνεις''. Του το είπα αυτό, γιατί είδα το καλό του χωράφι και τον κακό σπόρο που είχε ρίξει. Είδα, ότι εσωτερικά ήταν καλός και ό,τι κακό έκανε, ήταν εξωτερικό. Δεν του είπα: ''Είσαι καλός'', για να τον κολακέψω, αλλά για να τον βοηθήσω, να του κινήσω το φιλότιμο. Μερικοί έχουν το εξής τυπικό: Έχει, δεν έχει ο άλλος κάποιο χάρισμα, του λένε: ''Δεν έχεις χάρισμα, δήθεν για να μην υπερηφανευτεί και βλαφτεί. Ένα ισοπέδωμα δηλαδή. Όταν όμως απελπίζεται ο άλλος για το κακό που κάνει, απελπίζεται και για το καλό που έχει, τότε πως θα ξεθαρρέψει, για να αγωνιστεί με προθυμία; Ενώ, αν του πεις τα καλά που έχει και του καλλιεργήσεις το φιλότιμο και την αρχοντιά, βοηθιέται, αναπτύσσεται και προχωράει... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όποιος δεν έχει την Χάρη του Θεού, δεν μπορεί ούτε στον εαυτόν του να επιβληθεί, ούτε τους άλλους να βοηθήσει, για να φέρει Θείο αποτέλεσμα. Πρέπει να βουτηχτεί στην Χάρη και ύστερα να χρησιμοποιηθούν οι αγιασμένες πλεόν δυνάμεις του, για την σωτηρία των άλλων. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Να, οι κοινωνικοί λειτουργοί έχουν καλοσύνη, οι καημένες, τρέχουν, σκοτώνονται για τους άλλους. Σπουδάζουν ψυχολογία, αλλά με τον τρόπο που πηγαίνουν να βοηθήσουν, σε κάποιες περιπτώσεις σταματούν. Πάει λ.χ. μία να παρηγορήσει έναν που έχει ένα πόδι και αυτός της λέει: «Εσύ μου λες "καλημέρα" με 2 πόδια, αλλά εγώ με ένα». Τί να του απαντήσει; Πώς να τον βοηθήσει με την ψυχολογία; Αν δεν βοηθηθεί αυτός ο άνθρωπος, να συλλάβει το βαθύτερο νόημα της ζωής, δεν μπορεί να βοηθηθεί με τίποτε. Να καταλάβει, ότι γι' αυτήν την αναπηρία, που επέτρεψε ο Θεός, αν δεν γογγύζει, θα έχει να λάβει στην άλλη ζωή, αποταμιευμένο ουράνιο μισθό και να χαίρεται. Και αν ακόμη οι άλλοι περπατούσαν με 4 πόδια, να έλεγε: «Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, που περπατώ με ένα πόδι». Αλλά όσες δεν έχουν την πνευματική αντιμετώπιση, πάνε νε παρηγορήσουν τους αρρώστους και δεν ξέρουν τι να τους πουν. Πάει η κοινωνική λειτουργός να παρηγορήσει λ.χ. μια γυναίκα 35 χρονών με καρκίνο, που έχει και 3 παιδάκια. Τί να της πει; Αν δεν βοηθηθεί αυτή η μητέρα να συλλάβει το βαθύτερο νόημα της ζωής, απελπίζεται, γιατί σκέφτεται τι θα γίνουν τα παιδιά της. Την ίδια απελπισία που έχει η μητέρα έχει και η κοινωνική λειτουργός, αν δεν έχει καταλάβει κάτι το ανώτερο, το βαθύτερα πνευματικό. Αν δεν υπάρχει κατ' αρχάς βαθύτερη τοποθέτηση στον ίδιο τον εαυτόν της, δεν μπορεί να βοηθήσει σωστά, για να έρθει η Θεία παρηγοριά στον άλλον. Έτσι οι καημένες κουράζονται και σωματικά, αλλά και στενοχωριούνται, γιατί δεν μπορούν να βοηθήσουν θετικά. Κουράζονται δηλαδή διπλά. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο ταλαίπωρος Παϊσιος, για να είναι ταλαίπωρος, πολλές ψυχές ταλαιπωρούνται εξαιτίας του, που δεν απέκτησε Χάρη, να βοηθάει τους ανθρώπους, δια του Θεού, που ανθρωπίνως δεν βοηθιούνται. Έρχονται άνθρωποι ζητούν βοήθεια και δεν μπορώ να τους βοηθήσω. Τα κουσούρια μου φταίνε, που με κάνουν να μην είμαι αγαπητό παιδί του Θεού, για να ακούει ο Θεός την προσευχή μου. Να σκεφτούμε ότι εμείς φταίμε, που ένας άρρωστος δεν έχει την υγεία, διότι ο Χριστός είπε, σας δίνω εξουσία να κάνετε θαύματα και εμείς δεν κάνουμε τίποτα... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν λ.χ. βλέπω έναν τυφλό, αισθάνομαι τον εαυτό μου ένοχο, γιατί, αν είχα πνευματική κατάσταση, θα μπορούσα να τον θεραπεύσω. Ο Θεός μας έδωσε την δυνατότητα να γίνουμε άγιοι, να κάνουμε θαύματα, όπως έκανε και Εκείνος. Αναγνωρίζουμε την μεγάλη ή μικρή μας αρρώστια και ταπεινά ζητούμε την σωματική υγεία για τον συνάνθρωπό μας, ως ένοχοι για την αρρώστιά του. Γιατί εάν είχαμε πενυματική υγεία, θα είχε θεραπευτεί προ καιρού και δεν θα παιδευόταν. Όταν τοποθετούμαστε σωστά, ότι είμαστε ένοχοι για όλη την κατάσταση του κόσμου και λέμε: ''Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς'', βοηθιέται ο κόσμος όλος. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
Όταν κανείς κάνει σωστή πνευματική εργασία, τότε μπορεί με την προσευχή να χτίσει Μοναστήρια και να τα εφοδιάσει με όλα τα απαραίτητα και να βοηθήσει το σύμπαν. Δεν χρειάζεται, ούτε να δουλεύει. Αρκεί μόνο να προσεύχεται. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
- Γέροντα (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης), έχω ένα παράπονο, γιατί για το ίδιο θέμα, άλλο είπατε στον αδελφό και άλλο σε μένα.

- Βρε ευλογημένε, στον καθένα δίνω την βιταμίνη που του λείπει!

Για να ωφελήσεις τους άλλους, πρέπει να ζεις μέσα στην αγάπη του Θεού. Αλλιώς δεν μπορείς να ωφελήσεις τον συνάνθρωπό σου. Δεν πρέπει να βιάζεις τον άλλο. Θα έρθει η ώρα του, θα έρθει η στιγμή, αρκεί να προσεύχεσαι γι αυτόν. Με τη σιωπή, την ανοχή και κυρίως με την προσευχή ωφελούμε τον άλλον μυστικά. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Εσύ είσαι ευλαβής. Και αυτή σου την ευλάβεια, αυτή σου την πίστη, θέλεις να επιβάλλεις στους γύρω σου. Νομίζεις, ότι βγαίνει τίποτε έτσι; Κακό κάνεις. Διότι οι άνθρωποι είναι αντιδραστικοί. Λες στον άλλο να κάνει κάτι και δεν το κάνει, επειδή του το είπες. Αντιδρά και δεν το κάνει. Αν δει εσένα να κάνεις αυτό το πράγμα, ίσως το κάνει και εκείνος, γιατί θα σκεφτεί: «Αφού το κάνει αυτός, να το κάνω και εγώ». Αν όμως θελήσεις να προσευχηθείς στο Χριστό και να του πεις: «Χριστέ μου, σε παρακαλώ, φώτισε ή ελέησε ή κατεύθυνε αυτό το πρόσωπο» και κάνεις συνεχώς αυτή την προσευχή, τότε ο Χριστός αρχίζει και στέλνει στο πρόσωπο εκείνο καλούς λογισμούς. Κάθε φορά, που εσύ λές, για παράδειγμα: «Κύριε, ελέησον το παιδί μου», το παιδί σου παίρνει ένα αγαθό λογισμό από τον Χριστό. Και όσο όσο συνεχίζεις να προσεύχεσαι, τόσο περισσότερους αγαθούς λογισμούς παίρνει το παιδί σου. Και αν τώρα το παιδί σου είναι όπως ένα άγουρο πορτοκάλι, σιγά-σιγά θα ωριμάσει και θα γίνει όπως το θέλεις. Αυτός είναι αποδεδειγμένα, από την δική μου πείρα, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να λύσει ο άνθρωπος τα προβλήματά του σ' οποιοδήποτε τομέα θέλει. Διότι όλοι οι άλλοι τρόποι, που οι άνθρωποι εφαρμόζουν από ένστικτο, τις πιο πολλές φορές αποτυγχάνουν. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Όταν φύγω απ' αυτήν τη ζωή και με χρειάζεστε, φωνάξτε με και εγώ θα είμαι δίπλα σας. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Να μην περιμένουν οι Χριστιανοί, όσους έχουν ανάγκη βοηθείας, να έρχονται σ' αυτούς. Οι ίδιοι ας ενδιαφέρονται να βρίσκουν, όσους έχουν ανάγκη βοηθείας. Όποιος φροντίζει, έτσι ενεργεί. Έτσι δεν ωφελούν τόσο εκείνους που βοηθούν, όσο βοηθούν και ευεργετούν τους εαυτούς τους. Τα καλά έργα, τους δίνουν παρρησία ενώπιον του Θεού. (Ιερός Χρυσόστομος)
Είναι φυσικό να μας δαγκώνουν οι συμφορές, όχι τόσο πολύ όταν δεν υπάρχουν ποιοί θα βοηθήσουν, όσο όταν υπάρχουν, μα δεν θέλουν να κουνήσουν το χέρι. (Ιερός Χρυσόστομος)
Δεν έλαβες εντολή να κατηγορείς τον τεμπέλη,
ούτε να ελέγχεις την κακία,
ούτε να ονειδίζεις την οκνηρία,
αλλά να ανακουφίζεις την φτώχεια,
να ιατρεύεις την συμφορά, να απλώνεις το χέρι σου
και να σηκώνεις εκείνους που έχουν πέσει!!! (Ιερός Χρυσόστομος)
Να μην αδιαφορήσετε για την σωτηρία των άλλων. Δείξτε πολύ ενδιαφέρον και ψάξτε με κάθε τρόπο να οδηγήσετε αυτούς που έχουν ανάγκη στο Χριστό. (Ιερός Χρυσόστομος)
Βλέπεις τον αδερφό σου ότι οδηγείται στον γκρεμό, ότι ζει ζωή ακατάστατη, ότι δεν είναι σε θέση να διακρίνει το ορθό και δεν απλώνεις το χέρι σου να τον βοηθήσεις, δεν τον καλείς πλησιον σου, για να τον μαλώσεις, για να τον νουθετήσεις; Ώστε προτιμάς να μην τον πικράνεις και να μην φανείς δυσάρεστος σ' αυτόν, από την σωτητία του; Και τότε ποιά συγχώρεση θα έχεις από τον Θεό και ποιά απολογία θα δώσεις ενώπιον Του; (Ιερός Χρυσόστομος)
Όταν είναι ανάγκη να διορθώσεις τον αδερφό σου, εάν χρειαστεί να θυσιάσεις τη ζωή σου, μη διστάσεις. Ο Δεσπότης μας πέθανε προς χάριν μας και εσύ ούτε ένα λόγο δεν τον λες, για να τον βοηθήσεις; Τι απολογία θα δώσεις στον Χριστό, όταν αδιαφορείς, για την απώλεια τόσων ψυχών; (Ιερός Χρυσόστομος)
Αν παρά την προσπάθεια που κατέβαλλες, ώστε να βοηθήσεις και να απαλλάξεις κάποιον από την ασέβειά του, αλλά δεν κατάφερες τίποτε, εντούτοις εσύ θα λάβεις τον μισθό από τον Θεό, σαν να τον έχεις γλυτώσει. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αυτός που νομίζει ότι δεν έχει ανάγκη την βοήθεια του συνανθρώπου του, είναι ο πιο ανόητος και ο πιο αδύνατος όλων. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αν λοιπόν εμείς είμαστε αργοί στην προσευχή, κανένας δεν θα μπορέσεις να μας ωφελήσει. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αν δεις κάποιον να υποφέρει, να μην περιεργάζεσαι ποιός είναι. Δικαιούται τη βοήθειά σου, επειδή υποφέρει... Αν ένα γαϊδούρι που κινδυνεύει, το σηκώνεις, χωρίς να εξετάζεις τίνος είναι, πολύ περισσότερο έναν άνθρωπο. Μην ερευνάς, το που ανήκει. Στον Θεό ανήκει, είτε είναι ειδωλολάτρης, είτε είναι Ιουδαίος. Και αν ακόμα είναι άπιστος, έχει ανάγκη βοηθείας. (Ιερός Χρυσόστομος)
Όταν σε βοηθήσει κανείς υλικώς και τον επαινέσεις ως αγαθό, χωρίς να λογαριάσεις το Θεό, ύστερα ο ίδιος θα σου φανεί πονηρός. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Η κενοδοξία, η φιλαργυρία και η ηδονή, δεν αφήνουν την ευεργεσία (που έκανε κάποιος) να μείνει καθαρή, αν οι κακίες αυτές, δεν καταπέσουν πρώτα με το φόβο του Θεού. (ΆγιοςΜάρκοςοΑσκητής)
Μην χαίρεσαι όταν ευεργετήσεις κάποιον, αλλά να χαρείς, όταν χωρίς μνησικακία υποφέρεις την έχθρα για το καλό που έκανες. Γιατί όπως οι νύχτες διαδέχονται τις ημέρες, έτσι και οι κακίες διαδέχονται τις ευεργεσίες. (ΆγιοςΜάρκοςοΑσκητής)
Βοήθα τον άλλον, όχι με λόγια, αλλά με προσευχή και έργα. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Ο καθένας μας, οφείλει να έχει σκοπό στη ζωή του, να εξυπηρετεί και να βοηθά με την εργασία αυτούς που έχουν ανάγκη και όχι να εργάζεται, για να ικανοποιεί μόνο τις δικές του ανάγκες. (Μέγας Βασίλειος)
Έλεος είναι η θεληματική λύπη, που γεννιέται για τις δοκιμασίες των άλλων. (Μέγας Βασίλειος)
Το ψωμί που αποθηκεύεις είναι του πεινασμένου, τα ρούχα που συσσωρεύεις είναι του γυμνού, τα παπούτσια που τα έχεις και σαπίζουν είναι του ξυπόλυτου, τα λεφτά που θάβεις για να μην στα κλέψουν, είναι του φτωχού. Είναι τόσοι αυτοί που αδικείς, όσοι αυτοί που θα μπορούσες να βοηθήσεις. (Μέγας Βασίλειος)
Δώσε χέρι βοηθείας σε αυτούς που συνθλίβονται, για να βρεις και εσύ βοήθεια από τον Θεό που την έχεις ανάγκη ως άνθρωπος. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Μην καταδικάσεις τον συνάνθρωπό σου για την πτώση του, ούτε να γελάσεις με την κατάντιά του, αλλά να προχωράς εσύ με ασφάλεια όσο μπορείς και να δίνεις ταυτόχρονα χέρι βοηθείας, σε εκείνον που βρίσκεται πεσμένος. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Και αν δεν έχεις τίποτε να δώσεις στον ασθενή λόγω της φτώχειας σου, επισκέψου αυτόν και παρηγόρησέ τον με λόγια. "Ασθενής είμαι και δεν με επισκεφτήκατε" (Ματθ. 25,36). Δεν έχεις χρήματα; Έχεις όμως πόδια και στόμα και ομιλία. Πήγαινε, παρηγόρησέ τον, διόρθωσε την αθυμία του, κάνε τον πιο εύθυμο, πιο υπομονητικό... (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Ο πνευματικός άνθρωπος όταν πρόκειται να πάει για να στηρίξει έναν αδελφό, στέκεται να προσευχηθεί, ώστε ο Κύριος να κατευοδώσει το δρόμο του. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Τις αμελείς και ράθυμες ψυχές και εκείνες που από νωθρότητα δεν καταφέρνουν να προκόψουν στην αρετή, καθώς και όσες κυριεύονται εύκολα από την απόγνωση, πρέπει να τις ενθαρρύνουμε. Αν μάλιστα παρουσιάσουν ακόμα και ένα μικρό καλό, να το θαυμάζουμε και να το μεγαλοποιούμε. Απεναντίας και τα πιο σοβαρά και μεγάλα σφάλματά τους, να τα χαρακτηρίζουμε μπροστά τους σαν πολύ μικρά και ασήμαντα, για να μην απελπιστούν. (Αγία Συγκλητική)
Μην φανταστείς ότι μόνος σου θα μπορέσεις να διορθωθείς. Εδώ η Θεότης ύστερα από τόση εξουσία, χρειάστηκε άνθρωπο για να εξυπηρετήσει το μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας, για να δώσει σε εμάς παράδειγμα ταπεινώσεως, ώστε να ζητούμε και από τον άλλον βοήθεια. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Ήθελα να έχω δυνάμεις, για να κάνω κάτι ακόμα για τον πλησίον μου, αλλά δεν μπορώ... Μόνο δέομαι και παρακαλώ τον Κύριό μου, όσες ημέρες θέλει να με κρατήσει στη ζωή, να μου δίνει την Χάρη Του, για να μπορώ να προσφέρω κάτι, σε όποιον με πλησιάζει. Ένα σταύρωμα, μια συμβουλή, μια παρηγοριά, μια ευχή... Όποιος βρεθεί κοντά μου, φίλος μου είναι, είτε Εβραίος, είτε Οθωμανός είναι, όποιος και αν είναι, θέλω να με αξιώσει ο Κύριος, να μπορέσω να του κάνω κάτι και να τον βοηθήσω, όπως έκανα όλα τα χρόνια. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Μην αρνείσαι τον άντρα σου, μην τον κατακρίνεις, μην μιλάς άσχημα για εκείνον και μην σκέπτεσαι κάτι κακό εναντίον του, όταν έχει εκτραπεί στην πίστη του. Αφού με αυτόν τον τρόπο δεν θα τον διορθώσεις. Ο πατέρας του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, βρέθηκε άθελά του σε κάποια αίρεση. Η ευπρεπής γυναίκα του Νόνα λυπήθηκε πάρα πολύ εξαιτίας αυτού του γεγονότος και παρακάλεσε θερμά τον Θεό, ώστε να φωτίσει τον νου του άντρα της με την αλήθεια. Και οι θερμές προσευχές της γυναίκας βοήθησαν, ώστε να επιστρέψει ο άντρας της στην ορθή πίστη. Αντίθετα με αυτό, λέγεται πως η γυναίκα του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, η Θεοδώρα, κατάφερε να τον παρασύρει σε μια λανθασμένη διδασκαλία (τον Μονοφυσιτισμό). Αλλά αυτό διήρκησε για σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Ιουστινιανός και η Θεοδώρα επέστρεψαν στην Ορθοδοξία με τις προσευχές ολόκληρης της Εκκλησίας. Από αυτά τα δύο παραδείγματα, όπως και από πολλά άλλα, βλέπουμε πως η γυναίκα μπορεί να επηρεάσει τον άντρα όσον αφορά την πίστη του, είτε με την καλή είτε με την κακή έννοια. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Το πνεύμα του συγχυσμένου και θλιμμένου άνθρωπου φρόντισε να το ενθαρρύνεις με λόγια αγάπης. (Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
Αν ποθείς να διορθώσεις κάποιον από τα πταίσματά του, μη νομίσεις, ότι τον διορθώνεις εσύ, με την δική σου δύναμη. Προσευχήσου στον Θεό, με όλη σου την ψυχή, να φωτίσει ο Ίδιος, την καρδιά εκείνου του ανθρώπου. Αν ο Κύριος δει, ότι πράγματι προσεύχεσαι από τα βάθη της καρδιάς σου, θα πραγματοποιήσει τον πόθο σου. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Στον καιρό των συμφορών, μην ζητάς βοήθεια από ανθρώπους. Μην χάνεις πολύτιμο χρόνο, μην σπαταλάς τις ψυχικές σου δυνάμεις, γυρεύοντας αυτή την ανίσχυρη βοήθεια. Από τον Θεό να περιμένεις βοήθεια. Με δική Του εντολή, όταν πρέπει, θα έρθουν οι άνθρωποι να σε βοηθήσουν... (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
Και ποιός μισεί τόσο πολύ την αμαρτία όσο οι Άγιοι; Και όμως δεν μισούν εκείνον που αμαρτάνει, ούτε τον κατακρίνουν, ούτε τον αποστρέφονται, αλλά υποφέρουν μαζί του, τον συμβουλεύουν, τον παρηγορούν, τον γιατρεύουν σαν άρρωστο μέλος του σώματός τους. Κάνουν τα πάντα για να τον σώσουν. Όπως ακριβώς κάνουν οι ψαράδες. Όταν ρίχνουν τ' αγκίστρι στην θάλασσα και πιάνουν μεγάλο ψάρι και καταλαβαίνουν, ότι χτυπιέται δυνατά και κουνιέται πέρα-δώθε, δεν το τραβάνε αμέσως και απότομα, γιατί κόβεται η πετονιά και χάνεται τελείως το ψάρι, αλλά με εξυπνάδα χαλαρώνουν την πετονιά και το αφήνουν να πάει όπου θέλει. Και όταν καταλάβουν, ότι εξαντλήθηκαν οι δυνάμεις του και ησύχασε η ορμή του, τότε αρχίζουν πάλι σιγά-σιγά να το τραβούν. Έτσι και οι Άγιοι. Με την μακροθυμία και την αγάπη τραβούν τον αδελφό και δεν τον απωθούν, ούτε τον σιχαίνονται. Και όπως η μητέρα που έχει άσχημο παιδί, δεν το σιχαίνεται, ούτε το αποφεύγει, αλλά με ευχαρίστηση το στολίζει και κάνει ό,τι μπορεί για να το ομορφύνει, έτσι πάντα σκεπάζουν, στολίζουν, φροντίζουν, ώστε και αυτόν που αμαρτάνει να διορθώσουν, την κατάλληλη στιγμή και να μην αφήσουν να πάθει και κανένας άλλος κακό, εξαιτίας του, αλλά και οι ίδιοι, να προκόψουν περισσότερο στην αγάπη του Χριστού. (ΑββάςΔωρόθεος)
Ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο σαν να είμαστε μέλη του ίδιου σώματος. Ποιός είναι εκείνος, που επειδή έχει μια πληγή στο χέρι του ή στο πόδι του ή σε κάποιο άλλο μέλος του και αν ακόμα σαπίσει, δεν προσπαθεί να το καθαρίσει, να το πλύνει, να βάλει έμπλαστρα, να το σταυρώσει, να το ραντίσει με αγιασμό, να προσευχηθεί, να παρακαλέσει τους Αγίους να μεσιτέψουν γι' αυτόν; Δεν εγκαταλείπει δηλ., δεν σιχαίνεται το μέλος του, ούτε την βρωμιά του, αλλά κάνει όλα όσα μπορεί, για να το γιατρέψει. Έτσι ακριβώς έχουμε και εμείς χρέος, να υποφέρουμε με όσους υποφέρουν, να τους συμπαραστεκόμαστε, όσο μπορούμε και να μεταχειριζόμαστε όλα τα μέσα, για να βοηθήσουμε και τους εαυτούς μας και τους αδελφούς μας. Γιατί είμαστε ο ένας μέλος του άλλου, όπως λέει ο Απόστολος (Ρωμ. 12,5). Και αφού «είμαστε όλοι ένα σώμα και καθένας μέλος του άλλου, τότε αν υποφέρει ένα μέλος, υποφέρουν ταυτόχρονα όλα» (Α' Κορινθίου 12,26). (Αββάς Δωρόθεος)
Και να προσεύχεται ένας άνθρωπος από το πρωί έως το βράδυ για έναν άλλο άνθρωπο, αν δεν έχει εκείνος προαίρεση, δεν τον βοηθάει η προσευχή. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Η πείρα μου με δίδαξε, ότι κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν, παρ΄ όλη τη θέληση και την αγάπη (που έχει κάποιος). Η βοήθεια έρχεται, μόνο όταν έρθει η Ώρα του Θεού, από τον Έναν. (Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)
Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο, να παύεις να υπάρχεις εσύ πραγματικά ως οντότητα και να μπεις μεσα στην ψυχή του. Μα είναι κακοποιός... Μα είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνεις... Θα μπεις! Γιατί έχει και αυτός μέσα του την Πνοή του Θεού, τον Σπινθήρα του Χριστού. Και έχει μια καρδιά που χτυπά σαν την δική σου. Μ' άλλα λόγια, εσύ ο ίδιος αντικατοπτρίζεσαι μέσα του. Αν δεν το κάνεις αυτό, δεν μπορείς να βοηθήσεις τον άλλο... (Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)
Θέλεις να αγκαλιάσεις κάποιον και δεν μπορείς; Θέλεις να τον ευεργετήσεις; Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτε άλλο. Δεν χρειάζεται να κάνεις μακρινά ταξίδια. Κλείσε τον μέσα στην καρδιά σου και κάνε προσευχή γι' αυτόν... Θα ανοίξουν οι ουρανοί στη ζωή του. Θα έρθουν όλες οι ευλογίες και στη δική σου ζωή. Γιατί προσευχήθηκες μα αγάπη και όχι ψεύτικα, φαρισαϊκά... (ΓερόντισσαΣωφρονίαΙεράΜονήΑγίαςΤριάδαςΑκράτας)
Οφείλουμε να είμαστε άκρως ευαίσθητοι, στις ανάγκες των άλλων. Τότε θα είμαστε ένα και η ευλογία του Θεού θα μένει πάντοτε μαζί μας. Άφθονη! (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
Μπορούμε να βοηθήσουμε τους άλλους, μόνο αν κάνουμε καλούς και αγαθούς λογισμούς. Αν έχουμε λογισμούς, που θέλουν να διορθώσουν τα λάθη των άλλων, είναι σαν να τους χτυπάμε. Ανεξάρτητα πόσο κοντά μας είναι κάποιο πρόσωπο, θα απομακρυνθεί από εμάς, διότι θα του έχουμε δώσει ένα σκαμπίλι με τους λογισμούς μας. Και εμείς νομίζουμε, ότι οι λογισμοί δεν είναι τίποτα!... (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
Δεν μπορείς να βοηθήσεις τον πλησίον σου, εάν δεν έχεις κάνει κάθαρση του εαυτού σου. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Αυτός που κρατά τους ανθρώπους με φόβο, σκοτώνει τον εαυτόν του. Αυτός που τους βοηθά να στέκονται σε καλές πράξεις, καθαρίζει την καρδιά του. (Μοναχός Συμεών του Άθω)
Αν δεις κάποιον που έπεσε στον βούρκο και μπορείς να τον βοηθήσεις, άπλωσέ του το ραβδί σου και τράβηξέ τον. Αν όμως όμως δεν μπορείς να τον σύρεις, άφησέ του το ραβδί σου. Και εάν του δώσεις το χέρι σου και δεν μπορέσεις να τον σύρεις προς το μέρος σου, θα σε τραβήξει αυτός προς τα κάτω και θα πεθάνετε και οι δύο. Μην προσπαθούμε να βοηθήσουμε κάποιον, που είναι πάνω από τις δυνάμεις μας. (Είπε Γέρων)
Όταν πρόκειται να κάνετε κάτι καλό, να βοηθήσετε κάποιον πνευματικά, ο σατανάς θα σας σταθεί εμπόδιο για να μην πάτε. Εσείς όμως να κάνετε το σταυρό σας και πείτε: Χριστέ μου, πήγαινε μπροστά Εσύ. Και όταν πάει ο Χριστός μπροστά, ανοίγουν όλοι οι δρόμοι! Και τρόποι θα βρεθούνε και λόγια θα βρεθούνε και ώρα θα βρεθεί, αρκεί Εκείνος να πάει μπροστά μας. (Παναγόπουλος)
Μόνοι μας δεν μπορούμε να βοηθήσουμε κανέναν. Απλά γινόμαστε όργανα του Θεού, για να βοηθηθούν οι άλλοι. Εμένα πολλοί (πάνω από 10 άτομα) με πλησίασαν και με είπαν, ότι τους έσωσα από σίγουρη αυτοκτονία, γιατί ακούγοντας μια ομιλία μου εντελώς τυχαία, άκουσαν μια λέξη που είπα, ή μια φράση που χρησιμοποίησα, που εγώ ούτε καν τη θυμόμουν και έτσι βοηθήθηκαν. Εγώ τους βοήθησα; Όχι βέβαια, αλλά ο Θεός με έβαλε να χρησιμοποιήσω κάποιες συγκεκριμένες λέξεις και φράσεις, που να έχουν τα παραπάνω αποτελέσματα. (Παναγόπουλος)
Διαβάστε στις 24 Μαρτίου το βίο του Αγίου Αρτέμονας και θα δείτε εκεί, ότι όταν τον μάρτυρα αυτόν τον βασάνιζαν αδίκως, ένα ελάφι πήγε στον εισαγγελέα και τον κατηγόρησε για τον βασανισμό του Αγίου και του προέτρεψε να επέμβει, προκειμένου να σταματήσει το μαρτύριο του Αγίου. Βέβαια το ελάφι είναι ένα άλογο ζώο, ωστόσο καθοδηγήθηκε δια χάριτος του Αγίου Πνεύματος και έκανε αυτά. Αν το άλογο ζώο οδηγείται από τη Χάρη του Κυρίου, εγώ ο λογικός, γιατί να μην έχω τη Χάρη του Κυρίου και να βοηθήσω έναν άνθρωπο που αδικείται, που υποφέρει, που βασανίζεται; (Παναγόπουλος)
Όταν κάνουμε κάποιο καλό, δεν το κάνουμε εμείς. Το κάνει ο Θεός, δια εμάς. Ποτέ λοιπόν δεν πρέπει να οικειοποιηθούμε, τη δόξα που πρέπει να δοθεί στον Κύριο. Ποτέ να μην λέμε: ''Ξέρεις τι κάνω εγώ! Ξέρεις πόσους βοήθησα εγώ!'' (Παναγόπουλος)
Είναι μερικοί άνθρωποι, που ο σατανάς, τους έχει κατά τέτοιο τρόπο στο χέρι του, που είναι αδύνατο να τους βοηθήσει κάποιος. Είναι σαν εκείνη τη μάνα στο χωριό, που στην αυλή του σπιτιού της αφήνει το μωρό της για μισό λεπτό μόνο, για να πάει στην κουζίνα να δει το φαγητό και επιστρέφοντας βλέπει το μωρό της να το έχει περιτυλίξει, όλο του το σώμα, ένα μεγάλο φίδι. Η μάνα τί πρέπει και τί μπορεί να κάνει, για να απαλλάξει το παιδί της από το φίδι, χωρίς το μωρό να πάθει κακό; (Παναγόπουλος)
Στα πνευματικά δεν μπορείς να βοηθήσεις, αν δεν έχει ο άλλος διάθεση. (Κατερίνα Ζέρβα)
Μια μικρή βοήθεια, όταν γίνεται στην κατάλληλη στιγμή, είναι τεράστια ευεργεσία. (Δημόκριτος)
Η σοφία του ουρανού έχει θεσπίσει, ότι ο άνθρωπος θα έχει πάντοτε την ανάγκη των συνανθρώπων του. (Θεόκριτος)
Όσο ψηλά και αν φθάσει ο άνθρωπος, δεν μπορεί να σταθεί υπεράνω της ανάγκης της βοήθειας από τους άλλους. (Τζόνσον)
Όλοι για έναν και ένας για όλους. (Αλέξανδρος Δουμάς)
Όποιος δεν κάνει τίποτε για τους άλλους, δεν κάνει τίποτε για τον εαυτό του. (Γκαίτε)
Όποιος νομίζει ότι μπορεί να ζήσει χωρίς την βοήθεια των άλλων, κάνει μεγάλο λάθος. Αλλά και εκείνος που νομίζει, ότι οι άλλοι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, χωρίς αυτόν, κάνει πολύ μεγαλύτερο λάθος. (Λα Ρασφουκώ)
Υπάρχουν άνθρωποι που όσο περισσότερα κάνεις γι' αυτούς, τόσο λιγότερα κάνουν για τον εαυτό τους. (Όστεν)
Τίποτα πάνω στη γη δεν μπορεί να βοηθήσει έναν άνθρωπο, με λάθος νοοτροπία. (Τζέφερσον)
Είναι φοβερό να είσαι απόλυτα υγιής και αρτιμελής, να έχεις και αυτοκίνητο και να μην βοηθάς κανέναν... (Μια ανάπηρη)
Ο Χριστός ως Θεός, δέχτηκε να φανερώσει αδυναμία, ώστε να σηκώσει τον Σταυρό του, μαζί με τον Σίμωνα τον Κυρηναίο, για να μας δείξει πως μας καταλαβαίνει, γιατί και Εκείνος πέρασε δύσκολες στιγμές και για αναζητήσουμε βοήθεια στους ανθρώπους και να μη κλειστούμε στον εαυτόν μας. Ο Χριστός λοιπόν, σηκώνει μαζί με εμάς τον Σταυρό μας.
Μπορείς να απλώσεις χέρι φιλίας σε κάποιον, αλλά δεν μπορείς να τον αναγκάσεις να το πιάσει.
Πρέπει να μάθουμε να βοηθάμε. Όταν δίνουμε το χέρι, νοιώθουμε πιο δυνατοί, πιο σίγουροι για τον εαυτόν μας, σκορπίζουμε ανθρωπιά που θα την βρούμε αργά ή γρήγορα μπροστά μας.
Δεν μπορείς να τους βοηθήσεις όλους, αλλά ο καθένας μπορεί να βοηθήσει κάποιον.
Βοήθα όλους όσους μπορείς. Προτίμα όμως εκείνους, που δεν θα μπορέσουν να σου το ανταποδώσουν.
Αν νομίζεις πως δεν χρειάζεσαι την βοήθεια κανενός, τότε επιχείρησε να οδηγήσεις το αυτοκίνητό σου με 3 ρόδες.
Όσο σπουδαίος και αν είσαι, χρειάζεσαι πάντα κάποιο χέρι να σε βοηθήσει. Γιατί όπως λέει ο λαός: "Όσο μεγάλη και αν είναι μια γιορτή, οι καμπάνες δεν χτυπούν, αν ο νεωκόρος δεν τους τραβήξει το σχοινί".
Όταν στην Γερμανία οι ναζί κυνήγησαν τους κομμουνιστές, εγώ δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Μετά κυνήγησαν και τους Εβραίους, αλλά εγώ δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Μετά κυνήγησαν και τους συνδικαλιστές, αλλά εγώ πάλι δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής. Μετά κυνήγησαν και τους καθολικούς και φυσικά εγώ δεν μίλησα, γιατί ήμουν προτεστάντης. Όταν τελικά ήρθαν σε μένα, δεν είχε μείνει κανείς, για να μιλήσει για μένα.
Εάν έδωσα σε έναν άνθρωπο μια σκέψη, τον βοήθησα. Εάν τον βοήθησα να σκεφτεί, τον πρόσφερα μεγαλύτερη ευεργεσία.
Αυτοί που δεν βοηθούν τους άλλους, συχνά λένε: «ε, δεν μπορώ να τους βοηθήσω και όλους!»
Βοήθα με να σε ξαναγκρεμίσω.
Δεν μπορεί να ξυπνήσει ένας κοιμισμένος έναν άλλο κοιμισμένο.
Όταν βοηθήσεις κάποιον να ανεβεί, θα βρεθείς και εσύ πιο κοντά στην κορυφή.
Ο ζητιάνος δεν απλώνει το χέρι του, για να του κάνουμε χειραψία.
Όποιος βοήθησε, αυτός θα βοηθηθεί.
Βοήθα να σε βοηθώ για ν' ανεβούμε το βουνό.
Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυό το πρόσωπο.
Όποιος δίνει στην ώρα (που έχει ανάγκη ο άλλος), δίνει δύο φορές.
Αχόρταγο και αχάριστο, ποτέ να μη βοηθάς.
Μικρή βοήθεια, μεγάλη σωτηρία.
Και μια μικρή βοήθεια, τον τόπο της τον πιάνει.
Δώσε μου ένα, να σου δώσω δύο.
Αρρώστησε εσύ για μένα, να πεθάνω εγώ για σένα.
Είναι εύκολο να κολυμπάς, όταν ο άλλος σου κρατάει ψηλά το κεφάλι.
Τις μεγάλες πέτρες του τοίχου, οι μικρές τις βαστούνε.
Ο ένας μπαρμπέρης ξυρίζει τον άλλον.
Τυφλός, τυφλό αγκάλιασε και διάβηκαν το ρέμα.
Ο μπροστινός γίνεται του πισινού γεφύρι.
Δύο πέτρες αν δεν μονοιάσουν, αλεύρι δεν βγάζουν.
Το ένα σπαθί ακονίζει το άλλο.
Χρειάζονται δύο, για να χορέψεις τανγκό. (Αμερικάνικηπαροιμία)
- Άγιε Νικόλα βοήθα με.

- Κούνα και εσύ τα χέρια σου...

Όποιος δεν ξέρει να βοηθάει,

μένει κατάμονος και δυστυχάει.

Μερικοί υποστηρίζουν ότι η παρακώτω ιστορία αναφέρεται στον Τίμιο Πρόδρομο ή στον Μωϋσή, χωρίς να είναι αυτό απόλυτα βέβαιο. Όποιος πάντως και να ήταν. επρόκειτο περί ενός Αγίου, ο οποίος περιδιάβαινε τα μέρη της Θηβαϊδος στην Αίγυπτο. Εκεί είναι έρημος και στις περιοδείες του ο Άγιος βοηθούσε τους ανθρώπους που του το ζητούσαν με συμβουλές και προσευχές, κάποτε και με θαύματα. Εκεί, σε μια κοινότητα μιας όασης, υπήρχε και ένας φτωχός, ο οποίος δεν είχε ούτε ρούχα να φορέσει και ντρεπόταν τόσο πολύ, που συχνά θαβόταν στην άμμο, στην σκιά μιας φοινικιάς και δεχόταν ό,τι ξεροκόμματα του πρόσφεραν οι περαστικοί. Περνώντας από εκεί ο Άγιος, σταμάτησε και τον ρώτησε αν μπορούσε να τον βοηθήσει. ''Σεβαστέ μου άγιε, του είπε ο φτωχός, δεήσου στον καλό Θεό, να μου δώσει τα μέσα, ώστε να ζω πιο υποφερτά και ανθρώπινα. Βλέπεις το χάλι μου. Εσένα ο Θεός θα σε ακούσει!''. Στην μεγάλη του συμπόνοια, ο Άγιος έκανε τη χάρη, που του ζήτησε ο φτωχός. Την ίδια ώρα γονάτισε και προσευχήθηκε με όλη την αγνότητα της καρδιάς του και προχώρησε στην περιοδεία του. Αργότερα σε κάποια πόλη άκουσε ο Άγιος, πως ο φτωχός εκείνος είχε πλουτίσει και μάλιστα πολύ σύντομα. Και μετά από αρκετό καιρό ξαναπέρασε από το ίδιο μέρος της ερήμου, όπου τον είχε πρωτοσυναντήσει. Και είδε εκεί στην κοινότητα της όασης να είχαν συγκεντρωθεί αρκετός κόσμος και επρόκειτο να κρεμάσουν κάποιον φονιά. Ρώτησε ο Άγιος ποιός ήταν και του είπαν ότι ήταν εκείνος ο φτωχός. Του διηγήθηκαν ότι από τότε που πλούτισε, άρχισε να γλεντά, να ζει άσωτα, να κάνει γλέντια, αλλά και να αδικεί. Και ότι μια μέρα πάνω στο μεθύσι, καβγάδισε με κάποιον και τον σκότωσε! Ομολόγησε τότε ο Άγιος, την μεγάλη Σοφία του Δημιουργού, που άλλους ευδόκισε να είναι πλούσιοι και άλλοι να είναι φτωχοί και ζήτησε συγχώρεση για το λάθος του. Κατάλαβε, ότι η αδιάκριτη βοήθεια σε ανάξιους ανθρώπους, δεν είναι ωφέλιμη. Διότι η βοήθεια αυτή, μπορεί να αποβεί βλαβερή για την σωτηρία της ψυχής τους... Γι' αυτό να προσέχουμε ποιόν βοηθάμε, ζητώντας από τον Κύριο Θείο φωτισμό και διάκριση.
Κάποτε μια αλεπού τριγυρνούσε νύχτα σ΄ένα χωριουδάκι αναζητώντας τροφή σε κανένα κοτέτσι. Μες στο σκοτάδι όμως γλύστρησε και έπεσε σ' ένα αφύλαχτο πηγάδι. Μέχρι να ξημερώσει έκλαιγε απαρηγόρητη για το πάθημά της και απελπισμένη για τη σωτηρία της. Το πρωί ένας τράγος, που είχε ξεφύγει από το κοπάδι του, διψασμένος έσκυψε στο στόμιο του πηγαδιού. «Πολύ βαθύ το βλέπω», μουρμούρισε στενoχωρημένος. Η αλεπού αμέσως συνέλαβε μια έξυπνη ιδέα. «Φίλε μου, το νερό είναι δροσερό και θα το ευχαριστηθείς πολύ. Πήδα, πιές και ύστερα ανεβαίνουμε μαζί». Ο άμυαλος τράγος έπεσε στην παγίδα της αλεπούς. Στο λεπτό δίνει έναν πήδο και βρίσκεται μέσα στο πηγάδι. Ήπιε και ξεδίψασε και ευχαριστήθηκε στ΄αλήθεια. «Τώρα τι κάνουμε; Πώς θα βγούμε από εδώ μέσα;», ρώτησε την αλεπού. «Μην στεναχωριέσαι, φίλε μου, έχω σχέδιο. Στήσε τα μπροστινά σου πόδια στο τοίχωμα του πηγαδιού. Θα πατήσω στην πλάτη σου, θα σκαρφαλώσω και θα βγω πρώτη εγώ και ύστερα θα σε τραβήξω και σένα». Χωρίς να πολυσκεφτεί πάλι ο τράγος, έκανε ό,τι του είπε η πονηρή αλεπού και εκείνη γρήγορα-γρήγορα σκαρφάλωσε στην πλάτη του, πάτησε και στα χοντρά στριφτά του κέρατα και πήδηξε έξω από το πηγάδι. «Τώρα σειρά σου να με βοηθήσεις», της φώναξε ο τράγος. «Δεν θα είσαι καλά, μου φαίνεται! Πώς μπορώ εγώ τόσο μικροκαμωμένη να σε τραβήξω επάνω; Δεν βλέπεις το μπόϊ και το βάρος σου;», του απάντησε η αλεπού κοροϊδευτικά. «Σε χαιρετώ, φίλε μου. Αςείχεςπερισσότερομυαλό, τουλάχιστοντόσοόσεςείναιοιτρίχεςστοπηγούνισουκαιαςσκεφτόσουνπρινκατέβεις,μεποιόντρόποθαμπορούσεςναξανανέβεις...», του φώναξε κι έφυγε μακριά γελώντας ευχαριστημένη με την εξυπνάδα της και το ανόητο πάθημα του τράγου. Και εκείνος έμεινε εκεί βελάζοντας για πολλές ώρες, ώσπου ο αφέντης του, που τον αναζητούσε, τον άκουσε και βρήκε τον τρόπο να τον βγάλει. Πήρε όμως ένα πολύ καλό μάθημα, ότι πριν βοηθήσουμε κάποιον, πρέπει να σκεφτούμε ότι αυτό να μην είναι εις βάρος του εαυτού μας. Γι' αυτό και οι Πατέρες της Εκκλησία λένε: Αν δεις κάποιον που έπεσε στον βούρκο και μπορείς να τον βοηθήσεις, άπλωσέ του το ραβδί σου και τράβηξέ τον. Αν όμως όμως δεν μπορείς να τον σύρεις, άφησέ του το ραβδί σου. Και εάν του δώσεις το χέρι σου και δεν μπορέσεις να τον σύρεις προς το μέρος σου, θα σε τραβήξει αυτός προς τα κάτω και θα πεθάνετε και οι δύο. Μην προσπαθούμε να βοηθήσουμε κάποιον, που είναι πάνω από τις δυνάμεις μας.