Ουτοεισερχόμενονειςτοστόμακοινοίτονάνθρωπον, αλλάτοεκπορευόμενονεκτουστόματοςτούτοκοινοίτονάνθρωπον. Ούπωνοείτεότιπαντοεισπορευόμενονειςτοστόμαειςτηνκοιλίανχωρείκαιειςαφεδρώναεκβάλλεται; Ταδεεκπορευόμεναεκτουστόματοςεκτηςκαρδίαςεξέρχεται, κακείνακοινοίτονάνθρωπον. Εκγαρτηςκαρδίαςεξέρχονταιδιαλογισμοίπονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι. Ταύταέστιτακοινούντατονάνθρωπον·τοδεανίπτοιςχερσίφαγείνουκοινοίτονάνθρωπον. [Δεν μολύνει τον άνθρωπο αυτό που εισέρχεται στο στόμα, αλλά εκείνο που βγαίνει από το στόμα. Αυτό κάνει τον άνθρωπο ακάθαρτο και βρώμικο. Ακόμη δεν καταλαβαίνετε, ότι εκείνο που εισέρχεται στο στόμα, προχωρεί στην κοιλιά και απορρίπτεται στο αφοδευτήριο; Εκείνα όμως που βγαίνουν από το στόμα, εξέρχονται από την καρδιά, και αυτά είναι που μολύνουν τον άνθρωπο. Διότι από την καρδιά βγαίνουν αμαρτωλές σκέψεις και επιθυμίες, φόνοι, μοιχείες, πορνείες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες, βλασφημίες. Αυτά είναι που κάνουν ακάθαρτο
τον άνθρωπο ενώπιον του Θεού· το να φάει κανείς με άπλυτα χέρια, δεν μολύνει τον άνθρωπο.] (Κατά Ματθαίον 15,11 και 15,17-20)
Οι κοσμικοί άνθρωποι,
κοιτάζουν η αυλή τους να είναι καθαρή. Το σπίτι μέσα, δεν τους ενδιαφέρει αν
έχει σκουπίδια. Σκουπίζουν την αυλή και πετούν τα σκουπίδια μέσα στο σπίτι! Σου
λέει: ''Οι άλλοι την αυλή βλέπουν, δεν βλέπουν μέσα το σπίτι''. Μέσα μου δηλαδή
ας έχω σκουπίδια, όχι όμως έξω! Τους ενδιαφέρει, να τους καμαρώνουν οι άλλοι.
Αντίθετα, οι πνευματικοί άνθρωποι, κοιτάζουν το σπίτι μέσα να είναι καθαρό. Δεν
τους ενδιαφέρει τι θα πει ο κόσμος, γιατί ο Χριστός κατοικεί στο σπίτι, στην
καρδιά, δεν κατοικεί στην αυλή... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Πολλοί άνθρωποι μοιάζουν με τη μύγα. Η μύγα έχει την εξής ιδιότητα: να πηγαίνει πάντα και να κάθεται σε ό,τι βρώμικο υπάρχει. Για παράδειγμα, αν ένα περιβόλι είναι γεμάτο λουλούδια, που ευωδιάζουν και σε μια άκρη του περιβολιού κάποιο ζώο έχει κάνει μια ακαθαρσία, τότε μία μύγα, πετώντας μέσα σ' αυτό το πανέμορφο περιβόλι, θα πετάξει πάνω από όλα τα άνθη και σε κανένα δεν θα καθίσει. Μόνο όταν δει την ακαθαρσία, τότε αμέσως θα κατέβει και θα καθίσει πάνω σ' αυτήν και θα αρχίσει να την ανασκαλεύει, αναπαυόμενη στη δυσωδία που προκαλείται από το ανακάτεμα αυτό και δεν θα ξεκολλά από εκεί. Αν τώρα έπιανες μια μύγα και αυτή μπορούσε να μιλήσει και τη ρωτούσες να σου πει μήπως ξέρει, αν πουθενά υπάρχουν τριαντάφυλλα, τότε εκείνη θα απαντούσε πως δε γνωρίζει καν τι είναι αυτά! Εγώ, θα σου πει, ξέρω πως υπάρχουν σκουπίδια, τουαλέτες, ακαθαρσίες ζώων, μαγειρεία, βρωμιές... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Βλέπεις, το χιονάκι είναι
λίγο στην αρχή. Αν κυλήσει στον κατήφορο, γίνεται ένας σβώλος. Ο σβώλος, καθώς
μαζεύει και άλλο χιόνι, ξύλα, πέτρες κ.λπ., γίνεται σιγά-σιγά
μεγαλύτερος-μεγαλύτερος και τελικά γίνεται ολόκληρη χιονοστιβάδα. Έτσι και το
κακό λίγο-λίγο, έχει γίνει πια χιονοστιβάδα και κυλάει. Τώρα θέλει βόμβα για να
σπάσει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Πλένουμε τα ρούχα μας, τα
σιδερώνουμε κιόλας και είμαστε καθαροί, και μέσα είμαστε... μην τα ρωτάς! Γι'
αυτό, αν λάβη υπ' όψιν του κανείς τι πνευματική ακαθαρσία έχει μέσα του, δεν θα
καθίσει τόσο σχολαστικά να βγάλει και τον παραμικρό λεκέ από τα ρούχα του,
γιατί αυτά είναι χίλιες φορές καθαρότερα από την ψυχή του. Αλλά, αν δεν έχει
υπ' όψιν του ο άνθρωπος την πνευματική σαβούρα που έχει μέσα του, ε, τότε
κοιτάζει να βγάλει σχολαστικά και τον παραμικρό λεκέ... (Άγιος Παϊσιος ο
Αγιορείτης)
Όπως καμμία ωφέλεια δεν έχει
ένας βασιλιάς, ο οποίος φοράει μεν το βασιλικό ένδυμα και φέρει όπλα, αλλά δεν
έχει κανέναν υπήκοο και γι' αυτό είναι εκτεθειμένος στις επιθέσεις και τις
προσβολές όλων των εχθρών, έτσι και κανένα κέρδος δεν θα έχει ο Χριστιανός
εκείνος, ο οποίος έχει μεν πίστη και δια του Βαπτίσματος έλαβε την δωρεά του
Αγίου Πνεύματος, όμως γίνεται παίγνιο των διαφόρων παθών. Όπως ο βασιλιάς
εκείνος, όχι μόνο τίποτε δεν θα κερδίσει από τον σεβασμό, ο οποίος αρμόζει στο
βασιλικό ένδυμα, αλλά και την βασιλική πορφύρα θα εξευτελίσει δια της προσβολής
που θα γίνει σ' αυτόν τον ίδιο, έτσι και ο πιστός ο οποίος έχει ζωή
διεφθαρμένη, όχι μόνο δεν θα είναι σεβαστός, αλλά θα γίνει και περισσότερο
καταγέλαστος. (Ιερός Χρυσόστομος)
Ποιός είναι ο μολυσμός του
σώματος; Είναι η μοιχεία, η πορνεία, η ασέλγεια. Και ποιός είναι ο μολυσμός της
ψυχής; Είναι οι ακάθαρτες σκέψεις, η μνησικακία, ο δόλος και όλα τα παρόμοια. Ο
Θεός θέλει να είμαστε καθαροί και στα δύο. (Ιερός Χρυσόστομος)
Λέει ο Κύριος: ''Καθάρισε το
εσωτερικό του ποτηριού, για να γίνει και το εξωτερικό καθαρό'' (Ματθ. 23,26).
Πήρε το παράδειγμα αυτό από τα κοινά πράγματα, το ποτήρι και το πιάτο. Και αφού
έδειξε ότι καμμία βλάβη δεν προέρχεται από την περιφρόνηση των σωματικών καθαρμών,
τόνισε την μέγιστη τιμωρία, για όσους δεν φροντίζουν για την καθαριότητα της
ψυχής. Αυτό άλλωστε είναι η αρετή. Μίλησε για κουνούπι και καμήλα. Μικρό
κουνούπι είναι η εξωτερική μόλυνση (βρωμιά). Καμήλα, είναι η βρωμιά της ψυχής.
(Ιερός Χρυσόστομος)
Η βρώμικη ζωή στέκει εμπόδιο
για τα υψηλά δόγματα, διότι δεν αφήνει να λειτουργεί η διορατική δύναμη της
διανοίας. Όποιος επιδιώκει την αλήθεια, οφείλει να καθαριστεί προηγουμένως από
τα πάθη. (Ιερός Χρυσόστομος)
Το Πνεύμα το Άγιο, το σβήνει
ο ακάθαρτος βίος. Το φως του λυχναριού, αν ρίξεις νερό και χώμα σβήνει. Έτσι
συμβαίνει και στην περίπτωση του Αγίου Πνεύματος. Αν ασχολείσαι μη γήινα
πράγματα και λασπώδη, σβήνει το Άγιο Πνεύμα. (Ιερός Χρυσόστομος)
Τίποτε άλλο δεν κάνει την
ψυχή τόσο μιαρή και ακάθαρτη, όσο η πλεονεξία και η κλεψιά. Ο Θεός δεν
αποστρέφεται την βρωμιά του σώματος. Αποστρέφεται την ακαθαρσί της ψυχής. (Ιερός
Χρυσόστομος)
Ο διεφθαρμένος βίος χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό. (Μέγας Βασίλειος)
Τα γουρούνια ευχαριστιούνται περισσότερο στον βούρκο, παρά στο καθαρό νερό. (Ηράκλειτος)
Ένα καθαρό γάντι μπορεί να
σκεπάσει ένα ακάθαρτο χέρι, αλλά δεν το καθαρίζει ποτέ. (Τολστόϊ)
Η διαφθορά είναι σαν μια μπάλα χιονιού. Από την ώρα που αρχίζει να κυλάει, όλο και μεγαλώνει. (Κόλτων)
Ο διεφθαρμένος και φαύλος άνθρωπος, σαν να πάσχει από ίκτερο, βλέπει με το κιτρινισμένο του μάτι, όλα τα αντικείμενα ακάθαρτα και κηλιδωμένα... (Θερβάντες)
Ο Διογένης όταν κάποιος
κάποτε τον κατηγόρησε ότι εισέρχεται σε ακάθαρτους τόπους, απάντησε: ''Και ο
ήλιος εισέρχεται σε βρώμικα μέρη, αλλά δεν μολύνεται''.
Τις ακαθαρσίες όσο
περισσότερο τις ανακατεύεις, τόσο περισσότερο βρωμάνε.
Τις βρωμιές όσο τις
ανακατεύεις, τόσο βρωμάνε.
Βρωμούν τα βρώμικα και ας
είναι κουκουλωμένα.
Και σε βόθρο να τον ρίξουν
και αυτόν θα τον λερώσει.
Ο καθένας την βρωμιά του δεν
την σιχαίνεται.
Το βούρκο σαν πετροβολάς, πηδάει και σε λερώνει.
Όποιος τη νυχτα περπατεί,
λάσπη και σκατά πατεί.
Κάλλιο μπαλωμένο και
πλυμένο, παρά καινούργιο και λερωμένο.
Μόνο τα κόπρανα του άλλου
βρωμάνε... (Σερβική παροιμία)
